Czy trzeba zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych w przypadku udzielania pożyczek szkoleniowych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udzielania pożyczek.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych w związku z czym pismem z dnia 12 lutego 2009r. wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 23 lutego 2009r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Izba Lekarska (wnioskodawca), będąca jedną z okręgowych izb lekarskich, działając w oparciu o ustawę z dnia 17 maja 1989r. o izbach lekarskich (Dz. U Nr 30, poz. 158), utworzyła w drodze uchwały Fundusz Samopomocy, na rzecz którego przekazywany jest - zgodnie z corocznym preliminarzem budżetowym - pewien procent zbieranych przez Izbę składek. Z Funduszu tego wypłacane są m.in. pożyczki dla lekarzy i lekarzy dentystów, którzy podnosząc swoje kwalifikacje ponoszą w związku z tym wydatki.

Ustawa z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm.), w swoim art. 9 wymienia czynności cywilnoprawne, które są zwolnione z podatku. Są nimi, między innymi różne pożyczki (pkt 10) udzielane przez różne podmioty (lit. e). Wśród tych podmiotów nie ma wymienionego funduszu utworzonego przez izbę lekarską, ale charakter pożyczki udzielanej przez Izbę niczym się nie różni od pożyczki udzielanej przez fundusz zakładowy czy związkowy, a te dwa fundusze są wymienione w pkt 10 lit. e) ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy trzeba płacić podatek od czynności cywilnoprawnych w przypadku pożyczek szkoleniowych udzielanych przez Fundusz Samopomocy Opolskiej Izby Lekarskiej...

Zdaniem wnioskodawcy, pożyczki wypłacane przez Fundusz Samopomocy Izby Lekarskiej mogą być - w oparciu o art. 9 pkt 10 lit. e) ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych - zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm.), podatkowi podlegają umowy pożyczki.

Ponieważ w ustawie brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny. W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Stosownie do przepisów art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy pożyczki i spoczywa na biorącym pożyczkę.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 9 pkt 10 lit. e) ww. ustawy zwalnia się od podatku pożyczki udzielane z kas lub funduszów zakładowych, funduszów związków zawodowych, pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, koleżeńskich kas oszczędnościowo-pożyczkowych działających w wojsku oraz z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Podkreślić należy, iż ze zwolnienia określonego w treści art. 9 pkt 10 lit. e) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych korzystają wyłącznie te pożyczki, które są udzielane z funduszy wymienionych w powołanym przepisie. Instytucje te mają swoje umocowanie w obowiązujących przepisach, które określają zasady ich funkcjonowania. Ze zwolnienia nie mogą zatem korzystać pożyczki udzielane z innych funduszy niż wymienione w art. 9 pkt 10 lit. e) ustawy. Zgodnie z obowiązującymi zasadami prawa podatkowego przepis określający omawiane zwolnienie należy interpretować ściśle, podobnie jak wszelkie normy dotyczące ulg podatkowych, stanowiących wyjątek od zasady powszechności i równości opodatkowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca utworzył w drodze uchwały Fundusz Samopomocy, na rzecz którego jest przekazywany pewien procent zbieranych przez Izbę składek, a z którego wypłacane są pożyczki dla lekarzy i lekarzy dentystów podnoszących swoje kwalifikacje i ponoszących w związku z tym wydatki.

Zatem zwolnienie, o którym mowa w cyt. powyżej art. 9 pkt 10 lit. e) ustawy od czynności cywilnoprawnych nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania, bowiem pożyczka udzielona z Funduszu Samopomocy nie jest pożyczką udzieloną z funduszy, które zostały enumeratywnie wymienione w powołanym przepisie.

Zgodnie natomiast z art. 9 pkt 10 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane na podstawie umowy zawartej między innymi podmiotami niż osoby, o których mowa w lit. b) i c) jeżeli łączna kwota lub wartość pożyczek otrzymanych w okresie kolejnych 3 lat nie przekracza 5.000 zł od jednego podmiotu, a od wielu podmiotów łącznie nie więcej niż 25.000 zł.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.