Sprzedaż prawa własności lokali mieszkalnych nabytych na podstawie umowy darowizny z dnia 27 marca (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 03 września 2010r. (data wpływu do tut. Biura 16 września 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali mieszkalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy darowizny z dnia 27 marca 1969r. wnioskodawczyni nabyła #188; (25%) części w prawie własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym. W wyniku umowy zniesienia współwłasności oraz ustanowienia odrębnej własności lokali z dnia 12 marca 2008r. wnioskodawczyni stała się właścicielem lokali mieszkalnych nr 1 (udział 13,7%), nr 5 (udział 7,5%) nr 6 (udział 7,5%) oraz związanych z nimi udziałów w gruncie. W wyniku zniesienia współwłasności i ustanowienia odrębnej własności lokali o 3,7% wzrosła wartość nabytych przez wnioskodawczynię udziałów. Wnioskodawczyni zamierza zbyć lokal mieszkalny nr 1 oraz nr 5 (łączna wartość udziałów tych lokali wynosi 21,2%).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży prawa własności do lokalu nr 1 oraz nr 5 zachodzi konieczność zapłaty podatku dochodowego, jeśli tak to w jakiej wysokości...

Zdaniem wnioskodawczyni, sprzedaż lokali mieszkalnych nr 1 oraz nr 5, których łączny udział wynosi 21,2% zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż nabycie nastąpiło w 1969r., a więc minęło pięć lat od chwili nabycia.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu będącego odrębnym przedmiotem własności), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z powyższego wynika zatem, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma ustalenie zarówno daty jak i formy nabycia nieruchomości.

We wniosku wskazano, że w dniu 27 marca 1969r. wnioskodawczyni nabyła udział wynoszący #188; w prawie własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym. Z kolei w dniu 12 marca 2008r. doszło do zawarcia umowy zniesienia współwłasności oraz ustanowienia odrębnej własności lokali w ten sposób, że wnioskodawczyni otrzymała prawo własności lokali mieszkalnych nr 1, nr 5, nr 6 oraz związane z nimi udziały w gruncie.

Wnioskodawczyni wskazała, że w wyniku zniesienia współwłasności i ustanowienia odrębnej własności lokali o 3,7% wzrosła wartość nabytych przez nią udziałów w ww. nieruchomości. Wnioskodawczyni zamierza zbyć lokal mieszkalny nr 1 oraz nr 5.

Zajmując własne stanowisko w sprawie wnioskodawczyni uważa, że datą nabycia ww. lokali mieszkalnych jest 1969r., tak wiec odpłatne zbycie tych lokali nastąpi po upływie 5 letniego okresu od chwili nabycia, w związku z czym jest ona zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zauważyć zatem należy, że zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Tym samym można też uznać, że prawo do całej rzeczy każdy ze współwłaścicieli nabywa w momencie nabycia udziału w prawie własności. Każdy ze współwłaścicieli ma bowiem jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Stąd zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad tą rzeczą (nieruchomością) jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która po dokonanym podziale przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza, to że dla części nieruchomości nabytej w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności. Jeżeli w wyniku zniesienia współwłasności udział się nie zwiększa, wówczas datą nabycia nieruchomości jest data pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości, a nie data zniesienia współwłasności. Wobec powyższego dla celów podatku dochodowego bieg terminu pięcioletniego dla części udziału w nieruchomości, ponad udział we współwłasności należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze zniesienia współwłasności.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż w stanie faktycznym niniejszej sprawy istotnym jest ustalenie czy lokale mieszkalne, które wnioskodawczyni zamierza sprzedać (nr 1 oraz nr 5) mieszczą się w udziale, jaki wnioskodawczyni nabyła w darowiźnie w 1969r. w prawie własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym.

Przedstawiając zdarzenie przyszłe wnioskodawczyni wskazała, że na podstawie umowy darowizny z dnia 27 marca 1969r. nabyła #188; (25%) części w prawie własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym. Oznacza to, że nabywając w darowiźnie #188; udziału w ww. nieruchomości wnioskodawczyni nabyła #188; udziału w każdym metrze kwadratowym tej nieruchomości, a zatem nabyła również #188; udziału w każdym z lokali mieszkalnych znajdujących się w tym budynku (nawet przed wyodrębnieniem), co wynika z istoty współwłasności. Jak zostało bowiem wskazane powyżej, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, w momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności. Natomiast po zniesieniu współwłasności wartość udziału wnioskodawczyni wzrosła o 3,7%. Tym samym w niniejszej sprawie suma wartości lokali, które w wyniku zniesienia współwłasności przypadły wnioskodawczyni przekracza wartość udziału w całej nieruchomości ustalonego na dzień zniesienia współwłasności, tj. 25%. Jeżeli zatem w wyniku zniesienia współwłasności wnioskodawczyni nabyła udział ponad udział przysługujący jej przed zniesieniem współwłasności, to nabyła udział w każdym z lokali mieszkalnych, jakie zostały jej przyznane na wyłączną własność, a zatem zarówno w lokalu mieszkalnym nr 1, 5 jak i 6, a nie tylko w lokalu mieszkalnym nr 6, na co wskazywałyby zawarte w przedstawionym zdarzeniu przyszłym procentowe wyliczenia wnioskodawczyni.

W związku z tym, że w wyniku umowy zniesienia współwłasności wnioskodawczyni otrzymała na wyłączna własność lokal mieszkalny nr 1, 5 i 6, zrzekając się równocześnie swoich udziałów w pozostałych lokalach mieszkalnych, dla obliczenia jaki udział w poszczególnych lokalach mieszkalnych wnioskodawczyni nabyła ponad pierwotnie posiadany udział należy ustalić: jaka na dzień zniesienia współwłasności była wartość wynoszącego #188; (25%) udziału w całej nieruchomości (wartość tego udziału będzie odzwierciedlała udział nabyty w drodze darowizny), a następnie zsumować wartość wszystkich trzech lokali otrzymanych w wyniku zniesienia współwłasności (wartość ta będzie odzwierciedlała udział nabyty w drodze zniesienia współwłasności). Z kolei różnica tych wartości będzie przypadała na udział jaki wnioskodawczyni nabyła ponad udział nabyty pierwotnie w 1969r. w drodze darowizny. Nadwyżka ta będzie zatem odpowiadać udziałowi, jaki wnioskodawczyni nabyła w wyniku zniesienia współwłasności, ponad pierwotnie posiadany udział. Kolejnym krokiem jest podzielenie tej nadwyżki w stosunku do wszystkich trzech lokali, przy czym uprzednio należy ustalić jaki procent stanowi wartość każdego z lokali w stosunku do wartości całego majątku (wartości wszystkich 3 lokali) otrzymanego w wyniku zniesienia współwłasności i w takim stosunku procentowym należy podzielić nadwyżkę. Taka część nadwyżki, jaka przypadnie na dany lokal będzie odpowiadała udziałowi o jaki zwiększył się w tym lokalu udział wnioskodawczyni po zniesieniu współwłasności.

Podsumowując, z porównania wartości udziału nabytego w drodze darowizny z wartością lokali nabytych w drodze zniesienia współwłasności - powstanie nadwyżka wartości tak otrzymanych lokali ponad wartość udziału nabytego w darowiźnie i tylko ten udział w każdym z lokali odpowiadający tej nadwyżce w przypadku sprzedaży lokalu będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r., jeżeli sprzedaż lokalu będzie miała miejsce przed 01 stycznia 2014r., gdyż zawarcie umowy o zniesienie współwłasności nastąpiło 12 marca 2008r.

Analizując powyższe stwierdzić należy, że przychód ze sprzedaży udziału w lokalu nr 1 i 5 nabytego w drodze darowizny w 1969r. nie będzie w ogóle podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż należy uznać, że wnioskodawczyni nabyła go w darowiźnie w 1969r. a tym samym pięcioletni termin, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął z końcem 1974r.

Opodatkowaniu będzie natomiast podlegał przychód ze sprzedaży udziału w lokalu nr 1 i 5 nabytego w drodze zniesienia współwłasności. Przy czym wielkość tego udziału należy obliczyć ustalając na dzień zniesienia współwłasności w jakim stosunku pozostaje wartość nadwyżki jaka przypadła na każdy lokal do wartości każdego lokalu. Tak ustalony udział jest udziałem, o który w danym lokalu zwiększył się udział wnioskodawczyni w wyniku zniesienia współwłasności. Opodatkowaniu podlegał będzie zatem przychód ze sprzedaży przypadający na ten udział.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 06 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 01 stycznia 2007r. do dnia 31 grudnia 2008r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy. Jak wynika z art. 30e ust. 4 ustawy podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni prawo własności do lokali mieszkalnych nr 1 i nr 5, które zamierza sprzedać nabyła w części w 1969r. w drodze darowizny oraz w części przekraczającej udział nabyty w darowiźnie - w 2008r. w drodze zniesienia współwłasności. Z wniosku wynika bowiem, iż wnioskodawczyni uzyskała na skutek powyższej czynności prawnej udział przekraczający udział nabyty w darowiźnie, zatem przysporzenie takie musi być traktowane jako nowe nabycie, ponieważ udział jaki wnioskodawczyni posiadała przed zniesieniem współwłasności uległ powiększeniu. Jeżeli sprzedaż powyższych lokali będzie miała miejsce przed 01 stycznia 2014r., to opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegała będzie tylko nadwyżka wartości udziału nabytego w drodze zniesienia współwłasności nad wartością udziału nabytego w drodze darowizny, przypadająca na dany lokal. Ponieważ z wniosku nie wynika, aby zniesienie współwłasności nastąpiło ze spłatą lub dopłatą na rzecz innych współwłaścicieli należy zatem uznać, że przysporzenie ponad udział pierwotnie nabyty w darowiźnie nastąpiło nieodpłatnie.

Jeśli natomiast sprzedaż powyższych lokali będzie miała miejsce po 31 grudnia 2013r., to uzyskany z tego tytułu przychód w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu.

Tym samy stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Jednakże, zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

-jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania. Tym samym nie uzależnia zameldowania od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia. Bez znaczenia są natomiast stosunki własnościowe istniejące w okresie tych 12 miesięcy.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika ? art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy zmieniającej podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 01 stycznia 2007r.

Należy ponadto podkreślić, iż zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy objęty jest wyłącznie przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość. Przychód ze sprzedaży nieruchomości w części przypadającej na grunt, podlega opodatkowaniu na zasadach wymienionych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• okres zameldowania w lokalu mieszkalnym na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia; w przypadku uzyskania tego rodzaju przychodu w 2010r. najpóźniej do 30 kwietnia 2011r.
  
  

Tym samym jeśli wnioskodawczyni w każdym z lokali, które zamierza sprzedać, była/będzie zameldowana na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy oraz złoży w ustawowym terminie oświadczenie o spełnieniu warunków do zwolnienia, to przychód ze sprzedaży tego lokalu przed 01 stycznia 2014r., ale tylko w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2008r. w drodze zniesienia współwłasności i przypadającemu na lokal a nie udział w gruncie będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.