Czy warunkiem koniecznym jest amortyzacja środka trwałego (mieszkania), aby zaliczyć w koszty uzyskania (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura 22 października 2009r.), uzupełnionym w dniu 28 grudnia 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup wynajmowanego lokalu mieszkalnego w przypadku nie amortyzowania tego lokalu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe,
• możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe,
• możliwości zmiany stawki amortyzacyjnej (pytania oznaczone we wniosku nr 3 i 4) - jest nieprawidłowe,
• sposobu ustalenia wartości początkowej wynajmowanego lokalu mieszkalnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup wynajmowanego lokalu mieszkalnego w przypadku nie amortyzowania tego lokalu, możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej, możliwości zmiany stawki amortyzacyjnej, sposobu ustalenia wartości początkowej wynajmowanego lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 14 grudnia 2009r. Znak: IBPB II/2/415-1034/09/AK wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 28 grudnia 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 02 kwietnia 2008r. została zawarta umowa kredytu pomiędzy bankiem a wnioskodawcą i jego żoną w celu zakupu mieszkania na rynku wtórnym jako inwestycja. Obecnie mieszkanie jest wynajmowane, z tego tytułu nie jest prowadzona działalność gospodarcza.

Rok 2008 wnioskodawca rozliczał razem z żoną na zasadach ogólnych (PIT-36) formą podatku płaconego według skali podatkowej. Dnia 09 stycznia 2009r. małżeństwo podjęło decyzję, że przychody z tytułu najmu mieszkania w 2009 roku będą opodatkowane w całości przez wnioskodawcę. Do czerwca 2009r. wnioskodawca opodatkowywał przychody z tytułu najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Od dnia 01 lipca 2009r. nie osiągał on przychodów z tytułu najmu mieszkania, ponieważ skończył się termin, na jaki umowy najmu były zawarte. W miesiącu sierpniu 2009r. wnioskodawca podpisał nowe umowy najmu z nowymi najemcami, które zostały zawarte na okres od 15 września 2009r. do 30 czerwca 2010r. W zaistniałej sytuacji wnioskodawca zwrócił się do urzędu skarbowego z wnioskiem o rozliczenie podatku od umów zawartych w miesiącu sierpniu na zasadach ogólnych ? według skali podatkowej.

W związku z tym, że uzyskał zgodę na rozliczenie podatku na zasadach ogólnych, ustalił w miesiącu sierpniu 2009r. wartość początkową mieszkania w celu amortyzacji środka trwałego (lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość oraz ustawową wspólność majątkową małżeństwa) i rozpoczął amortyzację stawką 3%, aby w miesiącu wrześniu zaliczyć w koszty uzyskania przychodu z wynajmu część raty, którą stanowią odsetki płacone co miesiąc od zaciągniętego kredytu na zakup mieszkania.

Wnioskodawca podaje, że poprzedni właściciele nabyli mieszkanie w dniu 29 grudnia 1999r. aktem notarialnym od Gminy oraz w dniu 28 września 2006r. postanowieniem spadkowym. Obecnie mieszkanie jest wynajmowane aby zmniejszyć obciążenia kredytowe. Mieszkanie do tej pory nie było amortyzowane, a ewidencja środków trwałych nie była prowadzona.

Wnioskodawca wskazuje, że ustalił wartość początkową mieszkania w następujący sposób:

1. zakup mieszkania kwota należna zbywcy 363 000 zł,
2. opłaty notarialne zapłacone w dniu 09 kwietnia 2008r. (podatek od czynności cywilnoprawnych, od hipoteki kaucyjnej, za wpis własności, za wpis hipoteki kaucyjnej, taksę notarialną, podatek od towarów i usług VAT, taksę notarialną za wypis oraz podatek od towarów i usług VAT) w kwocie razem: 9 042,68 zł,
3. 09 kwietnia 2008r. ubezpieczenie brakującego wkładu (dla Towarzystwa Ubezpieczeniowego) kwota: 2 460 zł,
4. 09 kwietnia 2008r. prowizja od kredytu kwota: 3 560 zł,
5. suma składek ubezp. mieszkania w 2008r. wymaganych przez Bank: 268,48 zł,
6. suma składek ubezp. na życie w 2008 i 2009r. wymóg Banku kwota: 1607,39 zł,
7. zapłacone odsetki od kredytu w 2008 i 2009r. to kwota: 29 327,48 zł

Razem: 409266,03 zł.

Wartość początkowa mieszkania: 409 266 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy warunkiem koniecznym jest amortyzacja środka trwałego (mieszkania), aby zaliczyć w koszty uzyskania przychodu z wynajmu część raty, którą stanowią odsetki płacone co miesiąc od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania, ponieważ odsetki płacone co miesiąc są na poziomie przychodu z tytułu wynajmu, natomiast generowanie kosztów uzyskania przychodów nie jest korzystne...
2. Czy w przedmiotowym przypadku można przyjąć dowolną indywidualną stawkę amortyzacyjną od 0 do 10%...
3. Czy w przedmiotowym przypadku po rozpoczęciu amortyzacji stawką np. X% istnieje możliwość zmiany po kilku latach tej stawki...
4. Czy wnioskodawca może zastosować metodę wzrastających odpisów amortyzacyjnych środka trwałego...
5. Czy prawidłowe są składniki wartości początkowej...
   
   

Ad. 1.

Zdaniem wnioskodawcy, można zaliczyć w koszty uzyskania przychodu z wynajmu zapłacone odsetki od kredytu nie amortyzując i nie ujawniając środka trwałego w ewidencji środków trwałych wynajmowanego mieszkania pod warunkiem, że gdy zostanie ujawniony w przyszłości ten środek trwały w ewidencji środków trwałych i podjęta zostanie decyzja o amortyzowaniu tego środka trwałego, to poniesione wydatki na spłatę rat odsetkowych od kredytu nie zostaną zaliczone do wartości początkowej środka trwałego ponieważ stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Ad. 2.

Wnioskodawca uważa, że może przyjąć dowolną indywidualną stawkę amortyzacyjną, którą dowolnie może określić jako podatnik w przedziale od 0 do 10%.

Ad. 3. i 4.

W ocenie wnioskodawcy przyjmując indywidualną stawkę amortyzacyjną powinna być również w tym przypadku możliwość:

• wyboru metody wzrastających odpisów, lub
• zmiany tej stawki po kilku latach, ponieważ korzystniej jest dokonywać jak najmniejszych odpisów i jak najmniej obciążać koszty uzyskania przychodów, by w przyszłości gdy raty odsetkowe będą znacznie niższe zmienić stawkę amortyzacyjną na wyższą.
  
  

Ad. 5.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że składniki wartości początkowej są właściwie naliczone, a wartość początkowa mieszkania jest właściwie obliczona.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Ad. 1.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłami przychodu są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychody z najmu mogą być zaliczone do przychodów z działalności gospodarczej lub stanowić odrębne źródło przychodów, kwalifikowane jako ?przychód z najmu?.

Jeśli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane:

• na zasadach ogólnych ? według skali podatkowej,
• ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
  
  

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej (na zasadach ogólnych), podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek przyczynowo-skutkowy z osiąganymi przychodami czyli musi wykazać, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu ? każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Natomiast z treści art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 wynika, że naliczone i zapłacone odsetki od kredytu mieszkaniowego, o ile spełniają warunki celowości, wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy i nie zwiększają kosztów inwestycji mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Przytoczone wyżej przepisy art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a), pkt 32 i 33 nie wykluczają możliwości zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów. Zatem wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który to lokal przeznaczony został pod wynajem są związane z uzyskiwanym przez wnioskodawcę przychodem z najmu i w konsekwencji mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu.

Koszty te jednak - związane ze spłatą odsetek od kredyty przeznaczonego na sfinansowanie zakupu przedmiotowego mieszkania z przeznaczeniem pod wynajem ? można podzielić na występujące przed dniem przekazania środka trwałego do używania lub ujawnienia środka trwałego oraz poniesione po tej dacie.

Bowiem to data przekazania przedmiotowego mieszkania do używania lub ujawnienia środka trwałego decyduje o tym, w jaki sposób będą rozliczane koszty dotyczące spłaty odsetek od kredytu zaciągniętego na jego zakup. Odsetki naliczone do dnia przekazania do używania lub ujawnienia przedmiotowego mieszkania zwiększają jego wartość początkową i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, natomiast odsetki naliczone i zapłacone po tym dniu będą stanowić bezpośrednio koszty uzyskania przychodu.

Wątpliwość podatnika budzi natomiast fakt, czy warunkiem koniecznym jest amortyzacja środka trwałego (mieszkania), aby zaliczyć w koszty uzyskania przychodu z wynajmu część raty, którą stanowią odsetki płacone co miesiąc od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania, ponieważ odsetki płacone co miesiąc są na poziomie przychodu z tytułu wynajmu, natomiast generowanie kosztów uzyskania przychodów nie jest korzystne.

W związku z powyższym podkreślenia wymaga, że stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie podlegają amortyzacji budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu. Amortyzacji nie podlegają również grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów (art. 22c pkt 1 ustawy).

Z powyższego wynika zatem, amortyzowanie budynków lub lokali mieszkalnych ustawodawca uzależnia do decyzji podjętej przez podatnika.

Zauważyć jednak należy, że przepisy podatkowe nie przewidują dowolności w sposobie ustalania wartości początkowej składnika majątku podatnika stanowiącego środek trwały. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia. Za cenę nabycia w myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania a w szczególności: koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków , gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Wskazać należy, iż co do zasady amortyzacja środka trwałego nie jest warunkiem koniecznym dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów bieżących odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania przeznaczonego na wynajem uiszczanych w okresie faktycznego wynajmowania tego mieszkania. Jednakże, jeżeli podatnik, jak wynika z wniosku, podjął decyzję o amortyzacji wynajmowanego lokalu mieszkalnego, to kwota odsetek naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania lub jego ujawnienia podwyższa wartość początkową - ustaloną zgodnie z art. 22g ww. ustawy - będącą podstawą do dokonania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaś odsetki poniesione po tym dniu (naliczone i zapłacone) będą mogły być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Ponadto podkreślić należy, że w celu zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma obowiązek prowadzenie ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (art. 22n ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z powyższym w sytuacji opisanej we wniosku, aby zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu z wynajmu część raty, którą stanowią odsetki płacone co miesiąc od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania konieczna jest amortyzacja środka trwałego (mieszkania). Przepisy podatkowe nie przewidują wskazanego przez wnioskodawcę sposobu ustalania wartości początkowej środka trwałego i dowolności w zaliczaniu do kosztów odsetek od kredytu stanowiących element wartości początkowej środka trwałego.

Tym samym stanowisko podatnika należało uznać za nieprawidłowe.

Ad.2.

Zgodnie z art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

W myśl natomiast art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie podlegają amortyzacji budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Generalna zasada, określona w art. 22i ust. 1 ww. ustawy stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Jednak stosownie do treści art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych
   - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.
   
   

Z powyższego wynika, że indywidualną stawkę amortyzacyjną można ustalić, jeżeli zostaną spełnione łącznie dwa warunki:

• środek trwały jest po raz pierwszy wprowadzany do ewidencji danego podatnika,
• środek trwały spełnia kryteria do uznania go za używany lub ulepszony.
  
  

Stosownie do art. 22j ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane ? jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy,
2. ulepszone ? jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika, czy przedmiotowe mieszkanie przed nabyciem go przez wnioskodawcę było wykorzystywane przez innego podatnika przez okres 60 miesięcy. Wnioskodawca wskazał wyłącznie stosunki własnościowe istniejące przed nabyciem tego lokalu. Wskazane zostało bowiem, że poprzedni właściciele nabyli mieszkanie w dniu 29 grudnia 1999r. aktem notarialnym od Gminy oraz w dniu 28 września 2006r. postanowieniem spadkowym. Ponadto zaznaczono, iż mieszkanie nie było wcześniej amortyzowane przez wnioskodawcę, a ewidencja środków trwałych nie była prowadzona. Dopiero w miesiącu sierpniu 2009r. wnioskodawca ustalił wartość początkową mieszkania w celu amortyzacji środka trwałego i rozpoczął amortyzację stawką 3%.

W związku z powyższym, jeśli wnioskodawca wykaże, że przedmiotowe mieszkanie spełnia wymagania określone w art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przed jego nabyciem było wykorzystywane (eksploatowane) co najmniej przez okres 60 miesięcy, to może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Jeżeli natomiast nie zostaną spełnione wymogi określone w w art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to stawkę amortyzacyjną należy ustalić zgodnie z art. 22i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem jeśli w przedmiotowym zdarzeniu zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to stanowisko wnioskodawcy będzie prawidłowe.

Ad. 3 i 4.

Zauważyć jednak należy, że zgodnie z art. 22h ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przez rozpoczęciem ich amortyzacji, a wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Jedną z metod amortyzacji jest metoda dokonywania odpisów z zastosowaniem stawek ustalonych indywidualnie przez podatnika w granicach zakreślonych w art. 22j cytowanej ustawy. Jednakże dokonując wyboru takiej metody amortyzacji podatnik dokonuje tym samym wyboru stawki amortyzacyjnej, która stanowi integralną część metody i która nie może ulec zmianie w trakcie amortyzacji. Zatem podatnik, który zdecydował się na wybór amortyzacji według stawki indywidualnej jest zobowiązany do stosowania tej metody przez cały okres amortyzacji środka trwałego, a ustalonej stawki amortyzacyjnej nie może zmieniać (ani obniżać ani podwyższać). Tym samym stanowisko wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 i 4, iż przyjmując indywidualną stawkę amortyzacyjną jest możliwość wyboru metody wzrastających odpisów, lub zmiany tej stawki po kilku latach jest nieprawidłowe.

Ad. 5.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się:

• od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,
• od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
  
  

Jeżeli zatem podatnik oddając do używania nieruchomość ujawni ten środek trwały w ewidencji środków trwałych i podejmie decyzję o amortyzowaniu tego środka trwałego konieczne jest wówczas ustalenie jego wartości początkowej.

Wartość początkowa to wartość majątkowa składnika określana na moment przyjęcia go do używania lub ujawnienia środka trwałego. W określonych przypadkach może nie być tożsama z jego faktyczną wartością, ponieważ przy jej określaniu uwzględniany jest szereg składników, związanych w szczególności z rozpoczęciem użytkowania środka trwałego. W okresie użytkowania wartość początkowa może podlegać zmianom zarówno in plus (np. wydatki na ulepszenie środka trwałego), jak i in minus (np. odłączenie części składowej). Sposób ustalenia wartości początkowej jest zróżnicowany. Zależy w szczególności od sposobu, w jaki dany składnik majątku stał się własnością podatnika. W przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca mieszkanie, które jest przedmiotem wynajmu nabył wraz z żoną w drodze kupna.

Jak już wskazano wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze kupna stanowi cena nabycia, za którą w myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania a w szczególności: koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków , gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym wartość początkową przedmiotowego mieszkania, w świetle wyżej powołanych przepisów, wnioskodawca winien ustalić w oparciu o powołany wyżej przepis art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazane przez wnioskodawcę koszty poniesione w związku z nabyciem przedmiotowego mieszkania mogą stanowić elementy jego wartości początkowej pod warunkiem ich prawidłowego udokumentowania. Zauważyć jednak należy, iż przedmiotem interpretacji indywidualnej nie może być analiza prawidłowości wskazanych przez wnioskodawcę kwot, a tym samym kwotowe wyliczenie wartości początkowej środka trwałego stanowiącej podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Zatem jeżeli wskazane przez wnioskodawcę wydatki związane z nabyciem mieszkania zostały właściwie udokumentowane a zapłacone w 2009r. odsetki od kredytu (ujęte w poz. 7) obejmują wyłącznie odsetki, które zostały naliczone i zapłacone przed podjęciem decyzji o amortyzacji, to sposób ustalania wartości początkowej jest prawidłowy..

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.