Czy ww. lokal mieszkalny nabyty w spadku wnioskodawca może amortyzować proporcjonalnie do ½ udziału? Czy (...)

Czy ww. lokal mieszkalny nabyty w spadku wnioskodawca może amortyzować proporcjonalnie do ½ udziału? Czy ww. lokal mieszkalny wnioskodawca może amortyzować według stawki indywidualnej 10%? Czy wartość początkową lokalu mieszkalnego nabytego w spadku na potrzebę amortyzacji wnioskodawca może ustalić na podstawie ceny rynkowej mieszkania z dnia nabycia spadku?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 02 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wynajmowanego mieszkania nabytego w spadku według indywidualnej stawki amortyzacyjnej proporcjonalnie do posiadanego udziału oraz sposobu ustalenia wartości początkowej tego mieszkania ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wynajmowanego mieszkania nabytego w spadku według indywidualnej stawki amortyzacyjnej proporcjonalnie do posiadanego udziału oraz sposobu ustalenia wartości początkowej tego mieszkania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym PIT-36L.

Dodatkowo poza działalnością gospodarczą wnioskodawca prowadzi najem prywatny zakupionych przez siebie lokali mieszkalnych rozliczany na zasadach ogólnych na podstawie księgi przychodów i rozchodów PIT-36.

W dniu 16 stycznia 2012 r. wnioskodawca wraz ze swoim bratem odziedziczył po zmarłej matce mieszkanie w udziale po 1/2. Mieszkanie to jest używane od 1958 r. Ww. mieszkanie także jest wynajmowane w ramach najmu prywatnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy ww. lokal mieszkalny nabyty w spadku wnioskodawca może amortyzować proporcjonalnie do ½ udziału?

Czy ww. lokal mieszkalny wnioskodawca może amortyzować według stawki indywidualnej 10%?

Czy wartość początkową lokalu mieszkalnego nabytego w spadku na potrzebę amortyzacji wnioskodawca może ustalić na podstawie ceny rynkowej mieszkania z dnia nabycia spadku?

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1, art. 22 ust. 8 oraz art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z wynajmu mieszkania są odpisy amortyzacyjne z zużycia środka trwałego. Ww. mieszkanie wnioskodawca wprowadził po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych w lutym 2012 r. Począwszy od marca 2012 r. dokonuje jego amortyzacji proporcjonalnie do ½ udziału, zgodnie art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca dokonuje amortyzacji według stawki indywidualnej 10% ponieważ mieszkanie było używane przed okresem nabycia spadku powyżej 60 miesięcy, zgodnie z art. 22h ust. 2 oraz art. 22h-22k ww. ustawy.

Za wartość początkową mieszkania dla potrzeb amortyzacji wnioskodawca przyjął jego wartość rynkową z dnia nabycia spadku, zgodnie art. 22g ust. 11 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z oświadczeniem złożonym do Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodu jest m.in. najem jako odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu. Zgodnie bowiem z tym przepisem źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Artykuł 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a ? 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Natomiast w myśl art. 22c pkt 2 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z treści powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że amortyzacji podlegają środki trwałe wskazane w tym przepisie wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 (umowa leasingu).

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Przy czym, w myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3-5 oraz art. 22g ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 19 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (w przedmiotowej sprawie ? nabycia w drodze spadku).

Z treści art. 22g ust. 10 ww. ustawy wynika natomiast, iż podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

W myśl art. 22g ust.

11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek trwały lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę amortyzacji stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Wnioskodawca wskazał, iż nabył wraz ze swoim bratem w spadku po zmarłej matce mieszkanie w udziale po ½ każdy z nich. Wnioskodawca oraz jego brat wynajmują przedmiotowe mieszkanie w ramach najmu prywatnego. Mieszkanie, w którym wnioskodawca oraz jego brat posiadają udziały wnioskodawca po raz pierwszy wprowadził do ewidencji środków trwałych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że amortyzacji podlegają zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy m.in. lokale stanowiące współwłasność. Zatem lokal mieszkalny będący współwłasnością stanowi środek trwały, który podlega amortyzacji. Tym samym słuszne jest stanowisko wnioskodawcy, iż lokal mieszkalny nabyty w spadku podlega amortyzacji proporcjonalnie do udziału jaki wnioskodawca posiada w przedmiotowym lokalu.

Wnioskodawca powinien ustalić wartość początkową mieszkania nabytego we współwłasności w drodze spadku zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami tj. według jego wartości rynkowej z dnia nabycia spadku z uwzględnieniem art. 19 ww. ustawy o podatku dochodowym bądź też według podanej powyżej w art. 22g ust. 10 ustawy tzw. metody uproszczonej. Oznacza to, że wnioskodawca prawidłowo przyjął, iż wartość przedmiotowego mieszkania nabytego w drodze spadku stanowi cena rynkowa. Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca nabycia w drodze spadku.

W związku z tym, że nabyty przez wnioskodawcę lokal mieszkalny stanowi jego współwłasność, to jak wynika z art. 22g ust. 11 ustawy, wartość początkową tego składnika majątku należy ustalić w proporcji do posiadanego udziału.

Reasumując, wnioskodawca amortyzując mieszkalnie, prawidłowo określił jego wartość początkową na podstawie wartości rynkowej z dnia nabycia spadku proporcjonalnie do posiadanego udziału w przedmiotowym mieszkaniu.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 cyt. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Natomiast możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla lokali przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 3 i 4 ww. ustawy. Stosownie do jego treści, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

  • dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:
    1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
    2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych
    -dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata (pkt 3),
  • dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (pkt 4).

Przy czym w myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe mieszkanie jest używane od 1958 r. W przedmiotowej sprawie znajdzie zatem zastosowanie cyt. powyżej art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Jeżeli zatem przedmiotowe mieszkanie rzeczywiście było używane przed jego nabyciem od 1958 r., to uznać należy, iż zostały spełnione przesłanki określone w tym przepisie i wnioskodawca postąpił prawidłowo ustalając indywidualną stawkę amortyzacyjną dla tego środka trwałego w wysokości 10%.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należy uznać w całości za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika