Czy w związku z tym, że nabycie przez winoskodawczynię lokalu nastąpiło na podstawie umowy darowizny (...)

Czy w związku z tym, że nabycie przez winoskodawczynię lokalu nastąpiło na podstawie umowy darowizny z majątku wspólnego na majątek osobisty wnioskodawczyni w 2011 r. i w tym samym roku wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową nieruchomość, będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych od całej uzyskanej kwoty ze sprzedaży, przeznaczając całą tę kwotę uzyskaną ze sprzedaży na nabycie innego lokalu mieszkalnego w ciągu 2 lat?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 08 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 listopada 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w dniu 16 maja 2007 r. wraz z mężem nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Od 06 czerwca 2007 r. mąż wnioskodawczyni był zameldowany w tym lokalu przez okres ponad 12 miesięcy. Wnioskodawczyni nigdy nie była w przedmiotowym lokalu zameldowana.

W dniu 04 listopada 2009 r. wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła umowę o ustanowienie i przeniesienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego, na mocy której spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu zostało przekształcone w lokal stanowiący odrębną nieruchomość, z którym to lokalem związany jest stosowny udział w gruncie.

Na podstawie umowy darowizny z dnia 07 lutego 2011 r. wnioskodawczyni wraz z mężem darowała z ich majątku wspólnego na jej majątek osobisty całą nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny.

W dniu 26 maja 2011 r. wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny, o którym mowa powyżej.

Wnioskdoawczyni wyjaśnia, że pozostaje i zawsze pozostawała z mężem w ustroju ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży zamierza w ciągu 2 lat przeznaczyć na nabycie innego lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że nabycie przez winoskodawczynię lokalu nastąpiło na podstawie umowy darowizny z majątku wspólnego na majątek osobisty wnioskodawczyni w 2011 r. i w tym samym roku wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową nieruchomość, będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych od całej uzyskanej kwoty ze sprzedaży, przeznaczając całą tę kwotę uzyskaną ze sprzedaży na nabycie innego lokalu mieszkalnego w ciągu 2 lat?

Zdaniem wnioskodawczyni, w związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym powinna zostać na mocy obecnie obowiązującego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniona z zapłacenia podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej przez wnioskodawczynię w drodze darowizny w 2011 r., jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia nieruchomości, nie później niz w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe.

Zdaniem wnioskodawczyni, wyłączną podstawą nabycia lokalu jest wyżej powołana umowa darowizny i na jej podstawie od dnia 07 lutego 2011 r. była wyłączną właścicielką mieszkania. Nie można uznać, że wnioskodawczyni nabyła wtedy jakąś określoną część lokalu, gdyż zgodnie z art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie można rozporządzać ani zobowiązać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie małżonkowi w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do majątku. Nie ma tu również zastosowania domniemanie równości udziałów w majątku wspólnym, albowiem wnioskodawczyni zawsze mogłaby wystapić o ustalenie nierównych udziałów.

W omawianej sprawie doszło do przesunięcia majątkowego z majątku wspólnego małżonków na majątek osobisty wnioskodawczyni, a zatem faktycznie nabyła ona przedmiotową nieruchomość w 2011 r., dlatego też zdaniem wnioskodawczyni może skorzystać w całości z ulgi, o której mowa w wyżej powołanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na mocy tego artykułu po wydatkowaniu całej uzyskanej ze sprzedaży kwoty na cele mieszkaniowe będzie całkowicie zwolniona z zapłaty podatku dochodowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu będącego przedmiotem odrębnej własności),
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w 2007 r. wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła do majątku wspólnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. W 2009 r. małżonkowie zawarli umowę o ustanowienie i przeniesienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego, na mocy której spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało przekształcone w lokal stanowiący odrębną nieruchomość. Natomiast na podstawie umowy darowizny w 2011 r., przedmiotowa nieruchomość została darowana z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego wnioskodawczyni.

W przedmiotowej sprawie należy w pierwszej kolejności ustalić czy nabycie przedmiotowego lokalu przez małżonków do majątku wspólnego nastąpiło w momencie nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w 2007 r. czy też w 2009 r. kiedy nastąpiło przekształcenie tego prawa w lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość i przeniesienie własności przedmiotowej nieruchomości na rzecz wnioskodawczyni i jej małżonka.

Wyjaśnić należy, iż spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej Kodeksu cywilnego ? ?Własność i inne prawa rzeczowe?. Natomiast ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu mieszkalnego oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej.

W sytuacji, w której wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, a następnie nastąpiło ustanowienie na ich rzecz prawa odrębnej własności tego lokalu w trybie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.), za datę nabycia lokalu, istotną dla obliczenia 5-letniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne oraz opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż ustanowienie w 2009 r. odrębnej własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego i przeniesienie na wnioskodawczynię i jej męża prawa własności jest tylko inną formą własności, a nie nowym nabyciem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że prawo własności lokalu mieszkalnego oboje małżonkowie nabyli w 2007 r. do majątku wspólnego.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww.

ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Prawo ustanawia jednak zasadę, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), ale także do poszczególnych składników majątku wspólnego.

Odnośnie możliwości dokonania darowizny udziału w majątku wspólnym na majątek osobisty drugiego małżonka, należy stwierdzić, iż w doktrynie od lat istnieje rozbieżność poglądów co do kwestii, w jaki sposób małżonkowie mogą poprzez dokonanie czynności prawnej ? głównie darowizny ? przenosić składniki majątku wspólnego do majątku odrębnego jednego z nich. Problem ten zyskał na znaczeniu w związku z zakazem zawartym w art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zwolennicy jednego poglądu utrzymują, iż dopuszczalne jest dokonywanie powyższych przesunięć z zachowaniem wymagań właściwych dla danej czynności prawnej. Według drugiego poglądu jest ono możliwe jedynie przez zawarcie małżeńskiej umowy majątkowej (art. 47 § 1 k.r.o.) prowadzącej w rezultacie do modyfikacji ustawowej wspólności.

Należy jednak wskazać, że w orzecznictwie dominuje od lat pięćdziesiątych pogląd o dopuszczalności takich czynności prawnych. Jego aktualność została potwierdzona uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 1991 r., sygn. akt. III CZP 76/90 w tezie, że ?w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka?. Podobne stanowisko zostało wyrażone w uchwale Sądu Najwyższego ? Izba Cywilna z dnia 19 grudnia 1991 r., sygn. akt. III CZP 133/91, zgodnie z którym ?w obowiązującym stanie prawnym jest skuteczna zawarta w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej umowa, w której małżonek rozporządził na rzecz drugiego małżonka przedmiotem należącym do majątku wspólnego?.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Umowa darowizny jest zatem jedną z form nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, a więc wszystkie nieruchomości, ruchomości oraz zbywalne prawa majątkowe, czyli takie, które mogą być przedmiotem sprzedaży. Darowizną można objąć także rzeczy przyszłe. Umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) - do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli ? i jednostronnej, jako nie przynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

W niniejszej sprawie małżonkowie żyjący w ustroju wspólności ustawowej tak rozporządzili przedmiotową nieruchomością, że wnioskodawczyni w drodze zawarcia umowy darowizny stała się jej wyłączną właścicielką, gdyż przedmiot majątkowy wchodzący uprzednio w skład majątku wspólnego małżonków stał się majątkiem odrębnym wnioskodawczyni.

W tym miejscu należy jednakże zaznaczyć, że powyższe nie oznacza, iż wnioskodawczyni nabyła przedmiotowy lokal mieszkalny w całości w dniu sporządzenia umowy darowizny. Podkreślenia wymaga, że w dniu darowizny wnioskodawczyni przysługiwało już prawo własności do lokalu w ramach wspólności ustawowej. Fakt że przedmiotowa wspólność jest łączna (bezudziałowa) nie oznacza, że można dowodzić jakoby wnioskodawczyni nie była uprzednio właścicielem mieszkania i stała się nim dopiero po dokonaniu darowizny.

Przyjęcie takiego poglądu prowadziłoby do nieakceptowanego wniosku, że przesunięcie przedmiotu majątkowego w wyniku wzajemnego rozporządzenia z majątku wspólnego do majątku odrębnego powoduje utratę prawa własności do niego także przez małżonka, który ów przedmiot nabywa do majątku odrębnego. O takich skutkach nie może być jednak mowy w sytuacji, w której zarówno darczyńcą jak i obdarowanym będzie ten sam podmiot, czyli wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie może powtórnie nabyć czegoś, czego jest już właścicielem - bez wątpienia nieruchomość nabyła bowiem w ramach wspólności ustawowej. To oznacza, że uczyniona przez nią wspólnie z mężem darowizna powoduje jedynie przesunięcie przedmiotu darowizny między jej majątkami.

Skutek w postaci zbycia czyli utraty prawa własności umowa darowizny wywoła jedynie u męża wnioskodawczyni. Nie stoi temu na przeszkodzie wzgląd na bezudziałowy charakter wspólności ustawowej. Podobna kwestia była przedmiotem rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 maja 2000 r. sygn. akt II CKN 542/00. Stwierdzono w nim, że ?pomimo iż małżeńska wspólnośc majątkowa jest wspólnością bezudziałową (art. 31 k.r.o.), to darowanie przez małżonków przedmiotu wchodzącego w skład ich majątku wspólnego, gdy przedmiot darowizny ma przypaść małżonkom do wspólności majątkowej małżeńskiej pozwala ? dla celu przewidzianego w art. 996 k.c. ? na przyjęcie (przy odpowiednim zastosowaniu art. 42 i 43 § 1 k.r.o.), że spadkodawca, którym jest małżonek rozporządził udziałem wynoszącym ½ przedmiotu darowizny, a skoro ten udział ma przypaść jako obdarowanym małżonkom do wspólności majątkowej małżeńskiej, to małżonek, który jest uprawniony do zachowku, obdarowany został jego połową.? Z powyższego jasno zatem wynika, że bez szkody dla pojęcia współwłasności łącznej można przyjąć, że gdy przedmiotem darowizny uczynionej przez obojga małżonków jest składnik majątku należący do majątku wspólnego, to każdy z małżonków rozporządził na rzecz obdarowanego udziałem ½ w przedmiocie darowizny. Orzeczenie to dotyczyło wprawdzie roszczeń z tytułu zachowku, ale przedstawiona w nim teza może zostać wykorzystana również w niniejszej sprawie. O jej aktualności świadczy fakt, że nadal jest szeroko powoływana w doktrynie i orzecznictwie sądowym (np. wyrok NSA z dnia 04 listopada 2010 r. sygn. akt II FSK 1054/09). Rozporządzenie takie będzie skuteczne pomimo zakazu ustanowionego w art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, gdyż małżonkom żyjącym w ustroju wspólności ustawowej wolno rozporządzać wzajemnie przedmiotami należącymi do majątku wspólnego, o czym była mowa wcześniej. W umowie darowizny z 2011 r. jedynie mąż wnioskodawczyni rozporządził udziałem tak, że zmienił on właściciela. Wnioskodawczyni nie rozporządziła udziałem z podobnym skutkiem, gdyż będąc jednocześnie darczyńcą i obdarowanym nie mogła utracić i nabyć prawa własności, nie można bowiem w świetle prawa skutecznie darować rzeczy lub prawa samemu sobie.

Stąd dla wnioskodawczyni umowa darowizny nie wywołuje skutku rozporządzenia udziałem w nieruchomości w postaci utraty i nabycia własności, lecz wyłącznie w kategorii przesunięcia pomiędzy jej majątkami ? wspólnym i odrębnym. Stąd nie można zgodzić się z wnioskodawczynią, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania domniemanie zawarte w art. 43 k.r.o. tylko dlatego, że nie było podziału majątku wspólnego. Zdaniem Organu właśnie przedmiotowe domniemanie w sposób niebudzący wątpliwości wprowadza zasadę, że udziały w majątku wspólnym wnioskodawczyni i jej męża były równe.

Podsumowując, samo przesunięcie udziału w lokalu mieszkalnym, który przysługiwał wnioskodawczyni z majątku wspólnego do jej majątku odrębnego w drodze zawarcia umowy darowizny między małżonkami nie oznacza nowego nabycia. Innymi słowy nie można nabyć czegoś czego jest się już właścicielem. Z tej przyczyny stanowisko wnioskodawczyni należało ocenić jako całkowicie błędne.

W konsekwencji, mając powyższe na uwadze uznać należy, iż wnioskodawczyni nabyła przedmiotowy lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość w dwóch datach, tj.:

  • w 2007 r. w udziale wynoszącym ½ w dniu nabycia przez małżonków spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w ramach ustawowej wspólności majątkowej,
  • w 2009 r. w udziale wynoszącym ½ w dniu zawarcia z małżonkiem umowy darowizny dotyczącej przeniesienia prawa własności nieruchomości do majątku odrębnego wnioskodawczyni.

Przychód jaki wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży w 2011 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, w części przypadającej na udział nabyty w 2007 r. podlega opodatkowaniu zgodnie z zasadami opodatkowania określonymi w przepisach cytowanej ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Podatek dochodowy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)?c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku, o czym stanowi art. 30e ust. 1 i ust. 4 tejże ustawy.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości i praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ? c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

W przypadku ponoszenia wydatków na nakłady, na nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu lub zapłaty podatku od spadków i darowizn koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia wnioskodawczyni winna rozpoznać stosownie do swojego udziału w majątku wspólnym, do którego nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Należy tutaj wyjaśnić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym w 2007 r. tj. w roku, w którym spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało nabyte do majątku wspólnego nie przewidywała możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości z uwagi na wydatkowanie na cele mieszkaniowe (tzw. ulgi mieszkaniowej), przepisy przewidywały wówczas tzw. ulgę meldunkową.

Podatek obliczony w ww. sposób należy wykazać w zeznaniu PIT-36 składanym do 30 kwietnia 2012 r. i w tym terminie dokonać wpłaty.

Odnośnie natomiast opodatkowania przychodu ze sprzedaży w części przypadającej na udział nabyty przez wnioskodawczynię w 2009 r. w drodze darowizny zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujące od dnia 01 stycznia 2009 r. albowiem ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r., a więc będą miały zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

I tak stosownie do art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

  1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
  2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D ? dochód ze sprzedaży,

W ? wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P ? przychód ze sprzedaży.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

  1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
  2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
  3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
  4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
  5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przy czym przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w art. 21 ust. 25 lit. d i e) ww. ustawy rozumie się budynek lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Reasumując stwierdzić należy, że połowa przychodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, która przypada na udział nabyty w 2009 r. która zostanie przeznaczona jak wskazuje wnioskodawczyni na nabycie innego lokalu mieszkalnego może korzystać ze zwolnienia na wyżej wskazanych zasadach. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia przypadający na udział nabyty w 2009 r. zostanie w całości przeznaczony na ww. cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Natomiast z przedmiotowego zwolnienia nie może skorzystać połowa przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przypadająca na udział nabyty w 2007 r., albowiem w stanie prawnym, który ma zastosowanie w stosunku do tak nabytego udziału ustawa nie przewidywała możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodów przeznaczonych na realizację własnych celów mieszkaniowych. Do tej części przychodu nie ma także zastosowanie zwolnienie zwarte w art. 21 ust.1 pkt 131 ustawy, albowiem dotyczy ono tylko tych dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust.1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które zostały nabyte od dnia 01 stycznia 2009 r.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko wnioskodawczyni, że może skorzystać w całości z ulgi, o której mowa w wyżej powołanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na mocy tego artykułu po wydatkowaniu całej uzyskanej ze sprzedaży kwoty na cele mieszkaniowe będzie całkowicie zwolniona z zapłaty podatku dochodowego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika