Czy w przypadku rozliczania się jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej wnioskodawca (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura 15 grudnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkań będących przedmiotem umowy najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkań będących przedmiotem umowy najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wspólnie z żoną kupił dwa mieszkania sfinansowane kredytem w wysokości 161 160 CHF. W związku z tym, że kryzys finansowy uniemożliwia sprzedaż mieszkań bez strat małżonkowie postanowili je wyremontować a następnie wynająć by móc spłacać raty kredytu.

Wnioskodawca zasięgał informacji czy może w przypadku wynajęcia mieszkania odpisać raty kredytu jako koszt uzyskania przychodu i rozliczać się jako osoba fizyczna na zasadach ogólnych. Otrzymał wówczas odpowiedź, że może, ale kosztem będą tylko odsetki ze spłaconych rat kredytu. W grudniu wnioskodawca wraz z małżonką znalazł małżeństwo, które wynajęło pierwsze z wyremontowanych mieszkań. Jednakże wówczas pojawiły się wątpliwości czy odsetki z zaciągniętego kredytu mogą być istotnie kosztem w przypadku rozliczania się na zasadach ogólnych.

W związku z opisanym problemem mieszkanie wynajęła żona wnioskodawcy, która będzie się rozliczać ryczałtem, ale wnioskodawca chce wynająć drugie mieszkanie i chciałby wynajmować je rozliczając się na zasadach ogólnych jak pierwotnie planował, ponieważ koszty kredytu są spore i rozliczanie się za pomocą ryczałtu nie jest opłacalne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku rozliczania się jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej wnioskodawca może odliczać odsetki od kredytu, jako koszt wynajmu mieszkania...

Zdaniem wnioskodawcy, skoro istnieją dwie formy opodatkowania wynajmu, to opodatkowanie na zasadach ogólnych musi pozwalać na odliczanie kosztów, a odsetki kredytu są ewidentnym kosztem. Problemem jest tylko to, że w związku z zaistniałymi trudnościami żona będzie wynajmować mieszkanie rozliczając się ryczałtem, a wnioskodawca na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W art. 23 ww. ustawy został ujęty zamknięty katalog wydatków, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy w brzmieniu obowiązującym do końca 2008r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Z powyższego wynika, że wydatki ponoszone na spłatę rat kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania będącego przedmiotem umowy najmu nie mogą być kosztem uzyskania przychodu. Jednak z dniem 01 stycznia 2009r. weszła w życie nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzona na podstawie ustawy z dnia 06 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316).

W myśl znowelizowanego art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału,
  
  

Wyżej przytoczona zmiana ma zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 01 stycznia 2009r.

Zmiana art. 23 ust. 1 pkt 8 lit a) ustawy dotyczy wyłącznie kredytów waloryzowanych w walucie obcej. Oznacza to, iż od dnia 01 stycznia 2009r. do kosztów uzyskania przychodów, podatnik może zaliczyć poniesione wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) zaciągniętego w walucie obcej, w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu). Nie ma zastosowania powyższy przepis do pożyczek (kredytów) złotówkowych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że wydatki poniesione na spłatę rat od kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup mieszkań, które przeznaczone zostały pod wynajem, nie mogą stanowić kosztów uzyskania tego przychodu. Jednak kredyt, będący przedmiotem niniejszej interpretacji, jest waloryzowany kursem waluty obcej i w związku z tym może zaistnieć sytuacja, w której zwracana będzie kwota kapitału większa niż kwota otrzymanego kredytu. Zatem od dnia 01 stycznia 2009r. w związku z zmianą brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a), wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów część raty kredytu, w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanego kredytu (przypadającą na daną ratę kredytu).

Reasumując, przytoczone wyżej przepisy art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) i pkt 32 nie wykluczają zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów, zatem zapłacone odsetki od kredytu, o ile spełniają warunek celowości, wynikający z art. 22 ust. 1 ustawy mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca ma zamiar rozliczać osiągnięty z tytułu najmu dochód na zasadach ogólnych, czyli zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup ww. mieszkań, które przeznaczone zostały pod wynajem mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu, z tym jednak zastrzeżeniem, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tylko te odsetki, które zostały faktycznie zapłacone (od momentu przekazania lokalu do użytkowania - wynajmu), zgodnie z powyżej cytowanym art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy przy tym podkreślić, iż dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu podatnik obowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Zauważyć również należy, iż stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą stanowią źródło przychodów.

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe - o czym stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zasady o których mowa w powyższym przepisie mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich - art. 8 ust. 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oświadczenie należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy. Wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, obowiązuje przy zapłacie zaliczek przez cały rok podatkowy oraz przy składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z tego tytułu.

Problematyka małżeńskich ustrojów majątkowych została uregulowana w Dziale III ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964r. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz na gruncie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w przypadku istnienia wspólności majątkowej małżonków pożytki osiągane z najmu stanowić będą ich wspólny dorobek majątkowy, na gruncie zaś przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - będą to przychody ze wspólnego użytkowania rzeczy, o których stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy. Bez znaczenia jest przy tym czy stroną umowy najmu będzie jeden małżonek czy oboje. Jeżeli zatem przychody z najmu majątku opodatkowywać będą chcieli oboje małżonkowie ? wnioskodawca na zasadach ogólnych a jego żona na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, to okoliczność tę należy mieć na uwadze zarówno przy ustalaniu przychodów z najmu jak i przy ustalaniu kosztów ? w przypadku wnioskodawcy opodatkowanego na zasadach ogólnych oznacza to, że wnioskodawca nie będzie mógł ująć w kosztach całości wydatków związanych z obsługą kredytu zaciągniętego na zakup wynajmowanych nieruchomości (tj. zapłacone odsetki, różnica między kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanego kredytu), lecz jedynie połowę tych wydatków.

Jednocześnie mając na uwadze, iż ww. mieszkania są wspólną własnością wnioskodawcy i żony, zaznacza się, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, wyłącznie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wydał pisemną interpretację wyłącznie dla wnioskodawcy. Natomiast małżonka wnioskodawcy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.