Czy w przypadku nieotrzymania zapłaty za sprzedaż wnioskodawca wraz z drugim spadkobiercą będzie (...)

Czy w przypadku nieotrzymania zapłaty za sprzedaż wnioskodawca wraz z drugim spadkobiercą będzie musiał zapłacić podatek dochodowy w wysokości 19%? Czy w takim przypadku należny jest podatek? Jakie dokumenty należy złożyć w Urzędzie Skarbowym i w jakim terminie od momentu podpisania u notariusza? Jak udokumentować fakt nieotrzymania zapłaty? Czy wystarczy historia rachunku bankowego, na który mają wpłynąć środki za sprzedaż? Czy podatek dochodowy liczy się od kwoty sprzedaży czy od kwoty po odjęciu zapłaconej kwoty renty planistycznej?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 20 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniach 17 kwietnia 2013 r. i 08 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismami z dnia 09 kwietnia 2013 r. oraz 30 kwietnia 2013 r. Znak: IBPBII/2/415-209/13/MZa wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 17 kwietnia 2013 r. oraz 08 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spadkodawca w czerwcu 2012 r. podpisał umowę przedwstępną sprzedaży gruntu na kwotę 4.400.000 zł. Umowa przyrzeczona miała nastąpić po przekształceniu gruntów ornych na budowlane, co nadal jest w realizacji. Spadkodawca zmarł jednak 25 grudnia 2012 r. niedoczekując realizacji sprzedaży. Wnioskodawca wraz ze swoim bratem jako jedyni spadkobiercy odziedziczyli po ½ wielkości udziałów tych gruntów wraz z umową przedwstępną i muszą dokonać sprzedaży, nawet w odległym terminie. Wnioskodawca zaznaczył, że umowa przedwstępna jest tak skonstruowana, że zapłata ma nastąpić w terminie 14 dni od daty podpisania u notariusza umowy przyrzeczonej i protokólarnego przekazania gruntu. Dodatkowo wnioskodawca wyjaśnił, że jeżeli sprzedaż następuje do 5 lat od przekształcenia gruntu na tereny budowlane to gmina nalicza rentę planistyczną w wysokości 30%. Obecnie wnioskodawca wraz z drugim spadkobiercą obawia się, że kupujący mając akt własności nie zapłaci im przyrzeczonej kwoty a spadkobiercy nie będą mieć środków na zapłatę podatku dochodowego i zapłatę renty planistycznej gminie w wysokości 30%, co spowoduje, że wnioskodawca popadnie w długi i zostanie zlicytowane to czego sam dorobił się przez całe życie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku nieotrzymania zapłaty za sprzedaż wnioskodawca wraz z drugim spadkobiercą będzie musiał zapłacić podatek dochodowy w wysokości 19%? Czy w takim przypadku należny jest podatek? Jakie dokumenty należy złożyć w Urzędzie Skarbowym i w jakim terminie od momentu podpisania u notariusza? Jak udokumentować fakt nieotrzymania zapłaty? Czy wystarczy historia rachunku bankowego, na który mają wpłynąć środki za sprzedaż? Czy podatek dochodowy liczy się od kwoty sprzedaży czy od kwoty po odjęciu zapłaconej kwoty renty planistycznej?

Zdaniem wnioskodawcy, podatek dochodowy winno się zapłacić od kwoty faktycznie otrzymanej a w przypadku nie otrzymania zapłaty nie ma dochodu więc nie powinno być podatku dochodowego. Dodatkowo, w opinii wnioskodawcy, podatek dochodowy powinien być naliczony od kwoty pomniejszonej o wysokość renty planistycznej, która to kwota zostanie odprowadzona na rzecz gminy i nie będzie dochodem wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca w 2012 r. nabył spadek po zmarłym bracie. Jeszcze przed śmiercią, tj. w czerwcu 2012 r. spadkodawca podpisał umowę przedwstępną sprzedaży gruntu, zaś umowa przyrzeczona miała nastąpić po przekształceniu gruntów ornych na budowlane, co nadal jest w trakcie realizacji.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, iż dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest dzień śmierci spadkodawcy. Z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, iż umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Z treści powyższych przepisów wynika, że właściwa umowa sprzedaży może być poprzedzona umową przedwstępną, jednakże umowa przedwstępna nie przenosi własności nieruchomości. Poprzez umowę przedwstępną strony zobowiązują się jedynie do zawarcia w przyszłości przyrzeczonej umowy.

Umowa przenosząca własność (sprzedaż) ma charakter umowy wzajemnej, do której odnosi się wyrażona w art. 488 Kodeksu cywilnego zasada jednoczesnego wykonania świadczeń, tj. przeniesienia własności nieruchomości i zapłacenia sprzedawcy ceny. Jednakże przepis ten przewiduje również wyjątki, z których najważniejsze znaczenie ma umowa pomiędzy stronami, albowiem w granicach zasady swobody umów ustanowionej w art. 3531 Kodeksu cywilnego strony mogą ustalić, że przed zawarciem definitywnej umowy sprzedaży kupujący może zapłacić część lub całość ceny.

Zatem rozpatrując kwestię umowy przedwstępnej na gruncie prawa podatkowego zauważyć należy, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest między innymi zbycie nieruchomości (...). W cytowanym przepisie użyto terminu ?zbycie?, zatem aby wywołać skutek prawnopodatkowy z tego tytułu musi nastąpić przeniesienie własności przedmiotowej nieruchomości. Samo zawarcie umowy przedwstępnej nie powoduje skutków podatkowych, gdyż w tej sytuacji nie można mówić o przeniesieniu własności nieruchomości, a jedynie o zobowiązaniu do takiego przeniesienia w określonym terminie. Umowa przedwstępna jest więc niejako przyrzeczeniem do dokonania sprzedaży, która nastąpi dopiero w momencie zawarcia umowy sprzedaży, przenoszącej własność nieruchomości.

Wobec tego zawarcie umowy przedwstępnej nie powoduje skutków podatkowych, ponieważ jest ona jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności udziałów w określonym terminie w przyszłości. Umowa przedwstępna, po spełnieniu określonych warunków w niej zawartych, obliguje strony dokonujące transakcji sprzedaży przedmiotowego gruntu do podpisania w przyszłości umowy przyrzeczonej, na podstawie której dopiero następuje przeniesienie własności tej nieruchomości na nabywcę.

Podpisując zatem w czerwcu 2012 r. umowę przedwstępną spadkodawca nie przeniósł prawa własności nieruchomości. Nie utraciwszy własności nieruchomości spadkodawca w chwili śmierci a więc w grudniu 2012 r. nadal pozostawał jej właścicielem. To zaś oznacza, że nieruchomość weszła do masy spadkowej po spadkodawcy, tym samym jej własność nabyli spadkobiercy spadkodawcy.

Z uwagi na fakt, że w 2012 r.

wnioskodawca w drodze spadku nabył udział ½ w opisywanej wyżej nieruchomości, to przychód jaki uzyska z jej sprzedaży, która nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie w drodze spadku a więc przed 01 stycznia 2018 r. będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono bowiem m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jasno zatem wynika, że przychodem ze sprzedaży nieruchomości jest cena określona w umowie sprzedaży, na podstawie której kupujący nabywa ową nieruchomość. Skuteczność tego zbycia nie jest więc determinowana zapłatą za nieruchomość. Skoro sprzedaż nieruchomości następuje co do zasady z chwilą zawarcia umowy sprzedaży a zapłata za nieruchomość nie jest i nie może być warunkiem skuteczności przeniesienia własności nieruchomości, to bezwzględnie mamy do czynienia z powstaniem obowiązku podatkowego po stronie sprzedawcy z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości. Przychodem jest zaś, co jasno wynika z przepisów, cena określona w umowie sprzedaży. Nie ma więc mowy o żadnych kwotach ?faktycznie otrzymanych? jak chciałby wnioskodawca. Wnioskodawca jako sprzedający musi pamiętać, że posiada wszak mechanizmy prawne, aby dochodzić od kupującego zapłaty ceny. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazują, że to cena sprzedaży stanowi przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, a nie kwoty faktycznie otrzymane.

W opisie zdarzenia przyszłego wnioskodawca dodał, że jeżeli sprzedaż następuje do 5 lat od przekształcenia gruntu na tereny budowlane to gmina nalicza rentę planistyczną w wysokości 30%. Dlatego kolejną wątpliwość wnioskodawcy budzi kwestia czy podatek dochodowy liczy się od kwoty sprzedaży czy od kwoty po odjęciu zapłaconej kwoty renty planistycznej.

Wyjaśnić należy, że kosztem odpłatnego zbycia mogą być wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że opłata planistyczna nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ww. ustawy. Opłata planistyczna jest dochodem własnym gminy i stanowi swoistą partycypację gminy w zyskach, jakie przynosi zbycie nieruchomości, której wartość wzrosła w związku ze zmianą ustaleń zawartych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Obowiązek uiszczenia przez wnioskodawcę po zawarciu umowy sprzedaży nieruchomości opłaty planistycznej na rzecz gminy związany jest ze wzrostem wartości sprzedanej nieruchomości związanej ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a z kolei zapłata tej opłaty nie warunkuje zawarcie umowy sprzedaży, ani nie ma wpływu na ważność tej transakcji. Opłata ta ma wyłącznie charakter wtórny, jako następstwo sprzedaży. Tym samym opłata ta nie może pomniejszyć ceny sprzedaży, w świetle art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jak wynika z cytowanego powyżej art. 22 ust. 6d ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia udziału ½ w nieruchomości nabytej w drodze spadku zaliczane są wyłącznie:

  • udokumentowane nakłady zwiększające wartość tej nieruchomości,
  • kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.

Brak więc jest podstaw prawnych aby tzw. rentę planistyczną zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, ponieważ nie jest ona nakładem, który zwiększyłby wartość przedmiotowej nieruchomości ani nie stanowi kwoty zapłaconego podatku od spadków i darowizn.

Zatem opłata za rentę planistyczną w wysokości 30%, którą to wnioskodawca po sprzedaży zobowiązany będzie uiścić na rzecz gminy, nie będzie stanowiła ani kosztu odpłatnego zbycia nieruchomości, ani też kosztu uzyskania przychodu. Tym samym wnioskodawca ceny jaką uzyska ze sprzedaży tej nieruchomości nie może pomniejszyć o kwotę stanowiącą opłatę za rentę planistyczną.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

  1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
  2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Reasumując, jak już wcześniej zostało wyjaśnione, zgodnie z normami prawa cywilnego przeniesienie własności nieruchomości następuje w chwili zawarcia w formie aktu notarialnego ostatecznej umowy sprzedaży i nie zmienia tego fakt zawarcia umowy przedwstępnej. Jeżeli wnioskodawca dokona sprzedaży nieruchomości (gruntu) przed 01 stycznia 2018 r. to wystąpi z tego tytułu dochód ustalony jako różnica pomiędzy przychodem (ustalonym zgodnie z art. 19 ustawy) uzyskanym ze sprzedaży udziału ½ w nieruchomości, a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi w niniejszej sprawie zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy, przy czym podkreślić należy, że do kosztów tych ani do kosztów z odpłatnego zbycia wnioskodawca nie może zaliczyć opłaty planistycznej. Zatem będzie on zobowiązany do zapłaty 19% zryczałtowanego podatku dochodowego nawet, gdyby okazało się, że kupujący nie dokona w terminie zapłaty za nabytą nieruchomość, ponieważ do transakcji sprzedaży dochodzi w momencie podpisania ostatecznej umowy a nie w chwili otrzymania zapłaty od kupującego. Obowiązek podatkowy powstaje zaś w dacie sprzedaży a nie w dacie otrzymania ceny.

W związku z powyższym pytania dotyczące sposobu oraz terminu udokumentowania faktu nieotrzymania zapłaty w Urzędzie Skarbowym stały się bezprzedmiotowe.

Tym samym, stanowiska wnioskodawcy nie można było uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika