W przypadku wydzierżawienia nieruchomości w zamian za spłatę kredytu hipotecznego obciążającego (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2009r. (data wpływu do tut. BKIP 24 marca 2009r.) uzupełnionym w dniach 18 maja 2009r. i 22 maja 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy dzierżawy nieruchomości w zamian za spłatę kredytu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy dzierżawy nieruchomości w zamian za spłatę kredytu.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku pismem z dnia 08 maja 2009r. Znak: IBPB II/2/415-1333/09/JG, IBPP3/443-232/09/AB wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano odpowiednio w dniach 18 maja 2009r. i 22 maja 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Kredytobiorca będący obciążony bardzo wysokim kredytem hipotecznym, którego nie jest w stanie spłacić postanawia wydzierżawić obciążoną kredytem nieruchomość w zamian za cesję spłaty kredytu bezpośrednio na dzierżawcę. W uzupełnieniu wniosku wnioskodawczyni wskazała, iż w przedmiotowym wniosku występuje w charakterze kredytobiorcy właściciela nieruchomości, który zdecydował się wydzierżawić nieruchomość.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy spłata kredytu będzie traktowana jako dochód kredytobiorcy...

Zdaniem wnioskodawczyni, w przedstawionej sytuacji spłata kredytu przez dzierżawcę nie powinno być traktowane jako przychód wydzierżawiającego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 693 § 2 Kodeksu cywilnego).

W ustawie z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) w art. 10 w ust. 1, zostały wyszczególnione rodzaje źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Wśród nich w pkt 6 został wymieniony najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Dzierżawa dla celów podatkowych może być traktowana jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Jeżeli przedmiotem dzierżawy nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą i umowa dzierżawy nie została zawarta w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej przychody z tej dzierżawy mogą być zaliczone do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy i opodatkowane:

• na zasadach ogólnych ? według skali podatkowej lub,
• ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
  
  

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W podobny sposób przychód podatkowy definiuje przepis art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), zgodnie z którym opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z dzierżawy zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc dzierżawy niestanowiącej przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia ww. art. 11 ustawy w przypadku wybrania opodatkowania na zasadach ogólnych (skala podatkowa), lub w oparciu o art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w przypadku wybrania opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Podstawą generowania przychodów z tytułu dzierżawy jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który jak wynika z cytowanego powyżej przepisu art. 693 § 2 Kodeksu cywilnego może być zastrzeżony w pieniądzu lub świadczeniach innego rodzaju. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wydzierżawiającego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawczyni jest właścicielem nieruchomości, której zakup sfinansowała kredytem hipotecznym. Z uwagi jednak na fakt, iż spłata kredytu hipotecznego jest ogromnym obciążeniem dla wnioskodawczyni, zamierza przedmiotową nieruchomość wydzierżawić w zamian za cesję spłaty rat kredytu. Wątpliwość wnioskodawczyni budzi kwestia czy spłata kredytu będzie traktowana jako jej dochód.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wydzierżawienie nieruchomości w zamian za spłatę kredytu będzie stanowić dla wnioskodawczyni przysporzenie majątkowe stanowiące przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W wyniku bowiem wydzierżawienia nieruchomości wnioskodawczyni będzie uzyskiwała czynsz w wysokości spłaty rat kredytu. Tym samym wnioskodawczyni nie będzie obowiązana do dokonania spłaty udzielonego jej kredytu, gdyż tej spłaty kredytu będzie dokonywał w jej imieniu dzierżawca przedmiotowej nieruchomości. Nie mniej jednak przysporzenie powyższe stanowić będzie przychód z tytułu zawartej umowy dzierżawy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym stosownie do przyjętej przez wnioskodawczynię formy opodatkowania uzyskiwanych z dzierżawy przychodów (dochodów).

Wobec powyższego zajęte we wniosku stanowisko wnioskodawczyni, że spłata kredytu przez dzierżawcę nieruchomości nie jest traktowana jako jej przychód jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.