Czy świadczenie przyznane pracownikom w formie szkolenia doskonalącego technikę i umiejętność prowadzenia (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 05 maja 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczeń związanych ze sfinansowaniem przez pracodawcę kosztów szkolenia w zakresie doskonalenia jazdy samochodem ? jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 05 maja 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczeń związanych ze sfinansowaniem przez pracodawcę kosztów szkolenia w zakresie doskonalenia jazdy samochodem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma handlowa zakupiła w specjalistycznej firmie szkolenie dla pracowników w zakresie doskonalenia jazdy samochodem. Szkolenie przeprowadza się w celu poprawy techniki, świadomości oraz wiedzy na temat bezpiecznego i ekonomicznego poruszania się po drogach. Szkolenie ma pomóc w jeździe samochodem w trudnych warunkach (hamowanie na śliskiej nawierzchni, omijanie przeszkód, gwałtowne hamowanie) jak również uświadomić zagrożenia jakie czekają kierowców. Najważniejszą częścią szkolenia jest wypracowanie w kierowcach nawyku bezpiecznej i opanowanej jazdy (pasy bezpieczeństwa, ograniczenia prędkości).

W szkoleniu mają uczestniczyć pracownicy, którzy maja prawo jazdy i którzy zatrudnieni są na podstawie umowy o pracę w dziale sprzedaży. Szkolenia odbywają się na podstawie skierowania z zakładu pracy. Każdy z uczestników otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu szkolenia.

Kurs ma związek z zajęciami, które pracownicy wykonują w ramach swoich obowiązków pracowniczych. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach specjalista ds. sprzedaży mają bowiem w zakresie swych obowiązków m.in. wyjazdy do klientów z całej Polski oraz na targi, również organizowane na terenie całego kraju. Każdy z pracowników korzysta z samochodów służbowych. Umiejętności zdobyte na szkoleniu będą zatem wykorzystywane podczas wykonywania przez pracowników swoich obowiązków służbowych, wynikających bezpośrednio ze stosunku pracy. Szkolenie takie pozwoli zwiększyć efektywność wyjazdów oraz zwiększyć prawdopodobieństwo uchronienia pracowników od wypadków a firmę od strat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy takie szkolenie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego ze stosunku pracy...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z przepisami art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszących kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Ww. szkolenie ma na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych pracowników a wydatek jaki pracodawca ponosi w związku z finansowaniem udziału pracownika w szkoleniu jest celowy, gdyż ma podnieść jakość wykonywanej przez pracowników pracy, uchronić od wypadków i podnieść ich świadomość na temat bezpiecznej jazdy.

Wnioskodawca stwierdza, iż pokrycie kosztów szkolenia techniki jazdy stanowi przyznanie świadczenia pracownikowi zgodnie z ww. artykułem i podlega zwolnieniu z opodatkowania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej, źródłem przychodów jest m.in. stosunek pracy.

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Zgodnie z powyższym należy przyjąć, że generalnie wartość świadczeń otrzymanych przez pracowników na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu.

Nie dotyczy to otrzymanych świadczeń przyznanych zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębne przepisy, o których mowa powyżej to m.in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz.U. Nr 103, poz. 472 ze zm.).

Zgodnie z § 1 ust. 1 ww. rozporządzenia przepisy rozporządzenia stosuje się do osób podnoszących kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne, zakładów pracy oraz organizatorów oświaty dorosłych prowadzących działalność w formach szkolnych i pozaszkolnych.

Zarówno w treści art. 21 ust. 1 pkt 90 cyt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i w ww. rozporządzeniu jest mowa o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika. Zatem zasadne jest zdefiniowanie pojęcia ?kwalifikacje zawodowe?.

Według Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (Warszawa 1997-2006):

• zawód jest to umiejętność wykonywania pracy w danej dziedzinie; fachowe stałe wykonywanie jakiejś pracy w celach zarobkowych,
• kwalifikacja jest to przygotowanie potrzebne do wykonywania zawodu.

Ponadto jak wynika z § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 206) przez kwalifikacje zawodowe należy rozumieć układy wiadomości i umiejętności niezbędne do wykonywania zadań zawodowych wynikających z opisu zawodu.

W przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuacje gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku. Jeżeli zostanie spełniony powyższy warunek, wówczas koszty ponoszone za takie szkolenie przez pracodawcę nie stanowią przychodu pracownika i nie podlegają opodatkowaniu.

Natomiast jeżeli koszt szkolenia pracownika zostanie poniesiony przez pracodawcę, ale nie wystąpi związek zdobywanej wiedzy z zakresem obowiązków pracownika, czyli nie będą to kursy niezbędne do wykonywania zadań powierzonych pracownikowi w ramach stosunku pracy, to wówczas koszty ponoszone przez zakład pracy na to szkolenie stanowią przychód pracownika w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie sfinansowanie przez pracodawcę kosztów szkolenia w zakresie doskonalenia jazdy samochodem (hamowanie na śliskiej nawierzchni, omijanie przeszkód, wypracowanie nawyku bezpiecznej i opanowanej jazdy) stanowi dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy, gdyż szkolenie to, niewątpliwie przydatne, nie jest niezbędne do wykonywania obowiązków zawodowych pracownika. Zdobyte przez pracowników umiejętności nie są ściśle związane z wykonywanym przez nich zajęciem (praca w dziale sprzedaży) i nie będą wykorzystywane wyłącznie w pracy zawodowej.

Wobec powyższego poniesiona przez pracodawcę odpłatność za ww. szkolenie, pomimo skierowania pracownika na to szkolenie, nie jest dla pracownika świadczeniem przyznanym przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, w związku z czym nie jest zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatność za to szkolenie powiększa więc przychód pracownika ze stosunku pracy. Tym samym wnioskodawca jako płatnik zobowiązany jest do pobrania i odprowadzenia z miesięcznego wynagrodzenia pracownika (pracowników) zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od łącznej kwoty poniesionego przez wnioskodawcę wydatku z tytułu tego szkolenia, w związku z czym należało uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.