Czy koszt uzyskania przychodu z tytułu poddzierżawy obiektów mogą stanowić wydatki z tytułu czynszu (...)

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu poddzierżawy poniesionych wydatków z tytułu czynszu dzierżawnego, remontu, ubezpieczenia obiektów, podatków lokalnych.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 11 czerwca 2010r. Znak: IBPB II/2/415-514/10/AK wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 23 czerwca 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca na podstawie umowy z X jest dzierżawcą gospodarstwa rolnego. Łączna kwota czynszu dzierżawnego jest składową kwot czynszów za poszczególne obiekty, urządzenia i grunt. Część obiektów wnioskodawca poddzierżawia innym podmiotom gospodarczym, w których prowadzona jest działalność pozarolnicza.

Z tytułu poddzierżawy wnioskodawca uzyskuje określone roczne przychody. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej a przychody z poddzierżawy obiektów innym podmiotom gospodarczym rozlicza na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Z przychodów pozarolniczych rozlicza się z urzędem skarbowym PIT-36.

Ponadto wnioskodawca wskazał, że wydatki, o których pisze we wniosku, tj. koszty remontów, ubezpieczenie obiektów, podatek lokalny oraz czynsz dzierżawny dla X ponosi on, zgodnie z zawartymi umowami dzierżawy i poddzierżaw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy rozliczeniu rocznym z osiągniętych dochodów w poczet kosztów uzyskania przychodu z tytułu poddzierżawy obiektów wnioskodawca może wliczyć czynsz dzierżawny płacony X za konkretne poddzierżawianie obiekty...

Zdaniem wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodu za poddzierżawianie obiekty są dla niego poniesione koszty remontów, ubezpieczeń obiektów, podatków lokalnych za obiekty oraz płacony czynsz za te obiekty dla X.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307, ze zm.) w art. 10 ust. 1, zostały wyszczególnione rodzaje źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Wśród nich w pkt 6 został wymieniony najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Poddzierżawa polega na tym, że dzierżawca nie korzysta sam z przedmiotu dzierżawy, ale oddaje rzecz do używania i pobierania pożytków innej osobie, w zamian za umówiony czynsz. Zgodnie z art. 698 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) nie można poddzierżawiać przedmiotu dzierżawy bez zgody wydzierżawiającego ? w razie naruszenia tego obowiązku, wydzierżawiający może wypowiedzieć dzierżawę bez zachowania terminów wypowiedzenia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca na podstawie umowy z X jest dzierżawcą gospodarstwa rolnego. Część obiektów wnioskodawca poddzierżawia podmiotom gospodarczym, w których prowadzona jest działalność pozarolnicza i uzyskuje z tego tytułu przychody z poddzierżawy. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej a przychody z poddzierżawy obiektów innym podmiotom gospodarczym rozlicza na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Wątpliwość wnioskodawcy budzi natomiast fakt, czy kosztem uzyskania przychodu za poddzierżawianie obiekty są dla niego wydatki poniesione z tytułu remontów, ubezpieczeń obiektów, podatków lokalnych za obiekty oraz płacony czynsz za te obiekty dla X.

Zauważyć zatem należy, że w przypadku opodatkowania dochodów z poddzierżawy według skali podatkowej (na zasadach ogólnych), podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek przyczynowo-skutkowy z osiąganymi przychodami czyli musi wykazać, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu ? każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Podstawą generowania przychodów z tytułu poddzierżawy jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy, z której oprócz przedmiotu poddzierżawy wynikają również m.in. prawa i obowiązki poddzierżawcy jak i oddającego w poddzierżawę. Strony umowy powinny określić w niej m.in. wysokość czynszu jaki będzie zobowiązany płacić poddzierżawca oddającemu w poddzierżawę jak również to, kto będzie zobowiązany do ponoszenia obciążeń publiczno-prawnych związanych z przedmiotem poddzierżawy, (a obciążających, zgodnie z przepisami, właściciela lub posiadacza nieruchomości), w tym podatku od nieruchomości, podatku rolnego i leśnego oraz innych obciążeń związanych z jego posiadaniem, w tym kosztów ubezpieczenia oraz sposób rozliczania remontów przedmiotu poddzierżawy.

Wnioskodawca wskazał, że koszty remontów, ubezpieczenie obiektów, podatek lokalny oraz czynsz dzierżawny dla X ponosi on, zgodnie z zawartymi umowami dzierżawy i poddzierżaw.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie kosztem uzyskania przychodu, z tytułu osiągania przychodu z poddzierżawy obiektów, nie prowadzonej w ramach działalności gospodarczej w związku z faktem, że z umowy poddzierżawy wynika, że to oddający w poddzierżawę (wnioskodawca) jest zobowiązany do ich ponoszenia będą poniesione wydatki z tytułu remontów, ubezpieczeń obiektów, podatków lokalnych za obiekty oraz płacony czynsz za te obiekty, w takim zakresie w jakim dotyczą poddzierżawionych obiektów.

Należy jednak zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyjaśnia pojęcia remontu. Trzeba zatem posłużyć się definicją tego pojęcia zawartą art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem remont to wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy obiektu, niezwiększające jego wartości początkowej. Remont przeprowadzany jest w toku eksploatacji obiektu przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów obiektu na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Jeżeli zatem taki charakter mają prowadzone przez wnioskodawcę prace, to koszty tych prac mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Stanowisko wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.