1. Czy wnioskodawczyni, będąc jedynym właścicielem ww. nieruchomości i wynajmując je samodzielnie (...)

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalania wartości początkowej środka trwałego nabytego drodze darowizny.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z mężem jako małżonkowie posiadają wspólność majątkową. Mąż wnioskodawczyni jest właścicielem trzech nieruchomości, które nabył w drodze spadku po rodzicach i w formie darowizny od rodzeństwa. Nieruchomości te wynajmuje osiągając przychody zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Amortyzacja jednej nieruchomości jest liczona od wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 (budynek użytkowy), natomiast dwóch pozostałych od wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 10 ww. ustawy ? metoda uproszczona. Nieruchomości te nie znajdowały się u niego w ewidencji czy wykazie. Obecnie ze względów rodzinnych i zdrowotnych (mąż wnioskodawczyni jest po wylewie) chce przekazać wnioskodawczyni w formie darowizny ww. nieruchomości, jako odrębny majątek wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wnioskodawczyni, będąc jedynym właścicielem ww. nieruchomości i wynajmując je samodzielnie zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mogła rozpocząć amortyzację wszystkich wynajmowanych budynków od wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy ...

Czy wnioskodawczyni powinna kontynuować amortyzacje dokonywaną przez męża...

Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo do samodzielnego ustalenia wartości początkowej wszystkich ww. nieruchomości zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3, czyli określenia jej jako wartości rynkowej z dnia otrzymania darowizny, a także do ustalenia samodzielnie stawek amortyzacyjnych oraz do nie kontynuowania amortyzacji dokonywanej wcześniej przez męża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Amortyzacji nie podlegają również budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu (art. 22c pkt 2 ww. ustawy).

Zasady ustalanie wartości początkowej, która stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych środków trwałych określa przepis art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z ust. 1 pkt 3 tegoż artykułu za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawczyni nabędzie w drodze darowizny od męża nieruchomości, które wcześniej stanowiły jego majątek odrębny i były przez niego amortyzowane.

A zatem zastosowanie znajdzie wyżej wymieniony przepis art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Natomiast w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 22g ust. 12 i ust. 13 zobowiązujący do kontynuowania amortyzacji rozpoczętej przez męża wnioskodawczyni.

Zgodnie bowiem z treścią tych przepisów w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów ? wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków jeżeli przed zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że skoro ani mąż wnioskodawczy, ani wnioskodawczyni nie prowadzą działalności gospodarczej, a przedmiotowe nieruchomości, które wnioskodawczyni ma otrzymać od męża w drodze darowizny do swojego majątku odrębnego stanowiły majątek odrębny jej męża, to tym samym wnioskodawczyni może ustalić wartość początkową zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast brak jest podstaw prawnych do kontynuacji amortyzacji dokonywanej przez męża wnioskodawczyni.

Ponadto stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 powoływanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 22i ust. 1 cytowanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Natomiast możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ww. ustawy.

Stosownie do jego treści, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1. dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
   a) 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
   b) 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
   c) 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,
   
2. dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy,
3. dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:
   a) trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
   b) kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych
   - dla których okres amortyzacji- nie może być krótszy niż 3 lata,
4. dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
   2. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za:
   

1. używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej.
   3. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
   

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   4. Podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:
   

1. inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat,
2. inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 - okres amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.

Jeżeli zatem zostaną spełnione przesłanki określone tym przepisem, wnioskodawczyni będzie mogła indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla środków trwałych, które nabędzie w drodze darowizny od męża.

Reasumując, w przypadku nabycia w drodze darowizny nieruchomości stanowiących odrębny majątek męża, wnioskodawczyni będzie miała prawo do ustalenia ich wartości początkowej w sposób przewidziany w art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych podlegających amortyzacji w sposób przewidziany w cyt. przepisach bez konieczności kontynuowania amortyzacji dokonywanej przez męża.

Mając na uwadze przedstawione powyżej okoliczności stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.