W jakich datach u wnioskodawcy powstanie przychód należny, o którym mowa jest w art. 17 ust. 1 pkt (...)

W jakich datach u wnioskodawcy powstanie przychód należny, o którym mowa jest w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2008r. sygn. akt III SA/Wa 962/08, wniosku z dnia 05 października 2007r. (data wpływu do tut. Biura ? 25 października 2007r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów w spółce z o.o. - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów w spółce z o.o.

W dniu 10 stycznia 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał indywidualną interpretację Znak: IBPB/2/415-298/07/HS uznając, że datą, w której powstanie przychód z kapitałów pieniężnych po stronie zbywcy udziałów będzie dzień, w którym nastąpi przeniesienie prawa własności udziałów na rzecz innego podmiotu, czyli z chwilą zawarcia przyrzeczonej umowy ich sprzedaży.

Pismem z dnia 21 stycznia 2008r. (data wpływu do tut. Biura ? 28 stycznia 2008r.) wnioskodawca złożył wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w odpowiedzi na które pismem z dnia 27 lutego 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa skutecznie doręczono w dniu 04 marca 2008r.

Wnioskodawca pismem z dnia 13 marca 2008r. złożył skargę na pisemną interpretację przepisów prawa.

Pismem z dnia 14 kwietnia 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 października 2008r. sygn. akt III SA/Wa 962/08 uchylił zaskarżoną interpretację.

W związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 29 grudnia 2008r. wniósł skargę kasacyjną, która została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 09 czerwca 2010r. sygn. akt II FSK 282/09.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2008r. sygn. akt III SA/Wa 962/08 wpłynął do tut. Biura w dniu 07 lipca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 21 września 2007r. wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży udziałów. Zgodnie z tą umową, udziały zostaną zbyte przez wnioskodawcę na rzecz kupującego zgodnie z postanowieniami odrębnej umowy sprzedaży udziałów w formie stanowiącej jeden z załączników do umowy przedwstępnej sprzedaży udziałów. Na mocy postanowień przedwstępnej umowy sprzedaży udziałów, cena za sprzedawane udziały zostanie zapłacona wnioskodawcy w ten sposób, że pierwsza płatność zostanie przelana w dniu 7 listopada 2007r. (w umowie określono tę datę jako ?Dzień Realizacji?), natomiast następna część płatności (określona w umowie jako ?Kwota Zastrzeżona?) zostanie przelana przez kupującego na rachunek zastrzeżony, a z rachunku zastrzeżonego zostanie zapłacona na rachunek wnioskodawcy dopiero po sześciu miesiącach od Dnia Realizacji (tj. 7 maja 2008r.). Zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej sprzedaży udziałów, własność udziałów przejdzie z wnioskodawcy na kupującego z dniem zapłaty wnioskodawcy pierwszej płatności i z dniem przelewu Kwoty Zastrzeżonej na rachunek zastrzeżony (nie będący rachunkiem wnioskodawcy). Zatem świadczenie wnioskodawcy w postaci przeniesienia własności udziałów zostanie spełnione przez wnioskodawcę 07 listopada 2007r. natomiast świadczenie kupującego w postaci zapłaty nastąpi w dwóch ratach, tj. 07 listopada 2007r. oraz 07 maja 2008r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakich datach u wnioskodawcy powstanie przychód należny, o którym mowa jest w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, w tej konkretnej sytuacji przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychodem z tytułu zbycia udziałów w spółkach kapitałowych są przychody należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane mówi jedynie o tym, co stanowi przychód należny z tego tytułu ? nie określając jednakże, kiedy (pod jaką datą) ten przychód należny powstanie. Tym samym nie określono daty powstania zobowiązania podatkowego. Dalej wnioskodawca nawiązując do art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 17 ust. 1 pkt 6 po porównaniu obu przepisów wysnuwa wniosek, że art. 14 ust. 1c odnosi się tylko i wyłącznie do źródła w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej, co dalej prowadzi do wniosku, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest przepisu pozwalającego na określenie z jaką datą powstaje przychód należny, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) tej ustawy.

Wnioskodawca uważa, że w takiej sytuacji dla ustalenia daty przychodu należnego z tytułu zbycia udziałów w spółkach kapitałowych odwołać się powinno do prawa cywilnego. Zgodnie z przepisami w zakresie prawa cywilnego (art. 353, 487, 488 oraz 535 Kodeksu cywilnego), umowa sprzedaży (w tym sprzedaży praw majątkowych ? udziałów w spółce kapitałowej) należy do grupy zobowiązań wzajemnych, które są oparte na zasadzie ekwiwalentności, gdzie świadczenie jednej strony (np. sprzedającego - przeniesienie własności udziałów) ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej strony (np. kupującego ? zapłata ceny).

Kryterium tej wzajemności ma charakter wyłącznie subiektywny, co oznacza, że strony mogą ten aspekt stosunku zobowiązaniowego dowolnie ukształtować. Mogą w szczególności ustalić, że jedna ze stron spełni swoje świadczenie wcześniej (albo później) od drugiej strony. Ma to istotne znaczenie dla daty powstania wierzytelności każdej ze stron umowy sprzedaży, tj. daty, kiedy każda ze stron może skutecznie żądać od drugiej strony spełnienia określonego świadczenia. I tak, jeżeli kupujący zobowiązał się, że zwolni na rzecz sprzedającego odpowiednią część ceny z rachunku zastrzeżonego w określonej dacie, to dopiero z upływem tej daty sprzedający może skutecznie żądać od kupującego zapłaty tej kwoty. Innymi słowy, dopiero z tą datą odpowiednia część ceny jest mu należna, gdyż dopiero z tą datą powstaje wierzytelność o jej zapłatę.

Przenosząc tę zasadę na grunt prawa podatkowego, a ściśle na przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można stwierdzić, że datą powstania przychodu należnego, o którym mowa jest w przepisie, jest data, kiedy po stronie sprzedającego (wnioskodawcy) powstaje wierzytelność o zapłatę pierwszej części sprzedaży (tj. 07 listopada 2007r.) oraz data, kiedy po stronie sprzedającego powstaje wierzytelność o zapłatę zatrzymanej części ceny (Kwoty Zastrzeżonej), czyli 07 maja 2008r. Zatem przychód z tytułu art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstanie u wnioskodawcy w dwóch odrębnych datach.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 10 stycznia 2008r. Znak: IBPB2/415-298/07/HS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów w spółce z o.o. za nieprawidłowe.

Wskazał przy tym, że w przedmiotowej sprawie dla ustalenia momentu powstania przychodu bez znaczenia jest fakt, że cena zbycia ma być zapłacona w ratach, których termin i wysokość uzależnione są od warunków uzgodnionych w umowie przedwstępnej. Sposób zapłaty ceny może być dowolnie kształtowany przez strony umowy sprzedaży i nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego, który wypływa z dokonania przez podatnika zbycia udziałów w określonej dacie za określoną cenę, przy czym zbyciem jest data zawarcia umowy sprzedaży.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawomocnym wyrokiem z dnia 29 października 2008r. sygn. akt III SA/Wa 962/08 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 10 stycznia 2008r.

Sąd uznał za uzasadniony zarzut skarżącego w kwestii naruszenia prawa materialnego. Natomiast jako nieuzasadnione uznał zarzuty skarżącego w kwestii naruszenia zasad ogólnych postępowania podatkowego, tj. art. 120, art. 121 § 1 oraz art. 122 Ordynacji podatkowej.

Podejmując rozstrzygnięcie Sąd stwierdził, iż w sytuacji, gdy ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia ?przychód należny?, zasadne było odwołanie się do jego znaczenia potocznego, a dokładnie ? do znaczenia przymiotnika ?należny?. Słownik Języka Polskiego pod red. M.Szymczaka (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1998; t. II, s. 267) przymiotnik ?należny' definiuje jako ?przysługujący, należący się komuś lub czemuś'. Na takie rozumienie tego przymiotnika, zdaniem Sądu, powoływały się także strony.

Rzecz jednak w tym, że samo zdefiniowanie pojęcia ?należny' nie jest wystarczające dla określenia momentu powstania przychodu. Definicja ta, posługując się synonimem (?przysługujący') nie pozwala bowiem na określenie kiedy coś komuś przysługuje. Ten sam słownik definiuje czasownik ?przysługiwać' jako ?przypadać komuś w udziale, należeć się z tytułu ustawy, prawa, przywileju itp.' (t. II, s. 1057).

Zdaniem Sądu, w świetle przytoczonych definicji, tak jak różne są źródła, z których wynikać może to, co się komuś należy (przysługuje), tak i odpowiednio różne są momenty, w których ?coś' staje się należne (przysługuje) komuś. Nie sposób zatem, opierając się na samym w istocie potocznym znaczeniu przymiotnika ?należny', wprost wywieść kiedy cechę nim określoną uzyska przychód z tytułu zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

W ocenie Sądu, na podstawie powyższych definicji uprawnionym jest natomiast przyjęcie założenia, iż ?przychodem należnym' będzie przychód, co do którego można stwierdzić, że podatnikowi przysługuje uprawnienie do jego otrzymania.

Zdarzeniem faktycznym, które rodzi powstanie przychodu, o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 jest odpłatne zbycie udziałów oraz papierów wartościowych. W przypadku skarżącego podstawą zbycia udziałów ma być umowa ich sprzedaży, zawarta w rezultacie wcześniejszych ustaleń wynikających z umowy przedwstępnej. Przychodem będzie zatem kwota, jaką skarżący uzyska za udziały na mocy umowy sprzedaży - ich cena. Zdarzenie powodujące powstanie przychodu skarżącego należy zatem do kategorii czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z umową sprzedaży udziałów każda ze stron spełni przypisane jej świadczenie. Skarżący jako sprzedawca - przeniesie na nabywcę własność udziałów, a nabywca zapłaci mu uzgodnioną cenę. Przychód skarżącego będzie rezultatem spełnienia świadczenia przez nabywcę.

Zdaniem Sądu - nie kwestionując słownikowego znaczenia pojęcia ?należny' jako ?przysługujący komuś' - zasadne jest w tym stanie rzeczy odwołanie się do przepisów prawa cywilnego w celu określenia, kiedy to świadczenie strony umowy staje się należne (od kiedy jej przysługuje). Tak też postąpił skarżący.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem wynikającym z umowy cywilnoprawnej, możliwość domagania się spełnienia świadczenia wiąże się z jego wymagalnością. W ujęciu cywilistycznym roszczenie wymagalne to takie, którego spełnienia przez dłużnika wierzyciel może się domagać, a gdy do spełnienia wymagalnego świadczenia nie dojdzie - dochodzić jego realizacji w określony przepisami sposób, zwykle przed sądem.

Sąd podkreślił, iż roszczenie staje się wymagalne z chwilą nadejścia terminu, w jakim świadczenie ma być spełnione. Co oczywiste, moment ten nie musi pokrywać się ani z datą zawarcia umowy będącej źródłem roszczenia, ani też z datą spełnienia świadczenia przez drugą stronę. Zgodnie z art. 455 Kodeksu cywilnego, jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Natomiast art. 456 Kodeksu cywilnego stanowi, że jeżeli strony zastrzegły w umowie, że spełnienie świadczenia następować będzie częściami w ciągu określonego czasu, ale nie ustaliły wielkości poszczególnych świadczeń częściowych albo terminów, w których ma nastąpić spełnienie każdego z tych świadczeń, wierzyciel może przez oświadczenie, złożone dłużnikowi w czasie właściwym, ustalić zarówno wielkość poszczególnych świadczeń częściowych, jak i termin spełnienia każdego z nich, jednakże powinien uwzględnić możliwości dłużnika oraz sposób spełnienia świadczenia.

Zdaniem Sądu, wymagalność świadczenia może zatem dotyczyć zarówno jego całości, jak i części. Skoro zaś związana jest ona z nadejściem terminu spełnienia świadczenia (w przypadku świadczenia pieniężnego będzie to termin zapłaty), to nie sposób podzielić poglądu Ministra Finansów o braku znaczenia tej daty dla momentu powstania obowiązku podatkowego. Znaczenia tego nie posiada natomiast data, w której zapłata rzeczywiście nastąpiła.

W świetle powyższego, zdaniem Sądu, uznać należało, że ?przychodem należnym', o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a), jest wymagalna kwota należności przysługująca podatnikowi z tytułu zbycia udziałów, przy czym - co wynika wprost z treści tego przepisu - bez znaczenia jest okoliczność, czy podatnik przychód ten faktycznie otrzymał.

Sąd stwierdził, iż ?przychód należny' powstaje w dacie, kiedy określona kwota przysługującego podatnikowi świadczenia pieniężnego staje się wymagalna i może on domagać się jej zapłaty. Innymi słowy przychód powstaje, kiedy podatnik może się domagać, aby stanowiąca go kwota została mu przekazana.

W celu ustalenia, kiedy podatnik uzyskał przychód istotna jest więc data, w której wynikający z umowy obowiązek spełnienia świadczenia (dokonania zapłaty) powinien nastąpić.

Bez znaczenia jest okoliczność, czy kwota wymagalnej należności obejmuje całość, czy też część świadczenia wynikającego z umowy zbycia udziałów. Skoro przepisy Kodeksu cywilnego dopuszczają możliwość spełnienia świadczenia w częściach i przewidują łączącą się z tym możliwość ustalenia odrębnych terminów płatności poszczególnych części, to brak jest podstaw, aby przychód należny z tytułu umowy traktować zawsze jako jedną całość, należną w momencie zawarcia umowy, bądź też w dacie spełnienia świadczenia przez drugą stronę.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) nie dostarcza - zdaniem Sądu - podstaw, aby za moment powstania przychodu należnego uznać, jak to uczynił Minister Finansów, dzień, w którym nastąpi przeniesienie prawa własności udziałów na rzecz innego podmiotu (w przypadku opisanym przez skarżącego miałby to być dzień zawarcia umowy przyrzeczonej). Uzyskanie przychodu przez skarżącego bezpośrednio łączyć bowiem należy ze świadczeniem nabywcy udziałów, a nie jego własnym (przeniesienie własności udziałów). Skarżący zawierając umowę miał prawo oczekiwać, że druga strona spełni swoje świadczenie w umówionych terminach (jeden z nich pokrywał się z przewidywaną datą zawarcia umowy przyrzeczonej), ale domagać się tego skutecznie mógłby dopiero po ich bezskutecznym upływie. Oznacza to, że Skarżący dokonując planowanego zbycia udziałów w okolicznościach takich, jak opisane we wniosku o interpretację, uzyska przychód z tego tytułu odpowiednio w datach wymagalności (z upływem terminu płatności) poszczególnych części przysługującej mu ceny. Wtedy też powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Strony umów cywilnoprawnych co do zasady mogą ustalać terminy spełnienia świadczeń. Nie oznacza to bynajmniej niedopuszczalnej ingerencji w powstanie obowiązku podatkowego. Przepisy prawa podatkowego obowiązek ten wiążą z zaistnieniem określonego zdarzenia. O ile podatnik nie może mieć wpływu na skutek zdarzenia - powstanie obowiązku podatkowego, o tyle nie sposób odmówić podatnikowi wpływu na to, czy i kiedy samo zdarzenie w ogóle nastąpi (np. czy i kiedy skarżący sprzeda udziały).

Reasumując Sąd stwierdził, że prawidłowe jest stanowisko skarżącego przedstawione we wniosku o interpretację, wiążące ?przychód należny' w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) z wymagalnością wierzytelności, z której to przychód ten wynika. Skoro zaś jako terminy płatności poszczególnych części ceny skarżący wskazał daty 7 listopada 2007r. (jest to też data zawarcia umowy przyrzeczonej) oraz 7 maja 2008r., to przychód należny powstanie z upływem tych dni.

W ocenie Sądu, Minister Finansów nie popełnił błędu określając częściowe płatności ceny należnej za udziały jako ?raty'. Pojęciem tym, o czym świadczy kontekst, posłużył się bowiem w znaczeniu potocznym, nie twierdząc, że w przedstawionym przez skarżącego stanie faktycznym doszło do sprzedaży na raty, zdefiniowanej w 583 § 1 Kodeksu cywilnego. Z opisu tego stanu zamieszczonego we wniosku o interpretację jednoznacznie wynika, że cena nie miała być uiszczona jednorazowo. Takie też założenie przyjął Minister Finansów.

Stanowisko przedstawione powyżej podzielił Naczelny Sąd Administracyjny oddalając skargę kasacyjną.

Mając na uwadze uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż ?ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia?, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 05 października 2007r., stwierdza, iż w świetle stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust.

1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodów są m.in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe. Katalog przychodów należących do kapitałów pieniężnych wymieniony został w art. 17 tejże ustawy, w myśl którego, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych (art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy).

W art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych ustawodawca wyraźnie odróżnił przychód należny od jego faktycznego otrzymania, czyli zapłacenia. Sama ustawa nie zawiera jednak definicji pojęcia przychodu należnego. To powoduje, że koniecznym staje się odwołanie do potocznego znaczenia przymiotnika ?należny?. Pojęcie ?należny? oznacza ?przysługujący, należący się komuś lub czemuś?. Tak więc przychód należny to przychód przysługujący lub inaczej przychód, który się należy, bez względu na fakt czy podatnik faktycznie ten przychód uzyskał lub uzyska w przyszłości. Jednocześnie jednak aby można było mówić, że przychód ?należy się? podatnikowi, podatnik winien mieć prawo skutecznego domagania się go od nabywcy. Pojęcie to należy zatem utożsamiać z wymagalnością świadczenia.

W przedmiotowej sprawie cena za udziały ustalona została w dwóch częściach: pierwsza płatna w dniu 07 listopada 2007r. oraz druga płatna 07 maja 2008r. Z upływem tych dat u wnioskodawcy powstał zatem przychód należny z odpłatnego zbycia udziałów.

Podatek dochodowy od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną wynosi 19% uzyskanego dochodu - w myśl art. 30b ust. 1 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30b ust. 2 pkt 4 tej ustawy dochodem, o którym mowa w ust.1 jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub art. 23 ust. 1 pkt 38.

Natomiast, zgodnie z ust. 5 i 6 ww. art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? dochodów, o których mowa wyżej nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz 30c tejże ustawy, a podatnik jest obowiązany po zakończeniu roku podatkowego wykazać je w odrębnym zeznaniu podatkowym PIT-38, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy.

Reasumując, w odniesieniu do przedstawionych powyżej uregulowań prawnych stwierdzić należy, iż stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku o interpretację jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika