Czy kosztem uzyskania przychodu z wynajmu są: odsetki płacone od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 05 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 12 lipca 2010r.), uzupełnionym w dniach 11 i 17 sierpnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego:

• w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej wyboru odpowiedniego formularza celem wykazania kosztów z tytułu najmu ? jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi wniosku, pismem z dnia 06 sierpnia 2010r. Znak: IBPBII/2/415-800/10/CJS wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniach 11 i 17 sierpnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny zaciągając w tym celu kredyt w euro. Przedmiotowe mieszkanie zostało nabyte na wynajem.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytania:

Czy rata kredytowo ? odsetkowa będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego i należy ją ująć w PIT-37...

Czy rata odsetkowa stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego...

Jaki kurs należy przyjąć przeliczając ratę...

Czy koszt czynszu płaconego przez właściciela lokalu mieszkalnego stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego...

Czy koszt remontu lokalu mieszkalnego stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu tego lokalu...

Zdaniem wnioskodawcy, rata odsetkowa oraz czynsz płacony przez właściciela stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu, jeśli umowa najmu nie zawiera zapisów, stosownie do których to najemca jest zobowiązany do jego zapłaty.

Ponadto wnioskodawca uważa, iż koszty remontu elementów stałych (np.: remont ścian, podłóg, sanitariaty) również stanowią koszt uzyskania przychodów.

Wszystkie koszty zdaniem wnioskodawcy winien wykazać w poz. 58 PIT- 37.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Niniejsza interpretacja dotyczy sposobu opodatkowania przychodu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego. W zakresie pytania o obowiązki meldunkowe osoby wynajmującej wydano odrębne rozstrzygniecie.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) określa w rozdziale drugim źródła przychodów będące podstawą do ustalenia dochodu do opodatkowania.

Do źródeł przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy zalicza się m. in.:

• pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3):
• najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawę, poddzierżawę działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Natomiast art. 5a pkt 6 ustawy, definiuje pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej jako działalność zarobkową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4 -9.

Powyższe przepisy wskazują, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu, choć możliwe jest także prowadzenie najmu w ramach działalności gospodarczej.

Tak więc dla celów podatkowych najem, może być kwalifikowany jako przychód z działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodu, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu, ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Nie dotyczy to jedynie przypadku, gdy przedmiotem z najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności. Wówczas wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z wniosku nie wynika aby wnioskodawca był osobą prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie najmu ani że wynajmowane mieszkanie jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą.

Skoro istotnie żadna z powyższych okoliczności nie ma miejsca, to przychód z najmu będzie stanowił źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl ogólnej zasady dotyczącej kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zatem kosztami uzyskania przychodów ? z danego źródła przychodu wymienionego w ustawie - są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tym źródłem przychodu.

Z oceny związku z uzyskiwanym przychodem z tytułu wynajmu mieszkania, winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z tego źródła.

Aby więc wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

• naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);

• odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.
  
  

Z treści wniosku wynika, że na zakup wynajmowanego mieszkania w ramach źródła przychodu ? najem, zaciągnięty został kredyt mieszkaniowy. Od kredytu tego płacone są odsetki, które zdaniem wnioskodawcy mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów z tego źródła przychodów.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast, zgodnie z art. 22c pkt 1 i 2 ustawy, amortyzacji nie podlegają:

• grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
• budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

Dla prawidłowego rozliczenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu, istotne jest ustalenie czy lokal mieszkalny stanowi środek trwały. W sytuacji gdy został zaliczony przez podatnika do środków trwałych, istotnym jest, w jaki sposób ustalono jego wartość początkową oraz ważny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości (uproszczona forma ustalenia wartości początkowej).

W przypadku, gdy lokal stanowi środek trwały, którego wartość początkową ustalono zgodnie z art. 22g ust.

1 pkt 1, czyli według ceny nabycia, wówczas odsetki od kredytu, zapłacone do dnia przekazania lokalu mieszkalnego do używania zwiększają wartość początkową wynajmowanego mieszkania i poprzez odpisy amortyzacyjne zaliczane będą do kosztów uzyskania przychodów, natomiast odsetki naliczone i zapłacone od momentu rozpoczęcia amortyzacji, należy zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty. Odsetki te, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy przeliczyć należy według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (czyli zapłaty odsetek).

Natomiast, jeżeli lokal ten zaliczony został przez wnioskodawcę do środków trwałych, a jego wartość ustalono w sposób uproszczony, tj. zgodnie z art. 22g ust. 10, bądź też nie został zaliczony do środków trwałych i nie podlega amortyzacji podatkowej, wówczas zapłacone odsetki od kredytu na nabycie tego mieszkania, należy zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślić jednak należy, że aby odsetki mogły stanowić koszty uzyskania przychodów, podatnik musi wskazać związek przyczynowo - skutkowy między poniesionymi wydatkami, a przychodami, co wynika z ogólnego przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów ? art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Istotne znaczenie dla zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu. Na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki zostały przeznaczone na zakup mieszkania, z wynajmu którego uzyskuje dochody.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż kwota odsetek naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania podwyższa jego wartość początkową - ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 1 i 3 ww. ustawy - będącą podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaś odsetki zapłacone po tym dniu będą mogły być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. W razie braku zaliczenia lokalu do środków trwałych bądź ustalenia wartości początkowej metodą uproszczoną zapłacone odsetki od kredytu na zakup mieszkania należy bezpośrednio zaliczać do kosztów uzyskania przychodów. Tym samym stanowisko wnioskodawcy, iż może on koszty odsetek od kredytu zaciągniętego w celu zakupu mieszkania zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu ww. lokalu mieszkalnego należało uznać za prawidłowe.

Ponadto z treści wniosku wynika, że wnioskodawca dokonał lub rozważa dokonanie pewnych prac w przedmiotowym lokalu mieszkalnym związanych z remontem elementów stałych (ścian, podłóg, sanitariatów).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu. Dlatego też należy w tym przypadku odwołać się do definicji sformułowanej w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy budynku, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w trakcie używania lokalu (budynku) przez podatnika i jest wynikiem jego eksploatacji.

Wymiana zużytych elementów na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia lokalu (budynku) zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełnienia innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową rekonstrukcją adaptacją lub modernizacją lokalu mieszkalnego (budynku), mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten lokal. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Ulepszenie polega zatem na dokonywaniu nakładów na lokal, budynek mieszkalny, które powoduje wzrost wartości użytkowej tego lokalu (budynku).

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne ? zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami ? decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Jeżeli zatem w istocie prace wykonane w przedmiotowym lokalu mieszkalnym były pracami mającymi na celu remont polegający na malowaniu ścian, naprawie posadzek, wymianie płytek i armatury w pomieszczeniach sanitarnych, to charakter tych prac wskazywać będzie na prace typowo odtworzeniowe, a zatem wnioskodawca będzie mógł je zaliczyć do wydatków o charakterze remontowym podlegających zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłacanego przez wnioskodawcę czynszu wskazać należy, że w przypadku najmu, jako źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które mają związek z uzyskaniem przychodu z najmu. Niemniej jednak podkreślenia wymaga, iż wydatki te muszą być faktycznie poniesione przez wynajmującego, a nie przez najemcę. Zatem istotnie z umowy najmu powinno wynikać, że najemca nie jest obowiązany do regulowania czynszu administracyjnego a obowiązek ten spoczywa na wynajmującym.

Kosztami uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż po spełnieniu tych warunków, ponoszony przez wnioskodawcę - jako właściciela wynajmowanego mieszkania - czynsz administracyjny może stanowić koszt uzyskania przychodów z tytułu najmu lokalu mieszkalnego.

W tym miejscu podkreślić należy, iż ciężar prawidłowego udokumentowania przedmiotowego wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na wnioskodawcy i jest warunkiem koniecznym dla uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Końcowo wskazać należy, iż zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 podatnicy osiągający dochody z najmu lub dzierżawy ? są obowiązani bez wezwania wpłacać zaliczki miesięczne.

Wysokość zaliczek za miesiące do listopada roku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku,
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b,
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.
   
   

Stosownie do art. 44 ust. 6 ww. ustawy zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, za okres od stycznia do listopada, uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczkę za grudzień, w wysokości zaliczki należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia roku podatkowego.

Obowiązek płatności zaliczki powstaje, począwszy od tego miesiąca, w którym dochody podatnika przekroczyły kwotę wolną od podatku.

Należy zauważyć, iż od dnia 1 stycznia 2007r. podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych wpłacający zaliczki na podatek dochodowy nie składają miesięcznych deklaracji (PIT-5).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zdaniem wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego powinien wykazywać w poz. 58. PIT-37.

Mając powyższe na uwadze, podkreślić należy, iż przychód z tytułu najmu lokalu mieszkalnego należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej starty) w danym roku podatkowym PIT-36 w poz. 69 części D.1. lub w poz. 112 części D.2., a koszty uzyskania przychodu z tytułu najmu w poz. 70 części D. 1. lub w poz. 113 części D.2. tegoż formularza. Natomiast wskazany przez wnioskodawcę formularz PIT-37 przeznaczony jest m. in. dla podatników, którzy w roku podatkowym uzyskali przychody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie za pośrednictwem płatnika przy zastosowaniu skali podatkowej. Formularz PIT-37 nie jest zatem przeznaczony dla podatników, którzy uzyskują przychody z tytułu najmu lokali bez pośrednictwa płatnika.

Reasumując stwierdzić należy, iż poniesione przez wnioskodawcę wydatki takie jak czynsz z tytułu użytkowania lokalu, wydatki związane z jego remontem oraz zapłacone odsetki od kredytu spełniają przesłanki wymienione w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym i stanowić będą koszty uzyskania przychodu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego ? wobec czego w tym zakresie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Natomiast stanowisko wnioskodawcy w zakresie ujmowania kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu lokalu w poz. 58 PIT-37 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.