Czy, świadcząc usługi rzeczoznawcy majątkowego, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, (...)

Czy, świadcząc usługi rzeczoznawcy majątkowego, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2012r. (data złożenia 21 września 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2012r. (data złożenia 5 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania od 1 stycznia 2013r. ze zwolnienia podmiotowego zapisanego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług dla Wnioskodawcy wykonującego usługi rzeczoznawcy majątkowego ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2012r. złożono do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania od 1 stycznia 2013r. ze zwolnienia podmiotowego zapisanego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług dla Wnioskodawcy wykonującego usługi rzeczoznawcy majątkowego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 grudnia 2012r. (data złożenia 5 grudnia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 27 listopada 2012r. nr IBPP1/443-1007/12/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od lipca 2011r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą wyłącznie na świadczeniu usług w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego. W 2011 i 2012r. Wnioskodawca zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT i rozlicza się z tego tytułu. Przewidywana wartość sprzedaży z tytułu świadczenia ww. usług w 2012r. nie przekroczy 150.000,00 zł i Wnioskodawca chciałby skorzystać z możliwości zwolnienia podmiotowego zapisanego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według Wnioskodawcy działalność ta nie obejmuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Rzeczoznawstwo majątkowe polega na opracowaniu pisemnej opinii o wartości nieruchomości, określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością na rzecz klienta a także sporządzanie opracowań i ekspertyz, niestanowiących operatu szacunkowego, dotyczących:

  1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
  2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
  3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych (według Wnioskodawcy ekspertyza to nie doradztwo);
  4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
  5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
  6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
  7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
  8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

W piśmie z dnia 3 grudnia 2012r Wnioskodawca poinformował ponadto, że nie wykonuje oraz nie będzie wykonywał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej żadnych usług o charakterze doradczym bądź udzielania porad prawnych, w tym także czynności doradczych w zakresie rynku nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonując usługi rzeczoznawstwa majątkowego polegające na sporządzaniu operatów szacunkowych czyli pisemnych opinii o wartości nieruchomości oraz wycen i ekspertyz według istniejącego stanu rzeczy, bez doradztwa w tym zakresie, Wnioskodawca może skorzystać od 1 stycznia 2013r. ze zwolnienia podmiotowego zapisanego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność gospodarczą polegającą wyłącznie na świadczeniu usług w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego, przy założeniu, że wartość sprzedaży z tytułu świadczenia ww. usług w 2012r. nie przekroczy 150.000,00 zł, daje prawo do skorzystania z możliwości zwolnienia podmiotowego zapisanego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2013r.

Według Wnioskodawcy, działalność ta nie obejmuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego PWN Warszawa 1994: "Doradzać" znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Ten sam słownik wskazuje, że: Rzeczoznawca to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert. Jak wynika z przytoczonych definicji, rzeczoznawca majątkowy nie zajmuje się doradztwem tylko na podstawie zastanego stanu faktycznego dokonuje wyceny w postaci operatu.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług ? zgodnie z art. 8 ust. 1 ? rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (?).

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Należy zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. W załączniku tym, zatytułowanym ?Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy?, wymieniono pod pozycją 12 ?Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego? oraz pod pozycją 13 ?Usługi prawnicze?. W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi zastosowania zwolnienia podmiotowego należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Podkreślić należy, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy ? wobec braku w ustawie definicji doradztwa ? posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy stwierdzić, iż termin ?doradztwo? obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem ?doradcy? należy rozumieć tego, ?kto doradza?. Natomiast ?doradzić?, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza ?udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie?. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin ?usługi w zakresie doradztwa? należy rozumieć szeroko.

Jak ponadto wynika z powyższego Słownika, ?rzeczoznawca? to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. Słowniku wyjaśniając, że ?biegły? to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a ?ekspert? to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania rzeczoznawcy miały charakter usług doradczych.

Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane z ustawie z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010r., Nr 102, poz. 651 ze zm.).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy, rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 174 ust. 2 ww. ustawy, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy, rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy, rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

  1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
  2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
  3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
  4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
  5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
  6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
  7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
  8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od lipca 2011r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą wyłącznie na świadczeniu usług w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego. W 2011 i 2012r. Wnioskodawca zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT i rozlicza się z tego tytułu. Przewidywana wartość sprzedaży z tytułu świadczenia ww. usług w 2012r. nie przekroczy 150.000,00 zł. Według Wnioskodawcy jego działalność nie obejmuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Rzeczoznawstwo majątkowe polega na opracowaniu pisemnej opinii o wartości nieruchomości, określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością na rzecz klienta a także sporządzanie opracowań i ekspertyz, niestanowiących operatu szacunkowego, dotyczących:

  1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
  2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
  3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
  4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
  5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
  6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
  7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
  8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Wnioskodawca poinformował ponadto, że nie wykonuje oraz nie będzie wykonywał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej żadnych usług o charakterze doradczym bądź udzielania porad prawnych, w tym także czynności doradczych w zakresie rynku nieruchomości.

Odnosząc treść przytoczonych powyżej przepisów do opisu sprawy stwierdzić należy, iż świadczenie przez Wnioskodawcę usług polegających wyłącznie na wycenie wartości danej nieruchomości bez jakiegokolwiek doradzania np. co do jej kupna czy sprzedaży, gdy nie odbywa się to w formie udzielania porad, to czynność ta nie stanowi usług doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy w związku z czynnościami wymienionymi pod poz. 12 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca od lipca 2011r. prowadzi działalność gospodarczą i w 2011r. i 2012r. zarejestrowany jest jako czynny podatnik podatku VAT, co oznacza, że zrezygnował ze zwolnienia od podatku VAT rozpoczynając działalność gospodarczą w lipcu 2011r. W związku z powyższym od 1 stycznia 2013r. Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż upłynie rok, licząc od końca roku, w którym Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia od podatku, tym samym zostanie spełniony wymóg określony w art. 113 ust. 11 ustawy o VAT uprawniający do ponownego skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca nie uzyska obrotu ze sprzedaży opodatkowanej przekraczającego łącznie w 2012 roku kwoty 150.000 zł, to może on od 1 stycznia 2013r. skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT pod warunkiem, że nie wykonuje i nie będzie wykonywał czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą, określonych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT oraz w § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika