Prawo do skorzystania ze zwolnienia podatkowego w podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2014 r. (...)

Prawo do skorzystania ze zwolnienia podatkowego w podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2014 r. w przypadku prowadzenia usług rachunkowo-księgowych (bez doradztwa)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z 13 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podatkowego w podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2014 r. ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podatkowego w podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2014 r.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 13 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność gospodarczą jako biuro rachunkowe i jest czynnym podatnikiem VAT.

Głównym przedmiotem działalności biura jest działalność rachunkowo-księgowa. W szczególności Wnioskodawca wykonuje następujące czynności:

  • księgowanie wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych wykonywanych na zlecenie - na podstawie dostarczonych dokumentów klientów,
  • sporządzanie sprawozdań finansowych,
  • sporządzanie deklaracji podatkowych VAT, PIT,
  • podpisywanie deklaracji podatkowych VAT na podstawie udzielonego pełnomocnictwa przez klientów.

Deklaracje podatkowe są sporządzane w ramach kompleksowej usługi księgowej i wynikają z prowadzonych ksiąg rachunkowych lub Podatkowej Księgi przychodów i rozchodów.

Biuro nie świadczy usług doradztwa podatkowego, (Wnioskodawca nie ma do tego uprawnień ani jego 1 pracownik), Wnioskodawca nie reprezentuje klientów przed organami podatkowymi.

Biuro nie będzie udzielało i nie udziela także porad podatkowych, nie sporządza i nie będzie sporządzało opinii podatkowych.

Ze względu na to że obrót Wnioskodawcy netto w 2012 r. wyniósł 56,2 tys. zł i obecnie w 2013 roku nie przekroczy kwoty 150 tys. zł (będzie to około 60 tys. zł) Wnioskodawca chciałaby zrezygnować z bycia podatnikiem VAT od nowego roku i skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT tj. które dotyczy przedsiębiorców u których wartość sprzedaży jest niższa od 150 tys. zł.

Usługi jakie biuro wykonuje obecnie i zamierza wykonywać w przyszłości mieszczą się w grupowaniu PKWiU 69.20.2.

W uzupełnieniu wniosku z 13 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że od dnia rozpoczęcia działalności tj. od 1 grudnia 2004 r. do 31 października 2007 r. prowadził działalność jako podatnik zwolniony z VAT.

Od 1 listopada 2007 r. (po przekroczeniu limitu zwolnienia) do 31 grudnia 2009 r. Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT.

Ze względu na uzyskaną sprzedaż w 2009 r. 70,3 tys. zł od 1 stycznia 2010 r. Wnioskodawca zrezygnował ze statusu czynnego podatnika VAT.

Jednakże od 1 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy i do dzisiaj jest podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Biuro Rachunkowe Wnioskodawcy może korzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT od początku 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie świadczonych usług rachunkowo-księgowych obejmujących prowadzenie ksiąg rachunkowych i ewidencji podatkowych, bez świadczenia usług doradztwa podatkowego i ze względu na niski obrót Wnioskodawca ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z kolei według art. 113 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

  1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
  2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
    1. transakcji związanych z nieruchomościami,
    2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
    3. usług ubezpieczeniowych

    - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
  3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.
Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 4 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.


Stosownie do art. 113 ust. 5 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (?).
W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.


Na podstawie art. 113 ust.

11 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.
Zgodnie z art. 113 ust. 11 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.


Natomiast w myśl art. 113 ust. 11a ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.



Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

  1. dokonujących dostaw:
    1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
    2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
    3. nowych środków transportu,
    4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

  2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
  3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

  1. dokonujących dostaw:
    1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
    2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
    3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
    4. terenów budowlanych,
    5. nowych środków transportu;

  2. świadczących usługi:
    1. prawnicze,
    2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
    3. jubilerskie;

  3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. (obowiązujące do 31 grudnia 2013 r.) w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.)

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy ? stanowiącą załącznik do powołanego rozporządzenia. W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin ?doradztwo? obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia ?usługi w zakresie doradztwa? jest szerszy niż termin ?usługi w zakresie doradztwa podatkowego?. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem ?doradcy? należy rozumieć ?tego, kto doradza?. Natomiast ?doradzać?, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza ?udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie?. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin ?usługi w zakresie doradztwa? należy rozumieć w związku z tym szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

  1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
  2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
  3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
  4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, że zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

  1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
  2. adwokaci i radcowie prawni;
  3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 2 ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

  1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
  2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

-w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

  1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
  2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

-o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Stosownie do art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność gospodarczą jako biuro rachunkowe i jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności biura jest działalność rachunkowo-księgowa. W szczególności Wnioskodawca wykonuje czynności obejmujące księgowanie wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych wykonywanych na zlecenie - na podstawie dostarczonych dokumentów klientów, sporządzanie sprawozdań finansowych, sporządzanie deklaracji podatkowych VAT i PIT, podpisywanie deklaracji podatkowych VAT na podstawie udzielonego pełnomocnictwa przez klientów.

Deklaracje podatkowe są sporządzane w ramach kompleksowej usługi księgowej i wynikają z prowadzonych ksiąg rachunkowych lub Podatkowej Księgi przychodów i rozchodów.

Biuro nie świadczy usług doradztwa podatkowego. Wnioskodawca nie reprezentuje klientów przed organami podatkowymi. Biuro nie będzie udzielało i nie udziela także porad podatkowych, nie sporządza i nie będzie sporządzało opinii podatkowych.

Ze względu na to że obrót Wnioskodawcy netto w 2012 r. wyniósł 56,2 tys. zł i obecnie w 2013 roku nie przekroczy kwoty 150 tys. zł (będzie to około 60 tys. zł) Wnioskodawca chciałaby zrezygnować z bycia podatnikiem VAT od nowego roku i skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT tj. które dotyczy przedsiębiorców u których wartość sprzedaży jest niższa od 150 tys. zł.

Od 1 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy i do dzisiaj jest podatnikiem podatku VAT.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących przepisów zauważyć należy, że to z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług wynika wprost, iż podatnik może skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 najwcześniej po upływie roku, licząc od końca roku, w którym stał się czynnym podatnikiem podatku VAT, tj. utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ale pod warunkiem, że wartość sprzedaży (bez podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy (należy mieć na względzie przepis art. 113 ust. 2 ww. ustawy, stanowiący o sposobie ustalenia wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1).

Wobec tego w świetle powołanych przepisów prawa podatkowego oraz mając na uwadze przedstawione okoliczności zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego art. 113 ust. 11 ustawy, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie usług rachunkowo ? księgowych, jednak przy założeniu, że Wnioskodawca nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym, ani nie będzie udzielać porad prawnych, oraz że przygotowanie deklaracji podatkowych nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia, lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi rachunkowo - księgowej.

Mając zatem powyższe na uwadze stwierdzić należy, że jeżeli świadczone przez Wnioskodawcę usługi rachunkowo-księgowe obejmujące księgowanie wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych wykonywanych na zlecenie - na podstawie dostarczonych dokumentów klientów, sporządzanie sprawozdań finansowych, sporządzanie deklaracji podatkowych VAT i PIT oraz podpisywanie deklaracji podatkowych VAT na podstawie udzielonego pełnomocnictwa przez klientów, wchodzą w skład kompleksowej usługi księgowej realizowanej na rzecz klienta i nie stanowią/nie będą stanowiły usług doradczych oraz wartość sprzedaży (ustalonej zgodnie z przepisem art. 113 ust. 2 ustawy) u Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie w 2013 r. kwoty 150 000 zł, wówczas Wnioskodawca będzie mógł na podstawie przepisów art. 113 ust. 1 i ust. 11 ustawy o VAT skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od 1 stycznia 2014 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że w zakresie świadczonych usług rachunkowo-księgowych obejmujących prowadzenie ksiąg rachunkowych i ewidencji podatkowych, bez świadczenia usług doradztwa podatkowego i ze względu na niski obrót Wnioskodawca ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika