W zakresie zwolnienia od podatku VAT prowadzanych przez Wnioskodawcę kursów spawalniczych

20.12.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2012r. (data wpływu 28 września 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 oraz art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i c ustawy o VAT prowadzonych przez Wnioskodawcę kursów spawalniczych ? jest prawidłowe,
zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT prowadzonych przez Wnioskodawcę kursów spawalniczych ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT prowadzanych przez Wnioskodawcę kursów spawalniczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, czynnym podatnikiem VAT, który prowadzi miedzy innymi Ośrodek Szkolenia Spawaczy. Zapytanie dotyczy usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego innych niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Usługi te nie są świadczone przez podmiot który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty (art. 43 ust. 1 pkt 29b) i nie są finansowane w całości ze środków publicznych (art. 43 ust. 1 pkt 29c). Odbiorcami usług są zarówno osoby fizyczne, firmy jak i Urzędy Pracy. Na ich rzecz są wystawiane faktury o treści np.: ?przeprowadzenie szkolenia wraz z egzaminem?. Umowy zawierane są głównie z Urzędami Pracy i większymi firmami, z pozostałymi zleceniodawcami podstawą do wykonania usługi jest faktura VAT. Firma Wnioskodawcy świadczy usługi kształcenia zawodowego w formie kursów spawalniczych, po ukończeniu których uczestnicy mogą przystąpić do egzaminu i uzyskać uprawnienia do wykonywania prac spawalniczych wydane przez Instytut Spawalnictwa. Firma świadczy również usługę organizacji egzaminu w celu uzyskania uprawnień do wykonywania prac spawalniczych wydanych przez Urząd Dozoru Technicznego lub TUV czyli jednostek uprawnionych do wydawania świadectw egzaminacyjnych. Uczestnik kursu otrzymuje zaświadczenie o jego ukończeniu, książkę spawacza oraz świadectwo egzaminu. Obecnie Wnioskodawca współpracuje z 3 Instytucjami z kilku dostępnych w Polsce (Instytut Spawalnictwa, Urząd Dozoru Technicznego, TUV) uprawnionymi do potwierdzania kwalifikacji osób na spawacza i tylko jedna z nich Instytut Spawalnictwa wymagają odbycia kursu przed egzaminem. Instytut Spawalnictwa posługuje się swoim wewnętrznym programem szkoleniowym według Wnioskodawcy nie narzuconym przez prawo krajowe i normy spawalnicze. Kursant wybiera która jednostka egzaminacyjna ma potwierdzić jego uprawnienia. Jeżeli wybierze Instytut Spawalnictwa to musi odbyć kurs narzucony przez tą Instytucje, jeżeli natomiast wybierze TUV nie musi odbyć żadnego kursu aby podejść do egzaminu.

Według Wnioskodawcy w normach spawalniczych określone są wymogi co do egzaminów spawalniczych nie ma za to wytycznych odnośnie kursów spawalniczych. W związku z tym, iż Wnioskodawca nie znajduje w przepisach prawa żadnej wzmianki co do formy i zasad prowadzenia szkoleń, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ppkt a) nie jest właściwe użycie stawki zwolnionej. Forma i zasady prowadzenia szkolenia mogą być ustalane indywidualnie, zgodnie z potrzebami klienta i jego umiejętnościami lub jeżeli klient nigdy wcześniej nie miał do czynienia ze spawaniem z reguły wybiera wielogodzinny kurs który jest narzucony co do formy przez Instytut Spawalnictwa. Zdaniem Wnioskodawcy w Kodeksie Pracy, rozporządzeniach w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bhp przy pracach spawalniczych nie są określone formy i zasady przeprowadzania kursów spawalniczych.

Firma Wnioskodawcy do świadczenia usług i prowadzenia kursów wykorzystuje swoich instruktorów i wykładowców.

Następujące ustawy wymagają aby mieć odpowiednie kwalifikacje do prac spawalniczych: Ustawa z dnia 21 grudnia 2000r. o dozorze technicznym w art. 22 oraz Rozporządzenie z dnia 27 kwietnia 2000r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych w paragrafie 3 pkt 11 oraz rozdziale 4.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kursy spawaczy przeprowadzane przez firmę Wnioskodawcy są od 1 stycznia 2011r. opodatkowane podatkiem w wysokości 23%?

Zapytanie dotyczy kursów, które nie są finansowane ze środków publicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie usług szkolenia spawaczy jest usługą opodatkowaną stawką podstawową tj. 23%. Wynika to z faktu, że żadne ze zwolnień o których mowa w art. 43 nie ma zastosowania w tym przypadku.

Ponieważ:

zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 26 nie ma zastosowania gdyż zapytanie dotyczy usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego innych niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT,
zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29b nie ma zastosowania ponieważ usługi te nie są świadczone przez podmiot, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29c nie ma zastosowania ponieważ usługi te nie są finansowane w całości ze Środków publicznych,
zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29a nie ma zastosowania ponieważ usługi te nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W związku z tym, iż Wnioskodawca nie znajduje w odrębnych przepisach prawa żadnej wzmianki co do formy i zasad prowadzenia szkoleń właściwe jest użycie stawki 23% przy świadczeniu usług szkoleń i kursów spawalniczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 oraz art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i c ustawy o VAT prowadzonych przez Wnioskodawcę kursów spawalniczych uznaje się za prawidłowe,
zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT prowadzonych przez Wnioskodawcę kursów spawalniczych uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT ? dodanego do ustawy od dnia 1 stycznia 2011r. ? w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo ? rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty ? wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych ? Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Wnioskodawca stwierdził bowiem, że zapytanie dotyczy usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego innych niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT.

W dalszej kolejności należy zatem przeanalizować czy dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych można zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT.

Dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi Ośrodek Szkolenia Spawaczy. Odbiorcami usług są zarówno osoby fizyczne, firmy jak i Urzędy Pracy. Na ich rzecz są wystawiane faktury o treści np.: ?przeprowadzenie szkolenia wraz z egzaminem?. Firma Wnioskodawcy świadczy usługi kształcenia zawodowego w formie kursów spawalniczych, po ukończeniu których uczestnicy mogą przystąpić do egzaminu i uzyskać uprawnienia do wykonywania prac spawalniczych wydane przez Instytutu Spawalnictwa.

Uczestnik kursu otrzymuje zaświadczenie o jego ukończeniu, książkę spawacza oraz świadectwo egzaminu. Firma Wnioskodawcy do świadczenia usług i prowadzenia kursów wykorzystuje swoich instruktorów i wykładowców.

Ponadto Wnioskodawca wskazał we wniosku, że usługi te nie są objęte akredytacją w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Ponadto usługi te nie są finansowane ze środków publicznych.

Wykonywanie każdego zawodu związane jest z koniecznością poznania przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycia umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do jej podjęcia i wykonywania w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Zgodnie z art. 2373 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. ? Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy nie mogą odbywać się w zupełnie dowolnej formie. Szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń z tego zakresu zostały określone w § 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 ze zm.), które określa:

szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
zakres szkolenia,
wymagania dotyczące treści i realizacji szkolenia,
sposób dokumentowania szkolenia oraz
przypadki, w których pracodawcy i pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

W myśl § 1a pkt 2 lit. e ww. rozporządzenia, przez jednostkę organizacyjną prowadzącą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy rozumie się osobę prawną lub fizyczną prowadzącą działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli prowadzi działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Przez kurs rozumie się formę szkolenia o czasie trwania nie krótszym niż 15 godzin lekcyjnych, składającego się z zajęć teoretycznych i praktycznych, umożliwiającego uzyskanie, aktualizowanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy (§ 1a pkt 3 rozporządzenia).

Stosownie do brzmienia § 3 ww. rozporządzenia, szkolenie zapewnia uczestnikom:

zaznajomienie się z czynnikami środowiska pracy mogącymi powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników podczas pracy oraz z odpowiednimi środkami i działaniami zapobiegawczymi;
poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy w zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy, a także związanych z pracą obowiązków i odpowiedzialności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych osób, postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz udzielania pomocy osobie, która uległa wypadkowi.

W § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazano, że szkolenie może być organizowane przez pracodawców lub przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, które zostały sprecyzowane w § 1a pkt 2 rozporządzenia, czyli m. in. osoby prawne lub fizyczne prowadzące działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, które na zlecenie pracodawcy prowadzą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenie okresowe ma na celu aktualizację i ugruntowanie wiedzy i umiejętności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zaznajomienie uczestników szkolenia z nowymi rozwiązaniami techniczno-organizacyjnymi w tym zakresie (§ 14 ust. 1 rozporządzenia).

Przepis § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że szkolenie okresowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych przeprowadza się w formie instruktażu, nie rzadziej niż raz na 3 lata, a na stanowiskach, na których są wykonywane prace szczególnie niebezpieczne, nie rzadziej niż raz w roku.

Z kolei w § 17 ww. rozporządzenia wskazano, iż ukończenie w okresie, o którym mowa w § 15, szkolenia, dokształcania lub doskonalenia zawodowego związanego z nauką zawodu, przyuczeniem do zawodu albo podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, uwzględniającego program szkolenia okresowego wymagany dla określonego stanowiska pracy, uważa się za równoznaczne z odbyciem takiego szkolenia.

Zgodnie z § 3 pkt 11 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. Nr 40, poz. 470) w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych, przez kwalifikacje spawalnicze należy rozumieć ukończenie odpowiedniego przeszkolenia teoretycznego i praktycznego w zakresie spawalnictwa, potwierdzone egzaminem oraz dokumentem upoważniającym do wykonywania prac spawalniczych.

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych, prace spawalnicze powinny być wykonywane przez osoby posiadające "Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia" albo "Świadectwo egzaminu spawacza" lub "Książkę spawacza", wystawiane w trybie określonym w odrębnych przepisach i Polskich Normach, z uwzględnieniem przepisu § 28.

Zgodnie z § 28 powyższego rozporządzenia, osoby wykonujące:

ręczne cięcie termiczne,
zgrzewanie,
ręczne lutowanie,
zmechanizowane i automatyczne wykonywanie prac spawalniczych,

powinny wykazać się co najmniej zaświadczeniem o ukończeniu szkolenia w zakresie określonym w odrębnych przepisach i Polskich Normach.

Z powołanych przepisów wynika, że przeprowadzane w tym kierunku szkolenia są usługami kształcenia zawodowego, mającymi na celu zdobycie odpowiednich kwalifikacji zawodowych, w tym wiedzy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, niezbędnych do wykonywania zawodu spawacza.

Powyższe potwierdza też treść art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321 ze zm.), zgodnie z którym, osoby wykonujące czynności spawania, zgrzewania, lutowania oraz przeróbkę plastyczną i obróbkę cieplną w toku wytwarzania, naprawy i modernizacji urządzeń technicznych oraz wytwarzania elementów stosowanych do wytwarzania, naprawy lub modernizacji tych urządzeń obowiązane są posiadać zaświadczenia kwalifikacyjne potwierdzające umiejętność praktycznego wykonywania tych czynności oraz znajomość warunków technicznych dozoru technicznego, norm i przepisów prawnych w tym zakresie.

W myśl ust. 3 tego artykułu, przepis ust. 2 stosuje się do osób obsługujących i konserwujących urządzenia techniczne.

Urządzenia techniczne, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie stosownych kwalifikacji, zostały wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 ze zm.).

Z kolei przepis § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 kwietnia 2010r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537), określa klasyfikację zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy, stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia.

W myśl § 2 pkt 2 ww. rozporządzenia, klasyfikacja ta jest stosowana m.in. w zakresie szkolenia zawodowego. Zawód spawacza został uwzględniony w załączniku, o którym mowa powyżej, pod poz. 7212.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny zauważyć należy, że z jednej strony Wnioskodawca podał, że według niego ?w normach spawalniczych nie ma wytycznych odnośnie kursów spawalniczych. (?) Forma i zasady prowadzenia szkolenia mogą być ustalane indywidualnie, zgodnie z potrzebami klienta i jego umiejętnościami lub jeżeli klient nigdy wcześniej nie miał do czynienia ze spawaniem z reguły wybiera wielogodzinny kurs który jest narzucony co do formy przez Instytut Spawalnictwa. Zdaniem Wnioskodawcy w Kodeksie Pracy, rozporządzeniach w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bhp przy pracach spawalniczych nie są określone formy i zasady przeprowadzania kursów spawalniczych?.

Jednakże z drugiej strony Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazuje, że ?Następujące ustawy wymagają aby mieć odpowiednie kwalifikacje do prac spawalniczych: Ustawa z dnia 21 grudnia 2000r. o dozorze technicznym w art. 22 oraz Rozporządzenie z dnia 27 kwietnia 2000r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych w paragrafie 3 pkt 11 oraz rozdziale 4.?

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych wyżej przepisów prawa wskazuje, że usługi przeprowadzania szkoleń spawaczy spełniają definicję usług kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi te mają bowiem na celu zdobycie odpowiednich kwalifikacji zawodowych, w tym wiedzy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, niezbędnych do wykonywania zawodu spawacza, potwierdzonych w niektórych przypadkach świadectwem egzaminu spawacza wydanym przez uprawnioną do tego jednostkę.

Skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, uwarunkowane jest jednak koniecznością prowadzenia szkoleń w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Uwzględniając wynikający z Kodeksu pracy zakaz dopuszczenia do pracy osób nieposiadających wymaganych na danym stanowisku pracy kwalifikacji i umiejętności oraz fakt, że ze wskazanych przepisów BHP wynika, że regulują one zasady szkoleń w dziedzinie spawalnictwa, stwierdzić należy, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku, tzn. szkolenia te prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy, że do prowadzonych przez Wnioskodawcę kursów spawalniczych nie ma zastosowania zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT ponieważ usługi te nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach prawa, należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że do prowadzonych przez Wnioskodawcę kursów spawalniczych nie mają zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 oraz art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i c ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.