Czy będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności wykonywane przez biegłego (...)

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych przez biegłego sądowego oraz określenia czy uzyskiwane przychody są kwotą brutto, od której podatnik jako podmiot podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powinien odprowadzić należny podatek VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest emerytem, którego podstawowym źródłem utrzymania jest emerytura. Podatnik posiada ponadto uprawnienia biegłego z zakresu wyceny ruchomości i meblarstwa i jest wpisany na listę biegłych sądowych prowadzoną przez Sąd Okręgowy. Sądy sporadycznie zlecają Wnioskodawcy sporządzanie opinii z zakresu meblarstwa i wyceny ruchomości. Łączny przychód z tytułu sporządzonych opinii jest różny i wynosi w ciągu roku kilka tysięcy złotych, maksymalnie około 20.000 zł. Podatnik wraz z sporządzoną opinią przesyła do sądu zestawienie kosztów sporządzenia opinii, a następnie organ zlecający jej sporządzenie określa wysokość wynagrodzenia należnego biegłemu. Podstawą do wypłaty wynagrodzenia dla biegłego jest tutaj przepis art. 9 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1950r. o należnościach świadków, biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49, poz. 445 ze zm.) oraz § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46 poz. 254 ze zm.) Organ zlecający sporządzenie opinii jako płatnik uiszcza za biegłego od całej otrzymanej przez podatnika kwoty zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, z tytułu uzyskania przychodów określonych w przepisie art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy uzyskane przez Wnioskodawcę przychody są kwotą brutto, od której podatnik jako podmiot podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powinien odprowadzać należny podatek VAT, czy też podatnik korzysta w tym zakresie ze zwolnienia w podatku od towarów i usług określonym w przepisie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym powinno znaleźć zastosowanie zwolnienie określone w przepisie art. 113 ust. 1 i 9 w związku z treścią przepisów art. 113 ust. 13 pkt 2 i art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak stanowi przepis art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w stanie prawnym do dnia 31 grudnia 2007r. zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Jednocześnie stosownie do treści przepisu art. 113 ust 13 pkt 2 ustawy o VAT zwolnienia tego nie stosuje się do podatników wykonujących usługi między innymi w zakresie doradztwa. Jednocześnie ustawodawca w przepisie art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT zobowiązał ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia listy usług, których świadczenie wyłącza stosowanie zwolnienia. Przy czym lista ta ma być wydana z uwzględnieniem przepisów o statystyce publicznej.

Na podstawie cytowanej delegacji ustawowej Minister Finansów wydał w dniu 25 maja 2005r. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.). W załączniku do rozporządzenia określono listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust 1 i 9 ustawy o VAT. W pozycji nr 37 załącznika wymieniono rzeczoznawstwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.Ustawodawca w przepisie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT posługuje się pojęciem usług doradztwa, natomiast w rozporządzeniu Minister Finansów posługuje się zwrotem rzeczoznawstwa. W związku powyższym w ocenie podatnika należy dokonać rozgraniczenia tych pojęć w celu ustalenia czy świadczone przez niego usługi biegłego rzeczoznawcy mogą korzystać ze zwolnienia określonego w przepisie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT czy też nie.

Ponadto w ocenie Wnioskodawcy zgodzić się należy ze stanowiskiem przedstawionym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu zawartym w decyzji z dnia 22 sierpnia 2006r. Znak PP-II-44081/21/IW/06, zgodnie z którym czynności biegłego mogą być po pierwsze wyłącznie doradztwem, po drugie wyłącznie rzeczoznawstwem lub też posiadać cechy doradztwa i rzeczoznawstwa, przy czym analizując każdą sytuację należy uwzględnić na jakiej podstawie i dla kogo świadczone są ww. usługi. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej lista usług określona w załączniku do rozporządzenia stanowi konkretyzację (uszczegółowienie) przepisów ustawy, a zawartość poz. 37 załącznika wskazuje świadczenie dokładnie których usług, w zakresie doradztwa, pozbawia podatnika prawa do korzystania ze zwolnienia bez względu na wysokość osiąganych obrotów. A ponieważ rozporządzenie stanowi akt wykonawczy do ustawy, jego zapisy należy interpretować w taki sposób, aby wynik wykładni mieścił się w granicach upoważnienia ustawowego, a w tym wypadku - nie wykraczał poza ramy art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT. Tak więc aby rzeczoznawstwo, o którym mowa w rozporządzeniu wyłączało zastosowanie zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT musi mieć cechy doradztwa.

Tak więc w przypadku gdy mamy do czynienia z przygotowaniem na rzecz Sądu czy też prokuratury opinii, nie możemy mówić o doradztwie. Biegły sporządzając opinię nie świadczy tutaj na rzecz ww. organów usług doradczych w rozumieniu pojęcia rzeczoznawstwa. Sporządzona opinia stanowi dowód w postępowaniu, który następnie podlega ocenie przez Sąd lub Prokuratora prowadzącego śledztwo. Wyłączenie zastosowania zwolnienia z przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT będzie miało miejsce w sytuacji, gdy sporządzona opinia biegłego będzie miała cechy doradztwa w zakresie prowadzenia postępowania. Zdaniem Wnioskodawcy, podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w decyzji wydanej w dniu 25 kwietnia 2007r. w sprawie znak: PB1-4407/21/07/I, a także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 4 października 2006r. Sygn. akt I SA/Ol 297/06. Mając powyższe na uwadze w ocenie podatnika może on korzystać z zwolnienia podmiotowego określonego w przepisie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług i nie musi rejestrować się jako podatnik podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Na przedmiotowy zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług składają się czynności mające swą genezę w prawie cywilnym, jak i w innych gałęziach prawa materialnego. Wyłączenia i zwolnienia są wyjątkiem od ogólnej zasady opodatkowania. Ich ograniczone zastosowanie wynika z oczywistych przesłanek, które przyświecały ustawodawcy i zostały określone w powołanej ustawie oraz w przepisach wykonawczych. Dla uznania czy czynności wykonywane przez biegłych sądowych podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług niewystarczająca jest analiza w zakresie przedmiotu opodatkowania bez dokonania ustaleń odnośnie zakresu podmiotowego objętego uregulowaniami tej ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje m.in. wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność ta została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. W art. 15 ust. 3 cyt. ustawy wymieniono czynności, których nie uznaje się za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 6 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu m. in. sądowym. W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie te czynności określone w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które realizowane są w oparciu o stosunek prawny, w ramach którego zostaną sformułowane elementy określające warunki osobistego wykonywania czynności w ramach danego stosunku prawnego, a także przejęcie odpowiedzialności zlecającego (w omawianym przypadku sądu lub innego organu władzy) za czynności wykonującego zlecenie. Czynności wymienione w ww. art. 13 ust 6, które są realizowane w oparciu o stosunek prawny, w którym nie określono odpowiedzialności zlecającego za czynności wykonującego zlecenie, w tym odpowiedzialności wobec osób trzecich - jako niespełniające wymogów wymienianych w art. 15 ust 3 ustawy o podatku od towarów i usług ? podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu samodzielnej działalności gospodarczej.

W przypadku sporządzania przez biegłego opinii nie można mówić, iż sąd bierze na siebie odpowiedzialność za jego czynności. Biegłym sądowym może być ustanowiona osoba, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie potwierdzone stosownymi dokumentami. Organ procesowy dopuszczając w toku postępowania dowód w postaci opinii biegłego, odwołuje się do jego specjalistycznej wiedzy i autorytetu. Sąd może tę opinię biegłego przyjąć lub odrzucić. By opinia biegłego była obiektywna musi być autonomiczna, niezależna. To w konsekwencji powoduje, że biegli w toku opiniowania są samodzielni. W konsekwencji powyższego biegły nie może korzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług albowiem w stosunku prawnym łączącym sąd z biegłym nie występują przesłanki wymienione tym przepisie. W szczególności biegły sądowy ponosi odpowiedzialność wobec organu orzekającego oraz wobec osób trzecich za wykonywane przez siebie czynności. W związku z niespełnieniem jednego z warunków określonych w art. 15 ust.

3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę (sporządzanie opinii) z nakazu Sądu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a biegły w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym w 2007r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. W myśl § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 listopada 2006r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 220, poz. 1604) wartość sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług, odpowiadającej równowartości 10.000 euro, określa się w kwocie 39.700 zł. Zgodnie natomiast przepisem art. 113 ust. 1 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy o VAT jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Natomiast podatnicy rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego, zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, są zwolnieni od podatku, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8.

Stosownie do postanowień art. 113 ust. 10 ww. ustawy o VAT jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 lub w ust. 8, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu poprzednim, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1. Jednakże w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług zwolnień, o których mowa ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie. W przepisie art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy zawarto delegację ustawową dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, odnośnie których nie stosuje się zwolnień, określonych w ust. 1 i 9. Została ona zrealizowana w § 28 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

W załączniku do ww. rozporządzenia zawierającym listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, w poz. 37 ujęto ?rzeczoznawstwo z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego?. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że poz. 37 załącznika do powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. dotyczy usług rzeczoznawstwa, które mieszczą się w pojęciu doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa ani też pojęcia rzeczoznawstwa. Wobec braku w ustawie definicji rzeczoznawstwa należy posłużyć się znaczeniem językowym. W pierwszej jednak kolejności poszukiwać należy znaczenia pojęcia doradztwo, skoro ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9.

Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, ?rzeczoznawca? to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert, natomiast ?doradzać? znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że świadczenie usług na zlecenie sądów, mające charakter sporządzania opinii, niewątpliwie jest czynnością mieszczącą się w zakresie rzeczoznawstwa. Nie oznacza to jednak, że usługi te zawsze i bezwzględnie będą wyłączone ze zwolnienia od podatku VAT. Ze zwolnienia nie mogą bowiem korzystać ci podatnicy, którzy świadczą czynności wykonywane w ramach rzeczoznawstwa, które stanowią jednocześnie doradztwo ? inne oczywiście niż doradztwo rolnicze związane z uprawa roślin i hodowlą zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.Jeżeli natomiast usługi świadczone przez biegłego sądowego nie stanowią jednocześnie usług doradztwa, lecz tworzą jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym, należy uznać, że biegły może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowej sprawie wynika, że Wnioskodawca jest emerytem, którego podstawowym źródłem utrzymania jest emerytura. Podatnik posiada ponadto uprawnienia biegłego z zakresu wyceny ruchomości i meblarstwa i jest wpisany na listę biegłych sądowych prowadzoną przez Sąd Okręgowy w Katowicach. Sądy sporadycznie zlecają Wnioskodawcy sporządzanie opinii z zakresu meblarstwa i wyceny ruchomości.

Łączny przychód z tytułu sporządzonych opinii jest różny i wynosi w ciągu roku kilka tysięcy złotych, maksymalnie około 20.000 zł. Jeżeli zatem u Wnioskodawcy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w 2007r. kwoty 50.000 zł (jak wskazał Wnioskodawca we wniosku łączny przychód z tytułu sporządzania opinii w ciągu roku wynosi kilka tysięcy złotych maksimum około 20.000 zł), jak również w trakcie roku 2007 Wnioskodawca nie przekroczył kwoty 10.000 euro ? w przeliczeniu 39.700 zł, a ponadto za 2008r. wartość obrotu nie przekroczyła dotychczas i nie przekroczy do końca roku 2008 kwoty 50.000 zł, Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jako biegły z zakresu meblarstwa i wyceny ruchomości mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w 2008r., ze względu na nieprzekroczenie w 2007r. oraz w ciągu 2008r. kwoty sprzedaży w wysokości 50.000 złotych. Zwrócić jednak należy uwagę, iż jeżeli w 2008r. wartość sprzedaży Wnioskodawcy przekroczy kwotę 50.000 zł, to Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia w momencie przekroczenia tej kwoty (w myśl cyt. art. 113 ust. 5 ustawy o VAT). U Wnioskodawcy z momentem przekroczenia kwoty 50.000 zł powstanie obowiązek podatkowy, a opodatkowaniu podlegać będzie nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca nie wskazał od kiedy prowadzi działalność polegającą na sporządzaniu opinii na zlecenie sądów, jedynie we własnym stanowisku odwołał się do stanu prawnego obowiązującego w 2007r., w związku z czym niniejsza interpretacja ogranicza się do przepisów prawnych obowiązującym w latach 2007 i 2008. Natomiast w celu ustalenia, czy w latach wcześniejszych nie nastąpiła utrata prawa do zwolnienia z VAT, Wnioskodawca musi odnieść się do brzmienia przepisów art. 113 obowiązującego w poszczególnych latach wcześniejszych, ze szczególnym uwzględnieniem zmieniających się kwot limitu oraz ewentualnego rozpoczęcia działalności w trakcie roku podatkowego.

Ponadto z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wraz ze sporządzoną opinią przesyła do sądu zestawienie kosztów sporządzenia opinii, a następnie organ zlecający jej sporządzenie określa wysokość wynagrodzenia należnego biegłemu. Podstawą do wypłaty wynagrodzenia dla biegłego jest tutaj przepis art. 9 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1950r. o należnościach świadków, biegłych w postępowaniu sadowym (Dz. U. Nr 49 poz.445 ze zm.) oraz § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46 poz. 254 ze zm.) Organ zlecający sporządzenie opinii jako płatnik uiszcza za biegłego od całej otrzymanej przez podatnika kwoty zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, z tytułu uzyskania przychodów określonych w przepisie art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak stanowi przepis art. 29 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Biorąc pod uwagę przytoczony przepis, kwotą należną z tytułu sprzedaży - czyli z tytułu świadczenia usługi polegającej na wydaniu opinii - jest otrzymane z sądu wynagrodzenie. Obrotem dla biegłego sądowego - w myśl cyt. przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT ? jest kwota wynagrodzenia pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W związku z powyższym w sytuacji gdy u Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy (w momencie przekroczenia kwoty 50.000 zł) winien otrzymywane wynagrodzenie, począwszy od nadwyżki ponad kwotę 50.000 zł, opodatkować według właściwej stawki podatku od towarów i usług. Na marginesie należy zaznaczyć, że biegły może korzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w przepisie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem, że nie utracił prawa do zwolnienia lub z tego prawa nie zrezygnował w związku z inną działalnością, z tytułu której uzyskał już status czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Odnośnie wskazanych we wniosku we wniosku: decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 22 sierpnia 2006r. Znak PP-II-44081/21/IW/06, decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dniu 25 kwietnia 2007r. Znak: PB1-4407/21/07/I, wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 4 października 2006r. Sygn. akt I SA/Ol 297/06 stwierdzić należy, iż wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Referencje

IPB1-4407/21/07/I, decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego

PP-II-44081/21/IW/06, decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego