W zakresie: - opodatkowania podatkiem od towarów i usług przejęcia z mocy prawa nieruchomości Gminy (...)

1. opodatkowania podatkiem od towarów i usług przejęcia z mocy prawa nieruchomości Gminy przez Skarb Państwa,
2. zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. przejęcia z mocy prawa nieruchomości Gminy przez Skarb Państwa,
3. momentu powstania obowiązku podatkowego,
4. momentu wystawienia faktury VAT,

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: opodatkowania podatkiem od towarów i usług przejęcia z mocy prawa nieruchomości Gminy przez Skarb Państwa, zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. przejęcia z mocy prawa nieruchomości Gminy przez Skarb Państwa, momentu powstania obowiązku podatkowego, momentu wystawienia faktury VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 stycznia 2013r. (data wpływu 17 stycznia 2013r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1113/12/AL z dnia 4 stycznia 2013r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawcy ? Gminie przysługiwało prawo własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr 557/1 obr. xxx. Nieruchomość ta została wcześniej nabyta przez Gminę od osób fizycznych w drodze umowy kupna sprzedaży w związku z planowaną realizacją celu publicznego, tj. drogi publicznej.

Przedmiotowa nieruchomość w wyniku wniosku złożonego przez Miejski Zarząd Dróg w X objęta decyzją Wojewody Y z dnia 9 października 2009r., znak xxx o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: ?(?)?. Wobec powyższego na mocy art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (zwana dalej ?specustawą? przedmiotowa nieruchomość z mocy prawa (powołanego przepisu art. 12 ust. 4) stała się własnością Skarbu Państwa.

Działając na podstawie art. 12 ust. 4a Wojewoda decyzją z dnia 5 lipca 2012r., znak xxx, po ponownym rozpatrzeniu sprawy ustalił dla Wnioskodawcy odszkodowanie z przejścia z mocy prawa na Skarb Państwa prawa własności wskazanej nieruchomości w wysokości 236 896 zł. Jak wynika z uzasadnienia decyzji, organ ustalający odszkodowanie, powołując się na treść art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005r. o finansowaniu transportu lądowego (Dz. U. Nr 267.2251 z późn. zm.) w związku z art. 22 ust. 1 specustawy uznał, iż wypłata ustalonego dla Gminy odszkodowania, ma nastąpić ze środków budżetowych Gminy Miasta, które jest miastem na prawach powiatu, do czego zobowiązany został jej ustawowy organ wykonawczy, tj. Prezydent Miasta. Stanowisko to organ oparł o treść powołanego wyżej art. 3 ust. 3, zgodnie z którym ?W granicach miast na prawach powiatu zadania w zakresie finansowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania, ochrony i zarządzania drogami publicznymi, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, finansowane są z budżetów tych miast.?

Wskazać należy, iż choć w wyniku objęcia przedmiotowej nieruchomości decyzją ZRID prawo jej własności przeszło z mocy prawa na Skarb Państwa, to podmiot ten (Skarb Państwa) nie uzyskuje w wyniku tego prawa władania rzeczą jak właściciel (nie uzyskuje władztwa ekonomicznego) bowiem z mocy art. 20 specustawy z mocy ustawy prawo trwałego zarządu otrzymuje samorządowa jednostka organizacyjna (nieposiadajaca osobowości prawnej jednostka organizacyjna Gminy Miasta), będąca zarządcą drogi, którym w przedmiotowym przypadku jest Miejski Zarząd Dróg. Z punktu widzenia obowiązujących przepisów regulujących podmiotowość prawną osób prawnych, wszelkie czynności Miejskiego Zarządu Dróg w zakresie finansowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania, ochrony i zarządzania przedmiotową drogą będą przez wskazaną jednostkę realizowane w ramach osobowości prawnej Gminy Miasta. Powyższe jest związane z tym, iż zgodnie z ar. 19 ust. 5 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych ?W granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest Prezydent Miasta?, a zgodnie z art. 21 ust. l powołanej ustawy zarządca drogi, o którym mowa m.in. w art. 19 ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez radę gminy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 stycznia 2013r. Wnioskodawca wskazał, iż jest podatnikiem podatku od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem przejęcia od Wnioskodawcy na rzecz Skarbu Państwa z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa była nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym i garażowym (rok budowy - lata 70-te minionego stulecia).

Przejęcie z mocy prawa nastąpiło w związku ze wskazaną decyzją Wojewody z dnia 9 października 2009r. znak: xxx. Nie była to czynność prawna i Skarb Państwa nie był przez nikogo reprezentowany.

Przejście własności nieruchomości z mocy prawa na Skarb Państwa nastąpiło z dniem, w którym decyzja Wojewody nr xxx stała się ostateczna, tj. z dniem 14 listopada 2009r.

W ramach środków finansowych, stanowiących własność Gminy Miasta nastąpiło przekazanie kwoty 236.896 zł z jednego rachunku własnego Wnioskodawcy na drugi rachunek własny Wnioskodawcy.

Uprawomocnienie się decyzji z dnia 5 lipca 2012r. znak xxx ustalającej Gminie Miasto odszkodowanie nastąpiło z dniem 24 lipca 2012r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1.Czy opisane powyżej zdarzenie prawne polegające na przejściu z mocy prawa nieruchomości Gminy Miasta na rzecz Skarbu Państwa realizuje hipotezie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, a tym samym czy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

2.Czy opisany wyżej stan faktyczny podlega zwolnieniu od podatku VAT przewidzianemu w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług?

W przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 1 a negatywnej na nr 2:

3.Jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego we wskazanym przypadku?

4.Kiedy we wskazanym przypadku winna zostać wystawiona faktura VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z dnia 11 stycznia 2013r.)

Odnośnie pytania nr 1.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, w tym również ?Przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie? (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy). W doktrynie i orzecznictwie kładzie się nacisk na odpłatny charakter takiego zdarzenia, co wprost wynika z użytego przez ustawodawcę zwrotu ?w zamian za odszkodowanie?. Z punktu widzenia literalnej treści przepisu przejście prawa własności bądź z nakazu władzy publicznej bądź z mocy prawa dla uznania tych zdarzeń za podlegające podatkowi od towarów i usług musi być związane z jednoczesnym ustaleniem konkretnego odszkodowania z tego tytułu. W przeciwnym wypadku zdarzenie takie nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powołać się w tym względzie na stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 lutego 2009r. zgodnie z którym ?Użyty w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. zwrot ?w zamian za odszkodowanie? należy rozumieć w ten sposób, iż w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienia z mocy prawa własności towarów, który pokrywa się z momentem wydania nieruchomości, wysokość odszkodowania musi być ustalona kwotowo?.

Odmienne rozumienie wskazanego przepisu byłoby niedopuszczalne. Zachodziłaby bowiem sprzeczność z wyrażoną powyżej zasadą, iż zobowiązanie podatkowe w podatku VAT powstaje w tym samym momencie co obowiązek podatkowy w tym podatku. W konsekwencji, w ocenie Sądu, przeniesienie na mocy decyzji z dnia (...) 2005r. własności działki nr (...) na rzecz Gminy nie nastąpiło za odszkodowaniem w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1, co powoduje, iż brak było czynności podlegającej opodatkowaniu. Tym samym organy podatkowe bezzasadnie określiły podatniczce nową kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za lipiec 2005r.?

Odjęcie przysługującego Gminie Miasto prawa własności opisanej nieruchomości, właściwie następuje również bez otrzymania odszkodowania, czyli w istocie swojej jest nieodpłatne. Wskazać należy, iż jak wynika z uzasadnienia decyzji Wojewody z dnia 5 lipca 2012r., znak xxx, organ ustalający odszkodowanie powołując się na treść art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005r. o finansowaniu transportu lądowego (Dz.U. Nr 267.2251 z późn. zm.) w związku z art. 22 ust. 1 specustawy drogowej uznał, iż wypłata ustalonego dla Gminy odszkodowania, ma nastąpić ze środków budżetowych Gminy Miasta, które jest miastem na prawach powiatu do czego zobowiązany został jej ustawowy organ wykonawczy, tj. Prezydent Miasta. Stanowisko to organ oparł o treść powołanego wyżej art. 3 ust. 3, zgodnie z którym ?W granicach miast na prawach powiatu zadania w zakresie finansowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania, ochrony i zarządzania drogami publicznymi, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, finansowane są z budżetów tych miast?. Mówiąc prosto do wypłaty przyznanego Gminie Miastu odszkodowania została zobowiązana sama Gmina Miasto, gdyż wypłata ma nastąpić z jej środków budżetowych. Powyższe czyni przedmiotową należność pustą wartością.

Mając na względzie powyższe w ocenie występującego o interpretację podatkową nabycie z mocy prawa przez Skarb Państwa przedmiotowych nieruchomości przeznaczonych pod budowę drogi publicznej nie podlega opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 stycznia 2013r. Wnioskodawca wskazał, iż mając na względzie przytoczone argumenty w ocenie występującego o interpretację podatkową utrata z mocy prawa przez Gminę Miasto prawa własności przedmiotowej nieruchomości przeznaczonej pod budowę drogi publicznej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnośnie pytania nr 2.

Wskazać należy, iż w opisanych okolicznościach faktycznych przejście prawa własności nieruchomości z Gminy Miasta na Skarb Państwa, w związku z realizowanym przez Gminę Miasto - Miejski Zarząd Dróg celem publicznym w postaci ?(?)?. Zaliczenie budowy drogi publicznej do kategorii celów publicznych wynika wprost z treści art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, gdzie jako cel publiczny wymienione zostało wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

W świetle z kolei § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zwolniono od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Skoro Miejski Zarząd Dróg, który jest nieposiadającą osobowości prawnej jednostką organizacyjną Gminy Miasta złożył do właściwego wojewody wniosek o zezwolenie na realizację inwestycji drogowej pn. ?(?)?, który zawierał m.in. mapę projektu podziału nieruchomości, w wyniku czego Wojewoda wydał wspomnianą decyzję, która m.in. określiła linie rozgraniczające teren i zatwierdziła podział nieruchomości, w wyniku czego zgodnie z art. 12 ust. 4 ?specustawy? własność przedmiotowej nieruchomości oznaczonej jako działka nr 557/1 obr. x, przeszła z mocy prawa z Gminy Miasta na Skarb Państwa, to te czynności Miejskiego Zarządu Dróg należy niewątpliwie zakwalifikować jako zmierzające do wydzielenia gruntów pod drogę publiczną i jej budowę. Tym samym są to realizowane cele publiczne, których realizacja jest zwolniona od podatku VAT.

Mając na względzie powyższe w ocenie występującego o interpretację podatkową nabycie z mocy prawa przez Skarb Państwa przedmiotowych nieruchomości przeznaczonych pod budowę drogi publicznej podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 stycznia 2013r. Wnioskodawca wskazał, iż mając na względzie przytoczone argumenty w ocenie występującego o interpretację podatkową utrata z mocy prawa przez Wnioskodawcę prawa własności przedmiotowej nieruchomości przeznaczonej pod budowę drogi publicznej podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Odnośnie pytania nr 3.

Zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku VAT ? w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty?.

W tym względzie wskazać należy, iż jak wynika z uzasadnienia decyzji Wojewody z dnia 5 lipca 2012r. znak xxx, organ ustalający odszkodowanie powołując się na treść art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005r. o finansowaniu transportu lądowego (Dz. U. Nr 267.2251 z późn. zm.) w związku z art. 22 ust. 1 specustawy drogowej uznał, iż wypłata ustalonego dla Gminy odszkodowania, ma nastąpić ze środków budżetowych Gminy Miasto, które jest miastem na prawach powiatu do czego zobowiązany został jej ustawowy organ wykonawczy, tj. Prezydent Miasta. Stanowisko to organ oparł o treść powołanego wyżej art. 3 ust. 3, zgodnie z którym ?W granicach miast na prawach powiatu zadania w zakresie finansowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania, ochrony i zarządzania drogami publicznymi, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, finansowane są z budżetów tych miast?. Mówiąc prosto do wypłaty przyznanego Gminie Miastu odszkodowania została zobowiązana sama Gmina Miasto, gdyż wypłata ma nastąpić z jej środków budżetowych. Powyższe czyni przedmiotową należność pustą wartością. W tym względzie wskazać należy, skoro w przedmiotowych okolicznościach nie nastąpi faktyczne ?otrzymanie całości lub części zapłaty? z tytułu odjęcia Gminie prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr 557/1 obr. x, bo Gmina nie otrzyma od osoby trzeciej z tego tytułu jakichkolwiek środków, to nie powstanie w tych okolicznościach obowiązek podatkowy. Takie stanowisko w tym względzie wnoszący o interpretację podatkową prezentuje.

Odnośnie pytania nr 4.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przy założeniu, iż opisane wyżej zdarzenie faktyczne podlega pod hipotezę art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, czynność opodatkowana podatkiem VAT, winna być potwierdzona fakturą VAT. Konsekwencją treści powołanego art. 19 ust. 4 ustawy jest konieczność przyjęcia, iż faktura powinna być wystawiona nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru (przeniesienia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa w wyniku ostateczności decyzji ZRID). W tym momencie nie jest jednak znana wysokość odszkodowania z tytułu zdarzenia prawnego, co uniemożliwia wystawienie faktury.

W ocenie Wnioskodawcy faktura nie powinna być wystawiana, bowiem opisane zdarzenie prawne nie powinno podlegać podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustaw o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa). W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną ? objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Ponadto zaznaczyć należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy ? opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy ? czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawcy (Gminie Miasto) przysługiwało prawo własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr 557/1.

Nieruchomość ta została objęta decyzją Wojewody z dnia 9 października 2009r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Na mocy art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych przedmiotowa nieruchomość z mocy prawa (powołanego przepisu art. 12 ust. 4) stała się własnością Skarbu Państwa.

Działając na podstawie art. 12 ust. 4a Wojewoda decyzją z dnia 5 lipca 2012r., po ponownym rozpatrzeniu sprawy, ustalił dla Wnioskodawcy odszkodowanie za przejście z mocy prawa na Skarb Państwa prawa własności wskazanej nieruchomości.

Zauważyć należy, że w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.), ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), zwanych dalej ?drogami?, a także organy właściwe w tych sprawach.

Art. 11a ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stanowi, że wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

-z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna (art. 12 ust. 4b ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia, wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie przekazując nieruchomość gruntową na rzecz Skarbu Państwa, Gmina działała we własnym imieniu i na własny rachunek. Działania Gminy są tożsame z działaniami każdego innego podmiotu będącego właścicielem nieruchomości. W opisanym stanie faktycznym mamy zatem do czynienia z przeniesieniem własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem, stanowiącym odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. W tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną i ze względu na przedmiot, czynność taka objęta jest podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, że w myśl art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), organami gminy są:

1. rada gminy,
2. wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Ponadto, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Jednocześnie, w świetle art. 11a ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepis art. 11 ust. 1 stosuje się do czynności prawnych lub czynności procesowych podejmowanych na rzecz lub w interesie Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

Jak wynika z art. 4 pkt 9b¹ ustawy o gospodarce nieruchomościami, ilekroć w ustawie jest mowa o staroście, należy przez to rozumieć również prezydenta miasta na prawach powiatu.

Zgodnie z art. 21 cyt. ustawy o gospodarce nieruchomościami, do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności Skarbu Państwa i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego Skarbu Państwa.

Z art. 23 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodarują, z zastrzeżeniem art. 43 ust. 2 i 4, art. 51, art. 57 ust. 1, art. 58-60 oraz art. 60a, starostowie, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, a w szczególności:

1.ewidencjonują nieruchomości zgodnie z katastrem nieruchomości;

2.zapewniają wycenę tych nieruchomości;

3.sporządzają plany wykorzystania zasobu;

4.zabezpieczają nieruchomości przed uszkodzeniem lub zniszczeniem;

5.wykonują czynności związane z naliczaniem należności za nieruchomości udostępniane z zasobu oraz prowadzą windykację tych należności;

6.współpracują z innymi organami, które na mocy odrębnych przepisów gospodarują nieruchomościami Skarbu Państwa, a także z właściwymi jednostkami samorządu terytorialnego;

7.zbywają oraz nabywają, za zgodą wojewody, nieruchomości wchodzące w skład zasobu, z zastrzeżeniem art. 17;

7a.wydzierżawiają, wynajmują i użyczają nieruchomości wchodzące w skład zasobu, przy czym umowa zawierana na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub czas nieoznaczony wymaga zgody wojewody; zgoda wojewody jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony do 3 lat strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość;

8.podejmują czynności w postępowaniu sądowym, w szczególności w sprawach dotyczących własności lub innych praw rzeczowych na nieruchomości, o zapłatę należności za korzystanie z nieruchomości, o roszczenia ze stosunku najmu, dzierżawy lub użyczenia, o stwierdzenie nabycia spadku, o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie;

9.składają wnioski o założenie księgi wieczystej dla nieruchomości Skarbu Państwa oraz o wpis w księdze wieczystej.

W myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta.

Z powyższego wynika, iż organ jednostki samorządu terytorialnego (prezydent miasta) działa jako organ tej jednostki, a zatem wszelkie podejmowane przez niego działania są w istocie działaniami podejmowanymi przez jednostkę samorządu terytorialnego. Jednocześnie prezydent miasta działać może jako reprezentant Skarbu Państwa - w sprawach gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w świetle art. 33 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną.

W myśl art. 34 ww. ustawy Kodeks cywilny, Skarb Państwa jest w stosunkach cywilnoprawnych podmiotem praw i obowiązków, które dotyczą mienia państwowego nie należącego do innych państwowych osób prawnych.

W tym miejscu wskazać należy, iż podatnikiem podatku od towarów i usług nie może być prezydent miasta, przede wszystkim z tego względu, że nie jest on podmiotem samodzielnie prowadzącym działalność gospodarczą. Prezydent miasta nie działa bowiem na własny rachunek i na własną odpowiedzialność, chociażby z tego powodu, że nie jest - ze względu na brak wyodrębnienia - jednostką organizacyjną. W każdym zatem przypadku podatnikiem podatku od towarów i usług jest Gmina Miasto i ona dokonuje rozliczeń w podatku w podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, kiedy podmiotem będącym właścicielem nieruchomości, która stała się przedmiotem wywłaszczenia i podmiotem przejmującym tę nieruchomości jest ten sam podatnik podatku od towarów i usług. Jednakże zauważyć należy, iż dokonując dostawy nieruchomości należącej do gminnego zasobu, Wnioskodawca występuje w roli właściciela nieruchomości ? Gminy, z kolei przejmując tę nieruchomość reprezentuje Skarb Państwa. A zatem własność nieruchomości zostanie przeniesiona na tego samego podatnika, ale co istotne na inny podmiot. Podkreślić bowiem należy, iż warunkiem dostawy towaru jako czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na innego podatnika podatku od towarów i usług, tylko na inny podmiot. W przedmiotowej sprawie natomiast prawo własności nieruchomości zostanie przeniesione z Gminy na Skarb Państwa.

Zatem jeszcze raz podkreślić należy, że w analizowanej sprawie dochodzi do odpłatnej dostawy towaru, spełniającej definicję zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Odpłatność za nieruchomość stanowi odszkodowanie, które pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż utrata z mocy prawa przez Gminę Miasto prawa własności przedmiotowej nieruchomości przeznaczonej pod budowę drogi publicznej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy opisany we wniosku stan faktyczny podlega zwolnieniu od podatku VAT przewidzianemu w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W tym miejscu wskazać należy, iż przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub poszerzenia dróg w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami i ww. ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych), dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organy dokonujące wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który realizuje dostawę jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli Gmina. Zbywając nieruchomość Gmina nie realizuje ani zadań własnych, ani zleconych, w tym przypadku dokonuje przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie. Wykonuje zatem, jak już wskazano powyżej czynność, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, występując w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Będąca jednostką samorządu terytorialnego Gmina nie będzie mogła zatem skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dokonując przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością oznaczoną jako działka nr 557/1 zabudowanej budynkiem mieszkalnym i garażowym, jak już powyżej wskazano, Gmina nie będzie realizować ani zadań własnych, ani zleconych przez organ administracji rządowej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż utrata z mocy prawa przez Wnioskodawcę prawa własności przedmiotowej nieruchomości przeznaczonej pod budowę drogi publicznej podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie wskazanego przez Wnioskodawcę przepisu § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. uznać należało za nieprawidłowe.

Wnioskodawca winien w przedmiotowej sprawie zastosować stawkę podatku właściwą dla przedmiotu dostawy.

W związku z powyższym zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy, że w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 1 a negatywnej na pytanie nr 2, tut. organ zobowiązany jest udzielić Wnioskodawcy odpowiedzi na pytania nr 3 i 4 zadane we wniosku.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jak stanowi art. 19 ust. 4 ustawy o VAT jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z kolei na podstawie przepisu § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Powyższa regulacja odnosi się również do sytuacji opisanej we wniosku, tzn. przeniesienia prawa własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowanie. Odrębny sposób powstania obowiązku podatkowego od zasad ogólnych określonych w art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług wynika z faktu, że kwota faktycznego wynagrodzenia tytułem przejęcia prawa własności nieruchomości może nie być jeszcze ustalona w momencie wywłaszczenia.

W tym miejscu zauważyć należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 maja 2011r. sygn. akt I FSK 769/10 stwierdził, że w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty. Zdaniem Sądu choć § 3 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego do ustawy nie odwołuje się bezpośrednio do przeniesienia z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, brak jest podstaw do różnicowania pod względem momentu powstania obowiązku podatkowego obu przypadków, które reguluje art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego działając na podstawie art. 12 ust. 4a Wojewoda decyzją z dnia 5 lipca 2012r., znak xxx, ustalił dla Wnioskodawcy odszkodowanie z tytułu z przejścia z mocy prawa na Skarb Państwa prawa własności wskazanej nieruchomości w wysokości 236.896 zł. W ramach środków finansowych, stanowiących własność Gminy Miasto nastąpiło przekazanie kwoty 236.896 zł z jednego rachunku własnego Wnioskodawcy na drugi rachunek własny Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym, obowiązek podatkowy powstał zgodnie z § 3 ust.

3 cyt. rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, tj. w chwili otrzymania w całości lub części odszkodowania z tytułu przeniesienia własności nieruchomości, należącej do Gminy na rzecz Skarbu Państwa. A zatem w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy w związku z przejściem z mocy prawa na Skarb Państwa prawa własności nieruchomości powstał z chwilą otrzymania przez Gminę Miasto kwoty 236.896 zł.

W świetle powyższych rozważań zaznaczyć należy, iż nie zasługuje na uwzględnienie argumentacja Wnioskodawcy zawarta we własnym stanowisku, iż cyt.: ?skoro w przedmiotowych okolicznościach nie wystąpi faktyczne ?otrzymanie całości lub części zapłaty? z tytułu odjęcia Gminie prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr 557/1 obr. xxx, bo Gmina Miasto nie otrzyma od osoby trzeciej z tego tytułu jakichkolwiek środków, to nie powstanie w tych okolicznościach obowiązek podatkowy.?

Po pierwsze jak wskazano powyżej, Gmina Miasto w przedmiotowej sprawie występowała w podwójnej roli tj. z jednej strony dokonując dostawy nieruchomości Wnioskodawca występował w roli właściciela, z drugiej strony przyjmując przedmiotową nieruchomość reprezentował Skarb Państwa. W przedmiotowej sprawie prawo własności zostało zatem przeniesione z Gminy na inny podmiot tj. Skarb Państwa.

Po drugie Gmina Miasto otrzymała od Skarbu Państwa odszkodowanie. Fakt, iż otrzymanie odszkodowanie wiązało się wyłącznie z przeksięgowaniem kwoty 236.896 zł nie może decydować, o braku powstania w tym przypadku obowiązku podatkowego.

Bowiem w tej specyficznej sytuacji w jakiej występuje Gmina Miasto ? to jest podwójnej podmiotowości, ta forma zapłaty była jedyną formą możliwą do zrealizowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż w tych okolicznościach nie powstanie obowiązek podatkowy uznać należało za nieprawidłowe.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Obowiązek dotyczący wystawiania faktur został doprecyzowany w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). Zgodnie z tym przepisem, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012r., zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami ?FAKTURA VAT?.

W związku z powyższym na Gminie Miasto ciążył obowiązek udokumentowania przedmiotowej dostawy nieruchomości przejętych z mocy prawa na własność Skarbu Państwa fakturą VAT, na której jako nabywcę i sprzedawcę należało wskazać Gminę Miasto działająca jednocześnie w imieniu własnym i jako reprezentanta Skarbu Państwa.

W przedmiotowej sprawie dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT należy uznać za dokonaną z momentem uprawomocnienia się decyzji ustalającej wysokość odszkodowania, bowiem dopiero z chwilą przyznania odszkodowania i ustalenia jego ostatecznej wysokości czynność ta nabiera odpłatnego charakteru.

Zatem przejście z mocy prawa nieruchomości Gminy na rzecz Skarbu Państwa Wnioskodawca winien był udokumentować fakturą VAT wystawioną nie później niż 7 dnia od dnia uprawomocnienia się decyzji z dnia 5 lipca 2012r. znak xxx ustalającej wysokość odszkodowania tj. w terminie nie później niż 7 dnia od dnia 24 lipca 2012r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż faktura nie powinna być wystawiona, bowiem opisane zdarzenie prawne nie powinno podlegać podatkowi VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, lub zmiany stanu prawnego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia ustalenia stawki podatku VAT (ewentualnie zwolnienia od podatku VAT) dla przedmiotowej dostawy, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie.

Jednocześnie nadmienia się, iż w myśl w art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika więc, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów (w niniejszej sprawie decyzji Wojewody Podkarpackiego), nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.