Czy sprzedaż przez Gminę na rzecz Wnioskodawcy działki gruntu zabudowanej nabytymi uprzednio budynkami (...)

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy sprzedaż przez Gminę na rzecz Wnioskodawcy działki gruntu zabudowanej nabytymi uprzednio budynkami biurowo-socjalnymi podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podatku w wysokości 22%.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2001r. Gmina P. oddała Wnioskodawcy w użytkowanie wieczyste na 99 lat działkę gruntu położoną w P. przy ulicy W. oraz sprzedała Wnioskodawcy posadowione na niej stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności dwa budynki biurowo-socjalne z zainstalowanymi dwoma wagami wozowymi oraz budowlami.

Gmina P. sprzedała w dniu 19 listopada 2009r. Wnioskodawcy wskazaną wyżej zabudowaną działkę gruntu oddaną uprzednio w użytkowanie wieczyste.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Gminę P. na rzecz Wnioskodawcy działki gruntu zabudowanej uprzednio nabytymi w 2001r. budynkami biurowo-socjalnymi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku w wysokości 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. stanowi, iż towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 46 § 1 Kc. nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Takim przepisem szczególnym jest przepis art. 235 § 1 Kc, zgodnie z którym budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Powyższe oznacza, że budynki i inne urządzenia, które Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z uwagi na fakt, iż budynki lub budowle posadowione na gruncie stanowiącym przedmiot dostawy są własnością Wnioskodawcy jako użytkownika wieczystego, na rzecz którego dokonywana jest sprzedaż gruntu, przedmiotem dostawy będzie w istocie jedynie grunt.

Przedmiotowa transakcja obejmuje zatem jedynie sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej.

Przepis art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) stanowi, iż nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, natomiast zgodnie z przepisem art. 32 ust. 2 tej ustawy z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej wygasa z mocy prawa uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego.

W związku z powyższym - w oparciu o art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami - sprzedaż gruntu objętego prawem użytkowania wieczystego stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., gdyż grunty - zgodnie z art. 2 pkt 6 wskazanej ustawy - są towarami w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Grunt będący przedmiotem dostawy nie jest terenem niezabudowanym, gdyż posadowione są na nim dwa budynki biurowo-socjalne stanowiące odrębną własność Wnioskodawcy.

Oznacza to, iż sprzedaż przez Gminę P. na rzecz Wnioskodawcy działki gruntu zabudowanej uprzednio nabytymi budynkami podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a ze względu na to, że grunt ten jest zabudowany (zatem nie jest gruntem innym niż budowlany lub przeznaczony pod zabudowę) należy zastosować do sprzedaży stawkę podatku w wysokości 22%.

Powyższe stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2009r., Nr ITPP2/443-187/09/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu (?). W myśl ust. 2 tego przepisu z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego (?).

Stosownie do art. 37 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Z przytoczonych wyżej regulacji prawnych wynika, iż sprzedaż na podstawie art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami gruntów objętych prawem użytkowania wieczystego, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy traktować jako dostawę towarów, gdyż grunty zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są towarami w rozumieniu przepisów tej ustawy.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W praktyce oznacza to, iż grunt opodatkowany jest taką stawką podatku od towarów i usług, jak budynek (budowla lub ich części) z nim trwale związany i będący przedmiotem dostawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2001r. Gmina P. oddała Wnioskodawcy w użytkowanie wieczyste na 99 lat działkę gruntu położoną w P. przy ulicy Wawelskiej oraz sprzedała Wnioskodawcy posadowione na niej stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności dwa budynki biurowo-socjalne z zainstalowanymi dwoma wagami wozowymi oraz budowlami.

Następnie Gmina P. sprzedała Wnioskodawcy w dniu 19 listopada 2009r. wskazaną wyżej zabudowaną działkę gruntu oddaną uprzednio w użytkowanie wieczyste.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Takim przepisem szczególnym jest art. 235 § 1 ustawy Kodeks cywilny, w myśl którego budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Powyższe oznacza, że budynki lub budowle wzniesione przez wieczystego użytkownika na gruncie obciążonym prawem wieczystego użytkowania oraz budynki i inne urządzenia, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W przedmiotowej sytuacji z uwagi na fakt, iż budynki lub budowle posadowione na gruncie stanowiącym przedmiot dostawy stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności użytkownika wieczystego, na rzecz którego Gmina dokonała sprzedaży gruntu, przedmiotem dostawy był w istocie jedynie grunt.

Dlatego też zastosowania nie znajdą przepisy ww. art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Mając na uwadze powyżej przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług bądź zwolnienie od tego podatku, uzależnione będzie od rodzaju gruntu będącego przedmiotem sprzedaży na rzecz użytkownika wieczystego.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze sprzedażą samego gruntu, jednakże jest to grunt zabudowany budynkami i budowlami już wcześniej nabytymi przez Wnioskodawcę, tym samym należy uznać, iż przedmiotem dostawy nie jest grunt niezabudowany innym niż budowlany lub przeznaczony pod zabudowę.

A zatem, dostawa nieruchomości gruntowej zabudowanej, o której mowa we wniosku nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 22%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.