możliwość zastosowania przepisu art. 90 ust. 8 i 9 ustawy o VAT

możliwość zastosowania przepisu art. 90 ust. 8 i 9 ustawy o VAT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2010r. (data wpływu 20 grudnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2011r. (data wpływu 10 marca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania przepisu art. 90 ust. 8 i 9 ustawy o VAT ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2010r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania przepisu art. 90 ust. 8 i 9 ustawy o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 marca 2011r. (data wpływu 10 marca 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 lutego 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Fundacja prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług hotelarskich oraz sanatoryjno-rehabilitacyjnych w wynajmowanych obiektach. Dodatkowo Fundacja posiadając uprawnienia organizatora turnusów rehabilitacyjnych dla osób niepełnosprawnych, które korzystają z dofinansowania ze środków PFRON, ułatwia tym osobom znalezienie i wybór ośrodka odpowiedniego z uwagi na rodzaj potrzebnych zabiegów (są to obce ośrodki). Fundacja otrzymuje środki na rehabilitację grupy osób od instytucji finansującej. Fundacja nie ma wpływu na wielkość otrzymanych środków ani termin ich wpływu. Gdy PFRON ma środki na te cele, uruchamia je bezpośrednio lub poprzez inne instytucje finansujące. Fundacja nie jest beneficjentem otrzymanych środków. Beneficjentami są osoby fizyczne korzystające z pobytów rehabilitacyjnych.

Zadaniem Fundacji jest znalezienie odpowiedniego ośrodka oraz zafakturowanie usług rehabilitacyjnych na poszczególne osoby korzystające z dofinansowania. Taki sposób udokumentowania to wymóg instytucji finansujących. Fundacja rozlicza się z obcym ośrodkiem przyjmującym osobę niepełnosprawną na podstawie faktury zakupu. Faktycznym przychodem Fundacji jest niewielka prowizja.

Fundacja ujmuje obrót z tytułu takiej sprzedaży zgodnie z wystawionymi fakturami jako zwolniony z podatku VAT. W księgach rachunkowych sprzedaż ta księgowana jest jako sprzedaż pozostała zwolniona na oddzielnym koncie księgowym. Fundacja ponosi związane z tą sprzedażą koszty usług rehabilitacyjnych w obcych ośrodkach - zwolnione z podatku VAT, nie ponosi innych wydatków opodatkowanych na zakup usług i materiałów bezpośrednio związanych z tą sprzedażą stąd nie występuje podatek naliczony VAT związany z tą sprzedażą.

Fundacja we własnych obiektach wykonuje sprzedaż opodatkowaną i zwolnioną. W celu prawidłowego rozliczenia podatku naliczonego VAT wprowadzony został podział na związany ze sprzedażą opodatkowana i pozostałą. Z uwagi na wykonywanie usług opodatkowanych i zwolnionych w tym samym obiekcie nie można dokładnie podzielić i większość podatku naliczonego rozliczana jest przy zastosowaniu proporcji bazowej. Fundacja ustala ją za dany rok na podstawie struktury sprzedaży. Biorąc pod uwagę specyfikę sprzedaży wykonywanej na zlecenie instytucji finansujących i dokumentowanej w sposób narzucony, co zawyża obrót, Fundacja przyjęła, że wyliczona kwota proporcji jest niereprezentatywna i zaniża kwotę podatku naliczonego.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 3 marca 2011r. wynika, iż Fundacja jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Jak Wnioskodawca zaznaczył we wniosku, Fundacja zgodnie z wymogami instytucji finansującej za pobyty rehabilitacyjne wystawia faktury VAT na osoby korzystające z tych turnusów. Obce Ośrodki obciążają Fundację za pobyt tych osób również fakturami VAT. Prowizją jest różnica pomiędzy wartością faktur sprzedaży a wartością faktur zakupu. Z obcymi ośrodkami Fundacja ma podpisane umowy pośrednictwa.

Proporcja bazowa jest proporcją ustaloną na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Instytucja finansująca pobyty rehabilitacyjne osób niepełnosprawnych, głównie PFRON, potrzebuje z uwagi na specyfikę swoich rozliczeń Fakturę VAT na kompleksową usługę. Faktura musi być wystawiona na osobę fizyczną korzystającą z danego dofinansowania. Wnioskodawca nie może wystawić faktury na prowizję ani faktury VAT marża. Dlatego dla Fundacji obrotem z tytułu pełnienia roli organizatora staje się wartość faktur sprzedaży, a nie wartość różnicy pomiędzy wartością sprzedaży a związanych z tą sprzedażą zakupów, a kosztem jest faktura VAT ośrodka realizującego turnus pomniejszona o wynagrodzenie prowizyjne fundacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca przyjmuje, że obroty z tytułu pełnienia funkcji organizatora turnusów rehabilitacyjnych ujmowane według wartości brutto należności otrzymanej od nabywających usługi rehabilitacyjne są prawidłowo rozliczane jako zwolnione z VAT. Czy Fundacja ma prawo zgodnie z art. 90 ustawy uznać, że wyliczona z całości sprzedaży proporcja bazowa jest niereprezentatywna i korzystając z możliwości wynikającej z tego przepisu (art. 90 ust. 8, 9) wyliczyć proporcję bazową na podstawie obrotów pomniejszonych o obroty z tytułu sprzedaży usług organizatora turnusów rehabilitacyjnych w obcych ośrodkach...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami wynikającymi z art. 90 ustawy można przyjąć, że wyliczona według ust. 3 proporcja bazowa jest niereprezentatywna. Przy zastosowaniu ogólnych zasad rozliczania obrotu z tytułu pełnienia roli organizatora turnusów rehabilitacyjnych zawyżane są obroty zwolnione z podatku VAT, a jednocześnie zaniżana kwota podatku naliczonego z prawem do obniżenia podatku należnego.

Koszty wykonywania usług organizatora to wynagrodzenia i narzuty. Koszty bezpośrednio związane z wykonywaniem usług organizatora nie generują podatku naliczonego. Stąd zmniejszenie podatku naliczonego nie obejmuje podatku związanego ze sprzedażą usług organizatora lecz związanego z wykonywaniem innych usług opodatkowanych. Pominięcie obrotów zwolnionych z podatku z tytułu pełnienia funkcji organizatora przy wyliczeniu proporcji bazowej daje możliwość wyliczenia proporcji jako pochodnej od faktycznej struktury sprzedaży i związanego z tą sprzedażą podatku naliczonego.

Biorąc powyższe pod uwagę Fundacja uznaje ustalaną proporcję bazową na podstawie ust. 3 art. 90 w latach pełnienia funkcji organizatora turnusów rehabilitacyjnych za niereprezentatywną i jednocześnie stoi na stanowisku, że ma prawo do skorzystania z art. 90 ust. 8, 9 i ustalenia innej proporcji bazowej, w której przy ustalaniu wielkości sprzedaży (do wyliczania proporcji) ze świadczenia usługi pośrednictwa w sprzedaży turnusów rehabilitacyjnych (organizatora turnusów), będzie uwzględniana wielkość uzyskiwanej marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r., gdyż we wniosku z dnia 6 grudnia 2010r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r.) kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

  1. z tytułu nabycia towarów i usług,
  2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
  3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 2 tegoż przepisu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje więc wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

W przypadku gdy podatnik dokonuje zakupów związanych z czynnościami w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdują przepisy art. 90 i 91 ustawy o VAT, mające na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Należy zauważyć, że przepisy art. 90 i 91 ustawy o VAT znajdują zastosowanie wyłącznie do tej części obrotów i zakupów, która związana jest z działalnością gospodarczą podatnika w rozumieniu ustawy o VAT (tj. opodatkowaną i zwolnioną), a nie dotyczą działalności niepodlegającej opodatkowaniu.

Przepis art. 90 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ww. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 4 ww. ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W myśl art. 90 ust. 5 ww. ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Jak stanowi art. 90 ust. 6 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r.) do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Stosownie do art. 90 ust. 8 ww. ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ww. ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

  1. przekroczyła 98% - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2;
  2. nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W myśl art. 91 ust. 3 ww. ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług hotelarskich oraz sanatoryjno-rehabilitacyjnych w wynajmowanych obiektach. Dodatkowo Fundacja posiadając uprawnienia organizatora turnusów rehabilitacyjnych dla osób niepełnosprawnych, ułatwia tym osobom znalezienie i wybór ośrodka odpowiedniego z uwagi na rodzaj potrzebnych zabiegów (są to obce ośrodki).

Fundacja zgodnie z wymogami instytucji finansującej za pobyty rehabilitacyjne wystawia faktury VAT na osoby korzystające z tych turnusów. Obce Ośrodki obciążają Fundację za pobyt tych osób również fakturami VAT. Faktycznym przychodem Fundacji jest niewielka prowizja. Prowizją jest różnica pomiędzy wartością faktur sprzedaży a wartością faktur zakupu.

Fundacja ujmuje obrót z tytułu takiej sprzedaży zgodnie z wystawionymi fakturami jako zwolniony z podatku VAT. W księgach rachunkowych sprzedaż ta księgowana jest jako sprzedaż pozostała zwolniona na oddzielnym koncie księgowym. Fundacja ponosi związane z tą sprzedażą koszty usług rehabilitacyjnych w obcych ośrodkach - zwolnione z podatku VAT, nie ponosi innych wydatków opodatkowanych na zakup usług i materiałów bezpośrednio związanych z tą sprzedażą stąd nie występuje podatek naliczony VAT związany z tą sprzedażą.

Fundacja we własnych obiektach wykonuje sprzedaż opodatkowaną i zwolnioną. W celu prawidłowego rozliczenia podatku naliczonego VAT wprowadzony został podział na związany ze sprzedażą opodatkowana i pozostałą. Z uwagi na wykonywanie usług opodatkowanych i zwolnionych w tym samym obiekcie nie można dokładnie podzielić i większość podatku naliczonego rozliczana jest przy zastosowaniu proporcji bazowej. Proporcja bazowa jest proporcją ustaloną na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Fundacja ustala ją za dany rok na podstawie struktury sprzedaży. Biorąc pod uwagę specyfikę sprzedaży wykonywanej na zlecenie instytucji finansujących i dokumentowanej w sposób narzucony, co zawyża obrót, Fundacja przyjęła, że wyliczona kwota proporcji jest niereprezentatywna i zaniża kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż instytucja finansująca pobyty rehabilitacyjne osób niepełnosprawnych, potrzebuje z uwagi na specyfikę swoich rozliczeń Fakturę VAT na kompleksową usługę. Faktura musi być wystawiona na osobę fizyczną korzystającą z danego dofinansowania.

Wnioskodawca nie może wystawić faktury na prowizję ani faktury VAT marża. Dlatego dla Fundacji obrotem z tytułu pełnienia roli organizatora staje się wartość faktur sprzedaży, a nie wartość różnicy pomiędzy wartością sprzedaży a związanych z tą sprzedażą zakupów, a kosztem jest faktura VAT ośrodka realizującego turnus pomniejszona o wynagrodzenie prowizyjne fundacji.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy ma prawo zgodnie z art. 90 ustawy uznać, że wyliczona z całości sprzedaży proporcja bazowa jest niereprezentatywna i korzystając z możliwości wynikającej z tego przepisu (art. 90 ust. 8 i 9) wyliczyć proporcję bazową na podstawie obrotów pomniejszonych o obroty z tytułu sprzedaży usług organizatora turnusów rehabilitacyjnych w obcych ośrodkach.

Dokonując analizy przytoczonych wyżej regulacji prawnych stwierdzić należy, iż przepisy art. 90 ustawy o VAT przewidują szczególne przypadki, w których proporcja wstępna ustalana jest nie według struktury sprzedaży, lecz szacunkowo, jako prognoza.

Ustalenie proporcji wyliczonej w formie prognozy w dwóch przypadkach ma charakter obowiązkowy, mianowicie wówczas, gdy podatnicy nie osiągnęli w poprzednim roku podatkowym obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy lub obrót w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł (art. 90 ust. 8 ustawy o VAT).

Natomiast przypadek, o którym mowa w art. 90 ust. 9 ustawy o VAT, pozostawiony jest uznaniu podatnika. Przepis ten dotyczy sytuacji, gdy kwota obrotów z innych powodów jest niereprezentatywna (np. sytuacji kiedy w poprzednim roku podatkowym nie wystąpiły żadne obroty, gdyż podatnik rozpoczął działalność w roku podatkowym, dla którego ustalana jest wstępna prognoza).

Zatem możliwość ustalania proporcji jako prognozy powstaje wówczas, gdy podatnik uznaje, że proporcja wstępna, obliczona na zasadach ogólnych, byłaby niereprezentatywna. Ma to miejsce wówczas, gdy struktura sprzedaży w roku poprzedzającym rok podatkowy w sposób znaczny odbiega od struktury, jaka ma być osiągnięta w danym roku podatkowym.

We wskazanych wyżej przypadkach podatnicy na podstawie art. 90 ust. 8 ustawy o VAT do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Podkreślenia wymaga jednak, iż ustalanie proporcji w powyższy sposób (tj. przy zastosowaniu przepisów art. 90 ust. 8 i 9 ustawy o VAT) dotyczy wyłącznie proporcji wstępnej. Proporcja ostateczna - o której mowa w art. 91 ustawy o VAT - zawsze ustalana jest na podstawie danych rzeczywistych.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca uznaje ustalaną proporcję bazową na podstawie art. 90 ust. 3 za niereprezentatywną. W ocenie Wnioskodawcy ma on prawo do skorzystania z art. 90 ust. 8 i 9 ustawy o VAT i ustalenia innej proporcji bazowej, w której przy ustalaniu wielkości sprzedaży (do wyliczania proporcji) ze świadczenia usługi pośrednictwa w sprzedaży turnusów rehabilitacyjnych (organizatora turnusów), będzie uwzględniana wielkość uzyskiwanej marży.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują możliwości stosowania wskaźnika proporcji innego niż ten, który został wyliczony na podstawie roku poprzedzającego rok podatkowy (art. 90 ust. 4 ww. ustawy), bądź ustalonego z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 90 ust. 8 i ust. 9). Jeżeli Podatnik nie jest w posiadaniu proporcji wyliczonej szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, a zatem proporcji, która ma służyć do ustalenia kwot podatku naliczonego, o które Wnioskodawca może pomniejszyć podatek należy, to przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie dają możliwości stosowania wyliczonej przez Podatnika proporcji. Przepisy art. 90 ust. 8 i ust. 9 cyt. ustawy wyraźnie wskazują na konieczność uzgodnienia szacunkowo wyliczonej proporcji z naczelnikiem urzędu skarbowego i akceptację tej proporcji wyrażonej sporządzeniem protokołu.

Należy jednocześnie zaznaczyć, jak już podkreślono, iż kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad nie jest ostateczna. Zgodnie bowiem z cyt. wyżej art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Korekty tej dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, iż jak wynika z konstrukcji powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów czynności, z którymi wydatki te są związane. I tak, na podstawie cyt. wyżej art. 90 ust. 1 ustawy o VAT występuje obowiązek wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ww. ustawy o VAT tzw. strukturą sprzedaży.

Zatem zastosowanie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT dla określenia kwoty podatku naliczonego do odliczenia możliwe jest tylko w przypadku, gdy Wnioskodawca nie ma możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Należy jednak podkreślić, iż ustawodawca nie pozostawia podatnikowi dowolności sposobu obliczenia współczynnika proporcji, bowiem przepis art. 90 ust. 3 ww. ustawy stanowi wprost, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja, o czym stanowi przepis art. 90 ust. 4 ww. ustawy.

Powyższe regulacje prawne nie pozwalają zatem na wyłączenie z ?proporcji bazowej? (za którą Wnioskodawca uważa proporcją ustaloną na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy) określonej części rzeczywistych obrotów dokonanych przez Wnioskodawcę tylko i wyłącznie dlatego, iż ?przy zastosowaniu ogólnych zasad rozliczania obrotu z tytułu pełnienia roli organizatora turnusów rehabilitacyjnych zawyżane są obroty zwolnione z podatku VAT, a jednocześnie zaniżana kwota podatku naliczonego z prawem do obniżenia podatku należnego?.

Zauważyć należy, iż w interpretacji indywidualnej nr IBPP1/443-1230/10/AZb z dnia 31 marca 2011r. tut. organ uznał, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę będącego organizatorem turnusów rehabilitacyjnych korzystają ze zwolnienia od podatku VAT a podstawa opodatkowania dla tych czynności winna zostać ustalona w sposób zgodny z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT (a nie w sposób wynikający z art. 119 ust. 1 ustawy).

Odnosząc zatem przytoczone wyżej regulacje prawne do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie jest uprawniony do ustalenia innej proporcji bazowej (niż proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy), w której przy ustalaniu wielkości sprzedaży z tytułu obrotów uzyskanych dla usług organizatora turnusów rehabilitacyjnych będzie uwzględniana wielkość uzyskiwanej marży, lub tez proporcji, w której obroty zwolnione od podatku z tytułu pełnienia funkcji organizatora zostaną pominięte. Fakt, iż Wnioskodawca uznaje proporcję wyliczoną w oparciu o przepis art. 90 ust. 3 za niekorzystną, nie pozwala na przyjęcie założenia, że prawidłowym jest obliczenie współczynnika proporcji z pominięciem części obrotów z tytułu czynności, w związku z którymi nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Również wskazane przez Wnioskodawcę przepisy art. 90 ust. 8 i 9 ustawy o VAT nie pozwalają na wyłączenie z ?proporcji bazowej? części obrotów, których uwzględnienie jest obligatoryjne na mocy art. 90 ust. 3 ustawy, bowiem ? jak już wskazano powyżej ? przepisy te dotyczą wyłącznie proporcji wstępnej, a nie ostatecznej (ustalanej zawsze na podstawie danych rzeczywistych), ponadto ich stosowanie ma miejsce wówczas, gdy struktura sprzedaży w roku poprzedzającym rok podatkowy w sposób znaczny odbiega od struktury, jaka ma być osiągnięta w danym roku podatkowym (co jednak nie znajduje potwierdzenia w treści wniosku).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie pozostałych zdarzeń przyszłych (stanu faktycznego) przedstawionych we wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika