W zakresie określenia stawki podatku VAT właściwej dla zbycia praw do spadku

W zakresie określenia stawki podatku VAT właściwej dla zbycia praw do spadku

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z dnia 8 grudnia 2009r. (data wpływu do tut. Organu 15 grudnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2010r. (data wpływu 12 marca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT właściwej dla zbycia praw do spadku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT właściwej dla zbycia praw do spadku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 marca 2010r. (data wpływu 12 marca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 lutego 2010r. znak: IBPP1/443-1284/09/BM, IBPBI/1/415-1106/09/KB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Między innymi przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Działania Wnioskodawcy skierowane są głównie na kupno i sprzedaż kamienic (budynki mieszkalne wielorodzinne), które położone są w centrum dużych miast. Zainteresowanie Wnioskodawcy wzbudzają przede wszystkim nieruchomości (kamienice), które nie mają unormowanego stanu prawnego (możliwość uzyskania korzystnej ceny nabycia). Niejednokrotnie są to takie nieruchomości, których prawowici właściciele już nie żyją a obecnymi właścicielami są ich spadkobiercy. Są to przeważnie osoby fizyczne mieszkające poza granicami naszego kraju i które jako spadkobiercy do tej pory nie przeprowadziły postępowania spadkowego. Osoby te przeważnie nie są zainteresowane przeprowadzeniem procesu spadkowego ze względu na długą i kosztowną procedurę. W takim przypadku Wnioskodawca proponuje im aby sprzedały mu prawo do spadku, które potem daje Wnioskodawcy możliwość przeprowadzenia na własne imię całego procesu spadkowego, w wyniku którego Wnioskodawca staje się właścicielem tego co jest w masie spadkowej.

W chwili obecnej Wnioskodawca jest znacznie zaawansowany w negocjacjach kupna praw do spadku, które daje Wnioskodawcy w częściach ułamkowych prawo do pewnej nieruchomości (kamienicy), przy czym prawo do spadku daje Wnioskodawcy prawo do lokali mieszkalnych bez ?zawiłości prawnych", przy czym lokale te zajęte są przez lokatorów, których przeniesienie będzie pracochłonnym przedsięwzięciem.

Mając powyższe na uwadze aby nie angażować się w długie i pracochłonne procedury prawno administracyjne Wnioskodawca chce nie przeprowadzać procesu spadkowego tylko zbyć dalej prawo do spadku.

Ponadto dla lepszego zobrazowania problemu związanego z nabywaniem i zbywaniem praw do spadku dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia:

Nabywając prawo do spadku od spadkobierców, Wnioskodawca nie nabywa jeszcze konkretnego majątku, który można by było wymienić enumeratywnie. Dopiero w drodze dalszego postępowania sądowego Wnioskodawca może określić co w masie spadkowej się mieści. Niejednokrotnie w masie spadkowej mogą znajdować się nie tylko lokale mieszkalne ale również inne dobra. Jednak aby nabyć spadek (dobra materialne zawarte w masie spadkowej) Wnioskodawca musi przeprowadzić proces spadkowy, bez tego procesu dalej Wnioskodawca jest w posiadaniu tylko prawa do spadku. W przedmiotowej sprawie, która jest rozważana w niniejszej interpretacji Wnioskodawca posiada jednak informację, że w masie spadkowej znajdują się tylko lokale mieszkalne. Jednakże Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w przedmiotowej sprawie nie przeprowadza procesu spadkowego, więc w drodze postępowania sądowego nie otrzymuje wyroku o nabyciu spadku, tylko sprzedaje prawo do spadku, które uprzednio Wnioskodawca zakupił.

Wnioskodawca wyjaśnił że zbycie praw do spadku odbędzie się na podstawie sporządzonego aktu notarialnego, przy czym sprzedaż tego prawa będzie za kwotę wyższą niż jego zakup, transakcja ta będzie prowadzona wyłącznie na własne imię i na własny rachunek, Wnioskodawca nie otrzyma z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia od osób trzecich.

Na dzień 5 marca 2010r. Wnioskodawca nie ma w tym zakresie podpisanych żadnych umów, ponieważ na kupno prawa do spadku Wnioskodawca ma kilku chętnych, a wszystkie ustalenia i rozmowy w tym zakresie dotyczą w zasadzie negocjacji co do kwoty zbycia omawianego prawa. Dopiero akt notarialny będzie normował wszystkie prawa i obowiązki wynikające z przeniesienia praw do spadku.

Wnioskodawca wystąpił do właściwego Urzędu Statystycznego w Łodzi o ustalenie właściwego numeru PKWiU w zakresie kupna i sprzedaży praw do spadku. Wnioskodawca przytoczył fragment odpowiedzi jaką uzyskał z ww. Urzędu tj.:

Jedyne czynności opisane w piśmie jakie mogą być identyfikowane przez PKD (działalności) lub PKWiU (usługi lub wyroby), to kupno i sprzedaż nieruchomości lub ruchomości i w zależności od tego, czego dotyczy transakcja, są sklasyfikowane we właściwych dla nich grupowaniach. Sprzedaż lub kupno praw do spadku z punktu widzenia PKWiU nie są usługą, tego typu czynności nie są opisane w obowiązujących standardach klasyfikacyjnych.

Przeniesienie praw do spadku nastąpi w formie aktu notarialnego.

Prawo do spadku Wnioskodawca nabywa wyłącznie w swoim imieniu i na własny rachunek, Wnioskodawca nie nabywa ich na rzecz osoby trzeciej, czy też jako podmiot pośredniczący pomiędzy spadkobiercą a nabywcą.

W opisywanym przypadku Wnioskodawca nie nabywa spadku (aby nabyć spadek musiałby przeprowadzić proces spadkowy) tylko nabywa prawo do spadku, które jest przedmiotem planowanego późniejszego zbycia. Po przeprowadzeniu procesu spadkowego Wnioskodawca stałby się już właścicielem lokali mieszkalnych i one byłyby przedmiotem zbycia. Jednak mimo nie przeprowadzonego procesu spadkowego, Wnioskodawca jest w posiadaniu informacji, że w masie spadkowej znajduje się wyłącznie prawo własności wskazanych we wniosku lokali.

W przedmiotowej sprawie w masie spadkowej znajduje się tylko prawo własności wskazanych we wniosku lokali.

Wraz ze zbyciem prawa do spadku Wnioskodawca nie będzie miał już żadnego prawa do majątku zawartego w masie spadkowej a co się z tym wiąże nie będzie właścicielem lokali mieszkalnych będących w masie spadkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką VAT należy opodatkować zbycie prawa do spadku?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie praw do spadku nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z zapytaniem Wnioskodawca wystosował do GUS pismo w sprawie określenia w jakim grupowaniu PKD oraz PKWiU mieści się sprzedaż praw do spadku. W odpowiedzi Wnioskodawca otrzymał informację, że sprzedaż lub kupno praw do spadku z punktu widzenia PKWiU nie są usługą, tego typu czynności nie są opisane w obowiązujących standardach klasyfikacyjnych. Powyższa czynność nie jest też wymieniona w art. 2 pkt 6, art. 5, art. 7 oraz art. 8 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o VAT, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

  • w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  • świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność (świadczona usługa) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi) według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania zainteresowany podmiot może zwrócić się o wskazanie zaklasyfikowania i wydanie opinii interpretacyjnej do odpowiedniego organu udzielającego takich informacji, tj. Urzędu Statystycznego.

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przyjmuje się, że wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów oraz te nieodpłatne świadczenia niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, z którymi wiązało się prawo od odliczenia podatku przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, iż w przepisach ww. ustawy określeniem ?usług? objęto obszerny krąg czynności obejmujący swoim zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń nie ujętych w tych klasyfikacjach.

Aby świadczenie usługi podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi mieć miejsce również odpłatność, tj. gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usługi, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym, zaś usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek świadczenia usługi oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść na rzecz świadczącego usługę i jeżeli świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w orzecznictwie ETS, m.in. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia). ETS wskazał, iż świadczenie usług podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

Ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza dokonać kupna praw do spadku, które daje Wnioskodawcy w częściach ułamkowych prawo do pewnej nieruchomości (kamienicy), przy czym prawo do spadku daje Wnioskodawcy prawo do lokali mieszkalnych bez ?zawiłości prawnych", przy czym lokale te zajęte są przez lokatorów. Wnioskodawca chce nie przeprowadzać procesu spadkowego tylko zbyć dalej prawo do spadku.

Nabywając prawo do spadku od spadkobierców, Wnioskodawca nie nabywa jeszcze konkretnego majątku. Dopiero w drodze dalszego postępowania sądowego Wnioskodawca może określić co w masie spadkowej się mieści. Niejednokrotnie w masie spadkowej mogą znajdować się nie tylko lokale mieszkalne ale również inne dobra. Jednak aby nabyć spadek (dobra materialne zawarte w masie spadkowej) Wnioskodawca musi przeprowadzić proces spadkowy, bez tego procesu dalej Wnioskodawca jest w posiadaniu tylko prawa do spadku. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca posiada jednak informację, że w masie spadkowej znajdują się tylko lokale mieszkalne. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca sprzedaje prawo do spadku, które uprzednio Wnioskodawca zakupił.

Zbycie praw do spadku odbędzie się na podstawie sporządzonego aktu notarialnego, przy czym sprzedaż tego prawa będzie za kwotę wyższą niż jego zakup.

Wnioskodawca nie ma w tym zakresie podpisanych żadnych umów, ponieważ na kupno prawa do spadku Wnioskodawca ma kilku chętnych, a wszystkie ustalenia i rozmowy w tym zakresie dotyczą w zasadzie negocjacji co do kwoty zbycia omawianego prawa. Wnioskodawca wystąpił do właściwego Urzędu Statystycznego w Łodzi o ustalenie właściwego numeru PKWiU w zakresie kupna i sprzedaży praw do spadku. Wnioskodawca przytoczył fragment odpowiedzi jaką uzyskał z ww. Urzędu z którego wynika, iż sprzedaż lub kupno praw do spadku z punktu widzenia PKWiU nie są usługą, tego typu czynności nie są opisane w obowiązujących standardach klasyfikacyjnych.

Prawo do spadku Wnioskodawca nabywa wyłącznie w swoim imieniu i na własny rachunek. Wnioskodawca nie nabywa ich na rzecz osoby trzeciej, czy też jako podmiot pośredniczący pomiędzy spadkobiercą a nabywcą.

Analizując przedstawione zdarzenie przyszłe w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż opisane przez Wnioskodawcę czynności wypełniają definicję usług. Wnioskodawca uzyska bowiem określoną kwotę pieniędzy tytułem zapłaty za sprzedaż prawa do spadku od nabywcy tego prawa (sprzedaż tego prawa będzie za kwotę wyższą niż jego zakup).

Pomiędzy Wnioskodawcą i nabywcą prawa do spadku zaistnieje zatem relacja zobowiązaniowa, którą należy traktować jako wzajemne świadczenie usługi za wynagrodzeniem. Świadczeniem usług jest bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

Skoro zatem w przedmiotowej sprawie wystąpi określony świadczeniobiorca (potencjalny nabywca prawa do spadku), który nabędzie to prawo za wynagrodzeniem, działanie takie będzie usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i ze względu na jej odpłatny charakter podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 13 ww. ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Usługi opisane powyżej nie mieszczą się w katalogu zwolnień od podatku od towarów i usług, nie są również objęte preferencyjną stawką podatku od towarów i usług.

Reasumując, do sprzedaży prawa do spadku należy stosować stawkę podatku w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacj

Należy jednak zauważyć, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany stanu prawnego lub w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego zdarzenia przyszłego.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy ? Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika