opodatkowanie podatkiem VAT dostawy gruntu sygn: IBPP1/443-1323/09/BM

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 marca 2010r. (data wpływu 16 marca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 marca 2010r. znak: IBPP1/443-1323/09/BM oraz pismem z dnia 29 marca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 marca 2010r.):

Wnioskodawca w dniu 20 października 2008r. zakupił wraz z małżonką niezabudowaną nieruchomość o powierzchni 0,3018 ha na własne cele mieszkaniowe. Zakup był dokonany na podstawie aktu notarialnego. W 2009r. Wnioskodawca wraz z małżonką stwierdził, że zakupiona działka jest za duża jak na ich potrzeby. W związku z powyższym Wnioskodawca sprzedał część działki w wielkości 948 m2. Dla działki była wydana już decyzja Wójta Gminy w O. z dnia 12 sierpnia 2009r. o warunkach zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę domu jednorodzinnego z garażem wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Sprzedaż wykazanej działki była zrealizowana w dniu 26 listopada 2009r. na podstawie aktu notarialnego. Na podstawie ww. sprzedaży części działki Wnioskodawca uzyskał nieznaczny dochód. Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że z uzyskanego dochodu należy się rozliczyć prawidłowo rozliczając zeznanie roczne, tak w części dotyczącej podatnika jak i w części dotyczącej małżonka.

Ponadto Wnioskodawca informuje, że od dnia 1 maja 2005r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji elementów budowlanych i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowana dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wraz z małżonką był właścicielem działki nr 173/2, do której nie było drogi dojazdowej. W dniu 20 października 2008r. Wnioskodawca zakupił wraz z małżonką niezabudowaną nieruchomość gruntową (173/15) o powierzchni 0,3018 ha na podstawie aktu notarialnego w celu wytyczenia z tej działki drogi dojazdowej do działki nr 173/2.

Poprzedni właściciel działki nr 173/15 nie wyraził zgody na udostępnienie dojazdu. Zgodę wyraził jedynie na sprzedaż takiej ilości (nie mniej).

Po zakupie z działki nr 173/15 wytyczona została droga (nr 173/16 - 50% udziału Wnioskodawcy, nr 173/19) oraz dwie działki budowlane (nr 173/18, nr 173/20).

W związku z tym, iż Wnioskodawca potrzebował tylko drogę dojazdową jedna z działek (nr 173/18) została w dniu 26 listopada 2009r. sprzedana na podstawie aktu notarialnego. Druga działka (nr 173/20) przeznaczona jest do sprzedaży. Dla obu działek w dniu 12 sierpnia 2009r. została wydana przez Wójta Gminy O. decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę domu jednorodzinnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

Wnioskodawca nieruchomość nr 12492/2008 (173/15) zakupił od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Nabycie nie było udokumentowane fakturą VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W momencie zakupu nieruchomość nr 12492/2008 (173/15) nie posiadała planu zagospodarowania przestrzennego. W dniu 12 sierpnia 2009r. została wydana decyzja przez Wójta Gminy O. o warunkach zabudowy obejmująca budowę domu jednorodzinnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą dla działek nr 173/18 i nr 173/20.

Przedmiotem sprzedaży była działka budowlana wraz z decyzją o warunkach zabudowy. Od chwili nabycia do momentu sprzedaży działka nie była użytkowana.

Ww. działki nie były ani nie są obecnie przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Przed przedstawioną we wniosku sprzedażą w dniu 26 listopada 2009r. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży żadnych nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadzi gospodarstwa rolnego. Nie uzyskiwał dopłat unijnych dotyczących ww. gruntów.

W momencie sprzedaży działka była niezabudowana.

Wnioskodawca nie posiadam innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych na sprzedaż. Środki uzyskane ze sprzedaży ww. działki zostały/zostaną przeznaczone na kształcenie dzieci. Wnioskodawca nie uatrakcyjniał ww. działek.

Wnioskodawca wskazał, że jego córka studiuje na Uniwersytecie Rolniczym w K. Dlatego Wnioskodawca zakupił tą działkę która nie posiadała drogi, by w przyszłości prowadzić tam działalność rolniczą. W związku z brakiem drogi dojazdowej Urząd Gminy nie wydałby żadnego pozwolenia na prowadzenie działalności.

Zakup kolejnej działki był jedyną możliwością na wytyczenie tej drogi. Poprzedni właściciel na chciał sprzedać Wnioskodawcy tylko fragmentu pod drogę. W związku z tym Wnioskodawca musiał kupić większą ilość ziemi. Nikt nie chciał kupić tych dwóch zbędnych działek bez decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca wystąpił więc z wnioskiem do Urzędu Gminy O. o wydanie ww. decyzji, która uzyskał w dniu 12 sierpnia 2009r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 marca 2010r.):

Czy Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku od towarów i usług VAT musi opodatkować transakcję sprzedaży działki, która nie ma nic wspólnego z jego działalnością gospodarczą...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 marca 2010r.) ze względu na to, że sprzedaż części niepotrzebnej działki dla celów mieszkaniowych Wnioskodawcy nie ma nic wspólnego z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie jest on zobowiązany do opodatkowania ww. sprzedaży.

Do zakupu działek nr 173/18 i nr 173/20 Wnioskodawca został niejako zmuszony ponieważ poprzedni właściciel nie wyraził zgody aby mógł on kupić tylko działki nr 173/16 i nr 173/19, które były mu potrzebne na drogę dojazdową do działki 173/2. W związku z tym, iż działki nr 173/18 i nr 173/20 są mu niepotrzebne Wnioskodawca postanowił je sprzedać. Sprzedaż tych działek nie ma nic wspólnego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, w związku z tym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania ww. sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem ?handel? należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowej działki, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) Wnioskodawca wraz z małżonką w dniu 20 października 2008r. zakupił niezabudowaną nieruchomość o powierzchni 0,3018 ha na własne cele mieszkaniowe. W 2009r. Wnioskodawca wraz z małżonką stwierdził, że zakupiona działka jest za duża jak na ich potrzeby. W związku z powyższym Wnioskodawca sprzedał część działki w wielkości 948 m2. Sprzedaż wykazanej działki była zrealizowana w dniu 26 listopada 2009r. Wnioskodawca od dnia 1 maja 2005r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji elementów budowlanych i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowana dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wraz z małżonką był właścicielem działki nr 173/2, do której nie było drogi dojazdowej. W dniu 20 października 2008r. Wnioskodawca zakupił wraz z małżonką niezabudowaną nieruchomość gruntową (nr 173/15) w celu wytyczenia z tej działki drogi dojazdowej do działki nr 173/2.

Poprzedni właściciel działki nr 173/15 nie wyraził zgody na udostępnienie dojazdu. Zgodę wyraził jedynie na sprzedaż takiej (nie mniej) działki.

Po zakupie z działki nr 173/15 wytyczona została droga (nr 173/16 - 50% udziału Wnioskodawcy, nr 173/19) oraz dwie działki budowlane (nr 173/18, nr 173/20).

W związku z tym, iż Wnioskodawca potrzebował tylko drogę dojazdową. Jedna z działek (nr 173/18) została w dniu 26 listopada 2009r. sprzedana. Druga działka (nr 173/20) przeznaczona jest do sprzedaży.

Wnioskodawca nieruchomość nr 12492/2008 (nr 173/15) zakupił od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Nabycie nie było udokumentowane fakturą VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W momencie zakupu nieruchomość nr 12492/2008 (nr 173/15) nie posiadała planu zagospodarowania przestrzennego. W dniu 12 sierpnia 2009r. została wydana decyzja przez Wójta Gminy O. o warunkach zabudowy obejmująca budowę domu jednorodzinnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą dla działek nr 173/18 i nr 173/20.

Przedmiotem sprzedaży była działka budowlana wraz z decyzją o warunkach zabudowy. Od chwili nabycia do momentu sprzedaży działka nie była użytkowana.

Ww. działki nie były ani nie są obecnie przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Przed przedstawioną we wniosku sprzedażą w dniu 26 listopada 2009r. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży żadnych nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadzi gospodarstwa rolnego. Nie uzyskiwał dopłat unijnych dotyczących ww. gruntów.

W momencie sprzedaży działka była niezabudowana.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych na sprzedaż. Środki uzyskane ze sprzedaży ww. działki zostały/zostaną przeznaczone na kształcenie dzieci. Wnioskodawca nie uatrakcyjniał ww. działek.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można więc uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje bowiem na to, aby kupując przedmiotową nieruchomość gruntową nr 173/15 o powierzchni 0,3018 ha Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży przedmiotowych nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż była lub miała być ona czyniona z zamiarem wykonywania w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Nie można bowiem stwierdzić, że Wnioskodawca nabył przedmiotowy grunt w celu odsprzedaży. Wnioskodawca jako właściciel działki nr 173/2, do której nie było drogi dojazdowej (poprzedni właściciel działki nr 173/15 nie wyraził zgody na udostępnienie dojazdu), w dniu 20 października 2008r. zakupił niezabudowaną nieruchomość gruntową nr 173/15 w celu wytyczenia z tej działki drogi dojazdowej do działki nr 173/2. Wnioskodawca zmuszony został do zakupu większego niż potrzebował areału i dokonania podziału na mniejsze działki (w tym wytyczenia drogi dojazdowej) ponieważ poprzedni właściciel działki nr 173/15 wyraził zgodę jedynie na sprzedaż takiej (nie mniej) działki.

Zatem dokonanie zakupu i podziału większego areału na mniejsze działki jest uzasadnioną konsekwencją tego, że Wnioskodawca od początku zainteresowany był tylko zakupem gruntu w celu wytyczenia drogi dojazdowej do działki nr 173/2.

Natomiast pozostała część gruntu (którą Wnioskodawca musiał nabyć ponieważ poprzedni właściciel wyraził zgodę jedynie na sprzedaż takiej działki), stała się zbędna. Nikt nie chciał kupić tych dwóch zbędnych działek bez decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca wystąpił więc z wnioskiem do Urzędu Gminy O. o wydanie ww. decyzji, która uzyskał w dniu 12 sierpnia 2009r.

Nie można uznać, iż Wnioskodawca podjął jakieś szczególne kroki w kierunku uatrakcyjnienia sprzedanej w dniu 26 listopada 2009r. działki nr 173/18 oraz przeznaczonej do sprzedaży działki nr 173/20.

Powyższe działki nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane (nie były użytkowane), nie były także przedmiotem umów najmu ani dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Sprzedawane grunty nie służyły działalności rolniczej (Wnioskodawca nie prowadzi gospodarstwa rolnego).

Zatem z uwagi na fakt, że Wnioskodawca przedmiotowego gruntu nie wykorzystywał w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie był on składnikiem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy a środki uzyskane ze sprzedaży działek zostały/zostaną przeznaczone na potrzeby własne - kształcenie dzieci, nie można uznać, aby sprzedaż działek wydzielonych z tego gruntu nosiła znamiona działalności gospodarczej.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż w dniu 26 listopada 2009r. działki nr 173/18 oraz zamiar sprzedaży działki nr 173/20 (Wnioskodawca wskazał we wniosku, ze działka jest przeznaczona na sprzedaż) powstałej w wyniku podzielenia nieruchomości gruntowej nr 173/15 o powierzchni 0,3018 ha nie nosi znamion wykorzystywania gruntu dla celów zarobkowych w sposób ciągły, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony.

W świetle powyższego sprzedaży w dniu 26 listopada 2009r. działki nr 173/18 oraz zamiaru sprzedaży działki nr 173/20, pochodzącej z majątku osobistego Wnioskodawcy, nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek. Tym samym dostawy te, nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy ? Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Na marginesie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem niniejsza interpretacja wydana na wniosek Wnioskodawcy nie stanowi jednocześnie interpretacji dla małżonki Wnioskodawcy, która ? jeśli jest zainteresowana uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej ? powinna złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność i ewentualna sprzedaż nieruchomości mogłaby podlegać opodatkowaniu w sytuacji, gdyby się okazało, że Wnioskodawca w treści wniosku o wydanie niniejszej interpretacji, w przedstawionym przez siebie stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), zataił pewne okoliczności, które miałyby znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, i gdyby zostały we wniosku ujawnione, to wydanoby interpretację o innej treści (w szczególności, gdyby nabycie gruntu o powierzchni większej niż potrzeba Wnioskodawcy, nastąpiłoby np. z zamiarem lokaty kapitału).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.