Dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 9 maja 2014 r. (data wpływu 14 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów we współwłasności niezabudowanych działek ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2014 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów we współwłasności niezabudowanych działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 maja 2014 r. (data wpływu 14 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 30 kwietnia 2014 r., znak: IBPP1/443-136/14/DK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca oraz jego małżonka - będący wówczas w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej nabywali grunty mające być obecnie przedmiotem sprzedaży w drodze trzech umów: umowy działu spadku i sprzedaży z dnia 27 maja 2003 roku w wyniku której, na podstawie umowy sprzedaży, nabyli działki nr 879/147 o pow. 0.02.68 ha i 941/140 o pow. 0.79.08 ha, umowy sprzedaży z dnia 17 czerwca 2003 roku w wyniku której nabyli sąsiadujące działki nr 878/147 i 881/140 o pow. 0.09.64 ha oraz umowy sprzedaży z dnia 20 czerwca 2005 r. w wyniku której nabyli działkę 790/147 o pow. 0.10.52 ha. Sposobem nabycia zatem (podstawa prawna przejścia własności) były umowy sprzedaży nieruchomości wobec powzięcia informacji o zamiarze ich zbycia przez dotychczasowych właścicieli. Nieruchomości zostały nabyte w celu zabezpieczenia rodziny na przyszłość, bez konkretnego przeznaczenia w momencie nabywania. Obecnie wnioskodawca wspólnie z małżonką noszą się z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Środki ze sprzedaży nadal stanowić będą zabezpieczenie bytu rodziny oraz wykształcenia dzieci. Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Na skutek dokonanych podziałów geodezyjnych z dotychczasowych 5 działek powstały 4 nowe działki o numerach: 988/140 i 989/140 o łącznej powierzchni 0.50.69 ha dla których Sąd Rejonowy w W. prowadzi księgę wieczystą 0. o powierzchni 0.40.94 ha dla której Sąd Rejonowy w W. prowadzi księgę wieczystą 0., 983/140 o powierzchni 0.09.96 ha dla której Sąd Rejonowy w W. prowadzi księgę wieczystą 0. Zaznaczyć należy, że ostatnia nieruchomość stanowi drogę. Wnioskodawca zamierza sprzedać wszystkie nieruchomości w drodze jednej umowy sprzedaży. Nieruchomości nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów.

Zgodnie z wypisem z planu zagospodarowania przestrzennego Gminy M. nieruchomości przeznaczone do sprzedaży znajdują się w terenach oznaczonych jako 5 MNU, tj. tereny mieszkaniowo-usługowe z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową oraz pod obiekty i urządzenia usług komercyjnych. Działka wyznaczona pod drogę położona jest w terenie oznaczonym symbolem 1 KX , tj. tereny komunikacji z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod publiczne ciągi pieszo-jezdne.

Wnioskodawca wnosił o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w zakresie możliwości lokalizacji drogi. W zakresie działań marketingowych -zlecił poszukiwanie nabywcy w biurze pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. W przypadku braku efektów - prawdopodobnie zwróci się do kilku wybranych podmiotów z propozycją sprzedaży. Nie zamierza ogłaszać publicznie o zamiarze sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca podaje, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 6 stycznia 2000 r. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i składa deklaracje VAT-7.
   
2. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna od dnia 17 sierpnia 1992 roku - jako przeważającą działalność wskazuje: ?konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 45.20.Z)?.
   
3. Wnioskodawca wraz z małżonką - będący w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej nabywali grunty stanowiące obecnie nieruchomości mające być przedmiotem sprzedaży w celu zabezpieczenia rodziny na przyszłość, bez konkretnego przeznaczenia w momencie nabywania. Z uwagi na wzrost wartości rynkowej działek od daty nabycia do chwili obecnej Wnioskodawca wspólnie z małżonką doszli do przekonania, że najkorzystniejszym rozwiązaniem będzie sprzedaż nieruchomości. Środki ze sprzedaży nadal stanowić będą zabezpieczenie bytu rodziny oraz uzyskanie wykształcenia przez dzieci.
   
4. Procedura podziału nieruchomości oraz wydzielenia drogi została rozpoczęta w 2011 roku celem podniesienia użyteczności działek i zapewnienia właściwego dostępu do drogi publicznej.
   
5. Na pytanie tut. organu zadane w wezwaniu z 30 kwietnia 2014 r. ?Co było powodem zmiany przeznaczenia nabytych działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego, w jakim celu Wnioskodawca wnosił o to przekształcenie i na czym dokładnie ono polegało??, Wnioskodawca odpowiedział, że powodem zmiany przeznaczenia działek była koncepcja sprzedaży działek na cel budowy stacji paliw i związana z tym potrzeba wydzielenia zjazdu i drogi dojazdowej.
   
6. Na pytanie tut. organu ?Jakie w momencie sprzedaży, będzie dokładne przeznaczenie każdej z działek, wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy lub, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy, z decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu??, Wnioskodawca odpowiedział, że zgodnie z wypisem z planu zagospodarowania przestrzennego Gminy M. działki przeznaczone do sprzedaży znajdują się w terenach oznaczonych jako A97.KSO, tj. tereny obsługi komunikacji samochodowej, stacje paliw (uchwała Rady Gminy Nr 0. z dnia 29 kwietnia 2013 r.).
   
7. Przedmiotem sprzedaży będą wyłącznie działki niezabudowane.
   
8. Wnioskodawca wystąpił do Zarządu Dróg Wojewódzkich w X. o wydanie warunków zabudowy w związku z tym, że pierwotnie planował wybudować we własnym zakresie zjazd z drogi publicznej, jednak odstąpił od tego zamiaru. Nie planuje obecnie występowania o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego ani też o uzyskanie innych decyzji o warunkach zabudowy terenu.
   
9. Na pytanie tut. organu ?Czy w stosunku do przedmiotowych działek podjął Pan lub zamierza podjąć jakiekolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp., jeśli tak to jakie i w jakim celu??, Wnioskodawca odpowiedział, że w celu skomunikowania działek z drogą wojewódzką wydzielona została część nieruchomości pod drogę.
   
10. W zakresie działań marketingowych - przy sprzedaży Wnioskodawca zgłosi chęć sprzedaży w biurze pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, prawdopodobnie zwróci się też do kilku wybranych podmiotów z propozycją sprzedaży.
    
11. Działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę od chwili nabycia do daty sprzedaży.
    
12. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.
    
13. Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej.
    
14. W momencie sprzedaży na działkach nie będą posadowione obiekty budowlane.
    
15. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie nosi się z zamiarem sprzedaży innych działek.
    
16. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów, nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Podatnik ma obowiązek naliczyć i odprowadzić podatek VAT od sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości stanowiących uprzednio majątek wspólny podatnika i małżonka - w przypadku zbycia wszystkich nieruchomości, o których mowa we wniosku - w drodze jednej czynności prawnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest działalnością handlową i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT sprzedaż majątku osobistego, w tym udziału we współwłasności, który z prowadzeniem działalności gospodarczej nie jest związany. Transakcja ta nie podlega zatem opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy, jak również wszelkie postacie energii, co oznacza, że w pojęciu tym mieszczą się również grunty. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Aby zatem dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej.

Zatem osoba fizyczna wykonująca czynność dostawy towarów, polegającą na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży - nie jest podatnikiem VAT. Handlem jest dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży; natomiast brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług.

Potwierdzają to także orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE, z których wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 15 września 2011 r., sygn. C-180/10 i C-181/10 oraz z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I -3013, pkt 32). Ponadto w opinii TSUE sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Również okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Reasumując powyższe zdaniem podatnika transakcja przyszła dotycząca zbycia jego majątku nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się ? jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji ? przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części ? art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku niezabudowanych działek, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpania dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, ?podatnikiem? jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

?Działalność gospodarcza? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast ? wyjaśnił Trybunał ? w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 6 stycznia 2000 r. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i składa deklaracje VAT-7.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna od dnia 17 sierpnia 1992 r. Jako przeważającą działalność wskazuje: ?konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 45.20.Z)?.

Wnioskodawca oraz jego małżonka, będący wówczas w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej nabyli następujące działki:

1. Działki nr 879/147 o pow. 0.02.68 ha i 941/140 o pow. 0.79.08 ha - umowa działu spadku i sprzedaży z dnia 27 maja 2003 r.
2. Działki nr 878/147 i 881/140 o pow. 0.09.64 ha - umowa sprzedaży z dnia 17 czerwca 2003 r.
3. Działka nr 790/147 o pow. 0.10.52 ha - umowa sprzedaży z dnia 20 czerwca 2005 r.
   
   

Nieruchomości zostały nabyte w celu zabezpieczenia rodziny na przyszłość, bez konkretnego przeznaczenia w momencie nabywania.

Z uwagi na wzrost wartości rynkowej działek od daty nabycia do chwili obecnej Wnioskodawca wspólnie z małżonką doszli do przekonania, że najkorzystniejszym rozwiązaniem będzie sprzedaż nieruchomości.

Od chwili nabycia do daty sprzedaży, działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę.

Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym a działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej.

Nieruchomości nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów.

Wnioskodawca rozpoczął procedurę podziału nieruchomości oraz wydzielenia drogi w 2011 r. celem podniesienia użyteczności działek i zapewnienia właściwego dostępu do drogi publicznej.

Na skutek dokonanych podziałów geodezyjnych z dotychczasowych 5 działek powstały 4 nowe działki o numerach: 988/140 i 989/140 o łącznej powierzchni 0.50.69 ha, 984/140 o powierzchni 0.40.94 ha, 983/140 o powierzchni 0.09.96 ha (ostatnia z nieruchomości stanowi drogę).

W celu skomunikowania działek z drogą wojewódzką wydzielona została część nieruchomości pod drogę.

Wnioskodawca wnosił o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w zakresie możliwości lokalizacji drogi.

Powodem zmiany przeznaczenia działek była koncepcja sprzedaży działek na cel budowy stacji paliw i związana z tym potrzeba wydzielenia zjazdu i drogi dojazdowej.

Zgodnie z wypisem z planu zagospodarowania przestrzennego Gminy M. działki przeznaczone do sprzedaży znajdują się w terenach oznaczonych jako A97.KSO, tj. tereny obsługi komunikacji samochodowej, stacje paliw (uchwała Rady Gminy Nr 0. z dnia 29 kwietnia 2013 r.).

Wnioskodawca wystąpił do Zarządu Dróg Wojewódzkich o wydanie warunków zabudowy w związku z tym, że pierwotnie planował wybudować we własnym zakresie zjazd z drogi publicznej, jednak odstąpił od tego zamiaru. Nie planuje obecnie występowania o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego ani też o uzyskanie innych decyzji o warunkach zabudowy terenu.

Środki ze sprzedaży działek będą stanowić zabezpieczenie bytu rodziny oraz uzyskanie wykształcenia przez dzieci.

Wnioskodawca zamierza sprzedać wszystkie nieruchomości w drodze jednej umowy sprzedaży.

Przedmiotem sprzedaży będą wyłącznie działki niezabudowane.

Wnioskodawca zlecił poszukiwanie nabywcy w biurze pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. W przypadku braku efektów - prawdopodobnie zwróci się do kilku wybranych podmiotów z propozycją sprzedaży. Nie zamierza ogłaszać publicznie o zamiarze sprzedaży.

Obecnie, Wnioskodawca nie nosi się z zamiarem sprzedaży innych działek.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów oraz nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy ma obowiązek naliczyć i odprowadzić podatek VAT od sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości stanowiących uprzednio majątek wspólny podatnika i małżonki - w przypadku zbycia wszystkich nieruchomości, o których mowa we wniosku - w drodze jednej czynności prawnej?

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że zakup i sprzedaż niezabudowanych działek o których mowa we wniosku wypełniają przesłanki działalności gospodarczej.

Wnioskodawca który jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT wraz z małżonka, nabył niezabudowane działki (nr 879/147, nr 941/140, nr 878/147, nr 881/140, nr 790/147).

W celu podniesienia użyteczności działek i zapewnienia właściwego dostępu do drogi publicznej, Wnioskodawca dokonał podziału tych działek w wyniku którego powstały 4 nowe działki.

W celu skomunikowania działek z drogą wojewódzką wydzielona została część nieruchomości pod drogę.

Wnioskodawca wnosił również o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, powodem której była koncepcja sprzedaży działek na cel budowy stacji paliw i związana z tym potrzeba wydzielenia zjazdu i drogi dojazdowej.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego działki znajdują się w terenach oznaczonych jako A97.KSO, tj. tereny obsługi komunikacji samochodowej, stacje paliw.

Wnioskodawca wystąpił również o wydanie warunków zabudowy ponieważ planował wybudować zjazd z drogi publicznej, jednak odstąpił od tego zamiaru.

Jak wskazał Wnioskodawca, działki od chwili nabycia do daty sprzedaży, nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie ?majątku prywatnego? nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. ?Majątek prywatny? to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Powyższe w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystał posiadanych działek do potrzeb osobistych.

Ponadto podjęte przez Wnioskodawcę czynności polegające na dokonaniu kilku transakcji zakupu działek, podziale tych działek, wystąpieniu o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania terenu, wydzieleniu drogi, wystąpieniu o wydanie warunków zabudowy, oraz przeznaczenie terenu na którym znajdują się działki, wskazują na ciąg okoliczności, o których mowa w orzeczeniu TSUE w sprawach ? C180/10 i C-181/10, które przesądzają o tym, że Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży udziałów w działkach zaangażował środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca.

A zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa udziałów w działkach o których mowa we wniosku będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziałów w działkach, działa w charakterze podatnika zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, a czynność ta nosi znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę ? są zwolnione od podatku VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu ? zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, niezabudowane działki o których mowa we wniosku zlokalizowane są na terenie oznaczonym symbolem A97.KSO, tj. tereny obsługi komunikacji samochodowej, stacje paliw.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż transakcja zbycia ww. udziałów w działkach niezabudowanych, stanowiących teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i nie korzysta ze zwolnienia od tego podatku. Tym samym do powyższej transakcji należy zastosować podstawową stawkę podatku VAT określoną w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X. po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.