Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT jednorazowej sprzedaży gruntów budowlanych.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2008r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży gruntów.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 lutego 2009r. (data wpływu 24 lutego 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 lutego 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w dniu 3 grudnia 1998r., kupił razem z mężem działkę rolną o powierzchni 0,2350ha. Działka została zakupiona ze wspólnego dorobku i nie była zakupiona w celach handlowych.

Aktualnie ze względów finansowych Wnioskodawca planuje podzielić działkę na 2 części i je sprzedać. Działka została przekwalifikowana na działkę budowlaną.

Mąż Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem prowadzonej przez niego działalności jest sprzedaż detaliczna w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że prowadzi działalność od 31 grudnia 2000r., jako wspólnik w spółce. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT czynnym.

Przedmiotowa działka została zakupiona na cele budowlane. Grunt od momentu nabycia do chwili sprzedaży nie był wykorzystywany na żadne cele. Działka nie była też przedmiotem najmu ani dzierżawy. Działka nie została także w żaden sposób uatrakcyjniona. Z braku środków finansowych Wnioskodawca nie rozpoczął budowy domu. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na uregulowanie powstałych zobowiązań. Działki w chwili sprzedaży będą nieruchomościami niezabudowanymi. Działka została przekwalifikowana na działkę budowlana przez Gminę.

Powodem sprzedaży działek przez Wnioskodawcę jest trudna sytuacja finansowa.

Ponadto Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych i nie dokonywał wcześniej sprzedaży działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży działki cena sprzedaży powinna zostać powiększona o podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży działki nie będzie konieczne opodatkowanie sprzedaży podatkiem VAT.

Działkę Wnioskodawca zakupił z zamiarem budowy domu, nie w celach handlowych. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Sprzedaż działki w dwóch częściach będzie miała zdaniem Wnioskodawcy charakter jednorazowy i nie ma zamiaru Wnioskodawca dokonywać takiej czynności wielokrotnie. Ze względu na wielkość działki Wnioskodawca musiał podzielić ją na dwie części, gdyż nie znalazłby kupca na działkę takiej wielkości.

W tej sytuacji zdaniem Wnioskodawcy nie spełnia on wymogów wskazanych w art. 15 ustawy o VAT i nie może być traktowany jako podatnik VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie miała miejsca dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą, należałoby wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji Wnioskodawca działał jako handlowiec i miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie.

Jak Wnioskodawca wykazał powyżej działka nie została zakupiona w celach handlowych i sprzedaż jej części będzie miała charakter jednorazowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego stanowisko uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., ost. zm. Dz. U z 2008r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, prowadzi on działalność od 31 grudnia 2000r., jako wspólnik w spółce. Nie jest podatnikiem VAT czynnym. Mąż Wnioskodawcy prowadzi także działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem tej działalności jest sprzedaż detaliczna w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych.

Wnioskodawca wraz z mężem nabył w dniu 3 grudnia 1998r., działkę rolną o powierzchni 0,2350ha. Działka nie była zakupiona w celach handlowych ale w celach budowlanych (budowa domu). Gmina dokonała przekwalifikowania działki na działkę budowlaną.

Z braku środków finansowych Wnioskodawca nie rozpoczął budowy domu. Z powodu trudnej sytuacji finansowej Wnioskodawca planuje podzielić działkę na 2 części i je sprzedać. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na uregulowanie powstałych zobowiązań. Przedmiotowa działka od momentu nabycia do chwili sprzedaży nie była wykorzystywana na żadne cele. Działka nie była też przedmiotem najmu ani dzierżawy. Grunt nie został także w żaden sposób uatrakcyjniony. Działki w chwili sprzedaży będą nieruchomościami niezabudowanymi. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych i nie dokonywał wcześniej sprzedaży działek.

Przenosząc powołane przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych 2 działek, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z powyższego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do transakcji sprzedaży ww. gruntów pochodzących z majątku osobistego, w myśl art. 15 ustawy. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

W chwili zakupu działki zamiarem Wnioskodawcy nie była jej późniejsza sprzedaż. Działka w żaden sposób nie służyła prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i stanowi jego majątek osobisty. Z powyższego wynika, że grunt nie został nabyty w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ale z zamiarem budowy domu, a więc nie w celach handlowych czy też związanych z działalnością gospodarczą, lecz w celach prywatnych. Wnioskodawca sprzedając grunty korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem w ocenie tut. Organu nie można uznać przedmiotowej jednorazowej sprzedaży gruntu z majątku osobistego (2 działek) za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta w przedstawionym stanie faktycznym nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch zainteresowanych osób fizycznych na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy ? Pani M.

Natomiast jeżeli drugi z małżonków zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.