Stwierdzenia czy przeniesienie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa własności nieruchomości w zmian (...)

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2013r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z dnia 8 stycznia 2013r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy przeniesienie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa własności nieruchomości w zmian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 kwietnia 2013r. (data wpływu 12 kwietnia 2013r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPBI/2/423-77/13/PP, IBPB II/2/415-38/13/HS, IBPP1/443-28/13/AZb z dnia 2 kwietnia 2013r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pierwszym aktem było powołanie wspólnoty gruntowej. Wnioskodawca tj. Wspólnota Gruntowa pod nazwą XXX powołana została decyzją Starosty R. znak YYY z dnia 4 grudnia 2008r. na podstawie art. 1, 2, 3, 6 ust. 1, 8 ust. l, 2, 4, 5, 6, 9 ust. 1, 2, 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1963r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28 poz. 169 z późn. zm.) art. 22 ust. la ustawy z dnia 24 lipca 1998r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

Starosta R. ww. decyzją stwierdził, że działki nr 21 o pow. 0,86 ha, nr 22 o pow. 0,15 ha, nr 23 pow. 23,49 ha, nr 905/1 o pow. 1,13 ha, nr 905/2 o pow. 2,0059 ha, nr 905/3 o pow. 10,37 ha, nr 986 o pow. 2,23 ha położone we wsi ... gm. .... stanowią wspólnotę gruntową pod nazwą Spółka ... ?XXX? i zatwierdził jej utworzenie na podstawie przedłożonego przez Wójta Gminy Ś. na wniosek grupy osób składającej się z każdoczesnych właścicieli realności ?Spółki paszenia? objętych w hl, na podstawie wpisu z 5 października 1903r. i wobec nie uporządkowania wspólnoty gruntowej na podstawie przepisów ustawy we wspólnocie.

Dnia 28 marca 2009r. odbyło się zebranie członków wspólnoty zatwierdzonych przez Starostę ww. decyzją, które to zebranie zatwierdziło statut.

Następnie zarządzeniem nr ... z dnia 6 maja 2009r. Wójt Gminy Ś. zatwierdził statut Spółki pod nazwą Spółka ... ?XXX? w B. zatwierdzony przez członków wspólnoty gruntowej. Dzień 29 czerwca 2009r. przyjmuje się za początek działalności Spółki Pastwiskowej ?XXX? w B. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT, nie składa deklaracji VAT-7. Wnioskodawca oprócz dzierżawy gruntów ornych i osiąganiu dość niskich przychodów z tego tytułu ok. 11 tys. zł rocznie, przychodów ze sprzedaży drzewa - przychód ok. 800 zł rocznie nie prowadził i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca obliczał i wpłacał corocznie podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości 19%, składał bilans i rachunek wyników, ClT-8 do właściwego Urzędu Skarbowego, uchwałą udziałowców Wnioskodawca dzielił wynik finansowy na tę część, która zwiększała fundusz zapasowy Wnioskodawcy oraz robił darowizny dla rzecz kościoła, szkoły, dla powodzian.

Dnia 30 kwietnia 2010r. Wojewoda wydał decyzję znak: ... o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. ? ...? ? węzeł ?...? km 537+550 - 570+300 wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, budowlami i urządzeniami budowlanymi? - decyzja stała się ostateczna 10 czerwca 2010r.

Decyzją ? z dnia 30 kwietnia 2010r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dokonano wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa, decyzja stała się ostateczna 10 czerwca 2010r. Faktyczne wydanie wywłaszczonych nieruchomości nastąpiło 16 czerwca 2010r. poprzez oświadczenie złożone przez Zarząd Wnioskodawcy o wydaniu działek nr 905/2, 905/5, 905/6. złożone w G. o/... .

Decyzja Wojewody z dnia 27 maja 2011r. ustaliła wysokość odszkodowania na rzecz Wnioskodawcy w wysokości ok. 500.000 zł za prawo własności nieruchomości oznaczonej jako działki nr: 905/2, 905/5, i 905/6 położone w B., które przeszły z mocy prawa na własność Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna czyli 10 czerwca 2010r.

Odszkodowanie otrzymał Wnioskodawca na swoje konto wpływ dnia 5 lipca 2011r. Przelewu dokonała G. o/... .

Działki ww. podlegające wywłaszczeniu były pastwiskami, łąkami niezabudowanymi, nie znajdowały się na tych terenach żadne zabudowania.

Przedmiotowe działki nie były działkami zabudowanymi lecz łąkami, pastwiskami.

Działki objęte wywłaszczeniem nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Działki objęte wywłaszczeniem nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane ani do celów prowadzenia działalności gospodarczej, ani do prowadzenia działalności rolniczej, nie dokonywała z ww. nieruchomości sprzedaży produktów rolnych.

Kwota odszkodowania w całości została wpłacona na konto Wnioskodawcy, znajduje się na lokacie bankowej należącej do Wnioskodawcy nie została rozdzielona na poszczególnych członków Wspólnoty Gruntowej.

Wpłacone na konto Wnioskodawcy odszkodowanie potraktowane zostało jako pozostałe przychody operacyjne wolne od podatku.

Działki nr 905/5 o pow. 0,5361 ha, 905/6 o pow. 0,4867 ha powstały odpowiednio w wyniku podziału działek 905/1 o pow. 1,13 ha, 905/3 o pow. 10,37 ha na wniosek G. o/... . złożony do P. Urzędu Wojewódzkiego dnia 20 października 2009r. i na podstawie złożonej dokumentacji geodezyjno-prawnej.

Działki nr 905/1 o pow. l,13 ha, 905/2 o pow. 2,0059 ha, 905/3 o pow. 10,37 ha, zgodnie z decyzją Starosty R. z dnia 4 grudnia 2008r. znak: ..., stanowią wspólnotę gruntową pod nazwą Spółka ... ?XXX?. Zarządzeniem Nr ... z dnia 6 maja 2009r. Wójt Gminy Ś. zatwierdził statut Wnioskodawcy. Decyzją ... z dnia 30 kwietnia 2010r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dokonano wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa, decyzja stała się ostateczna 10 czerwca 2010r. Faktyczne wydanie wywłaszczonych nieruchomości nastąpiło 16 czerwca 2010r. poprzez oświadczenie złożone przez Wnioskodawcę o wydaniu działek nr 905/2, 905/5, 905/6 złożone w G. o/... .

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca słusznie postąpił, że nie naliczał i nie odprowadził z tytułu otrzymanego odszkodowania podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym w ogóle nie zachodzą przesłanki do objęcia wskazanego przejęcia na własność przez Skarb Państwa zakresem ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący na dzień zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Przepis powyższy określa szczególny przypadek dostawy towarów, który ma na celu wskazanie, że dostawą towarów jest nawet tak nietypowa sytuacja, jak władcze działanie organu lub samego przepisu prawa, w którym towar (także wbrew woli) zmienia właściciela za odszkodowaniem. Własność towaru nie jest tu najistotniejszą cechą opisanego przypadku, lecz nierówna pozycja stron takiej specyficznej dostawy, w której jedna niejako ?zmuszona? jest poddać się określonym nakazom płynącym z organu lub z mocy prawa.

Zatem jeśli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje za odszkodowaniem, to wówczas stanowi ono odpłatną dostawę towarów i ze względu na przedmiot czynność taka jest objęta opodatkowaniem. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Zaznaczyć należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zatem dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ww. ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

W świetle art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Na podstawie art. 11f ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

-z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Na mocy art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Na podstawie art. 12 ust. 4a cyt. ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Decyzję ww. wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna (art. 12 ust. 4b powołanej ustawy).

W oparciu o art. 12 ust. 5 ww. ustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Z powołanych przepisów wynika zatem, iż istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m. in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika jasno, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? stosownie do art. 15 ust. 2 cyt. ustawy ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1963r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169 ze zm.) wspólnotami gruntowymi podlegającymi zagospodarowaniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie są nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne:

1. nadane w wyniku uwłaszczenia włościan i mieszczan-rolników na wspólną własność, we wspólne posiadanie lub do wspólnego użytkowania ogółowi, pewnej grupie lub niektórym mieszkańcom jednej albo kilku wsi,
2. wydzielone tytułem wynagrodzenia za zniesione służebności, wynikające z urządzenia ziemskiego włościan i mieszczan-rolników, na wspólną własność, we wspólne posiadanie lub do wspólnego użytkowania gminie, miejscowości albo ogółowi uprawnionych do wykonywania służebności,
3. powstałe w wyniku podziału pomiędzy zespoły mieszkańców poszczególnych wsi gruntów, które nadane zostały przy uwłaszczeniu włościan i mieszczan-rolników mieszkańcom kilku wsi na wspólną własność, we wspólne posiadanie lub do wspólnego użytkowania,
4. użytkowane wspólnie przez mieszkańców dawnych okolic i zaścianków oraz należące do wspólnot urbarialnych i spółek szałaśniczych,
5. otrzymane przez grupę mieszkańców jednej lub kilku wsi na wspólną własność i do wspólnego użytkowania w drodze przywilejów i darowizn bądź nabyte w takim celu,
6. zapisane w księgach wieczystych (gruntowych) jako własność gminy (gromady), jeżeli w księgach tych istnieje wpis o uprawnieniu określonych grup mieszkańców gminy (gromady) do wieczystego użytkowania i pobierania pożytków z tych nieruchomości,
7. stanowiące dobro gromadzkie (gminne) będące we wspólnym użytkowaniu na terenach województw rzeszowskiego, krakowskiego oraz powiatu cieszyńskiego województwa katowickiego.
   
   

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy zagospodarowanie wspólnot gruntowych użytkowanych rolniczo oraz nadających się do zagospodarowania rolniczego przeprowadza się w sposób przewidziany w niniejszej ustawie.

W myśl art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty.

Utworzenie spółki następuje w drodze uchwały powziętej większością głosów uprawnionych do udziału we wspólnocie przy obecności przynajmniej ich połowy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, spółka jest osobą prawną i działa na podstawie statutu.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 tej ustawy Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, wzór statutu spółki, biorąc pod uwagę wymagania, o których mowa w art. 17.

W myśl art. 17 ww. ustawy statut spółki powinien określać:

1. nazwę i siedzibę spółki oraz przedmiot jej działalności,
2. prawa i obowiązki członków spółki,
3. organy spółki, sposób ich powoływania i zakres działania,
4. warunki dopuszczenia do spółki posiadaczy gruntów przyległych do wspólnoty gruntowej,
5. warunki dopuszczenia do użytkowania gruntów i urządzeń spółki osób nie będących członkami spółki,
6. podział dochodów i strat,
7. sposób rozwiązywania i likwidacji spółki.
   
   

Zgodnie z art. 20 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, za zobowiązania spółki odpowiada spółka całym swoim majątkiem.

Z opisu sprawy zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca powołany został decyzją Starosty R. znak YYY z dnia 4 grudnia 2008r. na podstawie art. 1, 2, 3, 6 ust. 1, 8 ust. l, 2, 4, 5, 6, 9 ust. 1, 2, 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1963r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28 poz. 169 z późn. zm.) art. 22 ust. la ustawy z dnia 24 lipca 1998r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.). Starosta R. ww. decyzją stwierdził, że działki nr 21 o pow. 0,86 ha, nr 22 o pow. 0,15 ha, nr 23 pow. 23,49 ha, nr 905/1 o pow. 1,13 ha, nr 905/2 o pow. 2,0059 ha, nr 905/3 o pow. 10,37 ha, nr 986 o pow. 2,23 ha położone we wsi B. gm. Ś. stanowią wspólnotę gruntową pod nazwą Spółka... ?XXX? i zatwierdził jej utworzenie na podstawie przedłożonego przez Wójta Gminy Ś. na wniosek grupy osób składającej się z każdoczesnych właścicieli realności ?Spółki paszenia? objętych w hl, na podstawie wpisu z 5 października 1903r. i wobec nie uporządkowania wspólnoty gruntowej na podstawie przepisów ustawy we wspólnocie.

Dnia 28 marca 2009r. odbyło się zebranie członków wspólnoty zatwierdzonych przez Starostę ww. decyzją, które to zebranie zatwierdziło statut.

Następnie zarządzeniem nr 33/2009 z dnia 6 maja 2009r. Wójt Gminy Ś. zatwierdził statut Wnioskodawcy pod nazwą Spółka ... ?XXX? w B. zatwierdzony przez członków wspólnoty gruntowej. Dzień 29 czerwca 2009r. przyjmuje się za początek działalności Spółki Pastwiskowej ?XXX? w B. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT, nie składa deklaracji VAT-7. Wnioskodawca oprócz dzierżawy gruntów ornych i osiąganiu dość niskich przychodów z tego tytułu ok. 11 tys. zł rocznie, przychodów ze sprzedaży drzewa - przychód ok. 800 zł rocznie nie prowadził i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Z treści art. 14 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych wynika, iż osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty. Powołana spółka ma charakter osoby prawnej i działa na podstawie statutu, który m.in. powinien określać prawa i obowiązki członków spółki oraz organy spółki, sposób powoływania i zakres ich działania (art. 15 ust. 1 i art. 17 ww. ustawy). Przepisy te wskazują na to, że powołanymi do zarządu, reprezentowania wspólnoty na zewnątrz, a więc również występowania w sprawach dotyczących nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty, są wyłącznie przewidziane w statucie organy spółki. Z cyt. przepisów ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych wynika nadto, że wspólnota gruntowa może działać tylko w ramach utworzonej spółki. Skoro więc uprawnienie do działania na zewnątrz należy do statutowych organów spółki, zatem dostawy gruntów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT dokonuje spółka, zaś zbywane nieruchomości gruntowe stanowią składnik majątku tej spółki związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślenia wymaga fakt, iż Wnioskodawca realizuje cel w zakresie sprawowania zarządu nad wspólnotą oraz racjonalnego zagospodarowania gruntów wchodzących w jej skład, a zatem dysponując określonym, przyznanym jej majątkiem, zarządza nim. W związku z tym uznać należy, iż podejmowane czynności wchodzą w zakres działalności gospodarczej, a Wnioskodawca jest z tego tytułu podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT.

Odnosząc powyższe do okoliczności przedstawionego stanu faktycznego, uznać należy, że wywłaszczenie na rzecz Skarbu Państwa z mocy prawa prawa własności działek 905/2, 905/5, i 905/6 w zamian za odszkodowanie stanowi przeniesienie części majątku związanego z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, a zatem odbywa się w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Oznacza to, że przedmiotowe przeniesienie na rzecz Skarbu Państwa z mocy prawa prawa własności działek stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu przedmiotowego przeniesienia własności działek jest Wnioskodawca, gdyż to Wnioskodawca, poprzez swoje organy, działa w imieniu wspólnoty gruntowej, realizując cele dla których został powołany tj. sprawuje zarząd nad wspólnotą, gospodaruje gruntami wchodzącymi w skład wspólnoty.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosowanie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w samej ustawie o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie są objęte dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one w 2011r. opodatkowaniu stawką w wysokości 23% - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 tej ustawy.

Na mocy powołanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona od podatku jest jedynie dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są gruntami budowlanymi lub gruntami przeznaczonymi pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane oraz nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w przedmiotowym artykule posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 647 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Z cyt. wyżej przepisów wynika wprost, że w sytuacji, gdy w odniesieniu do danego terenu wydano decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, wydanie tej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu przesądza o kwalifikacji terenu jako terenu przeznaczonego pod zabudowę i do terenu tego nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w dniu 30 kwietnia 2010r. Wojewoda wydał decyzję znak: ... o zezwoleniu na realizacje inwestycji drogowej pn. ? ...? ? R. węzeł ?R. Z.? km 537+550 - 570+300 wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, budowlami i urządzeniami budowlanymi?. Przedmiotowa decyzja stała się ostateczna 10 czerwca 2010r.

Jednocześnie przedmiotową decyzją o zezwoleniu na realizację wskazanej inwestycji drogowej dokonano wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa należących do Wnioskodawcy działek nr: 905/2, 905/5, i 905/6. Przedmiotowe działki nie były działkami zabudowanymi.

W związku z powyższym, dostawa gruntu niezabudowanego, który na mocy ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, jest przeznaczony pod drogę w zamian za odszkodowanie, nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT, jednak zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Dokonując zatem dostawy działek nr 905/2, 905/5 i 905/6, Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Zgodnie natomiast z § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Tym samym Wnioskodawca, jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT winien opodatkować dokonaną czynność 23 % stawką podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w przedmiotowym stanie faktycznym nie zachodzą przesłanki do objęcia wskazanego przejęcia nieruchomości Wnioskodawcy na własność przez Skarb Państwa zakresem ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza dokumentów dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.