Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości niezabudowanej ? podział gospodarstwa (...)

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.
Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 grudnia 2007r., będącym odpowiedzią na wezwanie Nr IBPP1/443-326/07/EA z dnia 27 grudnia 2007r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W sierpniu 1997 roku w kancelarii notarialnej w Skoczowie została zawarta umowa darowizny w związku z zaprzestaniem działalności rolniczej w wyniku której Wnioskodawca otrzymał od rodziców część gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,88 ha wraz z zabudowaniami tj. domem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi. Gospodarstwo rolne położone jest w G, Gmina.

W wyniku tej umowy darowizny została ustanowiona również dożywotnia nieodpłatna służebność dla rodziców Wnioskodawcy, polegająca na możliwości korzystania z mieszkania i pozostałych zabudowań oraz prawo swobodnego poruszania się po całej nieruchomości.

W związku z tym, że Wnioskodawca posiada stałą pracę, która stanowi źródło utrzymania jego i jego rodziny nie rozpoczął działalności rolniczej w przekazanym mu gospodarstwie. Dlatego nie dokonywał żadnej sprzedaży produktów rolnych, ponieważ ich nie było. Na gospodarstwie rolnym rosła i rośnie tylko trawa, która co jakiś czas jest wykaszana.

Otrzymując część gospodarstwa rolnego od rodziców o powierzchni większej niż 1 ha Wnioskodawca automatycznie został rolnikiem. Wnioskodawca podnosi, iż czy tego chciał czy nie został zaliczony do rolników, ponieważ tak stanowią przepisy, na które nie ma wpływu, a rolnikiem jest tylko z nazwy i na papierze. Pracując zawodowo Wnioskodawca odprowadzał składki do ZUS-u, nigdy nie odprowadzał do KRUS-u.

Zdaniem Wnioskodawcy stan otrzymanego gospodarstwa: zbyt mała powierzchnia gruntu, brak odpowiedniego parku maszynowego, przestarzałe budynki, niska klasa gruntu, nigdy nie pozwoliłyby mu na uzyskanie dochodu gwarantującego utrzymanie jemu i jego rodzinie. Grunt nie był, ani nie jest przedmiotem najmu lub dzierżawy. Wnioskodawca nie czerpał i nie czerpie żadnych korzyści majątkowych z tego tytułu.

Wobec powyższego utrzymanie ww. nieruchomości rolnej stanowiło i nadal stanowi dla Wnioskodawcy tylko dodatkowe koszty związane m.in. z płaceniem podatku, koszeniem trawy i innymi pracami.

W 2004r. Wnioskodawca postanowił sprzedać część gruntu z niezabudowanej działki rolnej o powierzchni 2,31 ha. Wnioskodawca wydzielił 6 (sześć) działek rolnych i w okresie od marca do maja 2004r. dokonał sprzedaży 5 działek rolnych. W grudniu 2004r. plany zagospodarowania przestrzennego w gminie B zmieniły się i działka rolna o powierzchni 2,31 ha, po wcześniejszym złożeniu wniosku przez zainteresowanego, została przekształcona pod zabudowę mieszkalno-usługową.

W lutym 2005r. Wnioskodawca sprzedał ostatnią z podzielonych działek już jako budowlaną. Postanowił sprzedać resztę z ww. nieruchomości o powierzchni 1,56 ha, ale zorientował się, że nie znajdzie nabywców na tak dużą działkę. W 2007r. Wnioskodawca dokonał podziału geodezyjnego części działki o powierzchni 80 arów na sześć działek. W lipcu 2007r. Wnioskodawca sprzedał jedną z wydzielonych działek. Środki uzyskane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone w całości na wybudowanie domu jednorodzinnego dla Wnioskodawcy i jego rodziny.

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako osoba fizyczna dokonująca sprzedaży kilku działek budowlanych w świetle przedstawionego stanu faktycznego, powinien zapłacić podatek VAT od sprzedaży kolejnych sprzedawanych działek...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on osobą fizyczną, nie był i nie jest przedsiębiorcą, ani nie prowadził i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i rolniczej, a także nigdy nie był i nie jest podatnikiem VAT. Przedmiotem sprzedaży byłby majątek osobisty Wnioskodawcy, którego nie nabył do celów działalności gospodarczej, a co za tym idzie czynność ta nie wiąże się z uzyskiwaniem stałego dochodu i nie służy do celów zarobkowych w sposób ciągły.

Wnioskodawca uważa, ze sprzedaż kilku lub więcej działek budowlanych, jeżeli stanowią one jego majątek osobisty, przy czym nie prowadzi on żadnej działalności gospodarczej nie stanowi podstawy do potraktowania go jako podmiotu gospodarczego i żądania rozliczenia VAT od tej sprzedaży. Czynność ta nie wiąże się bowiem z uzyskiwaniem stałego dochodu.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy nie jest działalnością handlową, ani też gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży, lecz Wnioskodawca chce go spożytkować na własne osobiste potrzeby a zamiar taki miał od początku darowania majątku.

Wnioskodawca zaznacza również, że pomimo podziału jego majątku na kilka lub więcej działek w celu sprzedaży, nie można mówić o częstotliwości, ponieważ dokonał tego jedynie w celu ułatwienia sprzedaży w warunkach wskazujących, że działania te nie mogą być czynione bez zamiaru nadawania jej stałego, zorganizowanego charakteru tj.

działalności gospodarczej. Zatem Wnioskodawca podnosi, iż posiadając kilka lub więcej działek przeznaczonych pod zabudowę, jako osoba sprzedająca, nie będzie w momencie dostawy wykonywał czynności w sposób częstotliwy, a tym samym dokonywana przez niego sprzedaż nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT. Ponadto Wnioskodawca zgadza się również ze stanowiskiem, że aby dostawa takiego gruntu podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT dokonana musi być przez podatnika VAT, którym to Zainteresowany nie jest.

W sytuacji bowiem, gdy dostawy tej dokonuje osoba fizyczna (i w takim charakterze rozlicza się Wnioskodawca z urzędem skarbowym) nie ma znamion działalności wykonywanej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy, wówczas dostawa ta nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca uważa także, że sprzedaż kilku lub więcej działek budowlanych, jeżeli stanowią one majątek osobisty podatnika i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej nie można uznać za taką działalność. Czynność ta nie wiąże się bowiem z uzyskiwaniem stałego dochodu.

Sprzedaż dwóch działek budowlanych nastąpiła w odstępie 2,5 roku. Wnioskodawca zaznacza również, iż sama okoliczność, że podmiot wykonuje lub będzie wykonywał czynności wymienione w ustawie o VAT jako opodatkowane nie jest wystarczającą przesłanką dla ich opodatkowania, by wykorzystywanie prywatnego majątku przez osoby fizyczne mogło stanowić działalność gospodarczą niezbędne jest wykonywanie określonych czynności do celów zarobkowych w sposób ciągły, co zdaniem Wnioskodawcy nie ma miejsca w jego przypadku.

Wnioskodawca podkreśla, że jest osobą fizyczną, która swój osobisty majątek ma szanse sprzedać tylko wtedy, gdy podzieli go na części. Wnioskodawca nie wykonuje działalności handlowej, produkcyjnej, ani usługowej.

Sprzedaż całego gospodarstwa rolnego nie była możliwa, ponieważ rodzice Wnioskodawcy ustanowili dożywotnią służebność na dom mieszkalny i zabudowania gospodarcze, dlatego część niezabudowana gospodarstwa została podzielona.

W momencie nabycia nieruchomości 10 lat temu, która będzie przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawca nie miał zamiaru dzielić ani dokonywać sprzedaży wydzielonych działek, a zmusiła go do tego obecnie panująca sytuacja gospodarcza i ekonomiczna. Popytem cieszą się obecnie małe działki około 10 arowe, a gmina Brenna zmieniła charakter z miejscowości wiejskiej-rolniczej na teren typowo turystyczny.

Zainteresowany uważa, że jeżeli sprzedawane działki budowlane pochodzą z majątku osobistego to od sprzedaży tej nie należy płacić podatku VAT, bowiem po sprzedaży przez siebie działek nie będzie już tej czynności powtarzać. Stwierdzenie, że tylko na okres sprzedaży tych gruntów Wnioskodawca powinien być podatnikiem VAT uważa on za błędne i nieuzasadnione.

Podsumowując Wnioskodawca podkreśla, że swój majątek osobisty nabył jako osoba fizyczna w drodze darowizny od rodziców i w związku z tym działki te stanowią jego majątek osobisty, a ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na podstawie art. 15 ust. 2? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z powyższych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że nieruchomość w przeszłości stanowiąca gospodarstwo rolne mająca być przedmiotem sprzedaży, została przez Wnioskodawcę nabyta w drodze darowizny. Wnioskodawca wskazał, że w przekazanym gospodarstwie nigdy nie rozpoczął prowadzenia działalności rolniczej, nie jest rolnikiem ryczałtowym i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu czy też dzierżawy.

Wnioskodawca sprzedając nieruchomość niezabudowaną korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Okoliczności w których dokonana będzie sprzedaż przedmiotowych działek nie wskazują, iż Wnioskodawca działa w charakterze handlowca ? podatnika VAT.

Z przedmiotowego wniosku wynika ponadto, iż stan otrzymanego gospodarstwa: zbyt mała powierzchnia gruntu, brak odpowiedniego parku maszynowego, przestarzałe budynki, niska klasa gruntu, nigdy nie pozwoliłyby Wnioskodawcy na uzyskanie dochodu gwarantującego utrzymanie jemu i jego rodzinie, natomiast utrzymanie ww. nieruchomości stanowiło i nadal stanowi dla Wnioskodawcy tylko dodatkowe koszty związane m.in. z płaceniem podatku, koszeniem trawy i innymi pracami.

Z uwagi na fakt, iż sprzedaż całego gospodarstwa rolnego nie była możliwa, ponieważ rodzice Wnioskodawcy ustanowili dożywotnią służebność na dom mieszkalny i zabudowania gospodarcze, część niezabudowana gospodarstwa została podzielona.

W momencie nabycia nieruchomości, będącej przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawca nie miał zamiaru dzielić ani dokonywać sprzedaży wydzielonych działek, a zmusiła go do tego obecnie panująca sytuacja gospodarcza i ekonomiczna. Po sprzedaży przez siebie działek Wnioskodawca nie będzie już tej czynności powtarzać. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek również będą w całości przeznaczone na osobiste potrzeby Wnioskodawcy, tj. wybudowanie domu jednorodzinnego dla niego i rodziny.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Stronę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony. W świetle powyższego dostawy ww. działek nie należy uznać za działalność gospodarczą, bowiem nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, brak jest podstaw by uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług.Tym samym dostawa przedmiotowych działek budowlanych nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.