Dokonując sprzedaży działki w grudniu 2007r. Wnioskodawca nie działał jako podatnik podatku od towarów (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Izba Finansowa z dnia 10 listopada 2011r. sygn. akt I FSK 1665/11 (data zwrotu akt sprawy z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach 27 marca 2012r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2008r. (data wpływu 23 stycznia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2008r. (data wpływu 26 lutego 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży w grudniu 2007r. nieruchomości gruntowej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2008r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży w grudniu 2007r. nieruchomości gruntowej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 lutego 2008r. (data wpływu 26 lutego 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-135/08/AZ z dnia 21 lutego 2008r.

W dniu 31 marca 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-135/08/AZ uznając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 31 marca 2008r. znak: IBPP1/443-135/08/AZ złożył skargę z dnia 4 czerwca 2008r., w której zażądał uznania, że pisemna interpretacja została wydana z naruszeniem prawa oraz jej uchylenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 30 stycznia 2009r. sygn. akt III SA/Gl 1356/08 oddalił ww. skargę na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 31 marca 2008r. znak: IBPP1/443-135/08/AZ.

Od powyższego wyroku, Pani A.K. wniosła skargę kasacyjną z dnia 6 kwietnia 2009r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, Izba Finansowa, Wydział I, wyrokiem z dnia 10 listopada 2011r. sygn. akt I FSK 1665/11:

• uchylił zaskarżony wyrok w całości,
• uchylił zaskarżoną interpretację Ministra Finansów z dnia 31 marca 2008r. znak: IBPP1/443-135/08/AZ.
  
  

W związku z powyższym wyrokiem, pismem z dnia 22 marca 2012r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach dokonał zwrotu akt administracyjnych w przedmiotowej sprawie (data wpływu do tut. organu 27 marca 2012r.).

Wskutek powyższego, wniosek Pani A.K. z dnia 22 stycznia 2008r. (data wpływu 23 stycznia 2008r.), uzupełniony pismem z dnia 25 lutego 2008r. (data wpływu 26 lutego 2008r.), wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Małżonkowie będący w ustawowej wspólności majątkowej, nabyli w 1991r. niezabudowaną nieruchomość gruntową o obszarze 0,36 ha w P. - jako tereny rolnicze. W 1997r. nabyli nieruchomość niezabudowaną o obszarze 0,78 ha również jako tereny rolnicze w J.

Obie działki zawsze stanowiły ich prywatny majątek i nie były wykorzystywane w prowadzonej przez nich działalności gospodarczej (jako składniki majątkowe), którą prowadzą: od 1981r. ? mąż, a po ślubie od 1982r. wspólnie w formie spółki cywilnej.

Obie nieruchomości niezabudowane, zakupione jako tereny rolnicze, w związku z uchwałami: Rady Gminy w P. i Rady Miasta w J. - zostały objęte zmianami planów zagospodarowania przestrzennego z inicjatywy ww. Urzędów w 2000r. ? i przekwalifikowane na tereny przemysłowe ? pod lokalizację handlowo-usługową.

Wnioskodawca wskazuje, że to nie małżonkowie, a Urzędy w P. i J. przekwalifikowały ww. grunty i objęły nowymi planami.

W 2005r. sprzedana została posiadana od 1991r. nieruchomość niezabudowana w P.

W grudniu 2007r. sprzedana została posiadana od 1997r. nieruchomość niezabudowana w J.

Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym VAT od dnia 1 lutego 2008r. W związku ze sprzecznymi interpretacjami jakie znajdują się w czasopismach fachowych oraz ustnym stanowiskiem Urzędu Skarbowego w tej sprawie, Wnioskodawca zarejestrował się w związku ze sprzedażą gruntu w 2007r. dla celów podatku VAT, równocześnie składając wniosek ORD-IN o wydanie interpretacji indywidualnej w tej sprawie.

Działalność gospodarcza w formie spółki cywilnej była i jest do dnia dzisiejszego prowadzona jako warsztat samochodowy (konserwacja, mechanika, blacharstwo, lakiernictwo samochodowe) wg PKD 5020 A.

Przedmiotowe nieruchomości gruntowe, zarówno zakupione w 1991r. jak i w 1997r. zostały nabyte dla własnych potrzeb na poszerzenie gospodarstwa rolnego (od rolników jako tereny rolnicze).

Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym i nie dokonywał żadnej sprzedaży produktów rolnych.

Nieruchomość w P. była użytkowana wyłącznie na działalność rolniczą dla własnych potrzeb i to tylko w pewnej części, która do dzisiaj stanowi własność małżonków. Ponieważ w latach 70-tych ekipa budująca drogę szybkiego ruchu miała tam swoje składowisko maszyn (dlatego część była utwardzona i stanowiła nieużytek ? właśnie ta część sprzedana).

Nieruchomość w J., wcale nie była uprawiana, z uwagi na usytuowanie terenu i różnicę poziomu gruntu, a także położenie w ścisłym centrum miasta (po wybudowaniu drogi dwupasmowej- obok działki).

Obie działki ze względu na przekształcenie terenów rolniczych na tereny przemysłowo-handlowe, stały się dla małżonków zbędne i stanowiły obciążenie (niemożliwość ich zagospodarowania na cele rolne).

Środki ze sprzedaży pierwszej działki (w 2005r.) zostały przeznaczone na remont kapitalny i modernizację własnego domu mieszkalnego i obejścia wokół domu, a także na potrzeby osobiste.

Środki ze sprzedaży drugiej działki w 2007r. przeznaczono na założenie indywidualnego konta emerytalnego celem zabezpieczenia własnej starości.

Sprzedane działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że posiada (wspólnie z mężem) jeszcze gospodarstwo rolne położone w S. oraz pozostałą część działki w P. (która nie została sprzedana), i nie zamierza ich w przyszłości sprzedawać.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy od sprzedaży drugiej działki w grudniu 2007r. stanowiącej prywatny majątek, która nigdy nie była związana z działalnością gospodarczą oraz nie była nabyta w celu odsprzedaży Wnioskodawca powinien zapłacić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prywatnego majątku osób fizycznych po raz drugi, który nie jest związany z działalnością gospodarczą oraz nie był nabyty celem jego odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. Nie ma także charakteru częstotliwego i nie nosi znamion przedsięwzięcia realizowanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bowiem nie wykracza poza zwykłe czynności konieczne dla zbycia składników majątku osobistego.

Ww. czynności nie stanowią o wykonywaniu działalności gospodarczej zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż nieruchomości niezabudowanej stanowiącej prywatny ? osobisty majątek osób fizycznych ? nie mieści się w pojęciu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a sprzedający nie może być traktowany jako podatnik podatku VAT.

W rozumieniu art. 15 ust. 2 cytowanej ustawy kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona podatników VAT ? osoby fizyczne, które takiej działalności nie prowadzą ? nawet jeśli dokonują czynności podlegających opodatkowaniu.

Fakt zmiany przeznaczenia gruntów z rolnych na przemysłowe nie wskazuje na istnienie po stronie podatnika zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży działek. Działania te zostały bowiem podjęte nie ze strony podatnika, ale Urzędu Gminy P. i Urzędu Miasta J. Nie można bowiem wywodzić ujemnych skutków dla podatnika z czynności organów lokalnych, na które nie miał on wpływu, a które to czynności przyczyniły się do podwyższenia wartości nieruchomości.

Wnioskodawca uważa, że sprzedając nabyty wraz z współmałżonkiem prywatny majątek - korzysta z przysługującego mu prawa do swobodnego rozporządzenia własnym majątkiem. Nie można uznać zbycia takiego gruntu za częstotliwą dostawę nieruchomości, a tym samym nie mieści się ono w definicji działalności gospodarczej zawartej w przepisie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowego gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dla poparcia swojego stanowiska Wnioskodawca wskazał wyrok WSA z dnia 26 stycznia 2007r. sygn. akt. I SA/Wr 1688/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług ? w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy ? rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

• podwójnego opodatkowania,
• braku opodatkowania,
• zakłócenia konkurencji.
  
  

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

• powszechność opodatkowania,
• faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
• stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
  
  

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży drugiej działki dokonanej w grudniu 2007r.

W wydanym w przedmiotowej sprawie wyroku z dnia 10 listopada 2011r. sygn. akt I FSK 1665/11 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził:

?5.17. Wynikające z tej sprawy okoliczności faktyczne, towarzyszce spornej sprzedaży, w żadnym zakresie nie wskazują, że aktywność skarżącej w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu pojedynczych z tych okoliczności.

Zbycie natomiast, nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym ? nie mającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu VAT.

5.18. Ponieważ w niniejszej sprawie jej stan faktyczny w żadnym przypadku nie wskazuje na takie formy aktywności skarżącej w zbyciu przedmiotowych działek, które wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności ? nie można jej uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., co oznacza naruszenie tej normy przez Sąd pierwszej instancji, skutkujące uchyleniem zaskarżonego orzeczenia. (?)

Wydając ponowną interpretację organ jest obowiązany uwzględnić kryteria odróżniania działalności gospodarczej od zarządu majątkiem prywatnym - przedstawione w niniejszym wyroku.?

Biorąc zatem pod uwagę wydany w przedmiotowej sprawie wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2011r. sygn. akt I FSK 1665/11, stwierdzić należy, że dokonując sprzedaży przedmiotowej działki w grudniu 2007r. Wnioskodawca rozporządzał majątkiem prywatnym. Dlatego sprzedaż ta nie została dokonana w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i nie można Wnioskodawcy uznać za podatnika podatku VAT z tytułu tej czynności. Sprzedaż przez Wnioskodawcę drugiej działki w grudniu 2007r. nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przedmiotowego gruntu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia opodatkowania sprzedaży pierwszej działki dokonanej przez Wnioskodawcę w 2005r., gdyż pytanie Wnioskodawcy zostało ograniczone wyłącznie do sprzedaży drugiej działki w grudniu 2007r.

Zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani A.K. jako Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem interpretację wydać można na rzecz jednej osoby fizycznej, a nie dla małżonków. Jeżeli małżonek Wnioskodawcy jest zainteresowany uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej, powinien złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.