Stwierdzenie czy Wnioskodawca ma prawo do korekty złożonych deklaracji (art. 81 § 1 ustawy Ordynacja (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2011r. (data wpływu 6 października 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 stycznia 2012r. (data wpływu 9 stycznia 2012r.) oraz pismem z dnia 13 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawca ma prawo do korekty złożonych deklaracji (art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa) jeżeli dotychczasowa kwalifikacja przychodów i kosztów z nimi związanych jest nieprawidłowa ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawca ma prawo do korekty złożonych deklaracji (art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa) jeżeli dotychczasowa kwalifikacja przychodów i kosztów z nimi związanych jest nieprawidłowa.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 stycznia 2012r. (data wpływu 9 stycznia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 28 grudnia 2012r. znak: IBPP1/443-1523/11/MS oraz pismem z dnia 13 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółdzielnia Mieszkaniowa) został utworzony na bazie wspólnoty mieszkaniowej w 1997r., wpisany do KRS, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca otrzymał nieodpłatnie od Agencji Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa Oddział Terenowy w O. (wraz z infrastrukturą towarzyszącą):

• budynek kotłowni,
• biologiczną oczyszczalnię ścieków,
• 2 lokale mieszkalne (zasiedlone przez byłych pracowników stadniny koni w S.).
  
  

Wyżej wymienione osoby mają prawo do zajmowania tych lokali (bez konieczności ich wykupu) pod warunkiem bieżącego uiszczania opłat na pokrycie kosztów ich eksploatacji i utrzymania. Jeżeli ten warunek jest spełniony Wnioskodawca nie ma prawa do innego dysponowania tymi lokalami.

Sposób rozliczania podatku VAT od przychodów i kosztów z nimi związanych do m-ca sierpnia 2011r. włącznie:

1. Lista należnych opłat (traktowana jako faktura zbiorcza) pobieranych zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4, 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych:
   1. zakwalifikowane jako przychody zwolnione (art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT) dotyczące:
      • wpłat na fundusz remontowy,
      • opłat na pokrycie kosztów zarządu i utrzymania zasobów wspólnych,
      • opłaty za (czynsz) za lokale mieszkalne niebędące własnością osób zajmujących.
   2. zakwalifikowane jako przychody opodatkowane dotyczące:
      • zaliczki na odprowadzenie i oczyszczanie ścieków oraz centralne ogrzewanie (po kosztach własnych wytworzenia),
      • opłaty za zużycie zimnej wody, energię elektryczną oraz wywóz śmieci (po kosztach zakupu).
2. Przychody opodatkowane ? faktury dla obcych odbiorców? m.in.:
   • za ogrzewanie szkoły (umowa rozwiązana z dniem 30 kwietnia 2010r.),
   • za udostępnienie terenu pod sklepik osiedlowy.
   
   

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu odpłatnego świadczenia usług (art. 5 ust. l pkt l ustawy) od m-ca lutego 1997r.

Opłaty pobierane od osób zajmujących lokale niebędące ich własnością są opłatami pobieranymi zgodnie z art. 4 ust. l, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych i przeznaczone na cele tam określone. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, iż w cytowanej wyżej ustawie osoby takie nie są wymienione.

Opisany we wniosku (ORD-IN str. 3 w pkt. la i 1b) stan faktyczny prezentujący sposób zaliczania przychodów ust. l, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych dotyczy okresu od m-ca lutego 1997r. do m-ca listopada 2011r. Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie opłaty (przedstawione w pkt la i b wniosku) pobierane w oparciu o przepisy zawarte w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych - art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 należało zakwalifikować jako czynności zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. l pkt 11 ustawy o VAT. Konsekwencją tego będzie konieczność dokonania korekt w zakresie VAT należnego i automatycznie VAT naliczonego (podlegającego odliczeniu) od zakupu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną - która w myśl przepisów art. 43 ust. l pkt 11 ustawy o VAT jest czynnością zwolnioną. Wnioskodawcy (pytanie nr 2 wniosku) chodzi o to, czy ma prawo do korekty złożonych deklaracji (art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa) w zakresie podatku VAT należnego i naliczonego jeżeli nieprawidłowości powstały wskutek niewłaściwej interpretacji przepisów przez podatnika.

Wnioskodawca będąc właścicielem lokali mieszkalnych (otrzymanych nieodpłatnie ? mienie po likwidowanej Stadninie Koni w S., a zasiedlonych przez byłych pracowników tejże) zobowiązany był do podpisania z nimi umów użyczenia. Zdaniem Wnioskodawcy umowy te nie spełniają warunków dla umów najmu gdyż między innymi nie można ich wypowiedzieć jeżeli są wnoszone opłaty za pokrycie kosztów utrzymania lokalu będącego przedmiotem umowy. W konsekwencji lokale te postawione są do dyspozycji osób tam zamieszkujących, a opłaty ustalane na zasadach jak dla właścicieli chociaż nie wymienione w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych należy traktować analogicznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do korekty złożonych deklaracji (art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa) jeżeli dotychczasowa kwalifikacja przychodów i kosztów z nimi związanych jest nieprawidłowa?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do korekty złożonych deklaracji w oparciu o art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?). Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?) ? art. 8 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast zgodnie z treścią art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W związku z powyższymi regulacjami, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług, zobowiązani są do naliczenia podatku należnego w określonej stawką podatku wysokości i wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT obowiązującego do 31 grudnia 2008r. podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33.

Natomiast w myśl art. 103 ust.

1 ustawy o VAT obowiązującego od 1 stycznia 2009r., podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33b.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) zwanego dalej rozporządzeniem, wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Stosownie do treści § 5 ust. 1 pkt 1 i 2 tego rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in.

• wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
• stawki podatku;
• sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
• kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
  
  

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Ze względu na zdarzające się w praktyce pomyłki przy dokumentowaniu przez podatników obrotu gospodarczego, normodawca przewidział odpowiednie procedury korygowania błędów w fakturach VAT.

W świetle § 14 ust. 1 powołanego rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zgodnie z brzmieniem § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

Z przepisu § 14 ust. 3 rozporządzenia wynika, iż faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Analogiczne zasady wystawiania faktur zostały określone w:

• rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971),
• rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.),
• rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).
  
  

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Z przywołanych uregulowań wynika, iż celem ich wystawienia, jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Zatem Wnioskodawca winien skorygować faktury, na których podawana była błędna stawka VAT (usługa w części zwolniona), wystawiając faktury korygujące na podstawie powołanych przepisów rozporządzeń Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 cytowanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach ? rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W art. 81b § 1 ww. ustawy wskazano, iż uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
   1. kontroli podatkowej,
   2. postępowania podatkowego ? w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 81b § 2 cyt. ustawy, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

Natomiast zobowiązanie podatkowe, na podstawie art. 70 § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Prawo złożenia korekty istnieje w związku z tym dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, płatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Każde zobowiązanie podatkowe przedawnia się (wygasa) z upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Wpływ na bieg 5-letniego terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego mają instytucje zawieszenia oraz przerwania biegu tego terminu.

Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności, czyli z pierwszym dniem następnego roku, a kończy się z upływem 5 lat. Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia podatkowego wyznacza termin płatności tegoż zobowiązania (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia). Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.

W ustawie Ordynacja podatkowa wskazano także okoliczności które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia.

W myśl art. 70 § 2 powyższej ustawy, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

1. od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
2. od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.
   
   

Bieg terminu przedawnienia, zgodnie § 3, przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego. Bieg terminu przedawnienia, zgodnie z § 4, zostaje również przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

Zgodnie z art. 70 § 6 ustawy Ordynacja podatkowa bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem:

1. wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;
2. wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;
3. wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;
4. doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca otrzymał nieodpłatnie od Agencji Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa Oddział Terenowy w O. (wraz z infrastrukturą towarzyszącą):

• budynek kotłowni,
• biologiczną oczyszczalnię ścieków,
• 2 lokale mieszkalne (zasiedlone przez byłych pracowników stadniny koni w S.).
  
  

Wyżej wymienione osoby maja prawo do zajmowania tych lokali (bez konieczności ich wykupu) pod warunkiem bieżącego uiszczania opłat na pokrycie kosztów ich eksploatacji i utrzymania. Jeżeli ten warunek jest spełniony Wnioskodawca nie ma prawa do innego dysponowania tymi lokalami.

Wnioskodawca wskazał, że do miesiąca sierpnia 2011r. rozliczania podatku VAT od przychodów opłat związanych ze wskazanymi lokalami w następujący sposób:

Należne opłaty (traktowane jako faktura zbiorcza) Wnioskodawca pobiera zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4, 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych kwalifikując je:

1. jako przychody zwolnione (art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT) dotyczące:
   • wpłat na fundusz remontowy,
   • opłat na pokrycie kosztów zarządu i utrzymania zasobów wspólnych,
   • opłaty za (czynsz) za lokale mieszkalne niebędące własnością osób zajmujących.
2. jako przychody opodatkowane dotyczące:
   • zaliczki na odprowadzenie i oczyszczanie ścieków oraz centralne ogrzewanie (po kosztach własnych wytworzenia),
   • opłaty za zużycie zimnej wody, energię elektryczną oraz wywóz śmieci (po kosztach zakupu).
   
   

W wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2012r. znak IBPP1/443-1523/11/MS stwierdzone zostało, że wszelkie opłaty pobierane na pokrycie kosztów eksploatacji i utrzymania lokali mieszkalnych od osób niebędących ich właścicielami, które należy traktować jako należność za jedną kompleksową usługę, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r. oraz w obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż na podstawie art. 81 w zw. z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, Wnioskodawca ma obowiązek skorygowania sprzedaży w zakresie świadczonych na rzecz właścicieli 2 lokali usług za okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Tym samym tut. Organ stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy, iż ma prawo do korekty złożonych deklaracji w oparciu o art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa należało uznać za prawidłowe, jednakże korekta, jak to zostało wskazane, powinna być dokonana z innego powodu, niż to Wnioskodawca wskazał we wniosku.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na mocy art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że ma prawo do korekty złożonych deklaracji w oparciu o art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie stwierdzenia czy opłaty pobierane na pokrycie kosztów eksploatacji i utrzymania lokali mieszkalnych od osób niebędących ich właścicielami mają prawo korzystać ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.