Stwierdzenie czy: - Wnioskodawca miał prawo sprzedać stare maszyny i urządzenia jako złom, - wymagany (...)

16.7.2012

Stwierdzenie czy: - Wnioskodawca miał prawo sprzedać stare maszyny i urządzenia jako złom, - wymagany jest zewnętrzny dokument likwidacji, zniszczenia danej maszyny czy urządzenia aby mieć gwarancję, że przedsiębiorstwo któremu Wnioskodawca sprzedaje maszyny jako złom nie wykorzysta ich do dalszego użytku, - po nowelizacji przepisów o VAT Wnioskodawca prawidłowo wystawił fakturę stosując mechanizm odwrotnego obciążenia.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2012r. (data wpływu 4 kwietnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 czerwca 2012r. (data wpływu 15 czerwca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy:

Wnioskodawca miał prawo sprzedać stare maszyny i urządzenia jako złom ? jest prawidłowe,
wymagany jest zewnętrzny dokument likwidacji, zniszczenia danej maszyny czy urządzenia aby mieć gwarancję, że przedsiębiorstwo któremu Wnioskodawca sprzedaje maszyny jako złom nie wykorzysta ich do dalszego użytku ? jest nieprawidłowe,
po nowelizacji przepisów o VAT Wnioskodawca prawidłowo wystawił fakturę stosując mechanizm odwrotnego obciążenia ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z dnia 30 marca 2012r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy:

Wnioskodawca miał prawo sprzedać stare maszyny i urządzenia jako złom,
wymagany jest zewnętrzny dokument likwidacji, zniszczenia danej maszyny czy urządzenia aby mieć gwarancję, że przedsiębiorstwo któremu Wnioskodawca sprzedaje maszyny jako złom nie wykorzysta ich do dalszego użytku,
po nowelizacji przepisów o VAT Wnioskodawca prawidłowo wystawił fakturę stosując mechanizm odwrotnego obciążenia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 czerwca 2012r. (data wpływu 15 czerwca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 czerwca 2012r. znak: IBPP1/443-375/12/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w okresie od 1 sierpnia 2011r. sprzedał złom, tj. stare maszyny i urządzenia oraz rury zawierające głównie stal i inne metale, przedsiębiorstwu zajmującemu się gospodarką odpadami (skup, przeróbka i sprzedaż złomu). Zgodnie z ustawą o VAT z dnia 1 lipca 2011r. wystawiając fakturę na ww. złom Wnioskodawca zastosował mechanizm odwrotnego obciążenia z adnotacją: podatek VAT rozlicza nabywca, nie podając równocześnie numeru PKWiU.

Wnioskodawca wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej szereg maszyn i urządzeń specjalistycznych. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym (podatnikiem, o którym mowa w art. 15, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. l i 9). W trakcie eksploatacji ww. maszyn i urządzeń Wnioskodawca stwierdza, że ich stopień zużycia (fizyczny i ekonomiczny) nie pozwala mu na dalsze wykorzystywanie ich w celach gospodarczych. Wnioskodawca decyduje się na ich złomowanie. W tym celu Wnioskodawca sporządza wewnętrzny dokument likwidacji dużych maszyn i urządzeń, które przed wydaniem zostają w zakładzie Wnioskodawcy pocięte (w przypadku przekazywanych drobnych narzędzi na złom Wnioskodawca nie jest w stanie szczegółowo ich wymienić w protokole likwidacji - podaje jedynie ich ilościową wartość). Odpady Wnioskodawca zakwalifikował zgodnie z symbolem PKWiU pod numerem 38.11.58.0 odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal. Przekazywane maszyny, urządzenia oraz drobne narzędzia nie były objęte zwolnieniem od podatku o którym mowa w art. 43 ust. l pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca przekazuje swoje odpady firmie zajmującej się gospodarką odpadami (skup, przeróbka i sprzedaż złomu), która jest podatnikiem VAT czynnym (podatnikiem o którym mowa w art. 15, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. l i 9). Firma przyjmując odpady Wnioskodawcy, waży je a następnie wystawia tzw. ?kwit wagowy?, w którym wpisuje ilość i rodzaj przekazanego do unieszkodliwiania odpadu. W przypadku Wnioskodawcy jest to złom stalowy.

Wnioskodawca na podstawie kwitu wagowego wystawia fakturę VAT z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia. Kwit wagowy jest dla Wnioskodawcy swoistym potwierdzeniem, że firma, która odbiera od Wnioskodawcy odpad także traktuje te odpady jako złom stalowy i metalowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca miał prawo sprzedać stare maszyny i urządzenia jako złom?

Czy wymagany jest zewnętrzny dokument likwidacji, zniszczenia danej maszyny czy urządzenia aby mieć gwarancję, że przedsiębiorstwo któremu Wnioskodawca sprzedaje maszyny jako złom nie wykorzysta ich do dalszego użytku?

Czy po nowelizacji przepisów o VAT Wnioskodawca prawidłowo wystawił fakturę stosując mechanizm odwrotnego obciążenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, w wystawionej fakturze na złom stalowy Wnioskodawca zastosował mechanizm odwrotnego obciążenia przyporządkowując do właściwego grupowania PKWiU złom. Zgodnie z załącznikiem nr 11 do ustawy o VAT pod poz. nr 6 PKWiU 38.11.58.0 dotyczy: inne niż niebezpieczne zawierające metal. Sposób zdefiniowania zaprezentowany w załączniku nr 11 do ustawy o VAT wymaga wyjaśnienia kiedy będziemy mieli do czynienia ze złomem, którego nie znajdziemy ani w ustawie o VAT ani w PKWiU. Z tego względu Wnioskodawca posłużył się definicją słownikową języka polskiego która brzmi: ?złomem są zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, maszyny lub ich części także odpady określane ogólnie jako złom żelazny lub złom metali kolorowych, które nie nadają się do dalszego wykorzystania w celach gospodarczych?.

Wnioskodawca miał prawo do zakwalifikowania przekazanych maszyn i urządzeń jako złom ponieważ, według jego opinii urządzenia te nie nadawały się już do dalszej ich eksploatacji. Firma przyjmująca od Wnioskodawcy odpady także traktuje je jako złom, wpisując taką informację na ?kwicie wagowym?.

Ponadto Wnioskodawca posiłkował się definicją złomu opisaną w słowniku języka polskiego, która brzmi: ?złomem są zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, maszyny lub ich części, także odpady określane ogólnie jako złom żelazny lub złom metali kolorowych, które nie nadają się do dalszego wykorzystania w celach gospodarczych".

Zdaniem Wnioskodawcy takim dokumentem, potwierdzającym przyjęcie przez firmę odpadów Wnioskodawcy jako złom jest właśnie ?kwit wagowy?.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia polegający na przesunięciu obowiązku rozliczania VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu stosuje się jeżeli łącznie spełnione są warunki tj.:

Nabywcą złomu jest podatnik, o który mowa w art. 15 ustawy,
Dostawcą złomu jest podatnik, o który mowa w art. 15 ustawy,
Dostawca złomu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 pkt 2 ustawy,
Dostawa złomu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie te warunki zostały spełnione, w związku z czym VAT powinien rozliczyć nabywca. Taką informację Wnioskodawca podał również na wystawionej przez firmę Wnioskodawcy fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie stwierdzenia czy:

Wnioskodawca miał prawo sprzedać stare maszyny i urządzenia jako złom ? za prawidłowe,
wymagany jest zewnętrzny dokument likwidacji, zniszczenia danej maszyny czy urządzenia aby mieć gwarancję, że przedsiębiorstwo któremu Wnioskodawca sprzedaje maszyny jako złom nie wykorzysta ich do dalszego użytku ? za nieprawidłowe,
po nowelizacji przepisów o VAT Wnioskodawca prawidłowo wystawił fakturę stosując mechanizm odwrotnego obciążenia ? za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Stosownie do art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? mocą ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r., nadanym ustawą z dnia 9 czerwca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W załączniku 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

ex 24.10.14.0 ? Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
ex 24.45.30.0 ? Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali ? wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
38.11.51.0 ? Odpady szklane,
38.11.54.0 ? Pozostałe odpady gumowe,
38.11.55.0 ? Odpady z tworzyw sztucznych,
38.11.58.0 ? Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
38.12.27 ? Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
ex 38.32.29.0 ? Surowce wtórne z pozostałych metali ? wyłącznie odpady i złom.

Zgodnie z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011r.wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

nabywcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT ,
dostawcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
dostawca towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia tych towarów.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w zakresie wskazanym w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei art. 106 ust. 1a wprowadzony do ustawy od dnia 1 kwietnia 2011r. stanowi, że w przypadkach o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Pod pojęciem sprzedaży ? w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT ? rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższymi regulacjami, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów, bądź świadczenia usług, zobowiązani są do naliczenia podatku należnego w określonej stawką podatku wysokości i wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami ?FAKTURA VAT? ? § 4 ust. 1 rozporządzenia.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
numer kolejny faktury oznaczonej jako ?FAKTURA VAT?;
dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawki podatku;
sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Natomiast w myśl § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia, faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
oznaczenie ?odwrotne obciążenie?.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej szereg maszyn i urządzeń specjalistycznych. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym (podatnikiem, o którym mowa w art. 15, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. l i 9). W trakcie eksploatacji ww. maszyn i urządzeń Wnioskodawca stwierdza, że ich stopień zużycia (fizyczny i ekonomiczny) nie pozwala mu na dalsze wykorzystywanie ich w celach gospodarczych. Wnioskodawca decyduje się na ich złomowanie. W tym celu Wnioskodawca sporządza wewnętrzny dokument likwidacji dużych maszyn i urządzeń, które przed wydaniem zostają w zakładzie Wnioskodawcy pocięte (w przypadku przekazywanych drobnych narzędzi na złom Wnioskodawca nie jest w stanie szczegółowo ich wymienić w protokole likwidacji - podaje jedynie ich ilościową wartość). Odpady Wnioskodawca zakwalifikował zgodnie z symbolem PKWiU pod numerem 38.11.58.0 odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal. Przekazywane maszyny, urządzenia oraz drobne narzędzia nie były objęte zwolnieniem od podatku o którym mowa w art. 43 ust. l pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca przekazuje swoje odpady firmie zajmującej się gospodarką odpadami (skup, przeróbka i sprzedaż złomu), która jest podatnikiem VAT czynnym (podatnikiem o którym mowa w art. 15, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. l i 9). Firma przyjmując odpady Wnioskodawcy, waży je a następnie wystawia tzw. ?kwit wagowy?, w którym wpisuje ilość i rodzaj przekazanego do unieszkodliwiania odpadu. W przypadku Wnioskodawcy jest to złom stalowy.

W świetle powyżej przedstawionego stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy stare maszyny, urządzenia oraz narzędzia zawierające głównie stal i inne metale, które w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej zostały poddane likwidacji (w tym likwidacji fizycznej poprzez pocięcie), Wnioskodawca miał prawo sprzedać jako złom, czy wymagany jest zewnętrzny dokument likwidacji, zniszczenia danej maszyny czy urządzenia aby Wnioskodawca miał gwarancję, że przedsiębiorstwo któremu Wnioskodawca sprzedaje maszyny jako złom nie wykorzysta ich do dalszego użytku oraz czy sprzedając je prawidłowo wystawił fakturę stosując mechanizm odwrotnego opodatkowania.

Odnosząc się do kwestii czy Wnioskodawca miał prawo sprzedać stare maszyny, urządzenia oraz narzędzia zawierające głównie stal i inne metale jako złom stosując mechanizm odwrotnego obciążenia stwierdzić należy, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r., mechanizm odwrotnego obciążenia, tj. sytuacja, że podatnikami są również podmioty nabywające towary, ma zastosowanie w odniesieniu do towarów wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. Ustawodawca we wskazanym załączniku celem identyfikacji towarów wchodzących w jego zakres posłużył się klasyfikacją statystyczną towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że jak wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) - zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Zatem, tutejszy organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych sprzedawanych przez Wnioskodawcę poddanych likwidacji starych maszyny, urządzeń oraz narzędzi zawierających głównie stal i inne metale.

Podkreślić bowiem należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego.

Zasadą jest jak już wskazano, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Zatem to tylko Wnioskodawca w oparciu o znany sobie stan faktyczny, z którego wynika, że wskazane we wniosku stare maszyny, urządzenia oraz narzędzia zawierające głównie stal i inne metale ze względu na ich stopień zużycia (fizyczny i ekonomiczny) nie pozwalały mu na dalsze ich wykorzystywanie w celach gospodarczych oraz to, iż zdecydował się na ich złomowanie poprzez pocięcie (na co sporządzony został wewnętrzny dokument likwidacji) uprawniony jest do dokonania klasyfikacji statystycznej mających być przedmiotem sprzedaży materiałów powstałych po likwidacji tych maszyn, urządzeń oraz narzędzi. Klasyfikacji tej Wnioskodawca powinien dokonać według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach przy czym w sytuacji trudności w ustaleniu właściwego grupowania towaru Wnioskodawca może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Zatem w sytuacji gdy wskazane we wniosku stare maszyny, urządzenia oraz narzędzia zawierające głównie stal i inne metale spełniały określone w danej klasyfikacji kryteria Wnioskodawca miał prawo zakwalifikować je pod numerem PKWiU 38.11.58.0 odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że miał prawo do zakwalifikowania przekazanych maszyn i urządzeń jako złom, pod warunkiem prawidłowego zaklasyfikowania przez Wnioskodawcę tych towarów do PKWiU 38.11.58.0, należało uznać za prawidłowe.

Jak już wcześniej stwierdzono podatnicy, o których mowa w art. 15, dla udokumentowania sprzedaży towarów są obowiązani wystawić fakturę VAT zawierającą dane o których mowa w § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. Natomiast w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, tj. m. in. w przypadkach gdy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Natomiast w myśl § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
oznaczenie ?odwrotne obciążenie?.

Zatem jedynymi dokumentami stwierdzającymi dokonanie sprzedaży towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy są wskazane faktury VAT. Dokumenty te w sposób jednoznaczny stwierdzają co jest przedmiotem sprzedaży, co potwierdzają strony transakcji. Za powyższe odpowiadają strony transakcji i faktury te nie mogą dokumentować transakcji niezgodnych ze stanem faktycznym.

Przy czym w świetle powyższych przepisów ustawy o VAT nie jest wymagany zewnętrzny dokument likwidacji, zniszczenia danej maszyny czy urządzenia aby Wnioskodawca miał gwarancję, że przedsiębiorstwo któremu sprzedaje maszyny jako złom nie wykorzysta ich do dalszego użytku. Dokumentem potwierdzającym że firma, która odbiera od Wnioskodawcy odpad także traktuje te odpady jako złom nie jest również kwit wagowy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dokumentem dającym Wnioskodawcy gwarancję, że przedsiębiorstwo któremu sprzedaje maszyny jako złom nie wykorzysta ich do dalszego użytku jest kwit wagowy należało uznać za nieprawidłowe.

Z treści wniosku wynika, iż poddane likwidacji maszyny, urządzenia oraz narzędzia zawierające głównie stal i inne metale zaklasyfikowane zostały przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 38.11.58.0 ? ?Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal?. W pozycji 6 załącznika nr 11 do ustawy o VAT ujęte zostały towary o symbolu PKWiU 38.11.51.0 ? Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że przedmiotowe stare maszyny, urządzenia oraz narzędzia, które w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej zostały poddane likwidacji zaklasyfikowane przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 38.11.58.0 ? ?Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal? są towarami o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r.

Tym samym do dostawy przedmiotowych odpadów (powstałych w wyniku likwidacji starych maszyn, urządzeń oraz narzędzi będących przedmiotem wniosku), w sytuacji gdy dokonującym ich dostawy jest podatnik (Wnioskodawca), o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz nabywca (kontrahent Wnioskodawcy) jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT należy zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę.

A zatem w tej sytuacji nabywca przedmiotowych starych maszyn, urządzeń oraz narzędzi wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, był zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu jej nabycia.

Natomiast Wnioskodawca w myśl § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia Ministra Finansów dnia 28 marca 2011r. dokonując dostawy przedmiotowych starych maszyn, urządzeń oraz narzędzi był zobowiązany wystawić fakturę VAT (stwierdzającą dokonanie dostawy towaru dla którego podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru), w której zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawrze:

adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
oznaczenie ?odwrotne obciążenie?.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa poddanych do likwidacji starych maszyn, urządzeń oraz narzędzi powinna być rozliczana przez nabywcę, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT a Wnioskodawca powinien udokumentować taką dostawę fakturą z zaznaczeniem, że podatek rozlicza nabywca, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.