Wliczenie obrotu z tytułu przekazywania nieodpłatnych świadczeń na cele osobiste swoich pracowników (...)

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczenia obrotu z tytułu przekazywania nieodpłatnych świadczeń na cele osobiste swoich pracowników do mianownika proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2012r. (data wpływu 26 czerwca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-378/12/AZb z dnia 15 czerwca 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka finansuje ze środków obrotowych usługi fizjoterapeutyczne dla swoich pracowników. Usługi świadczone są przez podmiot zatrudniający fizjoterapeutów. Podmiot ten wystawia Spółce co miesiąc zwykłe rachunki. Pracownicy Spółki nie ponoszą żadnych odpłatności z tytułu korzystania z usług fizjoterapeutów. Spółka dokumentuje przekazanie nieodpłatnych świadczeń pracownikom, wystawiając wewnętrzne faktury VAT i wykazuje na nich z uwagi na art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a ustawy o VAT wartość zakupionych i przekazanych pracownikom usług jako obrót zwolniony z VAT. Spółka wykonuje w trakcie roku kalendarzowego czynności opodatkowane i zwolnione z VAT i po zakończeniu roku ustala udział obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Wartość przekazanych nieodpłatnych świadczeń spółka wlicza do mianownika proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT czyli do całkowitego obrotu uzyskanego z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Spółka wyjaśniła, że jest czynnym podatnikiem VAT od 1 czerwca 2005r. i prowadzi działalność w zakresie usług rachunkowo-księgowych oraz przetwarzania danych.

Usługi fizjoterapeutyczne nabywane przez Spółkę i przekazywane nieodpłatnie pracownikom służą zaspokojeniu potrzeb osobistych pracowników.

Spółka przekazując nieodpłatnie pracownikom świadczenia (usługi fizjoterapeutyczne) czyni to dobrowolnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postępuje prawidłowo wliczając obrót z tytułu przekazywania nieodpłatnych świadczeń na cele osobiste swoich pracowników do mianownika proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na potrzeby osobiste pracowników. Obowiązkiem podatnika jest więc opodatkowanie takich usług. Zgodnie z art. 29 ust. 12 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług przez podatnika. W świetle przytoczonego przepisu nie budzi więc wątpliwości, że z tytułu świadczenia usług określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT podatnik nie osiąga obrotu. Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót. Przez obrót należy rozumieć kwotę należną z tytułu sprzedaży. Jak wyjaśnia ustawodawca kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. W przypadku nieodpłatnego świadczenia usług nie występuje kwota należna od nabywcy lub osoby trzeciej. Potwierdzenie powyższej wykładni zawiera wprost art. 29 ust. l stanowiąc, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21 (...). Tym samym w przypadku gdy podstawę opodatkowania ustala się na podstawie ust. 12 (tak jak w niniejszej sprawie) to obrót nie występuje. Powyższe ustalenia zrodziły w Spółce wątpliwość, czy podstawę opodatkowania nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 8 ust. 2 należy uwzględniać w strukturze sprzedaży, o której mowa w 90 ust. 3 ustawy o VAT. Powołany przepis wyraźnie stanowi, iż proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu (...) w całkowitym obrocie. Skoro więc z tytułu przekazania nieodpłatnych świadczeń Spółka nie uzyskuje żadnego obrotu to w konsekwencji Spółka nie powinna w celu obliczenia tej proporcji uwzględniać wartości nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Reasumując Spółka zajmuje stanowisko, że czynności nieodpłatnego przekazania świadczeń w żaden sposób nie wpływają na proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego wynika, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy podlega nieodpłatne świadczenie usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Ponadto opodatkowaniu podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników, które służy celom osobistym pracowników (ich celom bezpośrednio konsumpcyjnym), zatem nie ma związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika.

Jak wynika z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z podstawowa zasadą wyrażona w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ww. ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Jak stanowi art. 90 ust. 3 ww. ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż rozliczenia proporcją podatnik dokonuje do odliczenia VAT-u od wydatków, które związane są zarówno z działalnością opodatkowaną jak i zwolnioną, a więc do zakupów towarów i usług, których nie jest w stanie jednoznacznie przyporządkować do działalności opodatkowanej albo do działalności zwolnionej od podatku VAT.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 5 ww. ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast na podstawie art. 90 ust. 6 ww. ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Przepis art. 43 ust. 1 ww. ustawy w punktach 37-41 wymienia następujące rodzaje usług:

37) usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji;

38) usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;

39) usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;

40) usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług;

41) usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2010r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Z cyt. wyżej regulacji art. 90 ustawy o VAT wynika, iż proporcja ustalana jest w oparciu o obrót.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 powyższej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei zgodnie z art. 29 ust. 12 ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka finansuje ze środków obrotowych usługi fizjoterapeutyczne dla swoich pracowników. Usługi świadczone są przez podmiot zatrudniający fizjoterapeutów. Podmiot ten wystawia Spółce co miesiąc zwykłe rachunki. Pracownicy Spółki nie ponoszą żadnych odpłatności z tytułu korzystania z usług fizjoterapeutów. Spółka dokumentuje przekazanie nieodpłatnych świadczeń pracownikom, wystawiając wewnętrzne faktury VAT i wykazuje na nich z uwagi na art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a ustawy o VAT wartość zakupionych i przekazanych pracownikom usług jako obrót zwolniony z VAT. Spółka wykonuje w trakcie roku kalendarzowego czynności opodatkowane i zwolnione z VAT i po zakończeniu roku ustala udział obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Wartość przekazanych nieodpłatnych świadczeń spółka wlicza do mianownika proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT czyli do całkowitego obrotu uzyskanego z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Usługi fizjoterapeutyczne nabywane przez Spółkę i przekazywane nieodpłatnie pracownikom służą zaspokojeniu potrzeb osobistych pracowników. Spółka przekazując nieodpłatnie pracownikom świadczenia (usługi fizjoterapeutyczne) czyni to dobrowolnie.

W związku z tak przedstawionymi okolicznościami sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy postępuje prawidłowo wliczając obrót z tytułu przekazywania nieodpłatnych świadczeń na cele osobiste swoich pracowników do mianownika proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca nabywa od podmiotu trzeciego a następnie przekazuje nieodpłatnie swoim pracownikom usługi fizjoterapeutyczne. Spółka w celu udokumentowania ww. czynności nieodpłatnego przekazania świadczeń pracownikom, wystawia wewnętrzne faktury VAT i wykazuje na nich z uwagi na art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a ustawy o VAT wartość zakupionych i przekazanych pracownikom usług jako obrót zwolniony z VAT.

Z treści wniosku nie wynika, aby nieodpłatne przekazanie przedmiotowych usług odbywało się w związku z potrzebami prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, wprost przeciwnie ? Wnioskodawca zaznacza, że usługi fizjoterapeutyczne służą zaspokojeniu potrzeb osobistych pracowników. Tak więc w konsekwencji Spółka zobligowana jest do opodatkowania nieodpłatnego przekazania usług zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, co też czyni wystawiając faktury wewnętrzne i wykazując na nich obrót z tytułu ww. czynności.

Odnosząc się zatem do kwestii dotyczącej obowiązku uwzględnienia obrotu z tytułu przekazywania nieodpłatnych świadczeń na cele osobiste swoich pracowników do mianownika proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, stwierdzić należy, iż przy obliczaniu proporcji istotne jest ustalenie, czy dane czynności stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a więc czy w odniesieniu do nich istnieje obrót w rozumieniu art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak już zaznaczono, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika, o czym stanowi art. 29 ust. 12 ww. ustawy o VAT.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, iż chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Z treści wniosku wynika, że ?Spółka finansuje ze środków obrotowych usługi fizjoterapeutyczne?, ponadto ?usługi świadczone są przez podmiot zatrudniający fizjoterapeutów? co oznacza, iż nie są to usługi własne Wnioskodawcy, ponadto Wnioskodawca nabywa ww. usługi odpłatnie. Nie sposób zatem stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w związku z nieodpłatnym przekazaniem usług na potrzeby osobiste swoich pracowników nie ponosi żadnych kosztów, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Ponadto należy zauważyć, iż na mocy art. 90 ust. 5 ustawy o VAT, przy obliczaniu wskaźnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu nie wlicza się obrotu z tytułu dokonanej przez podatnika dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Z kolei regulacja zawarta w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT wskazuje na wyłączenie z obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3, obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy nie wskazują jednak, aby zachodziły wyłączenia, o których mowa w ww. przepisach art. 90 ust. 5 i ust. 6 ustawy o VAT, przedmiotowe czynności nie dotyczą bowiem ani dostawy towarów i usług, zaliczanych przez podatnika na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, ani gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, zaliczanych do środków trwałych podatnika, nie dotyczą również nieruchomości ani usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy. Tym samym przepisy art. 90 ust. 5 i ust. 6 ustawy o VAT nie znajdują zastosowania w sprawie.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca postępuje właściwie wliczając obrót z tytułu przekazywania nieodpłatnych świadczeń na cele osobiste swoich pracowników do mianownika proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia zasadności zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a ustawy o VAT przekazania przez Wnioskodawcę nieodpłatnych świadczeń pracownikom, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie. Jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji indywidualnej w tym zakresie, to należy złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), sformułować pytanie oraz przedstawić własne stanowisko w sprawie i wnieść odpowiednią opłatę.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.