Opodatkowanie sprzedaży udziałów we współwłasności działek niezabudowanych

Opodatkowanie sprzedaży udziałów we współwłasności działek niezabudowanych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2012r. (data wpływu 6 kwietnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2012r. (data wpływu 26 czerwca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów we współwłasności działek niezabudowanych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów we współwłasności działek niezabudowanych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 czerwca 2012r. (data wpływu 26 czerwca 2012r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca oraz małżonek Wnioskodawcy ? będący wówczas w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej nabywali grunty stanowiące obecnie nieruchomości mające być przedmiotem sprzedaży w drodze trzech umów: umowy działu spadku i sprzedaży z dnia 27 maja 2003 roku w wyniku której, na podstawie umowy sprzedaży, nabyli działki nr 879/147 o pow. 0.02.68 ha i 941/140 o pow. 0.79.08 ha, umowy sprzedaży z dnia 17 czerwca 2003 roku w wyniku której nabyli sąsiadujące działki nr 878/147 i 881/140 o pow. 0.09.64 ha oraz umowy sprzedaży z dnia 20 czerwca 2005r. w wyniku której nabyli działkę 790/147 o pow. 0.10.52 ha. Sposobem nabycia zatem (podstawa prawna przejścia własności) były umowy sprzedaży nieruchomości wobec powzięcia informacji o zamiarze ich zbycia przez dotychczasowych właścicieli. Nieruchomości zostały nabyte w celu zabezpieczenia rodziny na przyszłość, bez konkretnego przeznaczenia w momencie nabywania. Następnie w latach 2007-2008 małżonek Wnioskodawcy rozważał wykorzystanie ich na cele prowadzonej działalności gospodarczej (rozszerzenie działalności usługowo-handlowej), odstąpił jednak od tego zamiaru głównie ze względu na występujący w Polsce i na świecie kryzys gospodarczy. Z uwagi zaś na znaczny wzrost wartości rynkowej działek od daty nabycia do chwili obecnej Wnioskodawca wspólnie z małżonkiem doszli do przekonania, że najkorzystniejszym rozwiązaniem będzie sprzedaż nieruchomości, w szczególności ze względu na ich korzystną lokalizację w bliskiej odległości od zjazdu na autostradę A-1. Środki ze sprzedaży nadal stanowić będą zabezpieczenie bytu rodziny oraz uzyskanie wykształcenia przez dzieci.

Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana do celów prowadzonej przez współmałżonka działalności gospodarczej.

Na skutek dokonanych podziałów geodezyjnych z dotychczasowych 5 działek powstały 4 nowe działki o numerach: 988/140 i 989/140 o łącznej powierzchni 0.50.69 ha dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (?) o powierzchni 0.40.94 ha dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (?), 983/140 o powierzchni 0.09.96 ha dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (?). Zaznaczyć należy, że ostatnia nieruchomość stanowi drogę. Celem umożliwienia swobodnego korzystania z nieruchomości, która ma być sprzedana w pierwszej kolejności oraz zapewnienia dojazdu Wnioskodawca wydzielił fragment gruntu i wybuduje na swój koszt nowy zjazd z drogi wojewódzkiej. Zatem Wnioskodawca z czterech wydzielonych działek zamierza sprzedać trzy - jeżeli liczyć działki wyodrębnione geodezyjnie, a dwie odrębne nieruchomości zapisane w dwóch księgach wieczystych.

Nieruchomości nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów.

Zgodnie z wypisem z planu zagospodarowania przestrzennego Gminy obie nieruchomości przeznaczone do sprzedaży znajdują się w terenach oznaczonych jako 5 MNU, tj. tereny mieszkaniowo-usługowe z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową oraz pod obiekty i urządzenia usług komercyjnych. Działka wyznaczona pod drogę położona jest w terenie oznaczonym symbolem 1 KX, tj. tereny komunikacji z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod publiczne ciągi pieszo-jezdne.

Wnioskodawca wnosił o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w zakresie możliwości lokalizacji drogi. Współwłaściciele będą dokonywali przebudowy zjazdu z drogi wojewódzkiej - ulicy W. w M.

W zakresie działań marketingowych - przy sprzedaży pierwszej z nieruchomości Wnioskodawca zlecił poszukiwanie nabywcy w biurze pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, obecnie zawarł już z nabywcą umowę przedwstępną sprzedaży, w zakresie drugiej z nieruchomości - prawdopodobnie zwróci się do kilku wybranych podmiotów z propozycją sprzedaży.

Wnioskodawca nie zamierza ogłaszać publicznie o zamiarze sprzedaży.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej zakupów innych gruntów niż wymienione, dokonał sprzedaży jednej nieruchomości, nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT. Zamierza według obecnego stanu wiedzy i woli, dokonywać sprzedaży innych nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż udziałów we współwłasności nieruchomości dotyczy nieruchomości niezabudowanych.

W związku z tym, ze Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej to nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca dokonywał wraz z małżonkiem podziału geodezyjnego opisanych we wniosku nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Podatnik ma obowiązek naliczyć i odprowadzić podatek VAT od sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości stanowiącej uprzednio majątek wspólny podatnika i małżonka? W przypadku odpowiedzi twierdzącej - czy podatek ma być naliczony przy sprzedaży pierwszej nieruchomości, czy też dopiero przy dokonaniu sprzedaży drugiej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy (podatnika) nie jest działalnością handlową i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT sprzedaż majątku osobistego, w tym udziału we współwłasności, który z prowadzeniem działalności gospodarczej nie jest związany. Transakcja (transakcje) owa nie podlega zatem opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy, jak również wszelkie postacie energii, co oznacza, że w pojęciu tym mieszczą się również grunty. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Aby zatem dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej.

Zatem osoba fizyczna wykonująca czynność dostawy towarów, polegającą na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży, mimo że dojdzie do dwóch transakcji - nie jest podatnikiem VAT. Handlem jest dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży; natomiast brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług.

Potwierdzają to także orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE, z których wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob.

wyrok z dnia 15 września 2011r., sygn. C-180/10 i C-181/10 oraz z dnia 20 czerwca 1996r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I-3013, pkt 32). Ponadto w opinii TSUE sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Również okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Reasumując powyższe zdaniem podatnika transakcje przyszłe dotyczące zbycia jego majątku nie będą podlegały podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie tematyki poruszanej we wniosku (sprzedaż udziałów we współwłasności w 2 nieruchomościach niezabudowanych), tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące opisanych zdarzeń przyszłych w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

  1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
  2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
  3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
  4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
  5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
  6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

  • po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  • po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się ? jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji ? przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części ? art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347 s. 1 ze zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami ? według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT ? są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, ?Działalność gospodarcza? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnika? te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ?zamiar?. Zgodnie z definicją zawartą we ?Współczesnym słowniku języka polskiego? (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007r.), ?zamiar? oznacza ?intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć?.

Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć wykonując dane czynności. Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej, co może mieć miejsce również przy czynności dokonanej jednorazowo. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Wskazać należy, iż ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta lub handlowca oraz kiedy zamiar częstotliwego wykonywania czynności ma być ujawniony. Jednakże w okolicznościach niniejszej sprawy uprawniony jest wniosek, że wystarczającym jest, by okoliczności wskazujące na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy zaistniały w chwili ich wykonywania, zaś podmiot ich dokonujący zachowywał się jak handlowiec czy producent. Dla celów podatku VAT nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa towarów nie tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika VAT, dla którego wykonywanie działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonywaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy.

Kwestia sprzedaży gruntów była również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości UE. Z treści orzeczeń w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że przedmiotem sprzedaży będą dwie nieruchomości zapisane w dwóch księgach wieczystych (a trzy działki wyodrębnione geodezyjnie), w stosunku do których Wnioskodawca podejmuje działania porównywalne z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika bowiem, że Wnioskodawca wraz z małżonkiem, będący w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, nabywali grunty stanowiące obecnie nieruchomości mające być przedmiotem sprzedaży w drodze trzech umów: umowy działu spadku i sprzedaży z dnia 27 maja 2003r. w wyniku której, na podstawie umowy sprzedaży, nabyli działki nr 879/147 o pow. 0,0268 ha i 941/140 o pow. 0,7908 ha, umowy sprzedaży z dnia 17 czerwca 2003r. w wyniku której nabyli sąsiadujące działki nr 878/147 i 881/140 o pow. 0,0964 ha oraz umowy sprzedaży z dnia 20 czerwca 2005r. w wyniku której nabyli działkę 790/147 o pow. 0,1052 ha. Następnie w latach 2007-2008 małżonek Wnioskodawcy rozważał wykorzystanie ich na cele prowadzonej działalności gospodarczej (rozszerzenie działalności usługowo-handlowej), odstąpił jednak od tego zamiaru głównie ze względu na występujący w Polsce i na świecie kryzys gospodarczy. Wnioskodawca wspólnie z małżonkiem doszli do przekonania - z uwagi na znaczny wzrost wartości rynkowej działek od daty nabycia do chwili obecnej - że najkorzystniejszym rozwiązaniem będzie sprzedaż nieruchomości, w szczególności ze względu na ich korzystną lokalizację w bliskiej odległości od zjazdu na autostradę A-l.

Wnioskodawca wraz z małżonkiem dokonał podziałów geodezyjnych nabytej nieruchomości w wyniku czego z dotychczasowych 5 działek powstały 4 nowe działki o numerach: 988/140 i 989/140 o łącznej powierzchni 0,5069 ha, 984/140 o powierzchni 0,4094 ha, 983/140 o powierzchni 0,0996 ha. Przy czym ostatnia nieruchomość stanowi drogę. Celem umożliwienia swobodnego korzystania z nieruchomości, która ma być sprzedana w pierwszej kolejności oraz zapewnienia dojazdu, Wnioskodawca wydzielił fragment gruntu i wybuduje na swój koszt nowy zjazd z drogi wojewódzkiej.

Ponadto Wnioskodawca wnosił o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w zakresie możliwości lokalizacji drogi.

Wnioskodawca (jako współwłaściciel) będzie dokonywał przebudowy zjazdu z drogi wojewódzkiej ? ulicy W. w M.

W zakresie działań marketingowych - przy sprzedaży pierwszej z nieruchomości Wnioskodawca zlecił poszukiwanie nabywcy w biurze pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, obecnie zawarł już z nabywcą umowę przedwstępną sprzedaży, w zakresie drugiej z nieruchomości -prawdopodobnie zwróci się do kilku wybranych podmiotów z propozycją sprzedaży.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży jednej nieruchomości. Zamierza według obecnego stanu wiedzy i woli, dokonywać sprzedaży innych nieruchomości.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży działek Wnioskodawca zaangażował środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia udziałów we wskazanych we wniosku nieruchomościach porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Mianowicie Wnioskodawca dokonał podziału geodezyjnego nieruchomości w wyniku czego z posiadanych 5 działek powstały 4 nowe działki, z których jedna stanowi drogę. Wnioskodawca wystąpił o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie możliwości lokalizacji drogi. Ponadto w celu umożliwienia swobodnego korzystania z nieruchomości oraz zapewnienia dojazdu Wnioskodawca wydzielił fragment gruntu i wybuduje na swój koszt nowy zjazd z drogi wojewódzkiej.

Wskazanego powyżej ciągu zdarzeń nie można uznać za zwykły zarząd prywatną nieruchomością lecz jest to już zespół środków zbliżonych do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w obu nieruchomościach (trzech działkach) będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonujący dostawy tych udziałów będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego sprzedaż wskazanych we wniosku działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosowanie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przeznaczenie wskazanych we wniosku działek pod zabudowę (Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z wypisem z planu zagospodarowania przestrzennego Gminy obie nieruchomości przeznaczone do sprzedaży znajdują się w terenach oznaczonych jako 5 MNU, tj. tereny mieszkaniowo-usługowe z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową oraz pod obiekty i urządzenia usług komercyjnych. Działka wyznaczona pod drogę położona jest w terenie oznaczonym symbolem 1 KX , tj. tereny komunikacji z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod publiczne ciągi pieszo-jezdne), uniemożliwi zastosowanie do ich dostaw zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zatem dostawa przedmiotowych udziałów we własności nieruchomości, o których mowa we wniosku podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23 %.

Reasumując, sprzedaż udziałów w niezabudowanych nieruchomościach stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a Wnioskodawca z tytułu sprzedaży udziałów w przedmiotowych nieruchomościach jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, zobowiązanym do zapłaty podatku VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika