Czy podlegaj opodatkowaniu w systemie marży usługa zorganizowania obozu tanecznego dla dzieci i młodzieży (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2009r. (data wpływu 23 lutego 2009r.), uzupełnionym pismem nadanym w Urzędzie Pocztowym dnia 24 kwietnia 2009r. (data wpływu 28 kwietnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania w systemie marży usługi zorganizowania obozu tanecznego dla dzieci i młodzieży ? PKWiU 55.23.11-00.00 oraz stawki podatku od towarów i usług obowiązującej dla tej usługi ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2009r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 16 lutego 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania w systemie marży usługi zorganizowania obozu tanecznego dla dzieci i młodzieży ? PKWiU 55.23.11-00.00 oraz stawki podatku od towarów i usług obowiązującej dla tej usługi.

Wniosek został uzupełniony pismem nadanym w Urzędzie Pocztowym dnia 24 kwietnia 2009r. (data wpływu 28 kwietnia 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-188/09/AL z dnia 16 kwietnia 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe, (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do tut. organu w dniu 28 kwietnia 2009r.):

Wnioskodawca w chwili obecnej nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza zorganizować obóz taneczny dla dzieci i młodzieży. Organizacja obejmie zakup usług obcych takich jak zakwaterowanie, wyżywienie, usługi transportowe itp. ? PKWiU 55.23.11-00.00. Wnioskodawca nie posiada środków trwałych w postaci obiektów budowlanych, które stanowiłyby bazę noclegową.

Świadcząc usługi turystyki Wnioskodawca będzie spełniał warunki wynikające z art. 119 ustawy czyli Wnioskodawca:

• ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
• będzie działał na rzecz nabywcy usługi turystyki we własnym imieniu i na własny rachunek,
• przy świadczeniu usług turystyki będzie nabywał towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
• będzie prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz będzie posiadać dokumenty, z których będą wynikać te kwoty.
  
  

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do tut. organu w dniu 28 kwietnia 2009r.):

Jaką stawką opodatkowana jest organizacja obozów tanecznych dla dzieci i młodzieży PKWiU 55.23.11-00.00...

Czy usługa ta podlega szczególnej procedurze opodatkowania marży...

Zdaniem Wnioskodawcy, (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do tut. organu w dniu 28 kwietnia 2009r.), organizacja obozów tanecznych dla dzieci i młodzieży ? PKWiU 55.23.11-00.00 podlega opodatkowaniu na zasadzie marży z VAT-em 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług ? w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT ? rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 3 cyt. ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Z przepisu tego wynika jednoznacznie, iż klasyfikacja statystyczna nie dotyczy usług elektronicznych i turystycznych. W związku z tym usługi te są opodatkowane według stawki podatku wskazanej przez ustawodawcę bez względu na przyporządkowany tym usługom symbol PKWiU.

Należy przy tym zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług turystki, jednak przez usługę turystyki należy rozumieć kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Takie rozumienie tego pojęcia potwierdza również treść niżej wymienionego przepisu art. 119 ustawy o VAT. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka ? w słowniku języka polskiego ?turystyka? to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PWN Biblioteka Gazety Wyborczej).

Przepis art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług określa szczególną procedurę opodatkowania usług turystyki.

W myśl ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie ? art. 119 ust. 2 ustawy o VAT.

Natomiast w myśl art. 119 ust. 3 ww. ustawy o VAT rozliczenie metodą marży stosuje się bez względu na to kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
   
   

Zgodnie z art. 119 ust. 3a ww. ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. Powyższa regulacja zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki. Z brzmienia ww. art. 119 ust. 1 i ust. 3 ustawy o VAT wynika, że podatnik stosuje procedurę szczególną przy rozliczeniu usługi turystyki, gdy spełni łącznie ww. warunki.

Podstawowym kryterium zasadności zastosowania specjalnych zasad opodatkowania marży jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę turystyki. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą realizowaną przez podatnika, obejmującą swym zakresem różne usługi składowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć, przy czym muszą być nabywane od innych podatników.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zorganizuje obóz taneczny dla dzieci i młodzieży. Organizacja obejmie zakup usług obcych tj. zakwaterowanie, wyżywienie, usługi transportowe itp. ? PKWiU 55.23.11-00.00. Wnioskodawca nie posiada środków trwałych w postaci obiektów budowlanych, które stanowiłyby bazę noclegową. Świadcząc usługi turystyki Wnioskodawca będzie spełniał warunki wynikające z art. 119 ustawy czyli: ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju; będzie działał na rzecz nabywcy usługi turystyki we własnym imieniu i na własny rachunek; przy świadczeniu usług turystyki będzie nabywał towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; będzie prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz będzie posiadać dokumenty, z których będą wynikać te kwoty. Przedstawione zdarzenie przyszłe potwierdza spełnienie przesłanek zawartych w art. 119 ust. 3 ustawy. Zatem, Wnioskodawca spełniając wszystkie przesłanki łącznie, wyszczególnione w art. 119 ust. 3 cyt. ustawy, konsekwentnie zobowiązany będzie prowadzić specyficzną ewidencję oraz stosować szczególną procedurę opodatkowania marży przewidzianą w przytoczonym artykule. Przy czym zaznacza się, iż Wnioskodawcy, w omawianej sytuacji, nie przysługuje uprawnienie wyboru opodatkowania usług turystyki na zasadach ogólnych. W przypadku opodatkowania marżą obowiązuje 22% stawka podatku dla kompleksowej usługi turystyki.

Podstawowa stawka, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%. W przypadku opodatkowania marżą stosuje się stawkę podatku 22% do całej usługi turystycznej, bowiem w ustawie o podatku od towarów i usług nie wymieniono usług turystycznych jako usług, dla których obniża się stawkę podatku lub też usług, które zwalnia się od podatku od towarów i usług.

Reasumując, w stosunku do usługi zorganizowania obozu tanecznego dla dzieci i młodzieży, na które składać się będą również usługi albo towary nabywane dla bezpośredniej korzyści turysty (np. zakwaterowanie, wyżywienie, usługi transportowe), zastosowanie będzie miał art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że usługa ta, jako usługa turystyki, obligatoryjnie podlega szczególnej procedurze opodatkowania marży, gdzie zastosowanie znajdzie stawka podstawowa, tj. 22%. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy wskazać, że podany przez Wnioskodawcę symbol PKWiU 55.23.11 został ujęty przez ustawodawcę w poz. 7a załącznika nr 4 do ustawy o VAT, zawierającego wykaz usług zwolnionych od podatku, jednakże zwolnieniem tym objęte są usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci w zakresie, w jakim są one wykonywane w ramach odpłatnej i nieodpłatnej działalności pożytku publicznego przez organizacje posiadające status organizacji pożytku publicznego. Ze złożonego wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca posiadał status organizacji pożytku publicznego, a zatem powyższe zwolnienie nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania. Wnioskodawca nie może również skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz.1336), gdyż zwolnienie to obejmuje usługi obozów, kolonii lub usługi o podobnym charakterze, organizowane przez szkoły i inne jednostki objęte ustawą z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. u. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), świadczone wyłącznie na rzecz dzieci i młodzieży z tych szkół i jednostek, bowiem ze zdarzenia przyszłego nie wynika, aby Wnioskodawca był szkołą czy jednostką wskazaną w tym przepisie oraz nie wynika, aby świadczył usługi w zakresie wskazanym w tym przepisie.

Należy zauważyć, iż tutejszy organ nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych wyrobów i usług. Zgodnie bowiem z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS z 2005 r., Nr 1, poz. 11) ? zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów.

W przypadkach trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Należy zauważyć, że Wnioskodawca we wniosku wskazał, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług czynnym, zatem na marginesie podaje się, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 119 ust. 4 ustawy o VAT podatnikom, o których mowa w art. 119 ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty. Ponadto w myśl art. 119 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej 'usługami własnymi', odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29. Końcowo należy nadmienić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany, któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.