Uznanie za próbkę przekazywanych nieodpłatnie wzorników i ich opodatkowania podatkiem VAT.

Uznanie za próbkę przekazywanych nieodpłatnie wzorników i ich opodatkowania podatkiem VAT.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2012r. (data wpływu 7 maja 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 lipca 2012r. (data wpływu 3 sierpnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za próbkę przekazywanych nieodpłatnie wzorników i ich opodatkowania podatkiem VAT ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za próbkę przekazywanych nieodpłatnie wzorników i ich opodatkowania podatkiem VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 lipca 2012r. (data wpływu 3 sierpnia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 lipca 2012r. znak: IBPP1/443-475/12/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem systemów tarasowo-balkonowych. Produkty te zastosowane przy budowie balkonów, tarasów gwarantują skuteczną ich izolację, redukują grubość i ciężar warstw, ochraniają krawędzie i odprowadzają wilgoć z powierzchni pod posadzkowych.

Z uwagi na to, że produkty te są nowością na rynku, podatnik produkuje tzw. ekspozytory (wzorniki), które prezentują zastosowanie produktów. Ekspozytory to zminiaturyzowany sposób ułożenia kolejnych warstw (wycinek balkonu 20 cm x 30 cm), sposób montażu profili i narożników w różnych SYSTEMACH i w różnych wariantach. Ekspozytory (wzorniki) są:

  • przekazywane nieodpłatnie jako próbki handlowe dla zaprezentowania produkowanych wyrobów,
  • sprzedawane dla odbiorcy, z którym podatnik podpisał umowę na zastrzeżone tylko dla niego rozwiązanie techniczne,
  • sprzedawane dla odbiorców jako produkt, który uprzednio był przedmiotem bezpłatnego przekazania jako próbki handlowe ? na konkretne zamówienia dla dużych firm prowadzących działalność handlową tzw. chemię budowlaną.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT czynnym od 23 września 2005r. z tytułu wykonywania czynności wymienionych w art. 5 pkt 1 ustawy.

Przy zakupie towarów (usług) służących do wytworzenia towarów (wzorników) mających być przedmiotem przekazania Wnioskodawca ma wiedzę na jakie cele zostaną te towary przekazane, nabycie to jest związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną albowiem działalności zwolnionej spółka nie prowadzi. Cel przekazania: informacyjny, marketingowy, szkoleniowy.

Przekazywane wzorniki (ekspozytory) są niewielką ilością towaru, która reprezentuje określony rodzaj systemów i która zachowuje skład oraz wszystkie fizyczne i chemiczne właściwości, przy czym ilość lub wartość przekazanych (wręczanych) próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy. Opisany wzornik to zminiaturyzowany układ warstw balkonów, tarasów prezentujący sposób ich wykończenia.

Do produkcji wzorników Wnioskodawca używa oprócz profili aluminiowych i foli do produkcji mat drenażowych, innych materiałów, które są wykorzystywane wyłącznie do budowy przedmiotowych wzorników. Materiałami tymi są w zależności od rodzaju wzornika:

  • stelaże ? niezbędne dla prezentacji układu warstw właściwych dla różnych systemów,
  • płytki ceramiczne ? niezbędne dla zobrazowania układu warstw,
  • rynny dachowe ? jako niezbędny element wykończenia,
  • kieszonki plexi- niezbędne dla umieszczenia materiałów informacyjnych.

Reasumując ekspozytory to miniaturki balkonu, tarasu wraz z wykończeniem, prezentujące kolejne warstwy balkonu w różnych przekrojach, budowane w różnych wariantach i wielkościach w zależności od aktualnych potrzeb.

Przekazywane ekspozytory nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT. Ekspozytory przekazywane są podmiotom gospodarczym w określonym celu, a mianowicie marketingowym, szkoleniowym i informacyjnym.

Wnioskodawca posiada wykaz podmiotów gospodarczych, którym przekazał ekspozytory (wzorniki).

Łączna wartość przekazanych towarów jednej osobie w roku podatkowym zawiera się w przedziale od 16,35 zł do 196,25 zł i przedstawia się następująco :

  • 1 osoba otrzymała ekspozytory o wartości 196,25 zł
  • 13 osób otrzymało ekspozytory o wartości po 179,90 zł
  • 1 osoba otrzymała ekspozytor o wartości 163,55 zł
  • 15 osób otrzymało ekspozytory o wartości po 16,35 zł.

Jednostkowy koszt wytworzenia w momencie przekazania towaru wynosił:

  • dla wariantu I 163,55 zł/l szt
  • dla wariantu II 16,35 zł/l szt.

Głównym kryterium, które decyduje o przekazaniu nieodpłatnym, bądź sprzedaży ekspozytorów jest status klienta. Dla potencjalnego klienta lub nowego odbiorcy, który dopiero zapoznaje się z ofertą, w celu zainteresowania go produktem wzorniki przekazywane są nieodpłatnie. Stali odbiorcy, którzy zajmują się dystrybucją za pośrednictwem swoich przedstawicieli handlowych wzorniki nabywają odpłatnie. Sporadycznie nieodpłatnie przekazywane są wzorniki prezentujące nowe (dotychczas nie sprzedawane) wyroby stałym odbiorcom w celu zainteresowania ich nową ofertą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy produkowane i wyłącznie przekazywane nieodpłatnie ekspozytory (wzorniki) są próbkami handlowymi i w związku z tym nie są dostawą w rozumieniu Ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, produkowane ekspozytory (wzorniki) i przekazywane nieodpłatnie są próbkami handlowymi, gdyż produkt ten w myśl definicji spełnia wszystkie jej warunki, a użyte (wbudowane) do ich produkcji wyroby nie mogą być w żaden sposób przedmiotem handlu.

Ekspozytory pomagają zrozumieć w sposób wizualny zalety zastosowania oferowanych SYSTEMÓW, zabezpieczeń i estetykę ich wykonania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast art. 7 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

? jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

  1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
  2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega zatem przekazanie towarów, których cena nabycia (bez podatku) lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazywanego towaru nie przekracza 10 zł. Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których łączna wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że nieodpłatne przekazanie w celach promocyjno-reklamowych próbek, umożliwiających klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania towarów oferowanych przez podatnika, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku, stanowi przekazanie próbek i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy jednak zauważyć, że o uznaniu towaru za próbkę, obok innych przesłanek, decyduje brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość lub wartość przekazywanych przez podatnika próbek. Kryteria te należy przy tym odnieść do próbek towarów przekazywanych przez podatnika danemu odbiorcy w danym okresie.

W sytuacji, gdy pokrywają one lub mogą pokryć ? ze względu na swoją ilość lub wartość ? jego potencjalne zapotrzebowanie na dany towar lub część tego zapotrzebowania, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tego towaru, uznać należy, że wspomniana przesłanka nie jest spełniona, a co za tym idzie nie ma również zastosowania wyłączenie z opodatkowania w oparciu o art. 7 ust. 3 ustawy, który jako przepis szczególny i wyjątkowy nie powinien być interpretowany w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu jego stosowania.

Warto w tym miejscu przywołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 30 września 2010r. sygn. C-581/08 w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majesty?s Revenue and Customs, gdzie Trybunał zdefiniował próbkę jako ?egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi. Prawo krajowe nie może ograniczyć tego pojęcia w sposób ogólny jedynie do egzemplarzy okazowych mających postać inną niż przeznaczona do sprzedaży lub jedynie do pierwszego z serii jednakowych egzemplarzy okazowych przekazywanych przez podatnika na rzecz tego samego odbiorcy bez uwzględnienia charakteru przedstawianego produktu oraz okoliczności gospodarczych właściwych dla każdej czynności przekazania egzemplarzy okazowych?.

Powyższy wyrok dotyczył wykładni art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku ? 77/388/EEC (Dz. Urz. UE L z 1977r. Nr 145 s. 1 ze zm.) ? zdanie drugie ? wyłączającego przekazanie próbek towarów i prezentów o małej wartości z opodatkowania podatkiem VAT.

Art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy (obecnie uregulowany w art. 16 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006r. Nr 347 s. 1 ze zm.) stanowi, iż wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Jednocześnie przy rozważeniu, czy określone czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią ?przekazanie próbek towarów? należy uwzględnić wszystkie istotne okoliczności. W ramach przeprowadzenia takiej analizy istotne jest przeanalizowanie typów odbiorców, którzy otrzymują towary w charakterze próbek, jak również cech fizycznych przedmiotowych towarów.

I tak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest producentem systemów tarasowo-balkonowych. Z uwagi na to, że produkty te są nowością na rynku, podatnik produkuje tzw. ekspozytory (wzorniki), które prezentują zastosowanie produktów. Ekspozytory to zminiaturyzowany sposób ułożenia kolejnych warstw (wycinek balkonu 20 cm x 30 cm), sposób montażu profili i narożników w różnych systemach i wariantach. Ekspozytory (wzorniki) są przekazywane nieodpłatnie jako próbki handlowe dla zaprezentowania produkowanych wyrobów. Przekazywane wzorniki (ekspozytory) są niewielką ilością towaru, która reprezentuje określony rodzaj systemów i która zachowuje skład oraz wszystkie fizyczne i chemiczne właściwości, przy czym ilość lub wartość przekazanych (wręczanych) próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy. Opisany wzornik to zminiaturyzowany układ warstw balkonów, tarasów prezentujący sposób ich wykończenia.

Do produkcji wzorników Wnioskodawca używa oprócz profili aluminiowych i foli do produkcji mat drenażowych, innych materiałów, które są wykorzystywane wyłącznie do budowy przedmiotowych wzorników. Materiałami tymi są w zależności od rodzaju wzornika:

  • stelaże ? niezbędne dla prezentacji układu warstw właściwych dla różnych systemów,
  • płytki ceramiczne ? niezbędne dla zobrazowania układu warstw,
  • rynny dachowe ? jako niezbędny element wykończenia,
  • kieszonki plexi- niezbędne dla umieszczenia materiałów informacyjnych.

Reasumując ekspozytory to miniaturki balkonu, tarasu wraz z wykończeniem, prezentujące kolejne warstwy balkonu w różnych przekrojach, budowane w różnych wariantach i wielkościach w zależności od aktualnych potrzeb.

Ekspozytory przekazywane są podmiotom gospodarczym w określonym celu, a mianowicie marketingowym, szkoleniowym i informacyjnym.

Dla potencjalnego klienta lub nowego odbiorcy, który dopiero zapoznaje się z ofertą, w celu zainteresowania go produktem wzorniki przekazywane są nieodpłatnie. Sporadycznie nieodpłatnie przekazywane są wzorniki prezentujące nowe (dotychczas nie sprzedawane) wyroby stałym odbiorcom w celu zainteresowania ich nową ofertą.

Istotna ze względu na uznanie danego przekazania towaru za próbkę jest przyczyna jego przekazania tj. czy intencją podatnika jest wyłącznie chęć dokonania przysporzenia po stronie obdarowanego czy też chęć przekonania go do danych towarów, tak aby zechciał on z nich skorzystać lub je nabywać. Jeżeli chodzi zatem o próbki, należy pamiętać, że ich podstawowym celem nie jest zaspokojenie potrzeb konsumenta końcowego. Wydanie próbki nie może przybierać działań o charakterze handlowym.

W przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę, producenta systemów tarasowo-balkonowych, ekspozytorów (wzorników) prezentujących zminiaturyzowany sposób ułożenia kolejnych warstw balkonu (tarasu), sposób montażu profili i narożników w różnych systemach i wariantach, ma na celu zapoznanie się z produkowanymi przez Wnioskodawcę produktami i pozyskiwanie nowych odbiorców. Działania te mają charakter marketingowy, szkoleniowy i informacyjny.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika zatem, iż nieodpłatne wydawanie próbek tj. przedmiotowych ekspozytorów prezentujących zastosowanie produktów, ukierunkowane jest na pozyskanie nowych klientów, zawieranie nowych kontraktów, natomiast ilość przekazywanych próbek nie wskazuje na działania mające charakter handlowy.

W konsekwencji, należy uznać, że towary opisane w stanie faktycznym w postaci ww. ekspozytorów (wzorników), przekazywane nieodpłatnie przez Wnioskodawcę spełniają definicję próbki określoną w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT a zatem ich nieodpłatne przekazanie kontrahentom i potencjalnym kontrahentom Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 w związku z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy, że produkowane ekspozytory (wzorniki) i przekazywane nieodpłatnie są próbkami handlowymi, gdyż produkt ten w myśl definicji spełnia wszystkie jej warunki, a użyte (wbudowane) do ich produkcji wyroby nie mogą być w żaden sposób przedmiotem handlu, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ?t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika