W zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki nr 45.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 sierpnia 2012r. (data wpływu 20 sierpnia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-542/12/AL z dnia 10 sierpnia 2012r. oraz pismem z dnia 28 sierpnia 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu przychodów z prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego. W skład gospodarstwa rolnego wchodzi między innymi działka nr 45 położona w P. W ewidencji gruntów działka stanowi użytki klasy R IVb i RV. Obecnie działka nie jest użytkowana ponieważ w wyniku szkód górniczych jest silnie podtopiona. Działka położona jest w sąsiedztwie zalewiska wodnego.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przez Radę Gminy działka ta znajduje się w strefie oznaczonej symbolem TWp tj. tereny budowli urządzeń hydrotechnicznych i infrastruktury technicznej związanej z ochroną przeciwpowodziową. Takie przeznaczenie w planie pozwala jedynie na realizację przedsięwzięć służących ochronie przeciwpowodziowej. Powstać mogą jedynie obiekty związane z ochrona przeciwpowodziową jak obwałowania, zbiorniki retencyjne itp.

Wnioskodawca zamierza zbyć przedmiotową działkę na rzecz ?X? w związku z projektowanymi pracami mającymi zabezpieczyć teren P. przed skutkami powodzi a więc na cele zgodne z planem zagospodarowania. Na działce wykonana zostanie bariera przeciwfiltracyjna do głębokości kilkunastu metrów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż gospodarstwo rolne posiada od sierpnia 1985r. natomiast działkę nr 45 otrzymał w formie darowizny od ojca w dniu 27 marca 2003r.

W stosunku do działki nr 45 Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, zmianę przeznaczenia terenu, wyłączenia gruntów z produkcji rolnej.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia działki nr 45 czy to poprzez uzbrojenie terenu, budowę drogi czy też budowę sieci wodociągowej, sanitarnej lub energetycznej.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych mających prowadzić do sprzedaży dz.45. Wnioskodawca nie dawał też ogłoszeń o sprzedaży działki 45.

?X? wystąpiło do Wnioskodawcy z propozycją zakupu działki nr 45, na podstawie sporządzonego wcześniej na jej zlecenie projektu technicznego zadania ?Przebudowa przeciwpowodziowej infrastruktury technicznej (?)?.

Działka nie była i nie jest obecnie przedmiotem najmu bądź dzierżawy.

W PZP Gminy obszar, na którym jest położona działka 45 jest określony symbolem TWp tj. teren budowli urządzeń hydrotechnicznych i infrastruktury technicznej związanych z ochroną przeciwpowodziową na powyższym terenie zachowuje się dotychczasowe użytkowanie rolnicze z możliwością sytuowania budowli związanych z ochroną przeciwpowodziową tj. rowów, zbiorników retencyjnych, grobli, pompowni, obwałowania cieków. Oznacza to, że nie mogą być wznoszone budynki i budowle mieszkalne, usługowe czy też produkcyjne.

Środki uzyskane z ewentualnej sprzedaży dz. 45 Wnioskodawca chciałby przeznaczyć na rozwój posiadanego gospodarstwa rolnego tj. zakup gruntów położonych w obszarze mniej narażonym na wpływy działalności górniczej lub zakup maszyn rolniczych.

Wnioskodawca posiada inne nieruchomości rolne, nie przewiduje jednak ich zbycia w dającej się przewidzieć przyszłości a jak wspomniał powyżej chciałby rozwijać gospodarstwo poprzez zakup gruntów.

Wnioskodawca od chwili wejścia w posiadanie gospodarstwa rolnego nie sprzedawał innych gruntów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 sierpnia 2012r. Wnioskodawca wskazał, iż od momentu wejścia w posiadanie działki nr 45, od 2003r. w żaden sposób Wnioskodawca działki nie wykorzystywał tj. działka nie była wykorzystywana rolniczo, nie było upraw, które podlegałyby sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT.

Działka w 1997r. została zalana przez powódź i od tego czasu nie jest użytkowana, rosną na niej brzóski, krzaki, co nie umożliwia wykorzystanie tej działki do celów rolniczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowa sprzedaż może zostać objęta zwolnieniem z podatku VAT na mocy art. 43 bowiem nie jest to grunt typowo budowlany ani nie jest to działka budowlana. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działka ta znajduje się w strefie oznaczonej symbolem TWp tj. tereny budowli urządzeń hydrotechnicznych i infrastruktury technicznej związanej z ochroną przeciwpowodziową. Takie przeznaczenie w planie pozwala jedynie na realizację przedsięwzięć służących ochronie przeciwpowodziowej. Powstać mogą jedynie obiekty związane z ochroną przeciwpowodziową jak obwałowania, zbiorniki retencyjne itp.?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż kwalifikuje się do zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda bowiem czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin ?in vitro?, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Stosownie do art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez produkty rolne, zgodnie z art. 2 pkt 20 ww. ustawy, rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestia sprzedaży gruntów była również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości UE. Z treści orzeczeń w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący ?działalność gospodarczą? w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając działki, bądź przeznaczone pod zabudowę bądź rolne, będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy w żadnym zakresie nie wskazują, że aktywność Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Działka została nabyta w drodze darowizny w 2003r. i włączona do prowadzonego gospodarstwa rolnego, jednakże w tych celach nie była użytkowana z uwagi na jej silne podtopienie, powstałe w wyniku szkód górniczych.

Od momentu wejścia w posiadanie przedmiotowej działki nr 45 tj. od 2003r. Wnioskodawca w żaden sposób jej nie wykorzystywał tj. działka nie była wykorzystywana rolniczo, nie było upraw, które podlegałyby sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT. Działka ta bowiem w 1997r. została zalana przez powódź a ponadto podtopiona w wyniku szkód górniczych, rosną na niej brzozy, krzaki, co uniemożliwia wykorzystanie tej działki do celów rolniczych. Ponadto działka ta nie była przedmiotem najmu, ani dzierżawy

Wnioskodawca nie podejmował też żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia przedmiotowej działki poprzez np. uzbrojenie terenu, budowę drogi, czy też budowę sieci wodociągowej, sanitarnej lub energetycznej. Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, zmianę przeznaczenia terenu czy też wyłączenia gruntu z produkcji rolnej.

Wnioskodawca oświadczył, iż nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży działki nr 45, jak również nie stosował ogłoszeń o sprzedaży działki.

W tym miejscu należy podkreślić, iż przyczyną podjęcia decyzji o sprzedaży działki nr 45 jest inicjatywa jaką wykazało ?X?, które to wystąpiło do Wnioskodawcy z propozycją zakupu działki nr 45, na podstawie sporządzonego wcześniej na jej zlecenie projektu technicznego zadania ?Przebudowa przeciwpowodziowej infrastruktury technicznej (?).?

Wnioskodawca, wprawdzie prowadzi działalność gospodarczą, z tytułu której jej czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże rodzaj prowadzonej działalności nie jest związany ze świadczeniem usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym z tytułu przychodów z prowadzonego gospodarstwa rolnego, jednakże fakt ten nie przesądza za uznaniem go za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki nr 45, bowiem jak wskazano powyżej, działka ta nie była w żaden sposób wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca dotychczas nie dokonywał zbycia żadnych nieruchomości gruntowych, a posiadanych innych nieruchomości rolnych, oprócz działki będącej przedmiotem wniosku, nie zamierza sprzedawać.

Zatem Wnioskodawca dokonując zbycia działki nr 45, wykonuje czynności zarządu swoim majątkiem prywatnym. Nie można uznać, by planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki nr 45, przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną.

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie przedmiotowej działki nr 45, nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowego gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym ? nie mających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można uznać sprzedaży przedmiotowej działki przez Wnioskodawcę za przejaw jego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji stwierdzić należy, że planowana dostawa przedmiotowej działki nr 45 nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa działki nr 45 będzie podlegała zwolnieniu z podatku VAT. Jako przepis będący przedmiotem interpretacji indywidualnej Wnioskodawca powołał art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W tym miejscu należy podkreślić, iż nie można utożsamiać czynności zwolnionych z opodatkowania z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu. Zwolnieniem od podatku objęta jest bowiem taka czynność, która co do zasady podlega opodatkowaniu, tj. podlega regulacjom ustawy o VAT lecz ustawodawca zwolnił ją od podatku. Nie podlega natomiast opodatkowaniu taka czynność, która w ogóle jest wyłączona z regulacji w zakresie podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż działki nr 45 będzie zwolniona z podatku VAT uznać należało za nieprawidłowe, bowiem dostawa ta będzie pozostawała poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie nadmienia się, iż w myśl w art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika więc, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.