Czy podlega opodatkowaniu dostawa działek zakupionych w celu powiększenia gospodarstwa rolnego przez (...)

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2012r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 maja 2012r. (data wpływu 27 sierpnia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 sierpnia 2012r. znak IBPP1/443-547/ 12/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1986r. Należne podatki z działalności gospodarczej były i są opłacane terminowo. Od wstąpienia do Unii Europejskiej w branży (produkcji) następowała korekta zamówień in minus każdego roku i trwa do obecnego czasu. Uzyskane nadwyżki dochodu z działalności gospodarczej były przeznaczone na bieżące potrzeby, kształcenie dzieci oraz na sukcesywne zakupy działek (w celu zaspokojenia przyszłych potrzeb mieszkaniowych, budowa domu, przyszłe gospodarstwo), jako wiano dla dzieci. Przy zakupie działek na powiększenie gospodarstwa rolnego były opłacane stosowne opłaty naliczane przez notariusza. Obecnie obszar gospodarstwa rolnego wynosi 17,58 ha. Postępowanie takie było według Wnioskodawcy najbardziej racjonalne ze względu na własne doświadczenie. Według Wnioskodawcy, odpowiednie wykształcenie zależne od osobistych predyspozycji dzieci może dać w przyszłości możliwość zatrudnienia na odpowiednim stanowisku, dobrej pracy i satysfakcji z jej wykonywania.

Zakupione działki są przeznaczone na miejsca siedliskowe (pod zabudowę) po części dla dzieci, których Wnioskodawca posiada pięcioro. Gospodarstwo rolne Wnioskodawca prowadzi z żoną na zasadzie współwłasności małżeńskiej od roku 1986, po zakupie pierwszej działki rolnej. W prowadzeniu gospodarstwa pomagały również wszystkie dzieci w dostępnym dla nich czasie. Należne podatki gruntowe opłacane były i są opłacane terminowo. Po ukończeniu studiów, trójka dzieci pozostała poza miejscem zamieszkania gdzie założyła rodziny i tam zamieszkała, znajdując po swoim kierunku wykształcenia odpowiednią pracę. Z pozostałych dwóch synów, jeden ukończył w 2011r. studia i pracuje też poza miejscem zamieszkania mając dobrą pracę. Drugi syn jest na drugim roku studiów i wszystko wskazuje na to, iż on również pozostanie poza miejscem zamieszkania. Przyczyną takiej sytuacji jest znalezienie odpowiedniej pracy w rejonie zamieszkania Wnioskodawcy po kierunku wykształcenia.

Obecnie Wnioskodawca i jego żona są na emeryturze. W sierpniu 2011r. uległo spaleniu 2/3 domu mieszkalnego Wnioskodawcy, na którego remont odszkodowanie z PZU pokryło około połowy poniesionych wydatków. W takiej sytuacji najważniejsze jest dokończenia remontu domu. Posiadając dzieci Wnioskodawca jest zobligowany, w miarę swoich możliwości, do niesienia im finansowej pomocy. Sprzedaż działek będzie przeznaczana sukcesywnie na pomoc dzieciom (ewentualnie wnukom) w zakupie mieszkania lub budowy domu, spłacie zaciągniętych zobowiązań (kredytów). W przyszłości pozostała część gospodarstwa zostanie podzielona pomiędzy piątkę dzieci lub wnuki.

Przedmiotowa działka nr 387 została zakupiona 21 grudnia 2000r., przy zakupie nie naliczano i odliczano podatku VAT oraz nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Działka nie jest ujęta w planie przestrzennym zagospodarowaniu terenu Gminy, lecz znajduje się w pasie już istniejącej zabudowy.

W 2007r. została sprzedana jedna działka nr 181 o powierzchni 0,21 ha.

Działka nr 387 została przekształcona i podzielona na 11 działek pod zabudowę mieszkaniową.

W 2008r. została sprzedana jedna działka nr 749/2 o powierzchni 0,44 ha.

W 2011r. została sprzedana jedna działka nr 387/13 o powierzchni 0,19 ha.

W 2012r. została sprzedana jedna działka nr 387/12 o powierzchni 0,13 ha.

W przyszłości, jeżeli zajdzie potrzeba, to inne działki zostaną sprzedane na ww. zobowiązania.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Działalność gospodarczą Wnioskodawca zaczął prowadzić od 26 lutego 1986r., asortyment produkcji był różny zależny od potrzeb rynku, pierwszą było wykonywanie opasek zaciskowych blaszanych do autobusów, następną było uruchomienie produkcji asortymentu (detali) w kooperacji do tuneli zamrażalniczych, która trwa do dnia dzisiejszego. W okresie recesji (lata 1990-1992) Wnioskodawca uruchomił produkcję układu wydechowego do ciągnika dla hurtowni oraz różne pozycje przeznaczone do kanalizacji i odwodnień gruntu. Po roku 1992 Wnioskodawca uruchomił (zaprojektował i wykonał) automaty do produkcji linek tnących do cięcia pianki tapicerskiej oraz automat do produkcji zapinek metalowych służących do pakowania taśmami polipropylenowymi. Produkcja linek do cięcia pianki tapicerskiej trwa do dnia dzisiejszego, natomiast nie ma zamówień na zapinkę metalową, zastępuje ją zgrzewanie termiczne taśmy opakowaniowej. Działalność gospodarcza prowadzona jest po dzisiejszy dzień (do tuneli zamrażalniczych i produkcja linek tnących).
   
2. Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym VAT z działalności gospodarczej po dzisiejszy dzień od 26 lutego 1986r.
   
3. Rolnikiem ryczałtowym Wnioskodawca jest bez przerwy od dnia 14 stycznia 1986r.
   
4. Według przestrzennego planu zagospodarowania gminy do roku 2003, działka 387 była częściowo ujęta jako grunt pod zabudowę, a dalsza część jako grunt rolny. Natomiast w wyciągu ze Starostwa Powiatowego, powyższa działka klasyfikowana jest jako R IV a, R IV b, R V.
   
5. Działka została zakupiona na powiększenie gospodarstwa rolnego, i była prowadzona na niej działalność rolnicza.
   
6. Przedmiotowa działka była przeznaczona pod zabudowę siedliskową dla syna Krzysztofa. Pod koniec studiów syna, Wnioskodawca i on również, robił rozeznanie, co do możliwości zatrudnienia w okolicach miejsca zamieszkania, głównie w działającej w regionie Specjalnej Strefie Ekonomicznej. W obliczu braku zatrudnienia w najbliższym rejonie miejsca zamieszkania, syn zaczął szukać w miejscu gdzie studiował i tam podjął pracę po ukończeniu studiów.
   
7. Działka została wydzielona z gruntu gospodarstwa rolnego, a działalność rolnicza była prowadzona od dnia zakupu do 2010r., a obecnie jest co jakiś czas zruszana broną talerzową w celu zapobieżenia jej degradacji, poprzez zarastanie chwastami i samosiejkami drzewostanu.
   
8. Działka została zakupiona na powiększenie gospodarstwa, w celu prowadzenia działalności rolniczej. Od dnia zakupu była uprawiana i obsiewana do dnia wydzielenia z gruntu gospodarstwa rolnego. Uzyskane plony były sprzedawane na przemiał do młyna i na paszę dla trzody chlewnej oraz na własne potrzeby.
   
9. Przyczyną podziału działki była zmiana decyzji syna Krzysztofa co do miejsca zamieszkania w związku z podjętą pracą i tam ułożeniem sobie przyszłości (zakup mieszkania). Ponadto, co nie było do przewidzenia, w sierpniu 2011r. uległo spaleniu 2/3 domu mieszkalnego Wnioskodawcy po uderzeniu pioruna. Odszkodowanie z PZU pokryło część poniesionych kosztów, a na dalsze prace potrzebne są inne źródła finansowania. W takiej sytuacji pilne jest dokończenie remontu domu.
   
10. Na przedmiotowe działki nie ma przestrzennego planu zagospodarowania gminy. Obowiązuje studium uwarunkowań i kierunku zagospodarowania przestrzennego gruntu. Działka 387 po podziale na 11 części będzie ujęta jako grunt pod zabudowę mieszkaniową chociaż w operacie wykonanym po podziale, działki figurują jako R IV a, R IV b, R V.
    
11. Wnioskodawca nie ubiegał się o przekształcenie gruntu z rolnego na budowlany.
    
12. Wnioskodawca występował o warunki zabudowy dla przedmiotowych działek w roku 2009. Decyzja była potrzebna do podziału działki 387 na 11 mniejszych, ponieważ nie można było zbyć działki w całości. W decyzji o warunkach zabudowy określono grunty jako zabudowa mieszkaniowa.
    
13. Nabywców na działki Wnioskodawca zamierza pozyskać poprzez umieszczenie tablicy informacyjnej o sprzedaży koło działki oraz ogłoszenie w lokalnej prasie.
    
14. Żadne inne działania marketingowe nie będą podejmowane w celu sprzedaży działek.
    
15. Przy podziale działki na 11 mniejszych, obligatoryjnie została wydzielona droga, jako wymóg swobodnego dojazdu do każdej działki. Innych uatrakcyjnień działek przed sprzedażą nie było wykonywanych ze strony Wnioskodawcy.
    
16. Działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.
    
17. Z wcześniejszych dostaw działek nie płacono podatku.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako osoba fizyczna niebędąca przedsiębiorcą Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek VAT od sprzedaży działek z majątku wspólnego małżonków, nienabytego do celów działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze budżet państwa, jego przychody oraz rozchody, Wnioskodawca nadmienił, iż należne podatki z działalności gospodarczej oraz podatek rolny były i są płacone terminowo.

Po przeanalizowaniu ustawy oraz innych publikacji na temat podatku od sprzedaży działek przekształconych z działek rolnych zakupionych bez zamiaru odsprzedaży, w ocenie Wnioskodawcy, taki podatek nie powinien być naliczany. Sukcesywne zakupy działek były realizowane w celu zaspokojenia przyszłych potrzeb socjalnych dzieci, budowa domu, ewentualnie jako przyszłe gospodarstwo, (wiano) dla dzieci. Sprzedaż działek będzie przeznaczana sukcesywnie na pomoc dzieciom (ewentualnie wnukom) w zakupie mieszkania lub budowy domu, spłacie zaciągniętych zobowiązań (kredytów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca, w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda bowiem czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), w którym Sąd stwierdził, że osobie fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby, zaś okoliczność, iż osoba ta jest ?rolnikiem ryczałtowym? w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

ETS wskazał, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same w sobie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nadto wskazał, że liczba i zakres dokonywanych transakcji nie mają znaczenia decydującego, albowiem dużą liczbę transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Nie jest również zdaniem Trybunału decydująca długość okresu w jakim następowały transakcje sprzedaży działek ani wysokość osiągniętych przychodów albowiem elementy te mogą odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Z treści wskazanych orzeczeń wynika ponadto, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący ?działalność gospodarczą? w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając działki, bądź przeznaczone pod zabudowę bądź rolne, będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy w żadnym zakresie nie wskazują, że aktywność Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowego gruntu jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Wnioskodawcy nie towarzyszył przy nabyciu przedmiotowej działki ani w okresie jej posiadania zamiar jej odsprzedaży, a wręcz odwrotnie ? została ona nabyta na cele prowadzonego gospodarstwa rolnego. Nieruchomość ta nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie podejmował też żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia przedmiotowych działek poprzez np. uzbrojenie lub wyposażenie terenu. Wnioskodawca nie ubiegał się o przekształcenie gruntu z rolnego na budowlany. Natomiast wystąpił o warunki zabudowy dla przedmiotowych działek w roku 2009r. Decyzja była potrzebna do podziału działki 387 na 11 mniejszych, ponieważ nie można było zbyć działki w całości. W decyzji o warunkach zabudowy określono grunty jako zabudowa mieszkaniowa. Nabywców na działki Wnioskodawca zamierza pozyskać poprzez umieszczenie tablicy informacyjnej o sprzedaży koło działki oraz ogłoszenie w lokalnej prasie. Żadne inne działania marketingowe nie będą podejmowane w celu sprzedaży działek. Przyczyną podziału działki była zmiana decyzji syna Krzysztofa co do miejsca zamieszkania w związku z podjętą pracą i tam ułożeniem sobie przyszłości (zakup mieszkania). Ponadto, co nie było do przewidzenia, w sierpniu 2011r. uległo spaleniu 2/3 domu mieszkalnego Wnioskodawcy po uderzeniu pioruna. Odszkodowanie z PZU pokryło część poniesionych kosztów, a na dalsze prace potrzebne są inne źródła finansowania. W takiej sytuacji pilne jest dokończenie remontu domu. Wnioskodawca, wprawdzie prowadzi działalność gospodarczą, z tytułu której jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże rodzaj prowadzonej działalności nie jest związany ze świadczeniem usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym w związku ze sprzedażą produktów rolnych pochodzących z gospodarstwa rolnego, jednakże fakt ten nie przesądza za uznaniem go za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży gruntu wykorzystywanego przez niego ? jako rolnika ryczałtowego ? do działalności rolniczej nieopodatkowanej podatkiem VAT.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji wystąpiły pojedyncze z przykładowo wskazanych w orzeczenia TS UE C-180/10 i C-181/10 okoliczności, związane z podziałem działki nr 387 na 11 działek oraz uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy, jak Wnioskodawca wskazał, potrzebnej do podziału działki nr 387. Nie można jednak przypisać Wnioskodawcy aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Wnioskodawca, dokonując zbycia działek wydzielonych z działki nr 387 wykorzystywanej do celów prowadzonego gospodarstwa rolnego, wykonuje zatem czynności zarządu swoim majątkiem prywatnym. Nie można uznać, by planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż ww. działek przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną.

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie przedmiotowych działek, wchodzących uprzednio w skład gospodarstwa rolnego i użytkowanych rolniczo przez Wnioskodawcę, nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia tych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego ? stałego i zorganizowanego ? charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można uznać sprzedaży przedmiotowych działek przez Wnioskodawcę za przejaw jego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy uznać, że w ocenie tut. organu nie stwierdzono aktywności Wnioskodawcy w zbyciu przedmiotowych działek, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności ? zatem Wnioskodawcy nie można w tej konkretnej sytuacji uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonując dostawy przedmiotowych działek korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym.

W konsekwencji stwierdzić należy, że dostawa przedmiotowych działek nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia opodatkowania dostawy 11 działek wydzielonych z działki nr 387, przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca przedstawił wyczerpująco zaistniały stan faktyczny.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zaznaczyć, że tut. organ nie jest uprawniony do dokonywania analizy załączonych do wniosku dokumentów, a interpretację wydaje w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

Ponadto tut. organ zauważa, że niniejsza interpretacja dotyczy wskazanego we wniosku Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem interpretację wydać można na rzecz jednej osoby fizycznej, a nie dla małżonków. Jeżeli małżonka Wnioskodawcy jest zainteresowana uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej, powinna złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.