Opodatkowanie sprzedaży przez Wnioskodawcę w trybie bezprzetargowym udziału w prawie własności boksu (...)

Opodatkowanie sprzedaży przez Wnioskodawcę w trybie bezprzetargowym udziału w prawie własności boksu garażowego nr 2 oraz udziału w prawie użytkowania wieczystego działki na której ten boks garażowy jest posadowiony.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 maja 2014 r. (data wpływu 3 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 4 września 2014 r. (data wpływu 9 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę w trybie bezprzetargowym udziału w prawie własności boksu garażowego nr 2 oraz udziału w prawie użytkowania wieczystego działki na której ten boks garażowy jest posadowiony - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z 28 maja 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę w trybie bezprzetargowym udziału w prawie własności boksu garażowego nr 2 oraz udziału w prawie użytkowania wieczystego działki na której ten boks garażowy jest posadowiony.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 września 2014 r. (data wpływu 9 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 sierpnia 2014 r. znak: IBPP1/443-549/14/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Nieruchomość usytuowana na działce nr a obręb b jednostka ewidencyjna K, stanowiąca odrębny lokal niemieszkalny - boks garażowy nr 2 o powierzchni 17 m2 położony w Zespole Garażowym nr 2, zgodnie z danymi ujawnionymi w prowadzonej dla tej nieruchomości księdze wieczystej nr xxx stanowi współwłasność I. T. w 1/8 części, Gminy Miejskiej K. w 1/8 części oraz na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej A. i R. Ł. - w 6/8 częściach. Ponadto z własnością przedmiotowego lokalu związany jest udział w wysokości 1/6 części w prawie użytkowania wieczystego działki nr a w obrębie b jednostka ewidencyjna K., objętej księgą wieczystą nr yyy oraz częściach wspólnych posadowionych na tej działce budynków niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli lokali.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla K. w K. Wydział I Cywilny z dnia 13 listopada 2007 r. sygn. akt I zzz spadek po I. T. zmarłej 16 lipca 2000 r. w K., ostatnio stale zamieszkałej w K., nabyli na podstawie ustawy mąż S. T. w 1/4 części oraz dzieci: B. T. w 1/4 części, M. T. w 1/4 części oraz J. T. w 1/4 części. Natomiast na mocy postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K. Wydział I Cywilny z 13 czerwca 2008 r. sygn. akt I yyy spadek po J. T. zmarłym 10 sierpnia 2007 r. w E., ostatnio stale zamieszkałym w K., nabyła na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza - Gmina Miejska K. w całości. Natomiast A. i R. Ł. nabyli prawo własności do 6/8 części tej nieruchomości w następstwie nabycia od S. T. i A. T. przysługujących im udziałów. W świetle zatem powołanych dokumentów aktualnie prawo własności do nieruchomości stanowiącej boks garażowy położony w K. na os. N. 32A przysługuje: w 1/8 części B. T., w 6/8 częściach na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej A. i R. Ł. oraz w 1/8 części Gminie Miejskiej K. W związku ze złożonym przez A. i R. Ł. wnioskiem o sprzedaż udziału Gminy Miejskiej K. w przedmiotowej nieruchomości lokalowej rozważana jest możliwość sprzedaży przez Gminę udziału wynoszącego 1/8 część w tej nieruchomości na rzecz wyżej wymienionych. Powyższa transakcja miałaby nastąpić w drodze umowy cywilno-prawnej w formie aktu notarialnego za cenę określoną w oparciu o wartość ustaloną w operacie szacunkowym. W zgromadzonych aktach sprawy brak jest informacji na temat daty powstania przedmiotowego garażu, nie jest również wiadomym przez kogo został wybudowany i kiedy oddano go do użytku. Z księgi wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości wynika jednak, iż w 1991 r. został on nabyty przez S. i I. T., a zatem stwierdzić można, iż przed tą datą została zakończona budowa tego budynku i został on oddany do użytku.

Dodatkowo wyjaśnić należy, iż Gmina Miejska K. nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie tej nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i co z tego wynika nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego wydano 22 lutego 1995 r. Rejestracja Wnioskodawcy jako podatnika VAT związana jest m.in. z zawieraniem przez Wnioskodawcę umów cywilnoprawnych.

Z uwagi na fakt. iż z własnością lokalu niemieszkalnego - boksu garażowego nr 2 położonego w Zespole Garażowym nr 2 objętego księgą wieczystą nr xxx związany jest udział w wysokości 1/6 części w prawie użytkowania wieczystego działki nr a obr. b jedn. ewid. K. objętej księgą wieczystą nr yyy przedmiotem umowy sprzedaży oprócz udziału w prawie własności ww. boksu garażowego będzie również udział w prawie użytkowania wieczystego w wysokości 1/48 części (tj. 1/6 z 1/8 części).

Jak ustalono na podstawie dostępnej dokumentacji omawiany lokal niemieszkalny - boks garażowy nr 2 o powierzchni 17 m2 powstał w latach 50-tych. Przedmiotowy boks położony jest w zabudowie szeregowej z innymi garażami. Technologia jego wykonania jest tradycyjna murowana, fundamenty i stropy betonowe. Ściany wykonano z pustaków i tynku cementowo - wapiennego, dach pokryty jest papą na lepiku. Ściany garażu są popękane, pomalowane farbą emulsyjną, wylewka betonowa pokryta terakotą. Sufit również jest popękany, wybrzuszony, miejscami na ścianach widoczne są zacieki od wody. Uprzejmie wyjaśnia się, iż Urząd Miasta K. nie dysponuje informacją na temat nadania budynkowi symbolu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, niemniej jednak jego przeznaczenie (garaż) kwalifikuje ten budynek pod symbolem PKOB 1242 (budynki garaży), zaś jego parametry pozwalają na przyjęcie, iż jest to budynek trwale związany z gruntem.

Jak wskazano powyżej z dokonanych ustaleń omawiany boks garażowy wybudowany został w latach 50-tych, zatem jak się wydaje do pierwszego zasiedlenia doszło w tamtym okresie. Następnie, na podstawie aktu notarialnego z dnia 16 stycznia 1991 r. Gmina Miejska K. sprzedała S. i I. T. przedmiotowy garaż oznaczony numerem 2 oraz oddała udział 1/6 części w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości, na której garaż jest posadowiony. W toku prowadzonych czynności ustalono, iż po nabyciu własności garażu przez S. i I. T. garaż najprawdopodobniej nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Stosownie natomiast do danych ujawnionych aktualnie w księdze wieczystej prowadzonej dla przedmiotowego lokalu niemieszkalnego nr xxx podstawę wpisu współwłaścicieli garażu stanowią:

  • I. T. - umowa sprzedaży z 16 stycznia 1991 r.;
  • R. i A. Ł. (wspólność ustawowa majątkowa małżeńska) - postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku z 13 listopada 2007 r., sygn. akt I aa oraz umowa sprzedaży z 6 marca 2008 r.;
  • Gmina Miejska K. - postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku z 13 listopada 2007 r., sygn. akt I bb oraz postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku z 13 czerwca 2008 r., sygn. akt I cc.

Z garażu aktualnie korzystają jego współwłaściciele.

Jak już informowano, Gmina Miejska K. nabyła udział w przedmiotowej nieruchomości na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K. Wydział I Cywilny z dnia 13 czerwca 2008 r. sygn. akt I dd, w którym Sąd stwierdził, iż spadek po J. T. na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyła Gmina Miejska K. w całości. Wobec powyższego nabycie to nie podlegało opodatkowaniu, a w momencie nabycia udziału w prawie własności boksu garażowego Gminie Miejskiej K. nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Omawiany boks garażowy również w okresie po nabyciu przez Gminę Miejską K. udziału w prawie jego własności wykorzystywany był wyłącznie przez współwłaścicieli. W toku prowadzonego postępowania nie ustalono aby w okresie tym zostały podpisane umowy najmu lub dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziału Wnioskodawcy w wysokości 1/8 części nieruchomości usytuowanej na działce nr a obręb b jednostka ewidencyjna K., stanowiącej odrębny lokal niemieszkalny - boks garażowy nr 2 o powierzchni 17 m2 położony w Zespole Garażowym nr 2 na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 9 ustawy o gospodarce nieruchomościami w trybie bezprzetargowym na rzecz współwłaścicieli nieruchomości - osób fizycznych w drodze umowy cywilno - prawnej jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziału w wysokości 1/8 części nieruchomości usytuowanej na działce nr a obręb b jednostka ewidencyjna K., stanowiącej odrębny lokal niemieszkalny - boks garażowy nr 2 o powierzchni 17 m2 położony w Zespole Garażowym nr 2 na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 9 ustawy o gospodarce nieruchomościami w trybie bezprzetargowym na rzecz współwłaścicieli nieruchomości - osób fizycznych w drodze umowy cywilno - prawnej jest zwolniona od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, będąc stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 traktowana jako dostawa budynków, budowli lub ich części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

  1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
  2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
  3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
  4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
  5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
  6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem ?przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel? (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołujące się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 K.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 K.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 K.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały lub inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.).

Wnioskodawca podał we wniosku, że przedmiotem planowanej sprzedaży ma być udział w prawie własności boksu garażowego nr 2 oraz udział w prawie użytkowania wieczystego działki na której ten boks garażowy jest posadowiony.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowy boks garażowy jest budynkiem trwale związanym z gruntem i kwalifikuje ten budynek pod symbolem PKOB 1242 (budynki garaży).

Grunt spełnia zatem definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu w tym sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych.

W myśl art. 3 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1.obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

  1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
  2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
  3. obiekt małej architektury;

2.budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

3.budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Pod symbolem 1242 w PKOB ujęte są budynki garaży. Klasa ta obejmuje:

  • garaże i zadaszone parkingi;
  • budynki do przechowywania rowerów.

Klasa nie obejmuje:

  • stacji obsługi (1230);
  • parkingów w budynkach przeznaczonych głównie do innych celów.

W świetle powyższego przedmiotowy boks garażowy mający być przedmiotem sprzedaży, będący jak wskazał Wnioskodawca budynkiem objętym PKOB, spełnia również definicję towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a sprzedaż udziału w prawie własności tego garażu jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy ? opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy ? czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Tak więc Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem sprzedaż udziału w prawie własności ww. boksu garażowego wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu, na którym ten boks garażowy jest posadowiony przez Wnioskodawcę - co do zasady - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, dla której to czynności podatnikiem jest Wnioskodawca.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Art. 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT ilekroć w jej przepisach mowa jest o pierwszym zasiedleniu ? rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

  1. wybudowaniu lub
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z przytoczonej wyżej ustawowej definicji ?pierwszego zasiedlenia? wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

  1. oddanie do użytkowania,
  2. w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,
  3. pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby miało miejsce ?pierwsze zasiedlenie? w rozumieniu powyższej normy prawnej, muszą zostać spełnione wszystkie przesłanki łącznie wymienione w przywołanym przepisie. Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę (użytkownika) do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, gdyż sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Natomiast w sytuacji gdy nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należy sprawdzić zakres zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

  1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Treść art. 43 ust. 7a powyższej ustawy wskazuje, że warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem będącym przedmiotem dostawy, który z tym gruntem jest trwale związany.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości - budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT istotne jest czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Analizując powołaną w niniejszej interpretacji definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom ? po spełnieniu określonych warunków ? skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że analizując zagadnienie pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do wskazanego boksu garażowego tut. organ zauważa, że jego sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Przedmiotowy boks garażowy jak wskazano we wniosku wybudowany został w latach 50-tych XX wieku. Następnie, na podstawie aktu notarialnego z dnia 16 stycznia 1991 r. Gmina Miejska K. sprzedała S. i I. T. przedmiotowy garaż oznaczony numerem 2 oraz oddała udział 1/6 części w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości, na której garaż jest posadowiony. Po nabyciu własności garażu przez S. i I. T. garaż najprawdopodobniej, jak wskazał Wnioskodawca, nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla K. w K. Wydział I Cywilny z dnia 13 listopada 2007 r. sygn. akt I aa spadek po I. T. zmarłej 16 lipca 2000 r. w K., nabyli na podstawie ustawy mąż S. T. w 1/4 części oraz dzieci: B. T. w 1/4 części, M. T. w 1/4 części oraz J. T. w 1/4 części. Natomiast na mocy postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K. Wydział I Cywilny z 13 czerwca 2008 r. sygn. akt I bb spadek po J. T. zmarłym 10 sierpnia 2007 r., nabyła na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza - Gmina Miejska K. w całości. Powyższe nabycie nie podlegało opodatkowaniu, a w momencie nabycia udziału w prawie własności boksu garażowego Gminie Miejskiej K. nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Omawiany boks garażowy również w okresie po nabyciu przez Gminę Miejską K. udziału w prawie jego własności wykorzystywany był wyłącznie przez współwłaścicieli. W toku prowadzonego postępowania Wnioskodawca nie ustalił aby w okresie tym zostały podpisane umowy najmu lub dzierżawy.

Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie tej nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i co z tego wynika nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zatem z powyższego ciągu zdarzeń nie wynika, aby przedmiotowy boks garażowy po jego wybudowaniu w latach 50 XX wieku był oddany do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi.

W konsekwencji nie doszło do jej pierwszego zasiedlenia wskazanego we wniosku boksu garażowego. Tym samym jak już stwierdzono jego sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Należy zatem dokonać analizy możliwości zwolnienia od podatku VAT sprzedaży udziału w przedmiotowym boksie garażowym na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego udziału w prawie własności boksu garażowego.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca przedmiotowy udział w prawie własności boksu garażowego nabył w drodze spadku po J. T. Powyższe nabycie nie podlegało opodatkowaniu, a w momencie nabycia udziału w prawie własności boksu garażowego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowego boksu garażowego.

Zatem sprzedaż udziału w prawie własności przedmiotowego boksu garażowego spełniać będzie warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i lit. b ustawy o VAT dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT dostawy udziału w tym boksie.

Tym samym sprzedaż udziału w boksie garażowym korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W związku z powyższym, również sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działki, na której ten boks garażowy jest posadowiony, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości powinna być zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT należało uznać za nieprawidłowe. Bowiem jak uprzednio stwierdzono sprzedaż boksu garażowego korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, natomiast sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działki, na której ten boks garażowy jest posadowiony, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika