Opodatkowanie sprzedaży udziałów w prawie własności działek

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 czerwca 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 8 września 2014 r. (data wpływu 12 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prawie własności działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z 4 czerwca 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prawie własności działek.

Wniosek uzupełniono pismem z 8 września 2014 r. (data wpływu 12 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 sierpnia 2014 r. znak: IBPP1/443-576/14/MS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 28 grudnia 2006 r. Wnioskodawca nabył jedną czwartą wartości udziałów w nieruchomości gruntowej położonej w K. przy ul. Z. G. nr działki 234/1. Następnie 6 maja 2008 r. Wnioskodawca nabył udziały w wysokości jednej drugiej wartości w położonej obok nieruchomości gruntowej o nr działki 235.

Nabyte udziały w nieruchomościach gruntowych nie były związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie lokali i zarządzaniu nieruchomościami własnymi.

Udziały w nieruchomościach gruntowych nabyto w ramach zarządu majątkiem osobistym i nie zostały wprowadzone do ewidencji rzeczowego majątku związanego z działalnością.

Nabyte udziały były od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej w tym zakresie i nie podlegały obowiązkowi podatkowemu od towarów i usług VAT.

W kolejnych latach otrzymano warunki zabudowy na tych działkach.

Przez cały okres od chwili nabycia udziałów do chwili obecnej na tych działkach nie były wykonywane żadne prace - nie były zaangażowane żadne środki finansowe.

W tym okresie Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości, części nieruchomości czy też prawa użytkowania wieczystego gruntu poza działalnością gospodarczą.

Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedaż udziałów w tych nieruchomościach (działki nr 234/1 i 235).

Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT od lipca 1993 r. PKD 68.20.Z. Regon xxx.

Działki nr 234/1 i 235 zostały nabyte w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, nie zostały do tego wykorzystane ze względu na brak wystarczających środków finansowych do tej inwestycji. Działki nie zostały nabyte do odsprzedaży.

W momencie sprzedaży będą to działki przeznaczone pod zabudowę.

Decyzja wydana (WZ) nr AU yyy wydana 8 listopada 2011 r. na zabudowę mieszkaniową. Współwłaściciel wystąpił 11 maja 2011 r. o wydanie warunków zabudowy w celu realizacji budowy obiektu mieszkalnego, tzn. zzz K. ul. W.

Działki od chwili nabycia w żaden sposób nie były wykorzystywane, w tym okresie jedynie współwłaściciel wystąpił o warunki zabudowy (Wnioskodawca żadnej działalności na tych działkach nie prowadził), żadnych nakładów nie ponosił za wyjątkiem uzyskania zgód na przyłącza mediów (bez pozwolenia na budowę).

Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. Działki nie były wykorzystywane do produkcji rolnej. Brak środków finansowych na realizację bieżących potrzeb finansowych i spłatę bieżących kredytów jest przyczyną sprzedaży działek. Środki zostaną przeznaczone na cele bytowe i spłatę posiadanych kredytów. Działki nie były przedmiotem najmu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania oraz o zmianę przeznaczenia terenu (tzw. wyłączenie z produkcji rolnej). Wnioskodawca występował jedynie o warunki przyłączy mediów. Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych prac za wyjątkiem uzyskanych pozwoleń na przyłącze.

W celu sprzedaży Wnioskodawca złoży ofertę sprzedaży w biurze nieruchomości.

Na pytanie tut. organu ?W jaki sposób pozyska Pan lub zamierza pozyskać nabywcę (nabywców) tych działek?? Wnioskodawca wskazał, że poprzez ogłoszenie we współpracy z biurem nieruchomości.

Wnioskodawca nie stosuje żadnych ogłoszeń za wyjątkiem tych z biura nieruchomości.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca nabył 8 maja 2012 r. sąsiednią działkę w B. przy ul. S. Nieruchomość ta jest przyległa do nieruchomości Wnioskodawcy, w której obecnie prowadzi działalność gospodarczą.

W 2010 r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość ale z tego tytułu nie składał deklaracji VAT-7 i nie odprowadzał podatku VAT ponieważ nieruchomość była nieopodatkowana podatkiem VAT.

Na chwilę obecną Wnioskodawca nie zamierza dokonywać sprzedaży innych nieruchomości. Środki uzyskane Wnioskodawca przeznaczy na spłatę bieżących zobowiązań kredytowych i bieżącą działalność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży udziałów w nieruchomościach gruntowych (działki nr 234/1 i nr 235) wystąpi obowiązek podatkowy z tytułu podatku od towarów i usług VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziałów w nieruchomościach gruntowych stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu, jeśli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Nabycie udziałów nastąpiło w ramach zarządu majątkiem osobistym (nie związanym z działalnością gospodarczą) i nie ponoszono przez okres ponad pięciu lat żadnych nakładów finansowych związanych z tymi działkami, w okresie tym nie dokonywano żadnej sprzedaży nieruchomości lub ich części tj. w sposób ciągły dla celów zarobkowych poza działalnością gospodarczą, to sprzedaż udziałów w tych nieruchomościach gruntowych nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 K.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 K.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 K.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały lub inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w prawie własności nieruchomości gruntowych (działek), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami ? według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT ? są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), ?podatnikiem? jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

?Działalność gospodarcza? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że nie wynika z niego aby Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanych działek nr 234/1 i nr 235, podejmował działania porównywalne z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego nabył wprawdzie udziały w prawie własności wskazanych działek, jednakże przedmiotowego nabycia nie można uznać za nabycie charakterystyczne dla podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Z wniosku wynika bowiem, że przedmiotowe nabycie nastąpiło do majątku osobistego Wnioskodawcy. Wnioskodawca nabył bowiem udziały w prawie własności działek nr 234/1 i 235 w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Przy czym, jak podaje, działki te nie zostały do tego wykorzystane ze względu na brak wystarczających środków finansowych do tej inwestycji.

Obecna sprzedaż tych działek ma na celu uzyskanie przez Wnioskodawcę środków na cele bytowe i spłatę posiadanych kredytów.

Jednocześnie z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z) i z tego tytułu jest podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Jednakże nabycie przedmiotowych działek nr 234/1 i 235 (udziałów w prawie ich własności), jak wskazał Wnioskodawca, nie było związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie lokali i zarządzaniu nieruchomościami własnymi. Wnioskodawca stwierdza, że udziały w nieruchomościach gruntowych nabyto w ramach zarządu majątkiem osobistym i nie zostały wprowadzone do ewidencji rzeczowego majątku związanego z działalnością Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca podał, że działki od chwili nabycia w żaden sposób nie były przez niego wykorzystywane, w tym okresie jedynie współwłaściciel wystąpił o warunki zabudowy (Wnioskodawca żadnej działalności na tych działkach nie prowadził), żadnych nakładów nie ponosił za wyjątkiem uzyskania zgód na przyłącza mediów (bez pozwolenia na budowę). Działki nie były przedmiotem najmu Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca nie prowadził działalności rolniczej na działkach nr 234/1 i 235.

Działki będące przedmiotem wniosku nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę i Wnioskodawca nie czerpał pożytków z tych nieruchomości, przez cały okres ich posiadania.

Uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne zostaną przeznaczone na cele bytowe i spłatę posiadanych kredytów.

W odniesieniu do działek mających być przedmiotem planowanej sprzedaży Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania oraz o zmianę przeznaczenia terenu (tzw. wyłączenie z produkcji rolnej).

Na pytanie tut. organu ?Czy w przypadku przedmiotowej sprzedaży działek dokonywał Pan lub będzie Pan dokonywała jakiegokolwiek uatrakcyjnienia nieruchomości np. wyposażenie działek w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej itp.?? Wnioskodawca wskazał, że nie będzie wykonywał żadnych prac za wyjątkiem uzyskanych pozwoleń na przyłącze.

Ponadto w celu ich sprzedaży Wnioskodawca złoży ofertę sprzedaży w biurze nieruchomości. Wnioskodawca nie stosuje żadnych ogłoszeń za wyjątkiem tych z biura nieruchomości.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że zakup i sprzedaż udziałów w prawie własności wskazanych we wniosku działek wypełniają przesłanki działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie ?majątku prywatnego? nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. ?Majątek prywatny? to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W ocenie tut. organu w niniejszej sprawie jeżeli Wnioskodawca nabył przedmiotowe udziały w działkach w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, które nie zostały zrealizowane ze względu na brak środków finansowych, a jedynym działaniem Wnioskodawcy było wystąpienie o zgodę na przyłączenie mediów, to należy uznać, że przedmiotowe działki stanowią część majątku Wnioskodawcy, która nie była przez niego przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej.

Wskazane we wniosku okoliczności świadczą o wyłącznym działaniu Wnioskodawcy zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego w celu wykorzystania na potrzeby prywatne i wskazują, że nie została wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca nie działa jako podatnik VAT.

W ocenie tut. organu Wnioskodawca nie zaangażował (nie będzie angażował) środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie podjął środków (a w szczególności zespołu środków) zbliżonych do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami lecz dokonał zwykłego zarządu prywatną nieruchomością, o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziałów w działkach 234/1 i 235, korzystał będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.