W przedmiocie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku umów sprzedaży węgla (...)

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2014 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku umów sprzedaży węgla opałowego zawieranych przez Wnioskodawcę.

Wniosek został uzupełniony pismem z 4 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 29 sierpnia 2014 r. nr IBPP1/443-580/14/BM.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się wydobyciem węgla kamiennego. Celem usprawnienia sprzedaży wydobywanego produktu oraz zapewnienia jego zbytu zamierza z tzw. grupą Autoryzowanych Sprzedawców zawrzeć umowy ramowe, które będą określały ogólne warunki, z uwzględnieniem których odbywała się będzie sprzedaż. W projektowanych umowach zasady dostaw węgla określone zostały w oparciu o Międzynarodowe Reguły Handlu Incoterms 2010. Przewiduje się, że dostawy będą się odbywały bądź to według reguł FCA, bądź też według reguł CPT. W przypadku tych ostatnich w zapisach umownych ustalono, że na życzenie Autoryzowanego Sprzedawcy i po potwierdzeniu przez Wnioskodawcę możliwości organizacji transportu kolejowego, sprzedaż węgla opałowego może być realizowana na bazie CPT kolejowa stacja docelowa wskazana przez Autoryzowanego Sprzedawcę (INCOTERMS 2010). W przypadku takim sprzedaż będzie się odbywała do stacji kolejowych zawartych w Wykazie Odległości Taryfowych część 1 (WOTI) ... S.A., jeżeli wskazana przez Autoryzowanego Sprzedawcę stacja kolejowa będzie obsługiwana przez ... S.A. W sytuacji też takiej koszt rozładunku wagonów, koszt pobytu wagonów w dyspozycji odbiorcy, a także wszelkie inne koszty, które powstaną na stacji docelowej ponosić będzie Autoryzowany Sprzedawca lub odbiorca węgla opałowego. Jednocześnie zakłada się, że strony uzgodnią, iż przy sprzedaży węgla opałowego odbywającego się na bazie CPT towar będzie się uważało za dostarczony w momencie przekazania węgla przewoźnikowi. Ponadto ryzyko utraty lub uszkodzenia towaru (węgla) przechodzić będzie z Wnioskodawcy na Autoryzowanego Sprzedawcę w momencie, gdy towar zostanie powierzony przewoźnikowi.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od 1 lutego 2003 r., podstawowym rodzajem działalności jest wydobywanie węgla kamiennego, Spółka składa deklaracje VAT - 7 w okresach miesięcznych.

Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje w momencie przekazania węgla przewoźnikowi.

W momencie złożenia zamówienia odbiorca ustala sposób odbioru węgla.

W odpowiedzi na pytanie tut. Organ: ?Wnioskodawca wskazał we wniosku, że ?(...) koszt rozładunku wagonów, koszt pobytu wagonów w dyspozycji odbiorcy, a także wszelkie inne koszty (jakie konkretnie są to inne koszty?) które powstają na stacji docelowej będzie ponosić Autoryzowany Sprzedawca lub odbiorca węgla opalowego?. Należy wskazać kto decyduje o tym i od czego zależy, że ww. koszty będzie ponosił Autoryzowany Sprzedawca lub odbiorca, czy będzie to wynikało z umowy zawartej z Autoryzowanym Sprzedawcą czy też na innej podstawie, Wnioskodawca odpowiedział, że u mowa sprzedaży węgla opałowego określi jakie koszty będzie ponosić Autoryzowany Sprzedawca, jakie odbiorca węgla opałowego. Szczegółowe wyliczenie tych kosztów Wnioskodawca wskazał we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji. Uzupełniając informacje ?.jakie konkretnie są to inne koszty? Wnioskodawca ma na uwadze np. koszty kontrolnego przeważania wagonu na wadze przewoźnika, koszty uszkodzenia wagonu oraz inne niezbędne dla prawidłowej realizacji umowy, których w chwili jej zawarcia strony nie są w stanie przewidzieć.

Wnioskodawca zawiera umowę z przewoźnikiem o dostarczenie węgla we własnym imieniu, opłaca tą usługę, następnie koszty refakturuje na Autoryzowanego Sprzedawcę.

Nabywca jest obciążany kosztem powyższej umowy.

Przedmiotem transportu przez przewoźnika jest już węgiel należący do nabywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym momencie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w przypadku, gdy Autoryzowany Sprzedawca zdecyduje się na nabycie węgla z zastosowaniem reguły CPT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem art. 19a ust. 5 i 7 -11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 tej ustawy, które nie znajdują jednak zastosowania w rozpatrywanym przypadku. Jednocześnie brak jest unormowania prawnego, definiującego pojęcie ?dokonania dostawy towarów?. Zważyć jednak wypada, że dokonanie dostawy towarów, to w istocie rzeczy skutek dokonania sprzedaży towaru, polegający w szczególności na przejściu na nabywcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą przy tym o przejściu na nabywcę przedmiotowych korzyści i ciężarów oraz ryzyka jest - co do zasady - moment wydania towaru. Podkreślenia jednocześnie wymaga, że wydanie to nie musi nastąpić bezpośrednio do rąk nabywcy towaru, lecz według jego woli, także do rąk osoby trzeciej, a także nawet przez pozostawienie we władaniu sprzedającego. Wynika to z faktu, że wydanie towaru nie musi przybierać koniecznie charakteru czynności faktycznie dokonanej, lecz może wynikać ze zmiany umówionego pomiędzy sprzedającym a kupującym charakteru posiadania. Sytuacja taka będzie miała miejsce w ostatnim przypadku, gdy sprzedający choć nadal znajduje się w faktycznym posiadaniu podlegającego sprzedaży towaru, to wobec dokonanej (zrealizowanej) już sprzedaży, wszelkie związane z tym towarem korzyści i ciężary nie spoczywają już na nim, lecz na kupującym. Ewentualna też utrata lub uszkodzenie towaru obciążają w tych okolicznościach kupującego i zdarzenia takie mogą się co najwyżej wiązać z jego roszczeniem wobec sprzedającego, nie jednak z tytułu zrealizowanej umowy sprzedaży, ale z tytułu niewłaściwej realizacji tego stosunku prawnego, skutkiem którego sprzedane towary znajdowały się w dalszym jego posiadaniu.

Odnosząc powyższe spostrzeżenia do rozpatrywanego przypadku, zauważyć więc trzeba, że skoro według projektowanych zapisów umowy ramowej strony uznają, iż towar uważa się za dostarczony w momencie przekazania węgla przewoźnikowi i od tego momentu ryzyko utraty lub uszkodzenia towaru przechodzi z Wnioskodawcy na Autoryzowanego Sprzedawcę, to też z momentem tym dochodzi do dokonania dostawy towarów, o której mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji też obowiązek podatkowy w przypadku sprzedaży węgla na bazie CPT powstaje w momencie przekazania węgla przewoźnikowi, nie zaś dopiero z chwilą dostarczenia węgla przez przewoźnika do wskazanej przez Autoryzowanego Sprzedawcę stacji kolejowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Towarami ? w rozumieniu art. 2 pkt 6 tej ustawy ? są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie ?dostawa towarów? w ujęciu art. 7 ust. 1 ww. ustawy obejmuje więc wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przez świadczenie usług ? zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy ? rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 powołanej ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Według art. 19a ust. 2 w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Stosownie do art. 19a ust. 3 usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W myśl art. 19a ust. 4 przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT zajmuje się wydobyciem węgla kamiennego. Celem usprawnienia sprzedaży wydobywanego produktu oraz zapewnienia jego zbytu zamierza z tzw. grupa Autoryzowanych Sprzedawców zawrzeć umowy ramowe, które będą określały ogólne warunki, z uwzględnieniem których odbywała się będzie sprzedaż. W projektowanych umowach zasady dostaw węgla określone zostały w oparciu o Międzynarodowe Reguły Handlu Incoterms 2010. Przewiduje się, że dostawy będą się odbywały bądź to według reguł FCA, bądź też według reguł CPT. W przypadku tych ostatnich w zapisach umownych ustalono, że na życzenie Autoryzowanego Sprzedawcy i po potwierdzeniu przez Wnioskodawcę możliwości organizacji transportu kolejowego, sprzedaż węgla opałowego może być realizowana na bazie CPT kolejowa stacja docelowa wskazana przez Autoryzowanego Sprzedawcę (INCOTERMS 2010). W przypadku takim sprzedaż będzie się odbywała do stacji kolejowych zawartych w Wykazie Odległości Taryfowych. W sytuacji też takiej koszt rozładunku wagonów, koszt pobytu wagonów w dyspozycji odbiorcy, a także wszelkie inne koszty (np. koszty kontrolnego przeważania wagonu na wadze przewoźnika, koszty uszkodzenia wagonu oraz inne niezbędne dla prawidłowej realizacji umowy, których w chwili jej zawarcia strony nie są w stanie przewidzieć), które powstaną na stacji docelowej ponosić będzie Autoryzowany Sprzedawca lub odbiorca węgla opałowego. Jednocześnie zakłada się, że strony uzgodnią, iż przy sprzedaży węgla opałowego odbywającego się na bazie CPT towar będzie się uważało za dostarczony w momencie przekazania węgla przewoźnikowi. Ponadto ryzyko utraty lub uszkodzenia towaru (węgla) przechodzić będzie z Wnioskodawcy na Autoryzowanego Sprzedawcę w momencie, gdy towar zostanie powierzony przewoźnikowi. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje w momencie przekazania węgla przewoźnikowi.

W momencie złożenia zamówienia odbiorca ustala sposób odbioru węgla.

Umowa sprzedaży węgla opałowego określi jakie koszty będzie ponosić Autoryzowany Sprzedawca, jakie odbiorca węgla opałowego.

Wnioskodawca zawiera umowę z przewoźnikiem o dostarczenie węgla we własnym imieniu, opłaca tą usługę, następnie koszty refakturuje na Autoryzowanego Sprzedawcę.

Nabywca jest obciążany kosztem powyższej umowy.

Przedmiotem transportu przez przewoźnika jest już węgiel należący do nabywcy.

Reguły I. 2010 (International Commercial Terms) lub Międzynarodowe Reguły Handlu są zbiorem międzynarodowych reguł określających warunki sprzedaży. Reguły te dzielą koszty i odpowiedzialność pomiędzy nabywcę i sprzedawcę oraz odzwierciedlają rodzaj uzgodnionego transportu. Przewidują posługiwanie się m.in. regułą FCA (?dostarczony do przewoźnika?) oraz regułą CPT (?przewóz opłacony do?).

Reguła CPT oznacza, że sprzedający opłaca fracht do uzgodnionego miejsca, zaś ryzyko utraty i wszelkie dodatkowe koszty ponosi kupujący. Za moment dostarczenia towaru uznaje się dostarczenie towaru do przewoźnika (pierwszego z przewoźników).

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje ogólną zasadę, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest ? co do zasady ? wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu ?jak właściciel? zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług ?dostawa? oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez ?przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel? określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia ?własności w sensie ekonomicznym?, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie ?przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel? dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu ?prawo do rozporządzania jak właściciel? nie można interpretować jako ?prawa własności?. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem ?dostawa towarów? nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Należy mieć na uwadze, że warunki Incoterms nie mają przesądzającego znaczenia dla momentu powstania obowiązku podatkowego, gdyż ustawa o VAT się do nich nie odnosi. Znaczenie ma konkretny stan faktyczny sprawy niezależnie od tego jakiego nazewnictwa używa podatnik. Tym samym interpretacja przepisów prawa podatkowego nie może odnosić się do reguł Inkoterms tylko do konkretnych czynności dokonanych pomiędzy stronami transakcji.

Ustawa o podatku od towarów i usług uzależnia dostawę od przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (władztwo ekonomiczne), a nie od warunków Incoterms na jakich jest ona wykonywana.

W związku z powyższym, odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy, należy stwierdzić, że jeżeli przekazanie przez Wnioskodawcę danego towaru przewoźnikowi, będzie wiązało się z przeniesieniem na nabywcę prawa do dysponowania towarem jak właściciel, i z tym momentem przejdą na nabywcę wszelkie korzyści i ciężary, w tym odpowiedzialność za utratę lub zniszczenie towaru, to należy uznać, że w momencie wydania towaru przewoźnikowi dokonana zostanie dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W tym więc momencie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej transakcji, w myśl art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.