Czy przeniesienie na Wnioskodawcę znaku towarowego tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w (...)

7.10.2014

Czy przeniesienie na Wnioskodawcę znaku towarowego tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce Zależnej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową czynność.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2014 r. (data wpływu 24 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 22 września 2014 r. (data wpływu 24 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy przeniesienie na Wnioskodawcę znaku towarowego tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce Zależnej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową czynność - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z 17 czerwca 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy przeniesienie na Wnioskodawcę znaku towarowego tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce Zależnej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową czynność.

Wniosek uzupełniono pismem z 22 września 2014 r. (data wpływu 24 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 września 2014 r. znak: IBPP1/443-652/14/MS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza umorzyć część udziałów posiadanych w zależnej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka Zależna). Umorzenie będzie mieć charakter tzw. umorzenia automatycznego. Za umorzone udziały Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie w wartości umarzanych udziałów.

W praktyce, może się zdarzyć sytuacja, w której Spółka Zależna nie będzie dysponować środkami pieniężnymi na zapłatę przedmiotowego wynagrodzenia. W takiej sytuacji Spółka Zależna, działając na podstawie art. 453 Kodeks cywilnego, w celu zwolnienia się z ciążącego na niej zobowiązania, za zgodą Wnioskodawcy, przeniesie na niego własności posiadanych aktywów (w ramach tzw. datio in solutum - świadczenie w miejsce wypełnienia). W ramach przedmiotowej umowy datio in solutum zostaną przeniesione m.in. nieruchomości inwestycyjne oraz zorganizowana część przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) Spółki Zależnej. Wartość aktywów przeniesionych na podstawie przedmiotowej umowy będzie niższa od wartości wierzytelności Wnioskodawcy z tytułu umorzenia udziałów. Tym samym część zobowiązania Spółki Zależnej wobec Wnioskodawcy pozostanie nieuregulowana.

Następnie możliwe jest, iż Spółka Zależna przejmie powiązaną ze sobą spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka Powiązana). Na skutek przedmiotowego połączenia do składników majątku Spółki Zależnej wejdzie znak towarowy (dalej: Znak towarowy) uprzednio należący do Spółki Powiązanej, stanowiący przedmiot licencji udzielanej przez tę spółkę Spółce Zależnej i wykorzystywany przez Spółkę Zależną w działalności wchodzącej w skład ZCP.

Po połączeniu, Spółka Zależna zawrze z Wnioskodawcą, w celu całkowitego uregulowania ciążącego na niej zobowiązania w związku z umorzeniem udziałów, kolejną umowę datio in solutum, na podstawie której Spółka Zależna przeniesie na rzecz Wnioskodawcy Znak towarowy.

Znak towarowy przeniesiony na rzecz Wnioskodawcy będzie wykorzystywany przez niego w ramach działalności opodatkowanej.

W uzupełnieniu wniosku z 22 września 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 1 czerwca 2014 r. w związku z prowadzeniem działalności podlegającej opodatkowaniu VAT. Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podatnik dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny przed dniem dokonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnia, iż na moment przeniesienia na Wnioskodawcę znaku towarowego głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy będzie działalność w zakresie barwienia piasku w technologii powlekania powłokowego.
Spółka Zależna jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w związku z prowadzeniem działalności podlegającej opodatkowaniu VAT. Spółka Zależna prowadzi działalność opodatkowaną VAT od kilkunastu lat. W związku z faktem, iż rejestracja nastąpiła ponad 5 lat temu, Spółka Zależna nie archiwizuje już dokumentów z których wynikałaby konkretna data rejestracji.
Znak towarowy, mający zostać przekazany Wnioskodawcy będzie stanowił wartość niematerialną i prawną Spółki Zależnej.
Zorganizowana część przedsiębiorstwa, którą Wnioskodawca nabędzie będzie w momencie nabycia zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie na Wnioskodawcę Znaku towarowego będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i w konsekwencji Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową czynność?

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie na Wnioskodawcę znaku towarowego będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i w konsekwencji Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową czynność.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT opodatkowaniu przedmiotowym podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Zgodnie jednak z art. 6 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do:

transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa;
czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Na mocy art. 7 ust. I ustawy o VAT , przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt I, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wskazane zostało powyżej, w rozumieniu ustawy o VAT termin ?dostawa? oznacza wszelkiego rodzaju przeniesienie prawa do rozporządzania towarem. Pojęcie ?rozporządzenia towarami jak właściciel? należy rozumieć szeroko. Spośród czynności ?przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel? można na pewno wymienić sprzedaż i zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu (np. nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).

Odpłatność czynności (dostawy towarów czy też świadczenia usług) oznacza z kolei wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną, konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż przeniesienie Znaku towarowego w drodze umowy datio in solutum spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów i w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Po pierwsze przenoszony na rzecz Wnioskodawcy Znak towarowy nie stanowi przedsiębiorstwa ant jego zorganizowanej części. Jak zostało to przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego Znak towarowy co prawda wykorzystywany był przez Spółkę Zależną w działalności stanowiącej zorganizowaną część przedsiębiorstwa niemniej nie był składnikiem jej majątku w okresie w którym Spółce Zależnej przysługiwały prawa do korzystania ze znaku na podstawie umowy licencyjnej - do momentu połączenia Spółki Zależnej i Spółki Powiązanej stanowił bowiem składnik majątku Spółki Powiązanej. Z kolei w momencie, w którym Znak towarowy wszedł w skład aktywów Spółki Zależnej (na skutek połączenia) składniki wchodzące w skład ZCP stanowiły już własność Wnioskodawcy.

Tym samym, dopiero na skutek przeniesienia Znaku towarowego na rzecz Wnioskodawcy w drodze umowy datio in solutum dojdzie do sytuacji, w której Znak towarowy i ZCP stanowić będą składnik majątku tego samego podmiotu i tym samym Znak towarowy będzie mógł zostać uznany za aktywo wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż przeniesienie Znaku towarowego nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części i tym samym przedmiotowa transakcja nie zostanie wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 ustawy o VAT.

Również pozostałe warunki stanowiące o tym, iż transakcja podlegać będzie opodatkowaniu VAT zostaną spełnione w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Po pierwsze, bezsprzecznym jest, iż Znak towarowy stanowić będzie towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Po drugie, na skutek umowy datio in solutum dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Na skutek umowy Znak towarowy przejdzie ze Spółki Zależnej do Wnioskodawcy i stanowić będzie składnik jego aktywów.

Po trzecie natomiast, transakcja będzie mieć charakter odpłatny. Pomiędzy stronami transakcji zaistnieje bowiem więź o charakterze zobowiązaniowym - na mocy umowy zawartej w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego, Wnioskodawca wyrazi zgodę na zastąpienie wypłaty wynagrodzenie w formie gotówkowej, przeniesieniem na jego rzecz Znaku towarowego stanowiącego własność Spółki Zależnej o wartości odpowiadającej pozostałej do spłaty wartości wynagrodzenia. Stwierdzić tym samym należy, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami a wynagrodzeniem stanowiącym konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu, którą stanowią umorzone udziały. Podkreślić przy tym należy, iż zapłaty (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym jest wynagrodzeniem. Mamy bowiem do czynienia z konkretną korzyścią, która należna jest za dokonywane świadczenie.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż wydanie Znaku towarowego w zamian za umorzone udziały będzie odpowiadało hipotezie art. 7 ustawy o VAT. W konsekwencji, czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji transakcja przeniesienia Znaku towarowego w drodze umowy datio in solutum zostanie opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki wynikającej z odrębnych przepisów.

Stanowisko zgodnie z którym przeniesienie własności aktywów rzeczowych w drodze umowy datio in solutum jest czynnością podlegającą przepisom ustawy o VAT potwierdza m.in.:

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2013 r. (nr IBPP2/443-467/12/ICz). W przedmiotowej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej wyraził pogląd, iż:
?Zgodnie z art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.
(...) W świetle cytowanych wyżej przepisów, w sytuacji przedstawionej we wniosku, ma miejsce dostawa towaru (przekazanie na podstawie aktu notarialnego nieruchomości), w zamian za niespłaconą w terminie pożyczkę, a zatem czynność, do której wprost odnosi się art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, w tym przypadku wydanie nieruchomości, pełni funkcję dostawy faktycznie odpłatnej. Zatem czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT według stawki właściwej dla przedmiotu dostawy?;
Dyrektor Izby skarbowej w Katowicach w interpretacji z 19 grudnia 2013 r., (nr IBPP2/443-889/13/KO) stwierdzając: ?Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przeniesienie własności Nieruchomości w zamian za zwolnienie ze zobowiązań wynikających z udzielonych Pożyczek oraz Pozostałych Zobowiązań, tak jak to ma miejsce w niniejszej sprawie, będzie odpowiadało hipotezie art. 7 ustawy. Za taką oceną przemawia fakt, że mamy tutaj do czynienia z dostawą towarów rozumianą po myśli art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami (Nieruchomościami) jak właściciel i dodatkowo ma ona charakter odpłatny. Pojęcie ?rozporządzenia towarami jak właściciel?, jak już wyżej sygnalizowano, należy rozumieć szeroko. Spośród czynności ?przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel? można na pewno wymienić sprzedaż i zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu.?
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2013 r., (nr LPP1/443-785/13-4/NS) stwierdzając: ?dostawę Nieruchomości, mimo że dokonaną jako ?transakcja zastępcza? (w ramach zastosowania instytucji datio in solutum), dla celów podatku VAT należy traktować jak dostawę towarów za wynagrodzeniem, podlegające opodatkowaniu VAT.?
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2011 r. (nr IBPP3/443-888/11/BWo ) stwierdzając: ?czynność przeniesienia w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego (datio in solutum) nieruchomości tytułem dopłaty kwoty wynikającej z dokonanego uprzednio podziału nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług?
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 28 marca 2013 r. (sygn. akt I SA/Łd 1236/12).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi co do zasady przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę fakt, iż Znak towarowy, który zostanie nabyty przez Wnioskodawcę w drodze umowy datio in solutum służyć będzie wykonywaniu przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Spółkę Zależną dokumentującej transakcję przeniesienia Znaku towarowego na rzecz Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zauważyć należy, że świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, rozumiane jest jako każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu, w tym przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Odpłatność czynności (dostawy towarów, czy świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Wskazać należy, że zarówno odpłatna dostawa towarów jak i odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na podstawie art. 15 ust.

2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jakie dane powinna zawierać faktura wskazuje art. 106e ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ww. ustawy o VAT, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Nie każda zatem czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem, będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samego nabycia lub sprzedaży akcji czy udziałów nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usług w rozumieniu ustawy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza umorzyć część udziałów posiadanych w zależnej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka Zależna). Umorzenie będzie mieć charakter tzw. umorzenia automatycznego. Za umorzone udziały Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie w wartości umarzanych udziałów.

Znak towarowy przeniesiony na rzecz Wnioskodawcy będzie wykorzystywany przez niego w ramach działalności opodatkowanej.

W uzupełnieniu wniosku z 22 września 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że Znak towarowy, mający zostać przekazany Wnioskodawcy będzie stanowił wartość niematerialną i prawną Spółki Zależnej. Ponadto zorganizowana część przedsiębiorstwa, którą Wnioskodawca nabędzie będzie w momencie nabycia zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Wobec tak przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy przekazanie Znaku towarowego tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów Wnioskodawcy w Spółce Zależnej dokonywane w ramach operacji umorzenia udziałów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasady dotyczące umorzenia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zostały zawarte w art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm.).

Zgodnie z art. 199 § 1 K.s.h. udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki.

Umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. W przypadku umorzenia przymusowego uchwała powinna zawierać również uzasadnienie (art. 199 § 2 K.s.h).

Za zgodą wspólnika umorzenie udziału może nastąpić bez wynagrodzenia(art. 199 § 3 K.s.h).

Umowa spółki może stanowić, że udział ulega umorzeniu w razie ziszczenia się określonego zdarzenia bez powzięcia uchwały zgromadzenia wspólników. Stosuje się wówczas przepisy o umorzeniu przymusowym (art. 199 § 4 K.s.h).

W przypadku ziszczenia się określonego w umowie spółki zdarzenia, o którym mowa w § 4, zarząd powinien powziąć niezwłocznie uchwałę o obniżeniu kapitału zakładowego, chyba że umorzenie udziału następuje z czystego zysku (art. 199 § 5 K.s.h).

Zgodnie z tym przepisem, udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe) lub też w razie ziszczenia się określonego zdarzenia bez powzięcia uchwały zgromadzenia wspólników. Przesłanki i tryb umorzenia określa umowa spółki.

Zatem warunkiem generalnym dopuszczalności umorzenia, jest zamieszczenie klauzuli przewidującej taką możliwość w umowie spółki.

Umorzenie udziałów jest czynnością zmierzającą do unicestwienia pewnej partii lub wszystkich udziałów i sprowadza się do pozbawienia praw udziałowca ucieleśnionych w tych udziałach. Umorzenie udziałów powoduje w konsekwencji likwidację określonej cząstki kapitału zakładowego albo samych udziałów, gdy umorzenie nie jest połączone z obniżeniem kapitału zakładowego (odbywa się z zysku), jak również utratę praw organizacyjnych i obligacyjnych związanych z udziałem (ale nie osobistych, dopóki się jest wspólnikiem).

W świetle przedstawionych regulacji prawa podatkowego uznać należy, że czynność nabycia przez Spółkę Zależną udziałów własnych w celu ich umorzenia (w trybie art. 199 Kodeksu spółek handlowych) w zamian za wynagrodzenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, ani też świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, przedmiotowa czynność nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie Spółka Zależna dokona umorzenia udziałów Wnioskodawcy za wynagrodzeniem w formie niepieniężnej tj. m.in. poprzez przekazanie wskazanego we wniosku Znaku towarowego stanowiącego majątek Spółki Zależnej wykorzystywany w działalności gospodarczej tej Spółki. Z powyższego wynika zatem, że rozliczenie pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką Zależną nastąpi poprzez przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych (Znaku towarowego) Spółki Zależnej na rzecz Wnioskodawcy (wspólnika).

Powyższe oznacza, że pomiędzy stronami zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym ? Spółka Zależna zobowiązała się przenieść na rzecz Wnioskodawcy prawo do wartości niematerialnych i prawnych (prawo do Znaku towarowego). Stwierdzić tym samym należy, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy przeniesieniem prawa do wartości niematerialnych i prawnych a wynagrodzeniem stanowiącym konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu.

Podkreślić przy tym należy, iż zapłaty (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym oraz wartości niematerialnych i prawnych jest wynagrodzeniem. Przykładowo więc zamiana towarów, zamiana towaru na usługę i odwrotnie, wydanie towarów (świadczenie usług) w zamian za wierzytelności itp. będzie uznane odpowiednio za odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług. Mamy bowiem do czynienia z konkretną korzyścią, która należna jest za dokonywane świadczenie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż sama czynność nabycia przez Spółkę Zależną od Wnioskodawcy (wspólnika) udziałów własnych w celu umorzenia nie jest objęta podatkiem od towarów i usług. Natomiast przekazanie w zamian za umorzone prawa do wartości niematerialnych i prawnych (prawa do Znaku towarowego) - tak jak to ma miejsce w niniejszej sprawie ? odpowiada hipotezie art. 8 ustawy o VAT. Za taką oceną przemawia fakt, że mamy tutaj do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych i dodatkowo ma ono charakter odpłatny.

Zatem, przekazanie prawa do wartości niematerialnych i prawnych (prawa do Znaku towarowego) pomiędzy Spółką Zależną a Wnioskodawcą (wspólnikiem) stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Spółka Zależna przekazując prawo do wartości niematerialnych i prawnych (Znaku towarowego) dokona przeniesienia władztwa ekonomicznego nad tym prawem, co wypełnia definicję świadczenia usług. Przedmiotowa czynność stanowić będzie czynność odpłatną, gdyż Wnioskodawca otrzyma prawo do znaku towarowego w zamian za umorzone udziały w Spółce Zależnej.

Spółka Zależna dokonując dostawy prawa do znaku towarowego działać będzie w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Spółka Zależna dokona bowiem przekazania prawa do wartości niematerialnych i prawnych (prawa do Znaku towarowego) stanowiącego składnik prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem dokona tej czynności w ramach swojej aktywności gospodarczej.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż przekazanie prawa do wartości niematerialnych i prawnych (Znaku towarowego) tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce Zależnej dokonywane w ramach operacji umorzenia udziałów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Należy bowiem zauważyć, iż w wyniku ww. czynności dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania Znakiem towarowym przez Spółkę Zależną na rzecz Wnioskodawcy (wspólnika), zaś Spółka Zależna w odniesieniu do tej czynności występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z 22 września 2014 r. wskazał, że Znak towarowy, mający zostać przekazany Wnioskodawcy w zamian za umorzenie udziałów będzie stanowił wartość niematerialną i prawną Spółki Zależnej. Ponadto zorganizowana część przedsiębiorstwa, którą Wnioskodawca nabędzie będzie w momencie nabycia zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na to, że przekazana (przed nabyciem wskazanego Znaku towarowego) zorganizowana część przedsiębiorstwa będzie jak wskazał Wnioskodawca w momencie nabycia zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, w niniejszej sprawie przyjęto, że późniejsze przekazanie na rzecz Wnioskodawcy prawa do Znaku towarowego nie będzie stanowiło elementu istotnego przekazanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa bez którego ta zorganizowana część przedsiębiorstwa utraciłaby swój charakter w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Zatem późniejsze przekazanie Znaku towarowego będzie czynnością odrębną od przekazania wskazanej przez Wnioskodawcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji przekazany Znak towarowy nie będzie niezbędnym elementem zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT wyłączonej z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też obniżonej stawki podatku dla czynności sprzedaży prawa do wartości niematerialnych i prawnych (Znaku towarowego), o której mowa we wniosku. Tym samym uznać należy, że czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że przeniesienie na Wnioskodawcę prawa do wartości niematerialnych i prawnych (prawa do Znaku towarowego) będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej przekazanie na rzecz Wnioskodawcy prawa do wartości niematerialnych i prawnych (prawa do Znaku towarowego) tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce Zależnej stwierdzić należy, że podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powołanego powyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki:

odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, a także,
towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie przedstawiona w ww. przepisie zasada, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m. in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy określono, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z treści powołanego art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT wynika, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji przekazanie prawa do wartości niematerialnych i prawnych (Znaku towarowego) tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce Zależnej dokonywane w ramach operacji umorzenia udziałów zostanie opodatkowane podatkiem VAT. Ponadto - jak wyjaśnił Wnioskodawca - nabyte prawo do wartości niematerialnych i prawnych (Znaku towarowego) będzie przez niego wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z powołanym wcześniej art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi co do zasady przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w związku z tym, że przekazanie prawa do wartości niematerialnych i prawnych (Znaku towarowego) tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce Zależnej nie będzie wyłączone z opodatkowania oraz nie będzie korzystało ze zwolniona od podatku, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury dokumentującej tę czynność, z zastrzeżeniem art. 88 ustawy o VAT.

Powyższe wynika z faktu, że w opisanej sprawie spełniony zostanie jednocześnie warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. będzie istniał związek pomiędzy nabytym prawem do wartości niematerialnych i prawnych (prawem do Znaku towarowego), a wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z wystawionej przez Spółkę Zależną faktury dokumentującej przekazanie na rzecz Wnioskodawcy prawa do wartości niematerialnych i prawnych (Znaku towarowego) tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w tej spółce (z uwzględnieniem przepisu art. 88 ustawy o VAT).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej czynność przekazania na rzecz Wnioskodawcy prawa do wartości niematerialnych i prawnych (Znaku towarowego) tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów, należało również uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W tym miejscu wskazać należy, że przedmiotem interpretacji nie była kwestią prawidłowości zastosowania przez Spółkę Zależną opodatkowania przekazanej na rzecz Wnioskodawcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W tym zakresie stwierdzenia Wnioskodawcy, że zorganizowana część przedsiębiorstwa, którą Wnioskodawca nabędzie będzie w momencie nabycia zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przyjęto jako element opisu zdarzenia przyszłego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Na marginesie należy też zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany.

Odnośnie powołanego we wniosku wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 28 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 1236/12 należy stwierdzić, że sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Nie kwestionując orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, powołany wyrok nie stanowi zatem podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.