Podstawa opodatkowania dostaw energii cieplnej dokonywanych przez Spółkę z o.o. ?N.? na rzecz członków (...)

Podstawa opodatkowania dostaw energii cieplnej dokonywanych przez Spółkę z o.o. ?N.? na rzecz członków Wspólnoty Mieszkaniowej oraz w zakresie prawa właścicieli do ubiegania się o zwrot pobranego podatku VAT za lata 2004-2006.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2007r. (data wpływu 3 sierpnia 2007r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2007r. (data wpływu 25 października 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania dostaw energii cieplnej dokonywanych przez Spółkę z o.o. ?N.? na rzecz członków Wspólnoty Mieszkaniowej oraz w zakresie prawa właścicieli do ubiegania się o zwrot pobranego podatku VAT za lata 2004-2006 - jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2007r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania dostaw energii cieplnej dokonywanych przez pośrednika na rzecz członków wspólnoty mieszkaniowej oraz prawa właścicieli do ubiegania się o zwrot pobranego podatku VAT za lata 2004-2006.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa powstała w lutym 2003 roku. Podmiot będący członkiem tej wspólnoty, tj. Spółka z o. o. ?N.? ? Administracja Nieruchomości, posiadając wówczas bezwzględną większość udziałów we Wspólnocie (0,992), podjął decyzję o likwidacji kotłowni węglowej i sprzedaży terenu dla potrzeb CPN i wybudowaniu 11 kotłowni olejowych. Obecnie 'N.' - Administracja Nieruchomości Spółka z o.o. posiada 0,042 udziały w nieruchomości wspólnej.W sierpniu 2004 roku 'N.' - Administracja Nieruchomości Spółka z o. o. jako właściciel urządzeń nowej kotłowni olejowej, zawarła umowę z byłym zarządem Wspólnoty na zakup i dostawę oleju dla potrzeb ogrzewania (CO) i centralnie ogrzewanej wody (CCW) zaznaczając, że będzie dostawcą (pośrednikiem) ciepła i ciepłej wody do czasu spłaty przez poszczególnych właścicieli nakładów poniesionych przez Spółkę ?N.? na wybudowanie kotłowni.

Obecny Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej stwierdził, że koszty ciepła nowej kotłowni olejowej - bezobsługowej, oscylujące na poziomie od 5, 83 zł/m2 w roku 2004 do 5,18 zł/m2 w roku 2006, są zbyt wysokie. Przeprowadzona analiza rozliczeń kosztów centralnego ogrzewania oraz ciepłej wody za lata 2004 -2006 wykazała, że dostawca oleju do kotłowni olejowej, tj. Spółka z o. o. ?N.' - Administracja Nieruchomości ujmowała w kosztach centralnego ogrzewania następujące pozycje:

  1. koszty zakupu oleju,
  2. płace i narzuty,
  3. opłaty dozorowe,
  4. ubezpieczenie,
  5. podatek od nieruchomości,
  6. koszty remontu kotłowni,
  7. opłatę środowiskową,
  8. amortyzację.

a następnie do tych kosztów całkowitych naliczała podatek VAT i obciążała nimi poszczególnych właścicieli w danym budynku.

Wnioskodawca podaje również, że w lokalach będących własnością członków Wspólnoty (108 lokali) nie zainstalowano ciepłomierzy umożliwiających pomiar energii cieplnej zużytej przez każdego z właścicieli. W takiej sytuacji, w myśl ustawy o własności lokali, cała instalacja cieplna, a więc urządzenia techniczne służące do ogrzewania poszczególnych lokali i całego budynku wyposażonego w jednolity system ogrzewania, stanowi przedmiot tzw. własności przymusowej (jest częścią nieruchomości wspólnej).Z umowy zawartej pomiędzy Spółką z o. o. ?N.?, a poprzednim zarządem Wspólnoty wynika, że Spółka z o.o. ?N.? jako dostawca oleju i rozliczająca dostarczane ciepło na poszczególne budynki, traktuje te czynności jako działalność usługową w zakresie dostawy energii cieplnej dla potrzeb ogrzewania i podgrzewania wody.W uzupełnieniu do wniosku z dnia 22 października 2007r. stwierdzono ponadto, że: ?N.? ? Administracja Nieruchomości Spółka z o. o. zawierała umowy na zakup oleju opałowego dla potrzeb ogrzewania (CO) i centralnego ogrzewania wody (CCW) w imieniu własnym i na własny rachunek.

Ponownie zaznaczono, że spółka z o. o. ?N.? nazwała się dostawcą energii cieplnej dla potrzeb ogrzewania (CO) i centralnego ogrzewania wody (CCW), natomiast zdaniem Wnioskodawcy była pośrednikiem w zakupie oleju opałowego i zarządzała kotłownią olejową pobierając za to stałe wynagrodzenie miesięczne. Spółka z o. o. ?N.?, nie będąc producentem ciepła, wystawiała faktury zaliczkowe na sprzedaż ciepła.Ponadto przedstawiono przykładowe wyliczenie ceny energii, tj. wyliczenie zdaniem Wnioskodawcy nieprawidłowe, dokonane przez Spółkę z o. o. ?N.?, oraz wyliczenie dokonane przez Wnioskodawcę, zgodnie z którym cena energii cieplnej powinna obejmować takie elementy jak wartość zużytego paliwa + 22% podatku VAT, koszty konserwacji + 7% podatku VAT, remonty + 22% podatku VAT, a pozostałe wydatki, tj. płace nadzoru, opłaty dozorowe, ubezpieczenia, podatek od nieruchomości, opłaty środowiskowe powinny być zakwalifikowane jako wydatki na konserwację wymienioną w art. 14 ust. 1 ustawy o własności lokali.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy Spółka z o. o. ? ?N.' -Administracja Nieruchomości, będąca członkiem wspólnoty mogła doliczać do kosztów zakupu oleju kotłowni olejowej- bezobsługowej: płace z narzutami, opłaty dozorowe, ubezpieczenie, podatek od nieruchomości, koszty remontu kotłowni, opłatę środowiskową, amortyzację, a następnie do tak obliczonych kosztów całkowitych jeszcze doliczać podatek VAT...
  2. Czy w przypadku, gdy Spółka z o. o. ?N.? nieprawnie naliczała podatek VAT od wymienionych pozycji, właściciele mają prawo dochodzić zwrotu pobranego podatku VAT za lata 2004-2006...

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka z o. o. ?N.? nie jest producentem energii cieplnej dla potrzeb centralnego ogrzewania i ciepłej wody, lecz jedynie pośrednikiem w sprzedaży oleju, a zatem wymienione koszty, takie jak: płace i narzuty, opłaty dozorowe, ubezpieczenie, podatek od nieruchomości, koszty remontu kotłowni, opłata środowiskowa i amortyzacja, pokrywane bezpośrednio przez właścicieli, nie powinny mieć żadnego wpływu na koszty centralnego ogrzewania i cieplej wody, tzn. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Koszty te powinny znaleźć się w planie gospodarczym i opłatach (zaliczkach na utrzymanie nieruchomości wspólnej). Zdaniem Wnioskodawcy potwierdza to ustawa o podatku VAT, która zwalnia od naliczania podatku opłaty eksploatacyjne związane z lokalami mieszkalnymi. Rola wspólnoty mieszkaniowej, jak dalej wskazuje Wnioskodawca, polega w tym przypadku na tym, że w imieniu indywidualnych właścicieli zakupuje paliwo, a następnie rozdziela poniesione koszty i jeśli zaliczki przekroczą koszty, nadwyżka podlega bezwzględnemu zwrotowi właścicielom lokali, gdyż są to środki finansowe właścicieli, a nie wspólnoty mieszkaniowej. Zdaniem Wnioskodawcy zasada ta dotyczyła także zarządzającej kotłownią Spółki z o. o. ?N.?, która po rozliczeniu rocznym powinna zwrócić nadpłacone zaliczki, a tego nie uczyniła.W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że ma prawo żądać zwrotu nadpłaconych kwot za okres czterech lat, chociażby z tytułu nieprawidłowego naliczania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.Czynności te, jak wskazuje ust. 2 tegoż art. 5, podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.Z przepisów art. 7 ust. 1 tej ustawy wynika, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Towarami zaś w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa energii cieplnej jest dostawą towaru, a zatem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dodać należy, że m. in. w przypadku dostawy towarów podstawą opodatkowania jest obrót, który rozumiany jest w myśl art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze mająca bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W przypadku wszelkich postaci energii zauważyć należy, że jest to towar bardzo specyficzny, ?nienamacalny?, szczególny do tego stopnia, iż ustawodawca uregulował odrębnymi przepisami jego wytwarzanie, dystrybucję, handel jak i cenę.Dlatego też podkreślenia wymaga fakt, iż interpretacje indywidualne wydawane w oparciu o przepisy ustawy Ordynacja podatkowa, dotyczą wyłącznie przepisów prawa podatkowego, a odwołanie do przepisów innych gałęzi prawa ma wyłącznie charakter posiłkowy.

Mając na uwadze powyższe podaje się, że podstawowym aktem prawnym regulującym obrót energią, jest ustawa z dnia 10 kwietnia 1997r. ? Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2006r. nr 88, poz. 625 ze zm.) oraz wydane na jej podstawie akty wykonawcze, którymi należy się posiłkować dążąc do wyjaśnienia spornych kwestii jakie pojawiły się w rozpatrywanym wniosku o interpretację.

Mianowicie z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka z o. o. ?N.? ? Administracja Nieruchomości jest właścicielem urządzeń kotłowni olejowych. Z zarządcą Wspólnoty Mieszkaniowej zawarła umowę na zakup i dostawę oleju opałowego dla potrzeb ogrzewania (CO) i centralnego ogrzewania wody (CCW), zaznaczając, że będzie dostawcą (pośrednikiem) ciepła i ciepłej wody. Spółka ta zawierała umowy na zakup oleju opałowego w imieniu własnym i na własny rachunek. Zdaniem Wnioskodawcy Spółka z o. o. ?N.? wprawdzie nazwała się w umowie dostawcą energii cieplnej, ale była wyłącznie pośrednikiem w zakupie oleju opałowego i zarządzała kotłownią olejową.

Odnosząc się do powyższego zaznaczyć należy, że organy podatkowe nie są uprawnione do ingerowania w postanowienia umów zawartych pomiędzy stronami, o ile nie naruszają one przepisów prawa podatkowego, a to może być stwierdzone wyłącznie w toku postępowania podatkowego.Natomiast interpretacja przepisów prawa podatkowego zawiera wyłącznie ocenę stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Jeśli zatem ze stanu faktycznego, tj. z umowy zawartej pomiędzy zarządem Wspólnoty Mieszkaniowej a Spółką z o. o. ?N.? wynika, że Spółka ta jest dostawcą energii, to w takich właśnie kategoriach należy rozpatrywać rolę tego podmiotu w niniejszej sprawie.

Posiłkując się przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) stwierdzić należy, że zgodnie z art. 6 tej ustawy wspólnotę mieszkaniowa tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu i jest zobowiązany m.in. do uczestniczenia w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, tj. m.in. z utrzymaniem tych urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Jak wynika z wniosku w lokalach będących własnością członków wspólnoty nie zainstalowano odrębnych ciepłomierzy umożliwiających pomiar energii cieplnej zużytej przez każdego z właścicieli poszczególnych lokali. W takiej sytuacji cała instalacja cieplna, a więc oprzyrządowanie techniczne służące do ogrzewania poszczególnych lokali oraz całego budynku wyposażonego w jednolity system ogrzewania, jest urządzeniem niesłużącym wyłącznie do użytku właścicieli lokali i jako takie stanowi przedmiot współwłasności przymusowej. Korzystają z niego wszyscy właściciele lokali w ten sposób, że ciepło doprowadzane jest zarówno do przedmiotu ich własności (lokalu), jak i do wszystkich wspólnych części budynku.

Uznanie instalacji cieplnej służącej do ogrzewania poszczególnych lokali oraz pozostałych części budynku za część nieruchomości wspólnej oznacza, że opłaty za dostawę energii cieplnej do takiej instalacji stanowią koszty zarządu nieruchomością wspólną w rozumieniu art. 14 pkt 1 ustawy o własności lokali, co znajduje potwierdzenie w art.

22 ust. 3 pkt 8 tej ustawy, w którym ustawodawca zaliczył do kosztów zarządu nieruchomością wspólną część kosztów związanych z eksploatacją urządzeń lub części budynku służących zarówno do użytku poszczególnych właścicieli lokali, jak i do wspólnego użytku właścicieli co najmniej dwóch lokali. Ustalenie wskazanych kosztów jest jedną z wielu czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu.Kierowanie przez zarząd sprawami wspólnoty mieszkaniowej obejmuje zarówno podejmowanie czynności zwykłego zarządu, jak i przekraczające ten zakres. Dokonanie tych czynności wymaga uprzedniego uzyskania zgody właścicieli lokali (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

Z powyższego należy wnioskować, że w przedmiotowej sprawie właściciele lokali w drodze uchwały wyrazili zgodę na dokonanie tej czynności i udzielili zarządowi pełnomocnictwa do zawarcia umowy.Przyjmując zatem, że Spółka z o. o. ?N.? jest właścicielem urządzeń kotłowni olejowej, zakupu oleju opałowego dokonywała we własnym imieniu i na własny rachunek i w myśl zawartej umowy była dostawcą ciepła ? traktowała wykonywane czynności jako działalność usługową w zakresie dostawy energii cieplnej dla potrzeb ogrzewania i podgrzewania ciepłej wody, to w świetle ustawy prawo energetyczne jest przedsiębiorstwem energetycznym.

Artykuł 3 pkt 12 tej ustawy stanowi, że przedsiębiorstwo energetyczne to podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji paliw albo energii lub obrotu nimi.W myśl natomiast § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. Nr 193, poz. 1423) taki podmiot mieści się również w definicji przedsiębiorstwa ciepłowniczego, którym jest przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem ciepła w eksploatowanych przez to przedsiębiorstwo źródłach ciepła, przesyłaniem i dystrybucją oraz sprzedażą ciepła wytworzonego w tych źródłach lub zakupionego od innego przedsiębiorstwa energetycznego.

Ponadto w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.Nie można zatem podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek odmówić prawa do ustalania ceny produkowanego towaru (w przedmiotowej sprawie energii cieplnej), w oparciu o ponoszone koszty. Jak już uprzednio stwierdzono zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Zgodnie z § 4 ust. 1. i 2 powołanego uprzednio rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło, przedsiębiorstwo energetyczne kształtuje taryfę odpowiednio do zakresu wykonywanej działalności gospodarczej związanej z zaopatrzeniem w ciepło, rodzaju odbiorców i charakteru ich zapotrzebowania na ciepło.Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą, która nie wymaga uzyskania koncesji, lub zwolnione przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z obowiązku przedkładania taryf do zatwierdzania opracowuje taryfę zgodnie z zasadami określonymi w ustawie i rozporządzeniu oraz wprowadza ją do stosowania przy zawieraniu umów z odbiorcami.

Natomiast w myśl § 11 i § 12 ust. 1 powołanego, rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło, ceny i stawki opłat dla stosowania taryfy ustala się na podstawie planowanych na dany rok:

  1. uzasadnionych rocznych kosztów wykonywania działalności gospodarczej w zakresie zaopatrzenia w ciepło;
  2. uzasadnionych rocznych kosztów modernizacji i rozwoju oraz kosztów realizacji inwestycji z zakresu ochrony środowiska;
  3. kosztów modernizacji i rozwoju oraz kosztów realizacji inwestycji z zakresu ochrony środowiska o której mowa w pkt 1 i 2.

Suma uzasadnionych rocznych kosztów oraz uzasadnionego zwrotu z kapitału, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, stanowi uzasadniony planowany przychód przedsiębiorstwa energetycznego ze sprzedaży ciepła będący podstawą kalkulacji cen i stawek opłat ustalanych w taryfie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy że w świetle ustawy o podatku od towarów i usług w związku z postanowieniami rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006r., podstawa opodatkowania z tytułu sprzedaży energii cieplnej w analizowanym przypadku obejmuje kwotę odpłatności ponoszoną przez nabywcę energii cieplnej, pomniejszoną o należny podatek VAT.

Jak wynika z wniosku kwota odpłatności obejmuje: koszty wykonywania działalności, koszty modernizacji i rozwoju oraz koszty realizacji inwestycji z zakresu ochrony środowiska. Zatem wydatki wymienione przez Wnioskodawcę w punktach 2 do 8, tj.:

  1. płace i narzuty,
  2. opłaty dozorowe,
  3. ubezpieczenie,
  4. podatek od nieruchomości,
  5. koszty remontu kotłowni,
  6. opłata środowiskowa,
  7. amortyzacja.

są również elementami składowymi wskazanych kosztów, zasadne jest zatem ich ujęcie w kalkulacji kwoty odpłatności za energię, a w konsekwencji wliczenie do podstawy opodatkowania dostaw energii cieplnej podatkiem od towarów i usług.

Przy czym stwierdzić należy, że zgodnie z § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006 roku koszty, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 1 i 2, ustala się zgodnie z art. 44 i 45 ustawy prawo energetyczne oraz zasadami ewidencji kosztów określonymi w przepisach o rachunkowości, w sposób umożliwiający ustalenie kosztów stałych i kosztów zmiennych planowanych przez przedsiębiorstwo energetyczne dla poszczególnych rodzajów działalności gospodarczej, z uwzględnieniem źródeł powstawania tych kosztów. Zatem organ podatkowy nie może się odnieść do wysokości wskazanych kosztów, gdyż wykracza to poza zakres udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy, iż ustawa o podatku VAT zwalnia od naliczania tego podatku opłaty eksploatacyjne związane z lokalami mieszkalnymi stwierdzić należy co następuje.W myśl art. 41 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, poza wyjątkami wyszczególnionymi w ustawie oraz rozporządzeniach Ministra Finansów, wydanych w oparciu o art. 41 ust. 16.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.).

Przywołane przepisy art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w brzmieniu obowiązującym w latach 2004-2006, stanowią:

  1. Członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.
  2. Członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Od członka będącego właścicielem lokalu, niezależnie od jego obowiązków w zakresie pokrywania kosztów zarządu nieruchomością wspólną, spółdzielnia może żądać wpłat na fundusz remontowy, o którym mowa w art. 6 ust. 3.
  3. Właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych oraz w innych kosztach zarządu tymi nieruchomościami na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu.
  4. Członkowie spółdzielni są również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię. Właściciele lokali niebędący członkami, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.

Przy czym ustęp 5 został zmieniony ustawą z dnia 3 czerwca 2005 roku o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 122, poz. 1024) stanowiąc:

Członkowie spółdzielni są również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.

Dostawa energii cieplnej oraz ciepłej wody do lokali mieszkalnych członków Wspólnoty Mieszkaniowej nie mieści się w katalogu ww.

czynności. Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku VAT, zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy również w zakresie pytania drugiego zawartego we wniosku, a wręcz w oparciu o ww. uzasadnienie odpowiedź na to pytanie staje się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika