Opodatkowanie sprzedaży działek sygn: IBPP1/443-876/14/MS

23.12.2014

Opodatkowanie sprzedaży działek

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 sierpnia 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-876/14/MS z 19 listopada 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2002 r. Wnioskodawca zakupił wraz z żoną niezabudowaną nieruchomość gruntową obejmującą działki gruntowe o nr ewidencyjnych: 120/20 i 127/20 o łącznym obszarze 27,8688 ha wpisaną w księgach wieczystych pod nr KW 59889. Nieruchomość na dzień jej nabycia stanowiła w części tereny zieleni łęgowej, a w części tereny usług handlu, gastronomii, rzemiosła, urządzeń energetycznych. Wg oświadczenia sprzedającego ww. nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Ziemia od dnia zakupu do dzisiaj nie jest uprawiana. Cały czas płacony jest za nią podatek rolny. W dniu nabycia nieruchomości Wnioskodawca na stałe zamieszkiwał w Austrii. Celem zakupu nieruchomości było uruchomienie produkcji rolnej.

W dniu 4 lipca 2003 r. Wnioskodawca nabył całość ww. nieruchomości w wyniku zawarcia umowy o częściowy podział majątku dorobkowego dokonany aktem notarialnym repertorium A nr 2797/2003. W tym samym roku w grudniu Wnioskodawca rozwiódł się. W międzyczasie uchwalono nowy plan zagospodarowania dla ww. terenów w którym określono, że są one w znacznej części przeznaczone pod usługi handlu, gastronomii, rzemiosła, zabudowy jednorodzinnej o niskiej intensywności.

W 2005 r. w związku z rozwodem i zmianą planów życiowych Wnioskodawca postanowił nieruchomość sprzedać. Niestety sprzedaż ww. nieruchomości w całości, pomimo wielu prób, nie doszła do skutku. Działki te miały wprawdzie status budowlanych, ale bez dostępu do mediów, ponieważ gmina nie uzbroiła tych terenów pomimo zmiany planów zagospodarowania. Po wielu nieudanych próbach sprzedaży ww. nieruchomości w całości Wnioskodawca postanowił, podzielić zakupioną nieruchomość na mniejsze działki, które łatwiej będzie sprzedać.

W związku z licznymi wątpliwościami co do ewentualnej konieczności opodatkowania sprzedaży ww. działek podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca zwrócił się do Ministra Finansów o wydanie interpretacji dotyczącej opodatkowania sprzedaży tych działek przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca otrzymał interpretację IBPP1/443-1556/11/MS, że sprzedaż nawet znacznej ilości działek powstałych po podziale ww. nieruchomości, jeżeli Wnioskodawca nie podejmie żadnych działań w kierunku uzbrojenia powyższych działek, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tak jak Wnioskodawca oświadczał we wniosku o poprzednią interpretację Wnioskodawca nie prowadzi nadal działalności gospodarczej, nie jestem zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość gruntowa, której dotyczy wniosek nie jest i nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana do jakiejkolwiek działalności.

Po podziale okazało się, że Wnioskodawca sprzedał kilka działek różnym osobom, ale ponad 60 działek, znajdujących się w środkowej części terenów kupiła od Wnioskodawcy jedna firma, która te działki uzbroiła i sprzedaje dalej w ramach prowadzonej przez tę firmę działalności gospodarczej. Siłą rzeczy pozostałe działki zyskały na wartości, co jednak nie było w żadnym stopniu spowodowane bezpośrednim działaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nadal nie podjął żadnych profesjonalnych działań w celu uatrakcyjnienia posiadanych działek. Wnioskodawca nie zamierza też nadal prowadzić sprzedaży innych terenów.

W najbliższej przyszłości Wnioskodawca będzie sprzedawał kolejne działki wchodzące w skład ww. nieruchomości.

W piśmie z 3 grudnia 2014 r. Wnioskodawca stwierdził, że:

Posiadane dwie działki o których mowa we wniosku Wnioskodawca podzielił na 126 działek. Z tego Wnioskodawca sprzedał do dnia dzisiejszego 64 działki. Wnioskodawca zamierzam sprzedać wszystkie pozostałe działki powstałe wskutek powyższego podziału.
Przedmiotowa nieruchomość nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w żaden sposób.
Wnioskodawca zamierzał hodować kwiaty w porozumieniu z partnerem holenderskim. Działalności nie rozpoczął z uwagi na rozwód i podział wspólnego majątku dorobkowego, co nastąpiło w 2003 r. i skutkowało pozbawieniem Wnioskodawcy zdolności inwestycyjnej.
Żadnych konkretnych działań Wnioskodawca nie podjął poza wstępnymi rozmowami z partnerem holenderskim z których wynikało, że taka współpraca byłaby możliwa.
Powyższa nieruchomość nie była nigdy przez Wnioskodawcę wynajmowana lub dzierżawiona.
Decyzję o sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca podjął ze względu na brak środków finansowych. Wnioskodawca zamierzał nieruchomość sprzedać w całości, ale nie znalazł kupca. Wnioskodawca nadmienia, że ma 69 lat i chce wyjść z impasu posiadania czegoś co generuje tylko koszty (podatki), a nie przynosi żadnych korzyści.
Uchwalenie nowego planu zagospodarowania odbyło się z urzędu.
Wnioskodawca nie występował o warunki zabudowy dla powyższych działek.
W zakresie sprzedaży 67 działek jednej firmie Wnioskodawca musi sprostować, że były to ostatecznie dwie firmy. Powyższe nie ma jednak znaczenia dla ustalenia skutków podatkowych. Obie firmy uzbroiły swoje działki i sprzedają je dalej w ramach działalności gospodarczej. Nadto:
1. Pozostałe działki, które Wnioskodawca zamierza sprzedać nie są uzbrojone. Wnioskodawca nie zamierza uzbrajać tych działek.
2. Firmy, które zakupiły działki doprowadziły do swoich działek media w postaci wody, prądu i gazu oraz utwardziły dojazd.
3. Działania ww. firm spowodowały, że wartość pozostałych działek wzrosła, gdyż uzbrojenie pozostałych działek będzie łatwiejsze i tańsze dla potencjalnych nabywców.
4. Firmy uzbroiły wyłącznie własne działki. Wnioskodawca nie ponosił też z tego tytułu żadnych kosztów.
W celu sprzedaży Wnioskodawca nie podejmuje żadnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe ogłoszenia.
Wnioskodawca dokonał jedynie wydzielenia działek drogowych ale nie podejmował żadnych działań budowlanych w tym zakresie.
Wnioskodawca będzie sprzedawał działki z udziałem w działce drogowej.
Wnioskodawca kupił 0,5 ha ziemi rolnej w miejscowości J. koło W. w 2003 r.
Wnioskodawca sprzedał tą ziemię i nie odprowadził podatku VAT, nie rejestrował się też nigdy jako podatnik VAT, jak również nie składał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R i nie składał deklaracji VAT.
Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości dokonywać ani zakupu, ani sprzedaży innych działek.
Środki ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na konsumpcję, ewentualnie pomoc dzieciom i wnukom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż kolejnych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przez niego kolejnych działek wchodzących w skład ww. nieruchomości nie zmienia nic w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług i nadal nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sam wzrost wartości działek, wynikający z działań osób trzecich nie jest przesłanką do uznania, że sprzedaż jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej. Jest to nadal sprzedaż majątku osobistego i nie ma charakteru zorganizowanego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054) zwanej dalej ustawą VAT, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i usług i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspolnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów,

Art. 2 pkt 6 ustawy definiuje towary jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu ww. ustawy VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. Definicja podatnika jest natomiast zawarta w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Nie można uznać za podatnika kogoś, kto sprzedaje kilka działek, gdy podział warunkował w ogóle ich zbycie.

W każdym przypadku cena uzyskana przez Wnioskodawcę będzie ceną rynkową nieuzbrojonych działek, gdyż Wnioskodawca jako właściciel ich nie uzbrajałem. Działki zyskały na wartości w związku z działaniem osób trzecich, które uzbroiły własne działki będące jedynie w sąsiedztwie działek będących nadal własnością Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami ? według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT ? są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), ?Działalność gospodarcza? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Kwestia sprzedaży gruntów była przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości UE. Z treści orzeczeń w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z ww. wyroku TSUE wynika, że sama liczba transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji można dokonywać również jako czynności osobistych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży kolejnych działek powstałych z podziału działek nr 120/20 i 127/20, których wartość zyskała na wartości, w związku z doprowadzeniem przez firmy mediów do działek zakupionych wcześniej przez te firmy od Wnioskodawcy, w sytuacji gdy firmy uzbroiły wyłącznie własne działki i Wnioskodawca nie ponosił z tego tytułu żadnych kosztów.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że przedstawione okoliczności faktyczne sprawy dotyczące sprzedaży kolejnych działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 różnym osobom w żadnym zakresie nie wskazują, że aktywność Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Wnioskodawcy nie towarzyszył przy nabyciu przedmiotowych gruntów zamiar ich odsprzedaży, a wręcz odwrotnie - zostały one nabyte z zamiarem prowadzenia gospodarstwa rolnego w zakresie hodowli kwiatów (do czego nie doszło jak wskazał Wnioskodawca z uwagi na rozwód). Nieruchomości te nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Przedmiotowe nieruchomości nie były przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywane. Podatnik nie będzie dokonywał w żaden sposób ich uatrakcyjnienia. Wnioskodawca wskazał, że działki, które zamierza sprzedać nie są uzbrojone. Wnioskodawca nie zamierza ich uzbrajać. Firmy, które wcześniej zakupiły działki od Wnioskodawcy doprowadziły do swoich działek media w postaci wody, prądu i gazu oraz utwardziły dojazd. Działania ww. firm spowodowały, że wartość pozostałych działek Wnioskodawcy wzrosła, gdyż uzbrojenie pozostałych działek będzie łatwiejsze i tańsze dla potencjalnych nabywców. Firmy uzbroiły wyłącznie własne działki. Wnioskodawca nie ponosił też z tego tytułu żadnych kosztów.

Wnioskodawca wskazał, że przeznaczenie działek uległo zmianie z urzędu. Natomiast podziału wskazanych we wniosku działek 120/20 i 127/20 Wnioskodawca dokonał z uwagi na to, iż po nieudanych próbach sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w całości uznał, że dzieląc zakupioną nieruchomość na mniejsze działki łatwiej będzie mu ją sprzedać.

Wnioskodawca nie podjął żadnych profesjonalnych działań w celu uatrakcyjnienia posiadanych działek. Wnioskodawca w celu sprzedaży działek nie podejmuje żadnych działań marketingowych, wykraczających poza zwykłe ogłoszenia.

Wnioskodawca kupił 0,5 ha ziemi rolnej w miejscowości J. koło W. w 2003 r. Sprzedał tą ziemię i nie odprowadził podatku VAT, nie rejestrował się też nigdy jako podatnik VAT. Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości dokonywać ani zakupu, ani sprzedaży innych gruntów niż te o których mowa we wniosku.

Pieniądze przeznaczy na konsumpcję, ewentualnie pomoc dzieciom i wnukom.

Prawidłowe jest wobec tego przyjęcie, że Wnioskodawca tak jak każda osoba fizyczna posiadająca nieruchomość, która miała być wykorzystywana dla celów prowadzonego gospodarstwa rolnego, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym, dokonuje zbycia tego gruntu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży wskazanych działek, Wnioskodawca nie zaangażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie kolejnych działek, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego i nie użytkowanych rolniczo przez Wnioskodawcę, nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Sam podział działek o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 nie stanowi przejawu działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegającej opodatkowaniu VAT. To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym ? nie mających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wprawdzie jak wynika z pisma z 3 grudnia 2014 r. Wnioskodawca dokonał wydzielenia działek drogowych i działki, które zamierza sprzedać sprzedawał będzie z udziałem w działce drogowej, jednakże przedmiotowych czynności wobec tego, że nie podjął żadnych działań budowlanych w zakresie przedmiotowych działek drogowych, nie można uznać za środki (a w szczególności za zespół środków) zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10.

Na dokonane przez tut. organ rozstrzygnięcie nie wpłynie kwestia, że wartość pozostałych działek posiadanych przez Wnioskodawcę wzrosła w związku z tym, że na części sprzedanych już przez Wnioskodawcę działek, firmy, które kupiły te działki, doprowadziły do swoich działek media w postaci wody, prądu i gazu oraz utwardziły dojazd. Jeżeli bowiem, jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, firmy uzbroiły wyłącznie własne działki i Wnioskodawca nie ponosił z tego tytułu żadnych kosztów, to kwestia ta nie może wpłynąć na konieczność opodatkowania przez Wnioskodawcę sprzedaży pozostałych działek, będących nadal w jego posiadaniu.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy uznać, że w ocenie tut. organu odnośnie sprzedaży kolejnych działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20) nie stwierdzono aktywności Wnioskodawcy w zbyciu przedmiotowych działek, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności ? zatem Wnioskodawcy nie można w tej konkretnej sytuacji uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonując dostawy przedmiotowych działek korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym.

W konsekwencji stwierdzić należy, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 35-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.