Czy zmiana instytucji odpłatnie użytkującej nieruchomość na podstawie zawartej z nią odpłatnej (...)

Czy zmiana instytucji odpłatnie użytkującej nieruchomość na podstawie zawartej z nią odpłatnej umowy będzie miała wpływ na prawo do odliczania podatku od towarów i usług przez Wnioskodawcę

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy zmiana instytucji odpłatnie użytkującej nieruchomość na podstawie zawartej z nią odpłatnej umowy będzie miała wpływ na prawo do odliczania podatku od towarów i usług przez realizatora inwestycji tj. Wnioskodawcę ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy zmiana instytucji odpłatnie użytkującej nieruchomość na podstawie zawartej z nią odpłatnej umowy będzie miała wpływ na prawo do odliczania podatku od towarów i usług przez realizatora inwestycji tj. Wnioskodawcę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina Miejska - Urząd Miasta realizuje zadanie inwestycyjne pn. ???. Działki, na których prowadzona jest inwestycja są własnością Skarbu Państwa, których użytkownikiem wieczystym jest Gmina Miejska - Urząd Miasta. Budynek natomiast jest własnością Gminy Miejskiej - Urzędu Miasta. Przeznaczeniem budynku, który jest przebudowywany w ramach prowadzonej inwestycji, jest czerpanie pożytków z obiektu poprzez zawieranie odpłatnych umów, skutkujących wystawieniem faktur VAT za korzystanie z nieruchomości. Gmina Miejska - Urząd Miasta jest podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada własny numer NIP. Nabywane towary i usługi związane z realizacją inwestycji będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gmina odlicza podatek od towarów i usług naliczony z faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację inwestycji.

1 grudnia 2009 roku Gmina Miejska - Urząd Miasta zawarła umowę dzierżawy nieruchomości z Biurem ? . Zgodnie z zawartą umową nieruchomości wykorzystywane są do magazynowania przedmiotów wykorzystywanych przez Biuro na cele statutowe. Na mocy odpłatnej umowy dzierżawy Biuro zobowiązane jest płacić czynsz dzierżawny w określonej wysokości na rzecz Gminy. Biuro jest miejską instytucją kultury utworzoną przez Gminę Miejską. Posiada samodzielność w zakresie gospodarki finansowej. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług Biuro jest odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT.

Uchwała z dnia 12 marca 2014 roku, utworzyła z dniem 1 kwietnia 2014 r. instytucję kultury pod nazwą T. T. z chwilą wpisu do rejestru gminnych instytucji kultury uzyskuje osobowość prawną. Na prowadzenie działalności przez T. Rada Miasta przeznaczyła nieruchomość przy ul. ?. Gmina Miejska - Urząd Miasta zamierza zawrzeć odpłatną umowę użytkowania z T. Do chwili zakończenia postępowania mającego na celu zawarcie umowy użytkowania Biuro zawrze umowę poddzierżawy nieruchomości położonej przy ul. ? . T. obiekt zamierza wykorzystywać na cele statutowe (działalność kulturalna i działalność komercyjna).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zmiana instytucji odpłatnie użytkującej nieruchomość na podstawie zawartej z nią odpłatnej umowy będzie miała wpływ na prawo do odliczania podatku od towarów i usług przez realizatora inwestycji tj. Gminę Miejską ? Urząd Miasta?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i sługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści wyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że prawo do obniżenia podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Czynności takie będą miały miejsce, ponieważ przeznaczeniem budynku jest jego odpłatne wydzierżawienie, użytkowanie. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W związku z tym, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie narzuca dodatkowych warunków związanych z podmiotem, z którym Gmina Miejska - Urząd Miasta może zawrzeć umowę, na podstawie której czerpać będzie pożytki z obiektu, jak również nie ogranicza Gminy Miejskiej - Urzędu Miasta co do wyboru odpłatnej formy umowy na użytkowanie nieruchomości, tym samym zmiany te nie mają wpływu na odliczony oraz przewidziany do odliczenia podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi. Zrealizowanie prawa do odliczenia możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako ?podatnicy VAT czynni?, przez złożenie deklaracji VAT-7.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie art. 15 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Stosownie do art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy (rada miasta) i wójt (burmistrz, prezydent miasta).

W myśl art. 33 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o samorządzie gminnym, wójt (burmistrz, prezydent miasta) wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (miasta).

Jak wynika z powyższego, urząd miasta nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd miasta jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu miasta, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu miasta.

Zatem Urząd Miasta działając w imieniu Gminy realizuje zadania własne Gminy, jednakże osobowość prawną oraz zdolność do czynności prawnych ma wyłącznie Gmina.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje zadanie inwestycyjne pn. ???. Przeznaczeniem budynku, który jest przebudowywany w ramach prowadzonej inwestycji, jest czerpanie pożytków z obiektu poprzez zawieranie odpłatnych umów, skutkujących wystawieniem faktur VAT za korzystanie z nieruchomości. Gmina Miejska - Urząd Miasta jest podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada własny numer NIP. Nabywane towary i usługi związane z realizacją inwestycji będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gmina odlicza podatek od towarów i usług naliczony z faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację inwestycji.

W dniu 1 grudnia 2009 roku Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy nieruchomości z Biurem. Zgodnie z zawartą umową nieruchomości wykorzystywane są do magazynowania przedmiotów wykorzystywanych przez Biuro na cele statutowe. Na mocy odpłatnej umowy dzierżawy Biuro zobowiązane jest płacić czynsz dzierżawny w określonej wysokości na rzecz Gminy. Biuro jest miejską instytucją kultury utworzoną przez Gminę Miejską. Posiada samodzielność w zakresie gospodarki finansowej. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług Biuro jest odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT.

Uchwała z dnia 12 marca 2014 roku utworzyła z dniem 1 kwietnia 2014 r. instytucję kultury pod nazwą T. T. z chwilą wpisu do rejestru gminnych instytucji kultury uzyskuje osobowość prawną. Na prowadzenie działalności przez T. Rada Miasta przeznaczyła nieruchomość przy ul. ?. Wnioskodawca zamierza zawrzeć odpłatną umowę użytkowania z T. Do chwili zakończenia postępowania mającego na celu zawarcie umowy użytkowania Biuro zawrze umowę poddzierżawy nieruchomości położonej przy ul. ?. T. obiekt zamierza wykorzystywać na cele statutowe (działalność kulturalna i działalność komercyjna).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy zmiana instytucji odpłatnie użytkującej nieruchomość na podstawie zawartej z nią odpłatnej umowy będzie miała wpływ na prawo do odliczania podatku od towarów i usług przez realizatora inwestycji tj. Gminę.

Należy w tym miejscu przytoczyć przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W kontekście powyższych ustaleń, odpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę nieruchomości w zamian za opłatę (czynsz dzierżawny) w przypadku umowy dzierżawy czy też w zamian za odpłatność wynikającą z mającej zostać zawartej odpłatnej umowy użytkowania jest świadczeniem wzajemnym, a tym samym spełnia definicję odpłatnego świadczenia usług.

Przy czym zaznaczenia wymaga, że z tytułu wykonywania czynności na podstawie umów cywilnoprawnych jednostki samorządu terytorialnego nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z zapisem art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Tak więc dzierżawa nieruchomości jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z kolei, w myśl art. 252 ww. ustawy Kodeks cywilny, rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie).

W świetle powyższych przepisów, odpłatnie realizowane w ramach umów cywilnoprawnych świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz innych podmiotów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym odpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę nieruchomości zarówno na podstawie umowy dzierżawy, jak i na podstawie odpłatnej umowy użytkowania podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.) zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanej nieruchomości (nieruchomość mieszkalna) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanej nieruchomości (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Nadmienić należy, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. ustawodawca w załączniku nr 4 do ustawy stanowiącym ?Wykaz usług zwolnionych od podatku? w poz. 4 wymienił ?Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe? o symbolu PKWiU ex 70.20.11.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca realizując zadanie inwestycyjne pod nazwą ? ...? dokonuje odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację inwestycji.

Zgodnie z zawartą umową dzierżawy z Biurem nieruchomość wykorzystywana jest do magazynowania przedmiotów wykorzystywanych przez Biuro na cele statutowe.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć odpłatną umowę użytkowania z T., który zamierza wykorzystywać obiekt na cele statutowe (działalność kulturalna i działalność komercyjna).

Tak więc w przedmiotowej sprawie inwestycja dotyczy budynku komunalnego, wykorzystywanego (mającego być wykorzystywanym) przez dzierżawcę, czy też przyszłego użytkownika, do celów statutowych tych podmiotów.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Analiza przedmiotowej sprawy wskazuje, że związek taki występuje. Wnioskodawca bowiem w opisie stanu faktycznego wskazał, że nabywane towary i usługi związane z realizacją inwestycji będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Odnosząc zatem przedstawiony stan faktyczny do obowiązujących w sprawie przepisów prawa należy stwierdzić, że została spełniona przesłanka z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunkująca prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ towary i usługi zakupione w ramach realizacji zadania inwestycyjnego pn. ? ...? są (będą) wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jednocześnie w sytuacji, gdy Wnioskodawca w miejsce umowy dzierżawy zawartej z Biurem zawrze odpłatną umowę użytkowania z innym podmiotem tj. T., to nie zmieni się przeznaczenie mienia, które powstanie w ramach realizacji zadania inwestycyjnego. Powstałe w ramach realizacji projektu mienie będzie nadal bowiem służyło Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem zmiana dzierżawcy (użytkownika) czy też zmiana formy umowy (z dotychczasowej umowy dzierżawy na odpłatną umowę użytkowania) nie ma wpływu na odliczenie podatku naliczonego, gdyż w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT liczy się tylko sposób wykorzystania mienia, a z opisu stanu faktycznego wynika, że nabywane towary i usługi związane z realizacją ww. inwestycji będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że ?zmiany te nie mają wpływu na odliczony oraz przewidziany do odliczenia podatek VAT?, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ?, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika