Sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawek (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2012r. (data wpływu 12 września 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2012r. (data wpływu w dniu 18 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości zabudowanych i niezabudowanych ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości zabudowanych i niezabudowanych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2012r. (data wpływu w dniu 18 grudnia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 listopada 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W kwietniu 2006r. z majątku osobistego Wnioskodawca nabył - kupił na podstawie umów sprzedaży zawartych w formie aktów notarialnych niżej wymienione nieruchomości:

1. niezabudowane działki stanowiące wody płynące oraz las, przy czym pomiędzy działkami stanowiącymi wody płynące zlokalizowany jest jaz wodny o konstrukcji żelbetowej, przegradzający zasadnicze koryto rzeki N.;
2. działkę zabudowaną, na której posadowiony jest młyn wodny (ze względów na stan techniczny nie nadający się do wykorzystania w aktualnym stanie).
   
   

Nabycie ww. nieruchomości nie było obciążone podatkiem od towarów i usług (VAT) - Wnioskodawca uiścił natomiast, z tytułu zawarcia przedmiotowych umów, podatek od czynności cywilnoprawnych, który został pobrany przez notariusza.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe nieruchomości położone są na terenach o przeznaczeniu rolnym i wg ewidencji gruntów i budynków mają charakter rolny.

Z tytułu posiadania wyżej wymienionych nieruchomości Wnioskodawca opłaca podatek rolny oraz leśny. Wnioskodawca nie jest rolnikiem i nie prowadzi działalności handlowej w przedmiocie nieruchomości.

Wyżej wymienione nieruchomości Wnioskodawca nie nabył w celach odsprzedaży lecz z myślą o ich ewentualnym wykorzystaniu w przyszłości dla potrzeb wykorzystywania odnawialnych źródeł energii w małej elektrowni wodnej, w związku z czym Wnioskodawca wystąpił do stosownych organów o wydanie decyzji o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego na przebudowę istniejącego młyna wodnego wraz z infrastrukturą techniczną dla ww. potrzeb energetycznych - pozytywną decyzję Wnioskodawca otrzymał w 2009r.

Ponadto Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód rzeki N. dla celów energetycznych oraz na budowę urządzeń wodnych z tym związanych - do chwili obecnej nie została wydana prawomocna decyzja.

Od 1994r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której zasadniczym przedmiotem jest konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest opodatkowany na zasadach ogólnych. Wnioskodawca prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca był i jest nadal zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe ww. nieruchomości nie zostały wprowadzone do majątku Wnioskodawcy związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych. W żaden sposób nie stanowiły i nie stanowią składnika tego majątku wykorzystywanego w jakikolwiek sposób w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a wydatki związane z tymi nieruchomościami nigdy nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu z tej działalności, jak również nie były nigdy przedmiotem w rozliczeniach VAT, Wnioskodawca nie ponosił też wydatków na ich ulepszenie.

Zniechęcony wieloletnimi, bezowocnymi staraniami i trudnościami w uzyskaniu ww. pozwolenia wodnoprawnego, niechęcią do Wnioskodawcy społeczności tych terenów, a także upływem lat Wnioskodawcy i coraz częstszymi problemami zdrowotnymi, Wnioskodawca postanowił zrezygnować z podjętych kilka lat temu zamierzeń wytwarzania energii elektrycznej. Tym samym zbędnymi dla Wnioskodawcy stają się przedmiotowe nieruchomości w związku z czym postanowił je sprzedać w najbliższym czasie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że na przedmiot kupna uwidoczniony w pierwszym zdaniu opisu stanu faktycznego, składały się wyodrębnione geodezyjnie działki:

2 działki - wody płynące,

5 działek ? lasy,

1 działka zabudowana, na której posadowiony jest młyn wodny wpisany do spisu obiektów zabytkowych Miasta i Gminy K.

Przedmiotowe nieruchomości Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Nabycie przedmiotowych nieruchomości nie zostało udokumentowane przez sprzedającego fakturą VAT.

Jak Wnioskodawca stwierdził w opisie stanu faktycznego przedmiotowe nieruchomości kupił z majątku osobistego, nie z majątku małżeńskiego, jak również nie związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Pomiędzy działką nr 218 - obręb 35 S. oraz 247 - obręb C. znajduje się jaz wodny, którego centralna część znajduje się w korycie rzeki N. tj. na działce nr 1 obręb 35 S. będącej we własności Skarbu Państwa - w zarządzie ZMiUW w K. (ZMiUW - Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych). Jaz jest urządzeniem wodnym i jest budowlą w rozumieniu ustawy Prawo Budowlane. Przyczółki betonowe jazu znajdują się ok. 2 m w głąb działek nr 218 i 247.

Celem przebudowy istniejącego młyna wodnego jest stworzenie możliwości wykorzystania odnawialnych źródeł energii przede wszystkim dla potrzeb społeczności tych terenów.

Wytworzoną w przedmiotowej elektrowni energię Wnioskodawca zamierzał, oprócz jej wykorzystywania dla celów własnych, sprzedawać.

Przedmiotowe nieruchomości nie były i nie są przez Wnioskodawcę wykorzystywane.

Na przedmiotowych działkach Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań mających służyć ich uatrakcyjnieniu.

Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego dotyczy wszystkich działek i obejmuje jedynie odbudowę istniejących obiektów z dostosowaniem ich do potrzeb Małej Elektrowni Wodnej, m.in. poprzez przebudowę istniejącego młyna wodnego, wyposażenie go w urządzenia służące do produkcji energii elektrycznej oraz odbudowę istniejącej turbinowni.

Przedmiotowe nieruchomości nie były i nie są przedmiotem najmu lub dzierżawy. Wnioskodawca jeszcze nie wie w jaki sposób zamierza pozyskać nabywców dla sprzedawanych nieruchomości i jakie formy ogłoszeń o sprzedaży będzie stosował a także jakie działania marketingowe podejmie w celu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Przedmiotem sprzedaży będą wszystkie działki. Nie uzyskiwano dla nich decyzji o warunkach zabudowy - budynki i budowle są trwale związane z gruntem, istnieją co najmniej od 1931r. Budynek młyna wodnego klasyfikowany jest pod symbolem 1271 PKOB, a jaz wodny 2152. Pierwsze zasiedlenie nie miało związku z ustawą o podatku od towarów i usług. Osobiście, po ich nabyciu Wnioskodawca nie ulepszał zakupionych nieruchomości.

Środki uzyskane z ewentualnej sprzedaży przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca przeznaczy na potrzeby własne. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży żadnych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przyszła sprzedaż opisanych wyżej przedmiotowych nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, który Wnioskodawca będzie zobowiązany uiścić?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę stan faktyczny uznaje, że w odniesieniu do tej konkretnej transakcji przyszłej sprzedaży przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca nie działał i nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, a sprzedaż tych nieruchomości nie jest działalnością gospodarczą, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia VAT z tytułu tej transakcji.

Potwierdzeniem trafności powyższego stanowiska jest wyrok NSA z dnia 29 października 2007r. (sygn. akt I FPS 3/07), a także wskazania ETS z wyroku z dnia 15 września 2011r. w sprawach połączonych C-180/10 i C/181/10.

Działania Wnioskodawcy w tym konkretnym przypadku nie wypełniają normy art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, aby być uznanym za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej ?podatkiem?, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W świetle art. 2 pkt 6 tej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast według art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach ? poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej ? wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację tych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cytowany art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda bowiem czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.), ?podatnikiem? jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. ?Działalność gospodarcza? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Pojęcia ?podatnik? i ?działalność gospodarcza?, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Z treści art. 15 ust. 1 tej ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do obowiązujących w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, iż nabycie nieruchomości z majątku prywatnego przez Wnioskodawcę nie może przesądzać o tym, że automatycznie w przedmiotowej sprawie sprzedaż tych nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istotne znaczenie będą miały bowiem okoliczności towarzyszące wykorzystaniu zakupionych nieruchomości i przygotowaniu do sprzedaży.

Zauważyć należy, iż wprawdzie przedmiotowe nieruchomości nie zostały wprowadzone do majątku Wnioskodawcy związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych, jednak szereg czynności podjętych przez Wnioskodawcę takich jak:

• zakup wszystkich nieruchomości z myślą o ich ewentualnym wykorzystaniu dla potrzeb wykorzystywania odnawialnych źródeł energii w małej elektrowni wodnej,
• wystąpienie do stosownych organów o wydanie decyzji o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego na przebudowę istniejącego młyna wodnego (decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego dotyczy wszystkich działek i obejmuje jedynie odbudowę istniejących obiektów z dostosowaniem ich do potrzeb Małej Elektrowni Wodnej, m.in. poprzez przebudowę istniejącego młyna wodnego, wyposażenie go w urządzenia służące do produkcji energii elektrycznej oraz odbudowę istniejącej turbinowni),
• uzyskanie przez Wnioskodawcę w 2009r. pozytywnej decyzji o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego na przebudowę istniejącego młyna wodnego,
• wystąpienie z wnioskiem o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód rzeki N. dla celów energetycznych oraz na budowę urządzeń wodnych z tym związanych,
• zamiar przebudowy istniejącego młyna wodnego w celu stworzenie możliwości wykorzystania odnawialnych źródeł energii dla potrzeb społeczności tych terenów,
• zamiar sprzedaży wytworzonej w przedmiotowej elektrowni energii przez Wnioskodawcę,

bezsprzecznie wskazują, że Wnioskodawca rozporządził nieruchomościami w sposób charakterystyczny dla podmiotu zajmującego się profesjonalnie działalnością gospodarczą, tj. niemający nic wspólnego z prywatnym wykorzystaniem działek.

Wnioskodawca nie podjął bowiem żadnych starań aby wykorzystać zakupione nieruchomości wyłącznie dla siebie lub swojej rodziny lecz podjął starania o możliwość prowadzenia na zakupionych terenach i obiektach budowlanych działalności gospodarczej w postaci wytwarzania energii w celu jej sprzedaży.

Planu tego, tj. przebudowy istniejącego młyna w celu wytwarzania energii i sprzedaży energii wodnej Wnioskodawca nie zrealizował z uwagi na:

• zniechęcenie Wnioskodawcy wieloletnimi, bezowocnymi staraniami i trudnościami w uzyskaniu ww. pozwolenia wodnoprawnego,
• niechęć do Wnioskodawcy społeczności tych terenów,
• problemy zdrowotne Wnioskodawcy.
  
  

Wnioskodawca postanowił zrezygnować z podjętych zamierzeń wytwarzania energii elektrycznej. Tym samym zbędnymi dla Wnioskodawcy stały się przedmiotowe nieruchomości w związku z czym postanowił je sprzedać w najbliższym czasie.

W uzasadnieniu własnego stanowiska, Wnioskodawca powołał się na orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydane w sprawach C-180-181/10.

Orzeczenie TSUE C-180/10 dotyczy zakupu przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej gruntu przeznaczonego zgodnie z ówczesnym planem zagospodarowania przestrzennego do produkcji rolnej, który następnie uległ zmianie. Został przeznaczony pod zabudowę letniskową. Podatnik podzielił grunt na 64 działki i rozpoczął ich sprzedaż różnym nabywcom. Natomiast w sprawie C-181/10 podatnicy ? małżeństwo nabyło gospodarstwo rolne, które było wykorzystywane w celach rolniczych. Na skutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, grunty, na których znajdowało się gospodarstwo zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniowo-usługową. Małżonkowie rozpoczęli sprzedaż niektórych części gospodarstwa, dokonując tego w niezorganizowany i okazjonalny sposób.

Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Powołane wyroki TSUE zatem nie będą miały zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ Wnioskodawca dokonał zakupu terenów w celu prowadzenia na nich działalności gospodarczej.

Podjęte przez Wnioskodawcę działania związane były z planowaną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości, którą miał zamiar wykorzystywać dla celów zarobkowych.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie ?majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. ?Majątek prywatny? to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanej nieruchomości do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania działki mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Wskazane przez Wnioskodawcę w przedmiotowej sprawie fakty (zakup nieruchomości w celu wykorzystania odnawialnych źródeł energii w małej elektrowni wodnej, wystąpienie do stosownych organów o wydanie decyzji o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego na przebudowę istniejącego młyna wodnego (decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego dotyczy wszystkich działek i obejmuje jedynie odbudowę istniejących obiektów z dostosowaniem ich do potrzeb Małej Elektrowni Wodnej, m.in. poprzez przebudowę istniejącego młyna wodnego, wyposażenie go w urządzenia służące do produkcji energii elektrycznej oraz odbudowę istniejącej turbinowni), uzyskanie przez Wnioskodawcę w 2009r. pozytywnej ww. decyzji, wystąpienie z wnioskiem o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód rzeki N. dla celów energetycznych oraz na budowę urządzeń wodnych z tym związanych, zamiar przebudowy istniejącego młyna wodnego w celu stworzenie możliwości wykorzystania odnawialnych źródeł energii dla potrzeb społeczności tych terenów oraz zamiar sprzedaży wytworzonej w przedmiotowej elektrowni energii), wskazują jednoznacznie na zamiar wykorzystania przez Wnioskodawcę nabytych działek wraz z obiektami budowlanymi do czynności uznawanych za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Przez termin ?zamiar? należy pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Gdyby jednak przyjąć, że do oceny sprawy wystarczy jedynie zadeklarowane przez Wnioskodawcę oświadczenie (w tym konkretnym przypadku wskazanie Wnioskodawcy, iż nabycie przedmiotowych nieruchomości nastąpiło do majątku prywatnego, a jego sprzedaż jest związana z przysługującym Wnioskodawcy prawem do rozporządzania własnym majątkiem), dalsza analiza okoliczności, w jakich nieruchomości te zostały wykorzystane oraz w jakich sprzedaż zostanie dokonana, rozstrzygających o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług, byłaby bezcelowa.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika podatku VAT nawet wtedy, gdy przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (vide orzeczenie TSUE w sprawie C-400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar a Brigitte Breitshol). O tym, czy dana osoba działa w charakterze podatnika nie decyduje więc czy Wnioskodawca zarejestrował formalnie działalność gospodarczą, czy ma urządzone biuro itp., ale czy obiektywnie działa przy danej transakcji jako podatnik VAT.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionych przedmiotowych nieruchomości z planowaną działalnością gospodarczą (pomimo, że do podjęcia takiej działalności gospodarczej nie doszło z przyczyn zdrowotnych i problemów organizacyjnych), a zatem ich sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawek właściwych dla przedmiotu dostawy.

Tym samym Wnioskodawca będzie działał z tytułu tych dostaw jak podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załącznika dołączonego do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załącznika dołączonego przez Wnioskodawcę.

Należy zaznaczyć, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.