Rozstrzygnięcie czy umowa Międzynarodowa pomiędzy PRL a Republiką Francuską z 1979r. i stosowany (...)

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozstrzygnięcia czy umowa Międzynarodowa pomiędzy PRL a Republiką Francuską z 1979r. i stosowny w związku z tym zapis w umowie najmu nieruchomości zwalnia wynajmującego do naliczania 22% stawki VAT za wynajem lokalu na działalność Instytutu.

W dniu 15 grudnia 2008r. wpłynęło do tut. organu, jako uzupełnienie do ww. wniosku, pismo Wnioskodawcy z dnia 8 grudnia 2008r. będące odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 grudnia 2008r. znak: IBPP2-1029/08/ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W umowie najmu nieruchomości z dnia 30 czerwca 1999r. na działalność Konsulatu oraz działalność Instytutu zawartej pomiędzy Skarbem Państwa reprezentowanym przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Prezydenta Miasta zwanych wynajmującym a Republiką F. reprezentowaną przez Konsula Generalnego zwaną najemcą zapisano, że wynajmujący jest zobowiązany wystawić najemcy dwa rachunki. Jeden z VAT dla Konsulatu Generalnego, drugi bez VAT na działalność Instytutu jako zastosowanie międzynarodowej umowy z 1979r. Zarząd Budynków Komunalnych jako zarządca powyższej nieruchomości ma wystawiać stosowne faktury zgodnie z zapisem umowy czyli jedną z VAT, drugą bez VAT.

Zarząd Budynków Komunalnych przygotowywał projekt umowy najmu ww. nieruchomości określając za najem obu lokali 22% stawkę podatku VAT. Natomiast Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji zmieniło zapis umowy uwzględniając ww. umowę międzynarodową i określiło, że najem powierzchni lokalowej na działalności Instytutu podlega zwolnieniu od podatku VAT.

W świetle obowiązujących przepisów ustawy o VAT najem lokali użytkowych podlega opodatkowaniu 22% stawką, nie ma szczególnego zwolnienia najmu związanego z działalnością Instytutu czy innych podobnych Instytutów w Polsce.

Zarząd Budynków Komunalnych wystawia od 1 lipca 2008r. za najem obu lokali faktury z 22% stawką VAT. Dyrekcja Instytutu nie zgadza się na doliczenie do faktury za najem lokalu na działalność Instytutu 22% podatku VAT jako niezgodne z umową najmu.

W piśmie uzupełniającym z dnia 8 grudnia 2008r. Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z treścią umowy najmu z dnia 30 czerwca 1999r. stronami umowy są: Skarb Państwa, reprezentowany przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wraz z Prezydentem Miasta - jako Wynajmujący oraz Republika F., reprezentowana przez Konsula Generalnego - jako Najemca. Uchwałą Nr 406/99 Zarządu Miasta z dnia 29 kwietnia 1999r. w sprawie wykonania postanowień umowy najmu nieruchomości , nadzór nad realizacją postanowień umowy powierzono Zarządowi Budynków Komunalnych. Treść umowy została zmieniona aneksem nr 1/2005 z 25 marca 2005r. do umowy najmu z 30 czerwca 1999r.,w ten sposób, że jako Wynajmującego wskazano Rzeczpospolitą Polską, reprezentowaną przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Równocześnie na podstawie § 2 aneksu upoważniono Prezydenta Miasta wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej do samodzielnego występowania w imieniu Wynajmującego w szczególności w sprawach dotyczących form dokonywania płatności i ich egzekwowania. Zgodnie z uchwałą nr XLVI/558/08 Rady Miasta z dnia 11 czerwca 2008r. w sprawie nadania statutu Zarządowi Budynków Komunalnych , przedmiotem działania ZBK jest zarządzanie lokalami mieszkalnymi oraz użytkowymi i budynkami wraz z terenem niezbędnym dla prawidłowego i racjonalnego korzystania z tych budynków oraz urządzeń stanowiącymi własność Skarbu Państwa - na podstawie odrębnych przepisów ( § 3 ust. 1 pkt 2 uchwały). Wobec powyższego Zarząd Budynków Komunalnych wystawia faktury w imieniu własnym, jednakże na rzecz Skarbu Państwa.

Podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wynajmu nieruchomości jest Zarząd Budynków Komunalnych

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Umowa Międzynarodowa pomiędzy PRL a Republiką F. z 1979r. i stosowny w związku z tym zapis w umowie najmu nieruchomości zwalnia wynajmującego do naliczania 22% stawki VAT za wynajem lokalu na działalność Instytutu ...

Zdaniem Wnioskodawcy, zapis w umowie o zwolnieniu wynajmującego z naliczania 22% podatku do faktury za najem lokalu na działalność Instytutu jest niezgodny z ustawą o VAT.

W związku z tym należy podpisać aneks do umowy w którym zależy wpisać właściwą 22% stawkę podatku VAT do fakturowania najmu lokalu na działalność Instytutu.

W ocenie Wnioskodawcy należy dokonać korekty podatku VAT należnego wstecz za 5 lat mimo braku aneksu do umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Umowa najmu jest umową cywilnoprawną, najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Podstawę dla ustalenia zakresu w odniesieniu do umów zobowiązaniowych stanowi zasada swobody umów. Jest to norma prawna przyznająca podmiotom prawa cywilnego generalną kompetencję do swobodnego kształtowania stosunków zobowiązaniowych poprzez umowy, a nadto do interpretowania i stosowania konkretnych norm prawnych na rzecz tej kompetencji. Przy obowiązywaniu tej zasady zakres swobody umów ustala się poprzez wskazanie jego granic. System prawny nie może bowiem udzielić stronom nieograniczonej kompetencji do kreowania stosunków umownych o doniosłości prawnej, a w konsekwencji pozostawić tę sprawę poza kontrolą państwa.

W przepisie art. 3531 K.c. wskazano, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Występują zatem trzy ogólnie określone granice swobody umów: ustawa, zasady współżycia społecznego i właściwość stosunku zobowiązaniowego.

Wobec powyższego treść lub cel umowy nie mogą być sprzeczne z ustawą. Natomiast przez ustawę należy rozumieć akty prawne powszechnie obowiązujące.

Źródłami prawa powszechnie obowiązującymi, a więc takimi które wiążą wszystkich ? zarówno podmioty państwowe (organy, instytucje), jak również obywateli i wszystkie znajdujące się pod jurysdykcją Rzeczypospolitej Polskiej osoby oraz podmioty prawne, wg art. 87 Konstytucji są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia oraz akty prawa miejscowego.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w umowie najmu nieruchomości z dnia 30 czerwca 1999r. na działalność Konsulatu F. oraz działalność Instytutu zawartej pomiędzy Skarbem Państwa reprezentowanym przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Prezydenta Miasta zwanych wynajmującym a Republiką F. reprezentowaną przez Konsula Generalnego wzwaną najemcą zapisano, że wynajmujący jest zobowiązany wystawić najemcy dwa rachunki. Jeden z VAT dla Konsulatu Generalnego, drugi bez VAT na działalność Instytutu jako zastosowanie międzynarodowej umowy z 1979r. Zarząd Budynków Komunalnych jako zarządca powyższej nieruchomości ma wystawiać stosowne faktury zgodnie z zapisem umowy czyli jedną z VAT, drugą bez VAT.

Wnioskodawca wskazał, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji zmieniło zapis umowy uwzględniając ww. umowę międzynarodową i określiło, że najem powierzchni lokalowej na działalność Instytutu podlega zwolnieniu od podatku VAT.

Z artykułu 8 i 9 porozumienia z dnia 19 lipca 1979r. zawartego między rządem PRL a rządem Republiki F. wynika, iż obie strony udzielają instytutom, na bazie wzajemności oraz w ramach i na warunkach określonych przez swoje ustawodawstwo, zwolnienia z wszelkich opłat i podatków w odniesieniu do przedmiotów o charakterze kulturalnym (?). Każda Strona jest zwolniona, na terytorium drugiej strony od podatków, należności i opłat państwowych regionalnych lub komunalnych, należnych z tytułu m. in. wynajmu nieruchomości zabudowanych lub niezabudowanych przeznaczonych na pomieszczenia dla Instytutów.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego należy wskazać, iż przepisy regulujące kwestie podatku od towarów usług zostały wprowadzone ustawą z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50).

Zgodnie z przepisami tej ustawy podatnikami tego podatku są wszystkie podmioty, bez względu na ich strukturę organizacyjno-prawna, które wykonują w sposób częstotliwy czynności podlegające opodatkowaniu.

Nowe uregulowania dotyczące podatku od towarów i usług obowiązują zasadniczo od 1 maja 2004r. i zostały wprowadzone ustawą z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535).

Zatem w zakresie podatku od towarów i usług źródłem prawa powszechnie obowiązującego była ustawa z dnia 8 stycznia 1993r. oraz obecnie obowiązująca ustawa z dnia 11 marca 2004r., jak również rozporządzenia wykonawcze do tej ustawy.

Natomiast Porozumienie z dnia 19 lipca 1979r. zawarte pomiędzy PRL a rządem Republiki F.nie jest aktem prawa powszechnie obowiązującego.

Ponadto należy zauważyć, iż w ww. porozumieniu rząd PRL nie mógł uwzględnić zwolnienia z podatku od towarów i usług z tytułu najmu nieruchomości na rzecz Instytutu bowiem w 1979r. nie obowiązywały przepisy dotyczące podatku od towarów i usług.

Zatem Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji zmieniając zapis umowy z dnia 30 czerwca 1999r nie mogło określić, że najem powierzchni lokalowej na działalność Instytutu podlega zwolnieniu od podatku VAT uwzględniając porozumienie z dnia 19 lipca 1979r.

Mając na uwadze powyższe rozważania należy stwierdzić, iż zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej wypełnia, określoną w art. 8 ustawy, definicję usług, wobec czego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT podstawowa stawka podatku VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ponadto zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawką obniżoną lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 4 powołanego załącznika zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (PKWiU ex 70.20.11).

Opisane w stanie faktycznym usługi najmu nieruchomości na rzecz Instytutu Francuskiego nie mieszczą się w katalogu zwolnień od podatku od towarów i usług oraz nie są objęte preferencyjną stawką podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z tym przepisem zwolnione zostały od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Skoro najem nieruchomości na rzecz Instytutu nastąpił w drodze umowy cywilnoprawnej zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie również zastosowania wyżej cytowany przepis § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy ustawy o VAT stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sytuacji wynajem nieruchomości wynikający z umowy cywilnoprawnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wg stawki 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze ? z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Zgodnie z art. 70 § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż należy dokonać korekty podatku należnego wstecz za 5 lat jest prawidłowe.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.