obowiązek składania deklaracji VAT-7 oraz rozliczenia podatku VAT przez spadkobiercę

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2009r. (data wpływu 23 grudnia 2009r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 24 lutego 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku składania deklaracji VAT-7 oraz rozliczenia podatku VAT przez spadkobiercę ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku składania deklaracji VAT-7 oraz rozliczenia podatku VAT przez spadkobiercę.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 24 lutego 2010r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 lutego 2010r. znak: IBPP2/443-1063/09/WN, IBPBI/1/415-1137/09/ZK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 9 grudnia 2009r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni, który prowadził jednoosobową usługową działalność gospodarczą. Zmarły był płatnikiem podatku VAT. Na dzień jego śmierci nie były rozliczone deklaracje podatkowe za listopad 2009r. oraz za grudzień 2009r.

Nie są przeprowadzone sprawy spadkowe. Wnioskodawczyni poinformowała odpowiedni urząd skarbowy o śmierci ojca. Ojciec Wnioskodawczyni nie miał żadnych zaległości podatkowych.

Dodatkowo, w piśmie uzupełniającym wniosek, Wnioskodawczyni poinformowała m.in., iż:

• Jest jedną z trzech spadkobierczyń. Pozostałymi spadkobierczyniami są siostra i mama Wnioskodawczyni.
• Ojciec Wnioskodawczyni prowadził jednoosobową działalność gospodarczą - warsztat samochodowy.
• Wnioskodawczyni zamierza kontynuować działalność.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni jako spadkobierczyni jest zobowiązana składać za zmarłego ojca deklaracje VAT rozliczające listopad i grudzień 2009r.
2. Czy Wnioskodawczyni musi regulować z tego tytułu ewentualne podatki za zamarłego ojca...
   
   

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Wnioskodawczyni nie złożyła deklaracji podatkowych rozliczających listopad i grudzień 2009r. za zmarłego ojca. Wnioskodawczyni ponadto sądzi, że nie powinna tego robić, ponieważ może to zrobić podatnik, a w tym momencie nie ma podatnika, który może podpisać deklaracje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w piśmie uzupełniającym wniosek (data wpływu 24 lutego 2010r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała zadane pytania, jak też wyraziła własne stanowisko adekwatne do zadanych pytań. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawczyni było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 8 lutego 2010r. znak: IBPP2/443-1063/09/WN, IBPBI/1/415-1137/09/ZK przyjęto, że pytania oraz własne stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione w tym właśnie piśmie są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji pytań i stanowiska własnego Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Zatem, byt prawny podatnika ? osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą śmierci.

Organy podatkowe uzyskują informację o śmierci podatnika na podstawie regulacji ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o NIP, w przypadku podatników prowadzących indywidualną działalność gospodarczą, organy prowadzące ewidencję ludności są obowiązane, w terminie 14 dni od dnia otrzymania aktu zgonu, do przekazania informacji o zgonie naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania zmarłego podatnika.

Tym samym, w przypadku zgonu podatnika ? osoby fizycznej wygasa z mocy prawa decyzja o nadaniu podatnikowi numeru identyfikacji podatkowej (NIP) oraz ustaje byt prawny podatnika (art. 12 ust. 2 ustawy o NIP).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 9 grudnia 2009r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni, który prowadził jednoosobową usługową działalność gospodarczą. Zmarły był płatnikiem podatku VAT. Na dzień jego śmierci nie były rozliczone deklaracje podatkowe za listopad 2009r. oraz za grudzień 2009r.

Nie są przeprowadzone sprawy spadkowe. Wnioskodawczyni poinformowała odpowiedni urząd skarbowy o śmierci ojca. Ojciec Wnioskodawczyni nie miał żadnych zaległości podatkowych.

Dodatkowo, w piśmie uzupełniającym wniosek, Wnioskodawczyni poinformowała m.in., iż:

• jest jedną z trzech spadkobierczyń. Pozostałymi spadkobierczyniami są siostra i mama Wnioskodawczyni.
• ojciec Wnioskodawczyni prowadził jednoosobową działalność gospodarczą - warsztat samochodowy.
• Wnioskodawczyni zamierza kontynuować działalność.
  
  

Regulacje ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, nie precyzują wprost skutków prawnych związanych ze śmiercią podatnika podatku od towarów i usług. Jednakże śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc również zakończeniem występowania podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, stanowi, iż w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów.

Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Natomiast § 2 ww. artykułu przewiduje, że jeżeli na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługują prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.

Art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług określa, że jeśli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT, zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Natomiast w przypadku gdy zaprzestanie działalności nastąpiło w wyniku śmierci podatnika, zgodnie z art. 96 ust. 7 ustawy, zawiadomienia o zaprzestaniu działalności dokonuje jego następca prawny.

Na podstawie delegacji ustawowej, zawartej w art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 5 kwietnia 2004r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.) określił wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia. Dokument ten w ww. rozporządzeniu został oznaczony jako VAT-Z.

Zatem, następcy prawni, mają obowiązek po śmierci podatnika podatku od towarów i usług dokonać zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tym fakcie, składając zgłoszenie VAT-Z.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu (?). Wspomniany przepis nakłada obowiązek składania deklaracji dla podatku od towarów i usług wyłącznie na podatników tego podatku.

W myśl zapisu art. 103 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33 i 33b.

Z powyższego wynika, iż w wypadku śmierci podatnika jego następcy prawni nie mają obowiązku składania za zmarłego podatnika podatku od towarów i usług deklaracji podatkowej oraz zapłaty podatku, gdyż obowiązek ten dotyczy wyłącznie podatników tego podatku.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni (lub inni następcy prawni), jako spadkobierca po zmarłym ojcu, nie ma obowiązku sporządzenia i składania deklaracji VAT-7, a tym samym nie jest zobowiązana do odprowadzenia należnego podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazuje się, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii przejęcia przez spadkobierców innych obowiązków ciążących na spadkodawcy z tytułu podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 98 Ordynacji podatkowej, jako że w tym zakresie Wnioskodawczyni nie zadała pytania.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.