Opodatkowanie rekompensaty sygn: IBPP2/443-1123/13/WN

6.3.2014

Opodatkowanie rekompensaty

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2013r. (data wpływu 6 grudnia 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2014r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rekompensaty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2013r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 3 marca 2014r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rekompensaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest spółką w 100% stanowiącą własność Gminy. Spółka realizuje aktualnie zadania własne Gminy w zakresie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym tj. w zakresie ?wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych (...). Dodatkowo Spółka oświadcza, iż prowadzi działalność polegającą na produkcji energii elektrycznej i cieplnej z biogazu powstającego w procesie oczyszczania ścieków. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Uchwałą Rada Miasta powierzyła Spółce wykonanie kolejnego zadania własnego Gminy obejmującego sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, polegające na zaprojektowaniu, budowie i eksploatacji parku wodnego. Wobec nałożonego zadania, Spółka planuje podpisanie umowy z Gminą o świadczenie usług publicznych, której zawarcie jest niezbędnym elementem do prowadzenia działalności parku wodnego. Tytułem świadczenia usług publicznych objętych umową, w okresie świadczenia usług, przekazywana będzie dla Spółki rekompensata. Przy czym - według projektowanej umowy - za usługi publiczne rozumie się usługi świadczone przez Spółkę w ogólnym interesie gospodarczym, polegające na eksploatacji parku wodnego przez Wnioskodawcę, a jako okres świadczenia przyjmuje się od momentu oddania do eksploatacji parku wodnego przez okres następnych 10 lat (wstępnie planuje się oddanie parku wodnego do eksploatacji na rok 2016).

Przedmiotem projektowanej umowy jest więc określenie szczegółowych warunków ustalania wysokości i przekazywania oraz weryfikacji przez Gminę kwoty rekompensaty należnej Spółce. Zgodnie z paragrafem 5 projektowanej umowy rekompensatę stanowi przysporzenie w wysokości nieprzekraczającej w skali roku kwoty określonej w art. 2 ust. 1 pkt (a) Decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 roku w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (Dz. Urz. UE 2012/21/UE), otrzymane przez Spółkę od Gminy w dowolnej formie wyłącznie z tytułu i w celu pokrycia części kosztów związanych ze świadczeniem usług publicznych oraz wszelkie inne przysporzenia, w tym przykładowo dotacja, zwolnienie podatkowe, a także jakiekolwiek inne przysporzenie otrzymane przez Spółkę ze środków publicznych - w rozumieniu Ustawy o finansach publicznych ? z przeznaczeniem na pokrycie kosztów eksploatacji parku wodnego.

Jednocześnie w projektowanej umowie wskazano, że średnioroczna rekompensata liczona będzie jako suma:

rekompensaty stanowiącej dotację z innych środków publicznych, przeznaczoną na pokrycie części nakładów inwestycyjnych na wybudowanie i uruchomienie parku wodnego
wypłaconej rekompensaty na pokrycie kosztów eksploatacyjnych.

Spółka dla celów wyliczania rekompensaty prowadzić będzie odrębne ewidencje wpływów, przychodów i kosztów dotyczących wyłącznie budowy i eksploatacji parku wodnego.

Dodatkowo z pisma z 3 marca 2014r. będącego uzupełnieniem wniosku wynika, że ?w przedstawionym stanie faktycznym, celem projektowanej umowy o świadczenie usług publicznych jest wykonywanie przez Spółkę usług publicznych w ogólnym interesie gospodarczym, polegających na eksploatacji parku wodnego. Wpływy Spółki w zakresie realizacji powierzonych usług publicznych będą pochodziły ze sprzedaży biletów za wstęp (odrębne bilety do części rekreacyjnej parku wodnego - za 1 godz., 2 godz. lub cały dzień, odrębne za wstęp do części saunowej, jak również odrębne dla części sportowej) z wynajmu powierzchni, opłat za naukę pływania, opłat za wypożyczanie sprzętu sportowego, przychodów ze sprzedaży wytwarzanej w parku wodnym energii elektrycznej i tzw. ?zielonych certyfikatów" oraz rekompensaty. Ponieważ zakłada się, że przychody te będą zbyt małe, aby pokrywały koszty działalności parku wodnego, Gmina przekazywać będzie Spółce rekompensatę na pokrycie strat wynikających z realizacji powierzonego zadania. Rekompensatę stanowić będzie przysporzenie otrzymane przez Spółkę od Gminy w dowolnej formie wyłącznie z tytułu i w celu pokrycia części kosztów związanych ze świadczeniem usług publicznych oraz wszelkie inne przysporzenia, w tym przykładowo dotacja, zwolnienie podatkowe, a także jakiekolwiek inne przysporzenie otrzymane przez Spółkę ze środków publicznych - w rozumieniu ustawy o finansach publicznych - z przeznaczeniem na pokrycie kosztów eksploatacji parku wodnego w T.

W umowie przyjmuje się, że średnioroczna rekompensata liczona będzie jako suma:

rekompensaty stanowiącej dotację z innych środków publicznych, przeznaczoną na pokrycie części nakładów inwestycyjnych na wybudowanie i uruchomienie parku wodnego
wypłaconej rekompensaty na pokrycie kosztów eksploatacyjnych.

Umowa przewiduje, że koszty działalności Spółki inne niż związane z realizacją usługi publicznej nie mogą być finansowane rekompensatą.

Otrzymywana kwota refundacji nie ma więc na celu sfinansowania ceny sprzedaży biletów oraz nie ma żadnego wpływu na ceny biletów. Rekompensata, która ma być otrzymywana od Gminy odnosi się wyłącznie do pokrycia części kosztów usług, bez uszczerbku jednak dla możliwości korzystania przez Spółkę z rozsądnego zysku (?)?.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy art. 29 ust. 1 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania do otrzymywanej przez Spółkę rekompensaty tytułem umowy o świadczenie usług publicznych?

Czy przekazywana przez Gminę rekompensata nie będzie stanowić dla Spółki obrotu podlegającego opodatkowaniu VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Należy zaznaczyć na wstępie, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć więc każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Podstawą świadczenia usługi przez Spółkę jest co prawda umowa o charakterze cywilistycznym, ale nie jest to bezpośredni stosunek zobowiązaniowy, nie określa się wynagrodzenia tytułem wykonania określonych świadczeń. Gmina nie będzie nabywać na jej podstawie żadnych usług, ani dostaw. Ponadto faktycznym beneficjentem usług publicznych będą osoby korzystające z parku wodnego, a rekompensata jest ustalana w celu pokrycia jedynie części kosztów eksploatacyjnych działania parku wodnego.

Z kolei zgodnie z treścią art. 29 ust.

1 ustawy o VAT: Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Według ust. 2 art. 29: W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi. Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania. Natomiast otrzymana dotacja niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług - istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną - wówczas stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu według takiej stawki jak czynności, których dotyczą. A skoro rekompensata nie będzie miała bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług, dostaw to nie stanowi ona obrotu i podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż art. 29 ust. 1 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania do otrzymywanej przez Spółkę rekompensaty tytułem umowy o świadczenie usług publicznych. Przekazywana przez Gminę rekompensata nie będzie stanowić dla Spółki obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pomiędzy Spółką a Gminą istnieć będzie wprawdzie stosunek prawny (umowa o świadczenie usług publicznych), jednakże w ramach tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo korzystające z parku wodnego w różnych formach i różnych czasookresach. Brak jest zatem podstaw, aby twierdzić, że istnieje jakiekolwiek obustronne i ekwiwalentne świadczenie. Spółka nie będzie świadczyć usług na rzecz Gminy, lecz na rzecz klientów parku, a wynagrodzenie z tego tytułu stanowić będą wpływy uzyskiwane przez Spółkę ze sprzedaży biletów wstępu, opłat za wynajem pomieszczeń, wynajem sprzętu itp.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem bezpośredniego związku pomiędzy kwotą refundacji a wpływami, które Spółka ma uzyskiwać z tytułu świadczenia usług eksploatacji parku wodnego. Tym samym opisanej we wniosku refundacji nie można rozpatrywać w kategorii dotacji czy innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że rekompensata nie będzie mieć bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług publicznych przez Spółkę. Fakt otrzymania refundacji pozostaje bez wpływu na ceny (różne rodzaje biletów wstępu), za które odbiorcy usług będą zobowiązani zapłacić. Dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Prezentowane w niniejszym wniosku stanowisko odzwierciedlone zostało w podobnych sprawach, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 8 sierpnia 2013r. nr IPTPP1/443-368/13-4/MG, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 czerwca 2013r. nr ILPP5/443-90/13-2/PG, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 lutego 2013r. nr IPPP2/443-33/13-2/BH.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie, w odniesieniu do zaprezentowanego zdarzenia przyszłego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 cyt. ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z brzmieniem ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz. U. 2013, Nr 35) z dniem 1 stycznia 2014 r. art. 29 został uchylony, natomiast zasady ustalania podstawy opodatkowania dla celów VAT zostały uregulowane w art. 29a ustawy o VAT.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług ? istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną ? to stanowi ona obrót w rozumieniu art. 29a ust. 1 cyt. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu według takiej stawki jak czynności, których dotyczą.

Natomiast otrzymana dotacja (dopłata o podobnym charakterze) niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Gmina powierzyła Spółce wykonanie zadania własnego, obejmującego sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, polegające na zaprojektowaniu, budowie i eksploatacji parku wodnego.

Wobec nałożonego zadania, Spółka planuje podpisanie umowy z Gminą o świadczenie usług publicznych, której zawarcie jest niezbędnym elementem do prowadzenia działalności parku wodnego. Tytułem świadczenia usług publicznych objętych umową, w okresie świadczenia usług, przekazywana będzie dla Spółki rekompensata. Przy czym - według projektowanej umowy - za usługi publiczne rozumie się usługi świadczone przez Spółkę w ogólnym interesie gospodarczym, polegające na eksploatacji parku wodnego przez Wnioskodawcę, a jako okres świadczenia przyjmuje się od momentu oddania do eksploatacji parku wodnego przez okres następnych 10 lat (wstępnie planuje się oddanie parku wodnego do eksploatacji na rok 2016).

Jednocześnie w projektowanej umowie wskazano, że średnioroczna rekompensata liczona będzie jako suma:

rekompensaty stanowiącej dotację z innych środków publicznych, przeznaczoną na pokrycie części nakładów inwestycyjnych na wybudowanie i uruchomienie parku wodnego
wypłaconej rekompensaty na pokrycie kosztów eksploatacyjnych.

Spółka dla celów wyliczania rekompensaty prowadzić będzie odrębne ewidencje wpływów, przychodów i kosztów dotyczących wyłącznie budowy i eksploatacji parku wodnego.

Otrzymana kwota refundacji nie ma wpływu na ceny biletów. Rekompensata otrzymywana od Gminy odnosić się będzie wyłącznie do pokrycia części kosztów.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionych przez Spółkę okoliczności sprawy stwierdzić należy, że środki pieniężne, tzw. rekompensata, które Spółka otrzyma od Gminy w związku z zawartą umową o świadczenie usług publicznych w zakresie usług eksploatacji parku wodnego, nie będą stanowić wynagrodzenia z tytułu usług wykonywanych na rzecz Gminy i tym samym nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pomiędzy Spółką a Gminą będzie istniał wprawdzie stosunek prawny (umowa), jednakże w ramach tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem będzie społeczeństwo. Brak jest zatem podstaw, aby twierdzić, że istnieje jakiekolwiek obustronne i ekwiwalentne świadczenie. Należna rekompensata nie będzie zatem stanowiła wynagrodzenia za świadczenie usług. Jak wynika z wniosku, służyć ona będzie bowiem pokryciu kosztów związanych z eksploatacją parku wodnego, nie będzie miała żadnego wpływu na cenę biletów, nie będzie stanowić dopłaty do ceny świadczonej usług, a jej istotą będzie ?dofinansowanie kosztów?. Charakter tej należności wskazuje zatem, że stanowić ona będzie jedynie należność wynikającą z zawartej umowy, nie zaś wynagrodzenie za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowej rekompensaty nie można rozpatrywać w kategorii dotacji czy innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, że nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług parku wodnego. Spółka wskazała bowiem, że uzyskana rekompensata nie będzie mieć wpływu na cenę biletów, a jedynie odnosić się będzie wyłącznie do pokrycia części kosztów usług, bez uszczerbku jednak dla możliwości korzystania przez Spółkę z rozsądnego zysku.

Z uwagi na powyższe, stwierdzić należy, że do otrzymanej przez Spółkę rekompensaty ? w oparciu o zawartą już umowę wykonawczą o świadczenie usług publicznych w zakresie budowy i eksploatacji parku wodnego ? nie będzie miał zastosowania art. 29a ustawy o VAT. Zatem przekazana przez Gminę rekompensata nie będzie stanowić obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność.

Zatem ochrona prawna zastosowania się do interpretacji indywidualnej wynikająca z przepisów art. 14k-14m ustawy Ordynacja podatkowa będzie miała zastosowanie tylko gdy opis zdarzenia przyszłego będzie zgodny z rzeczywistością.

Oceny zgodności zdarzenia przyszłego przedstawionego w interpretacji z rzeczywistością dokonać może tylko uprawniony do tego organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej podczas prowadzenia postępowania kontrolnego lub podatkowego. W przypadku wystąpienia rozbieżności pomiędzy zdarzeniem przyszłym przedstawionym w interpretacji a rzeczywistością podatnik nie może powoływać się na interpretację indywidualną i korzystać z ochrony prawnej przewidzianej w ww. przepisach ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.