zasadność wystawienia faktur VAT sygn: IBPP2/443-131/10/WN

6.5.2010

zasadność wystawienia faktur VAT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2010r. (data wpływu 12 lutego 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności wystawienia faktur VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności wystawienia faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni na mocy umowy z dnia 25 listopada 2008r. nabyła wyposażenie lokalu gastronomiczno-klubowego, prawo do korzystania z dotychczasowej nazwy lokalu (Klub N.) oraz pozostałe dobra niematerialne dotyczące lokalu. Umowa powyższa została zmieniona aneksem z dnia 7 stycznia 2009r., na mocy którego Wnioskodawczyni zobowiązała się do realizacji imprez i innych wydarzeń mających się odbyć w przekazywanym lokalu, do realizacji których zobowiązali się przekazujący lokal przedsiębiorcy (prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej). Ponadto Wnioskodawczyni zobowiązała się do kontynuacji zatrudnienia osób lub współpracy z osobami, które zatrudniali przekazujący lokal przedsiębiorcy. Jednakże z uwagi na pewne konflikty w trakcie transakcji, przekazujący lokal przedsiębiorcy nie przekazali Wnioskodawczyni wszystkich składników wyposażenia lokalu (m.in. rozwiązali umowy z TPSA o telefon, Internet ? mimo, że wcześniej Wnioskodawczyni miała to przyrzeczone - oraz nie otrzymała faktur i kart gwarancyjnych na nabyte wyposażenie lokalu) co więcej, w ogłoszeniu dotyczącym odstąpienia lokalu widniała kwota 150.000 zł. W trakcie negocjacji przekazujący lokal przedsiębiorcy stwierdzili, że kwota ta jest kwotą nieuwzględniającą podatku VAT. To też cena transakcyjna została podniesiona do 185.000 zł, a więc powiększona o stawkę VAT.

Za ww. składniki Wnioskodawczyni uiściła kwotę 185.000 zł (sto osiemdziesiąt pięć tysięcy złotych) w następujący sposób:

kwotę 9 400 zł w dniu podpisania umowy, tj. 25 listopada 2008r.
kwotę 10 600 zł w dniu 27 listopada 2008r.
kwotę 165 0000 zł w dniu 23 stycznia 2009r.

Ponadto do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła pismo jako uzupełnienie tego wniosku. Z informacji zawartych w tym piśmie wynika, iż Wnioskodawczyni nie posiada pełnych wiadomości na temat kontrahenta, ma jednak wrażenie, że jeden ze wspólników był podatnikiem VAT, drugi był na ryczałcie.

Wyjaśnienia dotyczące nabycia:

Wnioskodawczyni nabyła prawa do nazwy lokalu ? nie firmy,
Wnioskodawczyni nabyła ruchomości tj. wyposażenie lokalu ? jednak nie zostały jej przekazane faktury, rachunki zakupu ani karty gwarancyjne ww. ruchomości,
Uniemożliwiono jej przejęcie numeru telefonu i Internetu ? kontrahent wypowiedział umowę TPSA ? co spowodowało opóźnienie startu jej firmy o ponad miesiąc,
Wnioskodawczyni nie nabyła żadnych praw z umów najmu lub dzierżawy, podpisała nowe umowy na własną firmę,
Wnioskodawczyni nie nabyła wierzytelności, praw z papierów wartościowych i środków pieniężnych i nie wie czy kontrahent takie posiadał,
Na koncesje i zezwolenia Wnioskodawczyni podpisała odrębne umowy na swoją firmę,
Wnioskodawczyni nie nabyła i nie wie czy kontrahent posiadał prawa własności przemysłowej i patenty,
Wnioskodawczyni nie wie czy kontrahent posiadał majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
Wnioskodawczyni nie zostały powierzone jakiekolwiek tajemnice przedsiębiorstwa,
Wnioskodawczyni nie zostały przekazane księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej kontrahenta, brak faktur/rachunków, kart gwarancyjnych na nabyty sprzęt wyposażenia lokalu oraz historii przeprowadzonych rachunków w lokalu.

Przedmiotem nabycia nie był zakład (oddział) samodzielnie sporządzający bilans ? Wnioskodawczyni nabyła jedynie prawo do użytkowania wyposażonego lokalu użytkowego (umowa z dnia 25 listopada 2008r.). Nigdy celem Wnioskodawczyni nie było kupno zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazujący lokal przedsiębiorcy zobowiązani byli do wystawienia stosownych faktur VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, tak. Po pierwsze wątpliwym jest czy taki zbiór składników można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa ? brak telefonu, Internetu, faktur, jakiejkolwiek wiedzy o przedsiębiorstwie przekazujących lokal, itp. Nawet jeśli uznać ww. składniki za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, to wskazać należy, że w dniu podpisania umowy obowiązywał przepis art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu: przepisów ustawy nie stosuje się do: ?transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans?.

Bez wątpienia w przypadku przekazywanego lokalu, nie może być mowy o podmiocie samodzielnie sporządzającym bilans. Tym samym wyżej cytowany przepis nie ma zastosowania i co za tym idzie przedsiębiorcy przekazujący lokal winni wystawić stosowne faktury VAT na każdą z kwot systematycznie im wpłacanych.

Po drugie na umowie z dnia 25 listopada 2008r. nie ma mowy o kupnie przedsiębiorstwa czy jego zorganizowanej części, bo nigdy Wnioskodawczyni nie miała zamiaru dokonywać takiego zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej 'podatkiem', podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Ilekroć w ww. ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Pojęcie ?transakcja zbycia?, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu ?dostawy towarów?, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. ?zbycie? obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Przepisy ustawy nie definiują terminu ?przedsiębiorstwo?. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia ?przedsiębiorstwo? wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni na mocy umowy z dnia 25 listopada 2008r. nabyła wyposażenie lokalu gastronomiczno-klubowego, prawo do korzystania z dotychczasowej nazwy lokalu (Klub N.) oraz pozostałe dobra niematerialne dotyczące lokalu. Umowa powyższa została zmieniona aneksem z dnia 7 stycznia 2009r., na mocy którego Wnioskodawczyni zobowiązała się do realizacji imprez i innych wydarzeń mających się odbyć w przekazywanym lokalu, do realizacji których zobowiązali się przekazujący lokal przedsiębiorcy (prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej). Ponadto Wnioskodawczyni zobowiązała się do kontynuacji zatrudnienia osób lub współpracy z osobami, które zatrudniali przekazujący lokal przedsiębiorcy. Jednakże z uwagi na pewne konflikty w trakcie transakcji, przekazujący lokal przedsiębiorcy nie przekazali Wnioskodawczyni wszystkich składników wyposażenia lokalu (m.in. rozwiązali umowy z TPSA o telefon, Internet ? mimo, że wcześniej Wnioskodawczyni miała to przyrzeczone - oraz nie otrzymała faktur i kart gwarancyjnych na nabyte wyposażenie lokalu) co więcej, w ogłoszeniu dotyczącym odstąpienia lokalu widniała kwota 150.000 zł. W trakcie negocjacji przekazujący lokal przedsiębiorcy stwierdzili, że kwota ta jest kwotą nieuwzględniającą podatku VAT. To też cena transakcyjna została podniesiona do 185.000 zł, a więc powiększona o stawkę VAT.

Za ww. składniki Wnioskodawczyni uiściła kwotę 185.000 zł (sto osiemdziesiąt pięć tysięcy złotych) w następujący sposób:

kwotę 9 400 zł w dniu podpisania umowy, tj. 25 listopada 2008r.
kwotę 10 600 zł w dniu 27 listopada 2008r.
kwotę 165 0000 zł w dniu 23 stycznia 2009r.

Ponadto do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła pismo jako uzupełnienie wniosku. Z informacji zawartych w tym piśmie wynika, iż Wnioskodawczyni nie posiada pełnych wiadomości na temat kontrahenta, ma jednak wrażenie, że jeden ze wspólników był podatnikiem VAT, drugi był na ryczałcie.

Wyjaśnienia dotyczące nabycia:

Wnioskodawczyni nabyła prawa do nazwy lokalu ? nie firmy,
Wnioskodawczyni nabyła ruchomości tj. wyposażenie lokalu ? jednak nie zostały jej przekazane faktury, rachunki zakupu ani karty gwarancyjne ww. ruchomości,
Uniemożliwiono jej przejęcie numeru telefonu i Internetu ? kontrahent wypowiedział umowę TPSA ? co spowodowało opóźnienie startu jej firmy o ponad miesiąc,
Wnioskodawczyni nie nabyła żadnych praw z umów najmu lub dzierżawy, podpisała nowe umowy na własną firmę,
Wnioskodawczyni nie nabyła wierzytelności, praw z papierów wartościowych i środków pieniężnych i nie wie czy kontrahent takie posiadał,
Na koncesje i zezwolenia Wnioskodawczyni podpisała odrębne umowy na swoją firmę,
Wnioskodawczyni nie nabyła i nie wie czy kontrahent posiadał prawa własności przemysłowej i patenty,
Wnioskodawczyni nie wie czy kontrahent posiadał majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
Wnioskodawczyni nie zostały powierzone jakiekolwiek tajemnice przedsiębiorstwa,
Wnioskodawczyni nie zostały przekazane księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej kontrahenta, brak faktur/rachunków, kart gwarancyjnych na nabyty sprzęt wyposażenia lokalu oraz historii przeprowadzonych rachunków w lokalu.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo - obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, iż przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.

W organizmie gospodarczym przedsiębiorstwa istotnym jest pierwiastek organizacji. Od innych kategorii mienia i np. zbiorów rzeczy, różni się tym, że pierwiastek organizacji kreuje powstanie samodzielnego organizmu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia.

Ponadto, przepis art. 551 Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest ?zespołem składników?. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Wskazanie na pierwszym miejscu składników niematerialnych przedsiębiorstwa, przed jego składnikami materialnymi podkreśla prymat tych pierwszych w przedsiębiorstwie i daje podstawy do postawienia tezy, że w przedsiębiorstwie w znaczeniu przedmiotowym pierwszorzędne znaczenie mają jego elementy niematerialne i akcentują ujęcie przedsiębiorstwa jako samoistnego organizmu gospodarczego.

Przedsiębiorstwo nie jest wyłącznie tylko pewnym majątkiem. Innymi słowy, o składzie i kształcie danego przedsiębiorstwa decyduje rodzaj aktywności gospodarczej (ona warunkuje jego charakter, np. handel, usługi) oraz pomysł na realizowanie tej aktywności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika natomiast, iż Wnioskodawczyni nabyła jedynie niektóre składniki majątku przedsiębiorstwa, a nie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Przedmiotem nabycia nie był też, jak stwierdziła Wnioskodawczyni, zakład (oddział) samodzielnie sporządzający bilans.

Powyższe oznacza, iż w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w myśl ust. 2 tego artykułu, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z kolei, w myśl ust. 4 powołanego artykułu, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Natomiast powstanie obowiązku podatkowego w sytuacji, gdy podatnik przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymuje część należności reguluje przepis art. 19 ust. 11 ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur VAT w okresie do 30 listopada 2008r. regulowały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.). Rozdział 4 ww. rozporządzenia określa szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r. kwestie regulowane przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., rozstrzygają przepisy § 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Zatem w świetle wskazanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż opisana we wniosku transakcja zbycia składników majątku przedsiębiorstwa, winna zostać potwierdzona fakturami VAT, opiewającymi na wartości rzeczywiście uiszczonych przez Wnioskodawczynię należności.

Należy jednak zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży poszczególnych składników majątku Spółki cywilnej i tym samym terminu wystawienia faktur, ponieważ nie było to przedmiotem zapytania.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r.

Ponadto należy zauważyć, iż załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów (umów) obrazujących przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego następuje wyłącznie w oparciu o stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Powyższe oznacza, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.