Ustalenie podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT należnego, prawa do obniżenia podatku (...)

Ustalenie podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT należnego, prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z błędnie wystawionej faktury oraz zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu dostawy, dla której Wnioskodawca zobowiązany jest do jej rozliczenia.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2012r. (data wpływu 15 lutego 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2012r. (data wpływu 25 kwietnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

  • prawidłowe w zakresie ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT należnego oraz prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z błędnie wystawionej faktury,
  • nieprawidłowe w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu dostawy, dla której Wnioskodawca zobowiązany jest do jej rozliczenia.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2012r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 24 kwietnia 2012r. (data wpływu 25 kwietnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT należnego, prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z błędnie wystawionej faktury oraz zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu dostawy, dla której Wnioskodawca zobowiązany jest do jej rozliczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym do dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych. W roku 2011 nabył od podatnika niemieckiego ? firmy R (firma ta jest zarówno czynnym, niemieckim podatnikiem VAT, jak (firmą zarejestrowaną na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych), maszynę produkcyjną (prasę belującą do belowania makulatury). Maszyna ta w momencie dostawy znajdowała się na terytorium Polski (gdyż wcześniej firma R nabyła maszynę będącą przedmiotem transakcji od czynnego, polskiego podatnika VAT ? nie wywiozła jej z Polski, tylko bezpośrednio sprzedała maszynę firmie prowadzonej przez Wnioskodawcę), wiec transakcja ta nie spełniła podstawowego warunku, zawartego w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, aby uznać ją za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Maszyna została zamontowana przez zewnętrzną firmę działającą tylko i wyłącznie na zlecenie Wnioskodawcy.

Firma R wystawiła fakturę, potwierdzającą dokonaną transakcję. Wystawiając fakturę posiadała informację, że nabywca (Wnioskodawca) jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i zawarła poprawne dane identyfikacyjne firmy Wnioskodawcy na tejże fakturze. Faktura opiewała na kwotę netto (wyrażoną w euro) i należny podatek VAT w wysokości 23% (wyrażony w euro). Firma niemiecka R nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium RP, nie jest również zarejestrowanym podatnikiem od wartości dodanej na terytorium RP. Po otrzymaniu faktury i jej weryfikacji Wnioskodawca poprosił firmę R o jej skorygowanie, gdyż uznał, że transakcja ta została opodatkowana niewłaściwą stawką VAT ? wg wiedzy Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest Wnioskodawca, a transakcja ta powinna być opodatkowana w systemie tzw. "odwrotnego obciążenia" ? jednakże korekty takiej Wnioskodawca nie otrzymał, a firma R twierdzi, że Wnioskodawca może odliczyć naliczony przez nią 23% podatek VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że do przedmiotowej transakcji doszło dnia 30 kwietnia 2011r. , faktura została wystawiona dnia 16 maja 2011r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy w opisanym stanie faktycznym, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokonującym dostawy towarów na terytorium kraju jest podmiot nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, podatnikiem z tytułu tych czynności jest nabywca towarów?
  2. Czy w opisanym stanie prawnym Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku wynikającego z otrzymanej od dostawcy faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadniczo zakup towaru od kontrahenta unijnego jest dla nabywcy wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru (WNT). Aby jednak wystąpiło WNT, towary powinny być wysłane lub transportowane z jednego kraju unijnego do drugiego, a to w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca. Jak bowiem wskazano w zaistniałym stanie faktycznym w momencie dostawy towar (maszyna belująca) znajdowała się na terytorium Polski, co wyklucza uznanie ww. transakcji za WNT. Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy świadczącym usługi lub dokonującym dostawy towarów na terytorium kraju jest podmiot nieposiadający siedziby działalności gospodarczej, lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, to podatnikiem z tytułu tych czynności jest zawsze usługobiorca lub nabywca towarów. Sytuacja taka miała miejsce w opisanym stanie faktycznym. W związku z tym firma niemiecka R powinna skorygować wystawioną na rzecz Wnioskodawcy fakturę o kwotę podatku VAT, i w konsekwencji faktura winna opiewać tylko na kwotę netto transakcji oraz co istotne powinna zawierać informację, że transakcja ta opodatkowana jest w systemie ?odwrotnego obciążenia? (ang. ?reverse charge?).

Jednocześnie Wnioskodawca uważa, że bez względu na zachowanie się niemieckiego kontrahenta w zakresie korekty faktury, tzn. czy zostanie ona dokonana, czy też nie (co jest nadal kwestią rozmów i negocjacji z unijnym kontrahentem), Wnioskodawca jako zobowiązany bezpośrednio przez przepis art. 17 ust. 2 ustawy o VAT powinien opodatkować opisaną wyżej transakcję w ramach saomoopodatkowania od kwoty netto widniejącej na otrzymanej fakturze, natomiast w związku z tym, że firma R nie jest zarejestrowanym na terytorium RP czynnym podatnikiem VAT, nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, to Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

  • prawidłowe w zakresie ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT należnego oraz prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z błędnie wystawionej faktury,
  • nieprawidłowe w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu dostawy, dla której Wnioskodawca zobowiązany jest do jej rozliczenia.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

  1. nabywcą towarów jest:
    • podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
    • osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

    • ? z zastrzeżeniem art. 10;
  2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.


Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

  • po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
  • po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył od podatnika niemieckiego ? firmy R (firma ta jest zarówno czynnym, niemieckim podatnikiem VAT, jak (firmą zarejestrowaną na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych), maszynę produkcyjną (prasę belującą do belowania makulatury). Maszyna ta w momencie dostawy znajdowała się na terytorium Polski (gdyż wcześniej) firma R nabyła maszynę będącą przedmiotem transakcji od czynnego, polskiego podatnika VAT ? nie wywiozła jej z Polski, tylko bezpośrednio sprzedała maszynę firmie prowadzonej przez Wnioskodawcę). Firma niemiecka R nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium RP, nie jest również zarejestrowanym podatnikiem od wartości dodanej na terytorium RP.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie został zachowany warunek przemieszczenia, po nabyciu towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, bowiem jak wynika z wniosku towar został przemieszczony tylko na terytorium kraju. Zatem przedstawiona we wniosku transakcja nie stanowi transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z dostawą prasy belującej dla Wnioskodawcy przez podmiot nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium RP, podmiot ten nie jest również zarejestrowanym podatnikiem od wartości dodanej na terytorium RP.

W przedmiotowym zagadnieniu należy ustalić miejsce dokonania dostawy, które wskaże miejsce opodatkowania tej transakcji. Miejsce świadczenia dla dostawy towarów dokonywanej przez podmioty zagraniczne, tj. podmioty niemające siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, jest ustalane w sposób określony przepisami działu V ? Miejsce świadczenia, Rozdział 1 ? Miejsce świadczenia przy dostawie towarów, ustawy o podatku od towarów i usług.

W oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejscem dokonania dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. A zatem w przedmiotowej sytuacji, miejscem dokonania dostawy jest terytorium kraju.

Co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, tj. podmiot, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów.

Jednakże, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zapis ten wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy, który nie posiada na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 17 ust. 1a ustawy o VAT, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 2 ww. ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, ma zastosowanie jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6 (art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT).

W myśl art. 17 ust. 6 ww. ustawy, przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Zatem w myśl ww. regulacji podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku VAT na terytorium Polski będzie nabywca towaru, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5. Przepis ten znajdzie zastosowanie, gdy łącznie będą spełnione następujące warunki:

  1. Dostawa towarów ma miejsce na terytorium kraju;
  2. Dostawcą jest podmiot zagraniczny, czyli podatnik nieposiadający na terytorium RP siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy);
  3. Nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy);
  4. Dostawa nie jest realizowana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (art. 17 ust. 6 ustawy).

Przy spełnieniu powyższych warunków niezbędnych do zastosowania regulacji art. 17 ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy podatnikiem z tytułu dostawy towarów dokonanej przez przedsiębiorcę zagranicznego na rzecz polskiego odbiorcy będzie ten ostatni podmiot czyli podatnik polski.

Analogiczne rozwiązania zostały zawarte w postanowieniach art. 194 Dyrektywy 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), stanowiącego, iż w przypadku gdy podlegająca opodatkowaniu dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane przez podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest odbiorca towarów lub usługobiorca. Zgodnie z art. 194 Dyrektywy mechanizm zobowiązania nabywcy towarów lub usługobiorcy do zapłaty podatku w trybie samoobliczenia jest dopuszczalnym rozwiązaniem, które może być stosowane przez państwa członkowskie w stosunku do wszelkich dostaw towarów i świadczenia usług na terenie danego kraju przez podmioty nieposiadające w nim siedziby.

Zatem mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołany stan prawny stwierdzić należy, że mamy do czynienia z dostawą towarów, dla której podmiotem zobowiązanym do rozliczenia transakcji na terytorium kraju jest nabywca towaru ? Wnioskodawca.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania go za podmiot zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu transakcji opisanej we wniosku należało uznać za prawidłowe.

W przedmiotowej sprawie zwrócić uwagę należy na podstawę opodatkowania, jaką Wnioskodawca zamierza zastosować rozliczając opisaną we wniosku transakcję. Wnioskodawca wskazuje bowiem we własnym stanowisku, iż w ramach samoopodatkowania winien za podstawę opodatkowania przyjąć kwotę netto widniejącą na otrzymanej fakturze.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że podstawę opodatkowania w przedmiotowej sprawie reguluje art. 29 ust. 18 ustawy o VAT.

Zgodnie z ww. przepisem, w przypadku dostaw towarów, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest nabywca tych towarów, podstawą opodatkowania jest kwota, którą nabywca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem przypadku gdy podatek od towarów, które są na terytorium kraju instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, został w całości z tytułu ich importu pobrany od podatnika dokonującego nabycia tych towarów. W przypadku gdy kwota podatku z tytułu importu towarów jest niższa od kwoty podatku, jaka byłaby należna z tytułu dostawy tych towarów na terytorium kraju, podatnik dokonujący ich nabycia jest obowiązany do rozliczenia tej różnicy.

Z powyższego wynika zatem, że podstawą opodatkowania jest kwota, którą nabywca jest obowiązany zapłacić. A zatem w przedmiotowej sprawie kwota, którą Wnioskodawca jest obowiązany zapłacić jest kwota brutto, obejmująca również podatek VAT należny wyliczony na otrzymanej od kontrahenta fakturze. W rozstrzyganej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie dotyczące towarów, które są na terytorium kraju instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przyjęcia za podstawę opodatkowania wartości netto z otrzymanej faktury należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnosząc się do prawa do odliczenia podatku wynikającego z faktury otrzymanej od dostawy wskazać należy, że:

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca.

Z powyższego wynika, iż warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych oraz niepodlegających opodatkowaniu. Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze ? w części dotyczącej tych czynności.

Jak już wcześniej wskazano, podatnikiem dla przedmiotowej transakcji jest Wnioskodawca (nabywca). Zatem w sytuacji gdy podatnik dokonujący dostawy wystawił fakturę z kwotą podatku VAT, wówczas nabywca towaru na podstawie ww. art. 88 ust. 3a pkt 7 nie ma prawa do odliczenia podatku z takiej faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku prawa do odliczenia z otrzymanej faktury należało uznać za prawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

  • prawidłowe w zakresie ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT należnego oraz prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z błędnie wystawionej faktury,
  • nieprawidłowe w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu dostawy, dla której Wnioskodawca zobowiązany jest do jej rozliczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika