W zakresie uwzględnienia obrotu z tytułu pożyczek przy wyliczeniu proporcji.

15.5.2014

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 grudnia 2013 r., sygn. akt I FSK 1757/12 oddalającym skargę kasacyjną Ministra Finansów, wniesioną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 3 lipca 2012 r., sygn. akt III SA/Gl 512/12 uchylającym interpretację indywidualną z 5 grudnia 2011 r. znak: IBPP3/443-944/11/IK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z 29 listopada 2011 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia obrotu z tytułu pożyczek przy wyliczeniu proporcji ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z 29 listopada 2011 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia obrotu z tytułu pożyczek przy wyliczeniu proporcji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Na przestrzeni ostatnich 8 lat Wnioskodawca udzielił 5 pożyczek tzn.:

w 2004 r. ? 0
w 2005 r. ? 0
w 2006 r. ? 0
w 2007 r. ? 2 (dla jednej firmy)
w 2008 r. ? 3 (dla dwóch firm),
w 2009 r. ? 0
w 2010 r. ? 0
w 2011 r. ? 0

Z powyższych informacji wynika, że działanie to nie jest cykliczne.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca udzielił następujących informacji:

Udzielanie pożyczek nie stanowiło uzupełnienia zasadniczej działalności Wnioskodawcy, w tym momencie było działaniem koniecznym wynikającym z trudnej sytuacji Spółki, w której Wnioskodawca posiadał 100% udziałów.

Na decyzje Wnioskodawcy wpłynęło zdarzenie opisane wyżej oraz fakt, że w tym momencie pożyczkobiorca nie posiadał zdolności kredytowej uznawanej przez bank i możliwość (finansowa) udzielenia pożyczek przez Wnioskodawcę. Pożyczki zostały rozliczone i spłacone w 2011 r.

Ponadto Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że udzielił pięciu pożyczek na przełomie lat 2007 i 2008 na łączną kwotę 4 600 000,00 zł. W tym cztery pożyczki na łączną kwotę 4 500 000,00 zł dla spółki zależnej oraz jedną na kwotę 100 000,00 zł dla podmiotu obcego. Udzielanie pożyczek nie stanowiło uzupełnienia zasadniczej działalności Wnioskodawcy, w tym momencie było działaniem koniecznym wynikającym z trudnej sytuacji spółki, w której Wnioskodawca posiadał 100% udziałów. Działalność Wnioskodawcy i spółki zależnej (pożyczkobiorcy) jest ściśle powiązana gdyż Wnioskodawca sprzedaje towary wyprodukowane przez pożyczkobiorcę. W przypadku zachwiania procesu produkcyjnego m.in. z powodu braku płynności finansowej w spółce zależnej Wnioskodawca (pożyczkodawca) nie byłby w stanie generować przychodów w takiej wysokości jak to miało miejsce. Zdaniem Wnioskodawcy jedna pożyczka dla obcego podmiotu (100 000,00) jest działaniem sporadycznym i nie wymaga dyskusji. Udzielenie pożyczek w wysokości jak wyżej stanowiło niewielkie zaangażowanie majątku spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec powyższego w świetle art. 90 ust. 6 można przyjąć, działanie Wnioskodawcy który udzielił pożyczek dwóm firmom w ilości 5 na przestrzeni 8 lat jako sporadyczne i przychód z odsetek z tego tytułu nie wliczać do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z odsetek od udzielonych pożyczek w ilości przedstawionej we wniosku są działaniem sporadycznym, nie kwalifikującym się do wykazania go w obrocie, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Opisane pożyczki miały miejsce jedynie na przełomie 2007 i 2008r.

W dniu 5 grudnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla C. interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IBPP3/443-944/11/IK dotyczącą podatku od towarów i usług, w zakresie uwzględnienia obrotu z tytułu pożyczek przy wyliczeniu proporcji, uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z 19 grudnia 2011 r. (data wpływu 21 grudnia 2011 r.) złożonym na podstawie art. 52 § 3 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, C. wezwała tut. organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 5 grudnia 2011 r. znak: IBPP3/443-944/11/IK.

W odpowiedzi na wezwanie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z 12 stycznia 2012 r., znak: IBPP3/443W-73/11/IK podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z 5 grudnia 2011 r. znak: IBPP3/443-944/11/IK.

C. na pisemną interpretację indywidualną z 5 grudnia 2011 r. znak: IBPP3/443-944/11/IK złożyła skargę z 9 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r.), w której wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji oraz o zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 3 lipca 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 512/12 uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wskazał, że ustawodawca krajowy użył w art. 90 ust. 6 ustawy sformułowania ?czynności dokonywane sporadycznie? w sytuacji, gdy w regulacji wspólnotowej w art. 174 ust. 2 lit. b Dyrektywy 2006/112, występuje pojęcie ?pomocniczych transakcji finansowych?. W poprzednio natomiast obowiązującej VI Dyrektywie posługiwano się pojęciem ?transakcje okazjonalne?. Sformułowania te nie są tożsame, mają różny zakres znaczeniowy, a aktualnie obowiązująca dyrektywa w nieco inny sposób jak poprzednio wprowadziła możliwość wyłączenia przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu wysokości obrotu z pomocniczych transakcji finansowych.

Sąd wskazał również, że zarówno polskie przepisy w zakresie podatku od towarów i usług, jak i przepisy unijnych dyrektyw w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej to jest VI Dyrektywy oraz Dyrektywy 2006/112/WE , która z dniem 1 stycznia 2007 r. zastąpiła VI Dyrektywę nie precyzują co należy rozumieć przez ?sporadyczne wykonywanie czynności?, ?pomocnicze transakcje finansowe?. Zdaniem Sądu znaczenie pojęciowe obu sformułowań jest różne co ma znaczenie, gdyż w chwili orzekania - wydawania interpretacji indywidualnej organy podatkowe są obowiązane uwzględniać treść przepisów unijnych obowiązujących w dacie orzekania, a zatem w dacie obowiązywania Dyrektywy 2006/112/WE .

Dalej Sąd powołał się na interpretacje pojęcia sporadyczności, w kontekście wykonywania transakcji finansowych, dokonane przez ETS w wyrokach z dnia 11 lipca 1996r. w sprawie Regie Dauphinose (C-306/94) i z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie EDM (C-77/01), a odnoszące się do pojęcia ?transakcji sporadycznych? użytego w art. 19 VI Dyrektywy VAT.

W pierwszym z powołanych orzeczeń ETS stwierdził, że czynności incydentalne to te, które nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej, natomiast w drugim uznał za sporadyczne te transakcje finansowe, których realizacja angażuje niewielką ilość towarów lub usług podlegających opodatkowaniu - sporadyczność nie odnosi się do częstotliwości takich czynności, lecz raczej stopnia wykorzystania zasobów podatnika.

Przenosząc powołane uwagi na przedstawione we wniosku o interpretację okoliczności należy każdorazowo rozważyć, czy w konkretnych okolicznościach udzielone pożyczki można uznać za czynności sporadyczne. Trzeba wziąć zatem pod uwagę wartość, ilość, częstotliwość pożyczek, stopień zaangażowania aktywów podatnika, na tle całokształtu jego działalności.

Uwzględniając opisany we wniosku stan faktyczny Sąd stwierdził, że organ w wydanej interpretacji prawa podatkowego dokonał błędnej interpretacji art. 90 ust. 3 w związku z ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług przyjmując w porównaniu z zasadniczą działalnością strony, iż udzielenie pożyczek nie miało charakteru sporadycznego (pomocniczego).

W ocenie Sądu udzielenie bowiem 5 pożyczek w roku 2007 i 2008 r. należy uznać za czynności dokonywane sporadycznie, mając na uwadze: ich ilość, to iż udzielenie stanowiło niewielkie zaangażowanie majątku jak i fakt, iż działalność gospodarcza jest prowadzona od 2004 r. do nadal i w tym okresie czasu udzielono łącznie 5 pożyczek.

Samo natomiast udzielenie 4 pożyczek spółce zależnej, niewątpliwie ocenić należy także jako obrót z pomocniczych transakcji finansowych, a to z uwagi na funkcje jakie przedmiotowe pożyczki spełniały wobec podmiotu zależnego od Wnioskodawcy. W sytuacji bowiem, gdy jak Skarżąca podnosi posiadała 100% udziałów w spółce zależnej, która była w trudnej sytuacji finansowej, pożyczki te stanowiąc wobec niej pomoc przyczyniały się w istocie do generowania wysokości obrotów po stronie Wnioskodawcy. Inaczej mówiąc, zdaniem Sądu, w takim stanie sprawy miała miejsce relacja wyrażająca się w pomocniczym charakterze czynności udzielonych 4 pożyczek w stosunku do podstawowej działalności podatnika. Obroty zaś z takiego działania, co wprost zostało zaznaczone w art. 174 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE wyłączone zostały z proporcji odliczania podatku naliczonego.

W tej sytuacji Sąd nie podziela stanowiska organu wyrażonego w zaskarżonej interpretacji co do tego, że udzielenie pożyczek z uwagi na cechę powtarzalności, nie jest działalnością marginalną dla całokształtu działań Strony i nie ma charakteru sporadycznego.

Nawiązując w tym miejscu do argumentacji organu wywiedzionego z treści wyroku C-306/94, iż ?niewielkie zaangażowanie majątku Wnioskodawcy w udzielone pożyczki zgodnie z wyrokiem TSUE C-306/94 nie świadczy o sporadycznym charakterze transakcji, bowiem za transakcje takie uznawane są te, które nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej czego nie można powiedzieć o przedmiotowej sytuacji?, to zdaniem Sądu, nie może ona zasługiwać ona na akceptację. Bowiem nawet gdyby pominąć to, iż TSUE w powołanym wyroku brał pod uwagę brzmienie VI Dyrektywy, które jak wyżej powiedziano było nieco inne niż brzmienie art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE, to i tak odsetkom od udzielonych pożyczek podmiotowi zależnemu nie można przydać cechy przychodów wynikających ze stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej. Wnioskodawca w postawionym wniosku i jego uzupełnieniach na taką okoliczność nie wskazywał, a wręcz przeciwnie podniósł, iż w przeciągu całej prowadzonej od 2004 r. działalności gospodarczej miały miejsce 4 krotne pożyczki wobec podmiotu zależnego. To zaś zdaniem Sądu nie oznacza, aby przychody z tytułu udzielanych pożyczek były stałym i koniecznym uzupełnieniem przychodów Skarżącej z działalności podstawowej jaką prowadzi w zakresie handlu towarami i wynajmu nieruchomości.

Od powyższego wyroku Minister Finansów, reprezentowany przez pełnomocnika, złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 5 grudnia 2013 r. sygn. akt I FSK 1757/12, oddalił skargę kasacyjną organu.

Mając na uwadze ww. rozstrzygnięcia WSA w Gliwicach z 3 lipca 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 512/12 i NSA z 5 grudnia 2013 r. sygn. akt I FSK 1757/12 oraz stan prawny mający w sprawie zastosowanie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w zakresie uwzględnienia obrotu z tytułu pożyczek przy wyliczeniu proporcji, uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym opisie stanu faktycznego we wniosku z 22 sierpnia 2011 r. bowiem Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, a niniejsza interpretacja została wydana w wyniku ponownego rozpatrzenia tej sprawy i zastępuje uchyloną interpretację.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Istota umowy pożyczki została określona w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej ilości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Zgodnie z treścią art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W art. 90 ust. 2 ustawy wskazano, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie regulacji art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Natomiast w myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Ustawodawca krajowy użył w art. 90 ust. 6 ustawy sformułowania ?czynności dokonywane sporadycznie? w sytuacji, gdy w regulacji wspólnotowej w art. 174 ust. 2 lit. b Dyrektywy 2006/112, występuje pojęcie ?pomocniczych transakcji finansowych? W poprzednio natomiast obowiązującej VI Dyrektywie posługiwano się pojęciem ?transakcje okazjonalne?. Sformułowania te nie są tożsame, mają różny zakres znaczeniowy, a aktualnie obowiązująca dyrektywa w nieco inny sposób jak poprzednio wprowadziła możliwość wyłączenia przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu wysokości obrotu z pomocniczych transakcji finansowych.

Zaznaczyć też należy, iż zarówno polskie przepisy w zakresie podatku od towarów i usług, jak i przepisy unijnych dyrektyw w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej to jest VI Dyrektywy oraz Dyrektywy 2006/112/WE , która z dniem 1 stycznia 2007 r. zastąpiła VI Dyrektywę nie precyzują co należy rozumieć przez ?sporadyczne wykonywanie czynności?, ?pomocnicze transakcje finansowe?.

?Czynności wykonywane sporadycznie? to zjawiające się, występujące rzadko, od czasu do czasu, nieregularnie (Słownik Języka Polskiego, pod red. M.Szymczaka; PWN Warszawa 1989; t. III, s. 297).

Termin ?pomocniczy? jest, w opinii Sądu, pojęciem szerszym niż użyte w ustawie o podatku od towarów i usług określenie ?sporadycznie?. Transakcje zawierane pomocniczo, oznaczają bowiem zdarzenia występujące ubocznie do działalności podstawowej, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny i wyrażają się w pomocniczym charakterze czynności w stosunku do podstawowej działalności podatnika.

Ponadto, interpretując termin ?sporadyczny? należy odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie Regie Dauphinoise (C-306/94), TSUE dokonał interpretacji pojęcia incydentalności w kontekście wykonywania transakcji finansowych. We wspomnianym wyroku TSUE wskazał, że o sporadycznym charakterze transakcji nie decyduje ich relatywnie niewielki udział wartościowy w całokształcie prowadzonej przez podatnika działalności. W wyroku tym TSUE odniósł się również do charakteru i kontekstu wykonywanych czynności wskazując, że tworzenie na własny rachunek lokat przez firmę zarządzającą nieruchomościami, ze środków wpłacanych przez właścicieli lub najemców, nie może być traktowane jako incydentalne, gdyż otrzymanie odsetek z tych inwestycji jest bezpośrednią, stałą i konieczną konsekwencją działalności opodatkowanej firm zarządzających nieruchomościami. Tym samym, zgodnie z wnioskowaniem a contrario, TSUE określił transakcje uznawane za wykonywane w sposób incydentalny (sporadyczny) jako te, które nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej.

Na taką interpretację może również wskazywać orzeczenie z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie EDM (C-77/01). We wspomnianym orzeczeniu TSUE, za sporadyczne uznał te transakcje finansowe, których realizacja angażuje niewielką ilość towarów lub usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (które to towary i usługi stanowią aktywa podatnika), a skala przychodów może być wskazówką, czy rzeczywiście transakcje mają charakter sporadyczny.

Biorąc powyższe pod uwagę należy każdorazowo rozważyć, czy w konkretnych okolicznościach udzielone pożyczki można uznać za czynności sporadyczne. Trzeba wziąć zatem pod uwagę wartość, ilość, częstotliwość pożyczek, stopień zaangażowania aktywów podatnika, na tle całokształtu jego działalności.

Wnioskodawca głównie osiąga przychody z handlu towarami opodatkowanymi stawką VAT 23% oraz wynajmu nieruchomości również opodatkowanym podstawową stawką VAT. Oprócz powyższego Wnioskodawca udzielił długoterminowe (ponad rok) pożyczki dwóm firmom zewnętrznym, obciążając je kwartalnie odsetkami co skutkuje wystawieniem faktury za odsetki. Oprócz tego Wnioskodawca nie świadczy żadnych usług w zakresie pośrednictwa finansowego. Na przestrzeni ostatnich 8 lat Wnioskodawca udzielił 5 pożyczek na przełomie lat 2007 i 2008 na łączną kwotę 4 600 000,00 zł. W tym cztery pożyczki na łączną kwotę 4 500 000,00 zł dla spółki zależnej oraz jedną na kwotę 100 000,00 zł dla podmiotu obcego. Udzielanie pożyczek nie stanowiło uzupełnienia zasadniczej działalności Wnioskodawcy, w tym momencie było działaniem koniecznym wynikającym z trudnej sytuacji spółki, w której Wnioskodawca posiadał 100% udziałów. Na decyzje Wnioskodawcy wpłynęło zdarzenie opisane wyżej oraz fakt, że w tym momencie pożyczkobiorca nie posiadał zdolności kredytowej uznawanej przez bank i możliwość (finansowa) udzielenia pożyczek przez Wnioskodawcę. Działalność Wnioskodawcy i spółki zależnej (pożyczkobiorcy) jest ściśle powiązana gdyż Wnioskodawca sprzedaje towary wyprodukowane przez pożyczkobiorcę. W przypadku zachwiania procesu produkcyjnego m.in. z powodu braku płynności finansowej w spółce zależnej Wnioskodawca (pożyczkodawca) nie byłby w stanie generować przychodów w takiej wysokości jak to miało miejsce. Udzielenie pożyczek w wysokości jak wyżej stanowiło niewielkie zaangażowanie majątku spółki.

Udzielenie 5 pożyczek w roku 2007 i 2008 r. należy uznać za czynności dokonywane sporadycznie, mając na uwadze: ich ilość, to iż udzielenie stanowiło niewielkie zaangażowanie majątku, jak i fakt, iż działalność gospodarcza jest prowadzona od 2004 r. do nadal i w tym okresie czasu udzielono łącznie 5 pożyczek.

Samo natomiast udzielenie 4 pożyczek spółce zależnej, niewątpliwie ocenić należy także jako obrót z pomocniczych transakcji finansowych, a to z uwagi na funkcje jakie przedmiotowe pożyczki spełniały wobec podmiotu zależnego od Wnioskodawcy. W sytuacji bowiem, gdy Wnioskodawca posiada 100% udziałów w spółce zależnej, która była w trudnej sytuacji finansowej, pożyczki te stanowiąc wobec niej pomoc przyczyniły się w istocie do generowania wysokości obrotów po stronie Wnioskodawcy. W takim stanie sprawy miała miejsce relacja wyrażająca się w pomocniczym charakterze czynności udzielonych 4 pożyczek w stosunku do podstawowej działalności podatnika. Obroty zaś z takiego działania, co wprost zostało zaznaczone w art. 174 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE wyłączone zostały z proporcji odliczania podatku naliczonego. W tej sytuacji udzielenie pożyczek jest działalnością marginalną dla całokształtu działań Strony i ma charakter sporadyczny.

Udzielenie 4 pożyczek w przeciągu całej prowadzonej od 2004 r. działalności gospodarczej wobec podmiotu zależnego nie oznacza, aby przychody z tytułu udzielanych pożyczek były stałym i koniecznym uzupełnieniem przychodów Wnioskodawcy z działalności podstawowej jaką prowadzi w zakresie handlu towarami i wynajmu nieruchomości.

Reasumując: świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie udzielenia pożyczki spełniają wymagania do uznania ich jako czynności dokonywane sporadycznie; w związku z tym zgodnie z przepisem art. 90 ust. 6 ustawy, kwoty należne z tytułu udzielonych pożyczek nie należy uwzględniać przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3.

Tym samym, mając na uwadze wyrok NSA z 5 grudnia 2013 r., sygn. akt I FSK 1757/12 oraz wyrok WSA w Gliwicach z 3 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 512/12, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.