udokumentowanie rabatów potransakcyjnych i potransakcyjnych progowych

1.7.2010

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2010r. (data wpływu 1 kwietnia 2010r.), uzupełnionym w dniu 19 kwietnia 2010r., w dniu 25 czerwca 2010r. oraz w dniu 29 czerwca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania rabatów potransakcyjnych i potransakcyjnych progowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 19 kwietnia 2010r., w dniu 25 czerwca 2010r. oraz w dniu 29 czerwca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania rabatów potransakcyjnych i potransakcyjnych progowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność handlową, dostarcza towary typu: mopy, gąbki, ścierki, miotły, ogólnie przedmioty do utrzymania czystości, między innymi do sieci C.

Podstawą współpracy jest Kontrakt Handlowy. Co roku warunki kontraktu są uaktualniane. W kontrakcie zawarto zapis o udzielaniu procentowych rabatów potransakcyjnych i potransakcyjnych progowych przez Dostawcę ? M. na rzecz na rzecz Kupującego - C. Rabat ma być rozliczany zgodnie z kontraktem poprzez wystawianie przez Dostawcę faktury korygującej. Podstawą naliczenia rabatu jest obrót miesięczny.

Obrót generowany z C. to 17,9% obrotu w roku 2009. Makro jest największym odbiorcą Wnioskodawcy. W roku 2009 Wnioskodawca wystawił 4505 faktur na łączną wartość 4.266.361,24 PLN, to jest około 375 miesięcznie. Średnia wartość jednej faktury to około 1000 PLN.

Propozycja rozliczania rabatów poprzez wystawianie faktur korygujących jest pracochłonna i wymagająca zatrudnienia dodatkowych osób do ich sporządzania i rozliczania. Praktycznie sporządzenie korekt do 4505 faktur jest niemożliwe.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku, tj. w ww. piśmie (data wpływu 29 czerwca 2010r.) Wnioskodawca wyjaśnił, iż zgodnie z Umową o Współpracy Handlowej z sieciami C. i R. udziela jako dostawca rabatu potransakcyjnego i rabatu potransakcyjnego progowego odbiorcy.

Zgodnie z umową:

rabat potransakcyjny jest to rabat kwotowy od obrotu za okres miesiąca w wysokości stałej 1%. Obrót stanowią dostawy towarów w cenach fakturowych bez podatku VAT.
rabat potransakcyjny progowy jest to również rabat kwotowy od obrotu liczony za rok progresywnie:

C. - próg obrotu 1 PLN do 4 350 000 PLN stałe 2,5%,
R. - próg obrotu 1 PLN do 500 000 PLN 2% korygowane o poziom procentowy realizacji zamówień.

Wyżej wymienione rabaty nie dotyczą opłat promocyjnych, marketingowych i dystrybucyjnych. W związku z tym pytanie dotyczy czy ww. rabaty podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeśli tak to jak powinny być udokumentowane...

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak jest prawidłowa forma rozliczania rabatów potransakcyjnych od zrealizowanych obrotów:

faktura korygująca,
nota obciążeniowa,
nota księgowa...

Zdaniem Wnioskodawcy, rabat potransakcyjny i potransakcyjny progowy liczony od uzyskanego obrotu nie powinien być rozliczany fakturą korygującą, ponieważ nie jest on powiązany z żadną konkretną dostawą, podstawę stanowi obrót za okres miesiąca.

Art. 29 ust 4 ustawy o VAT nie precyzuje dokładnie jak należy dokumentować rabaty, bonifikaty i skonta.

W związku z tym, iż ustawodawca nie sprecyzował dokładnie w jaki sposób i w jakiej formie ma następować udokumentowanie rabatów potransakcyjnych i potransakcyjnych progowych, zdaniem Wnioskodawcy, powinny być one rozliczane notami obciążeniowymi.

W ocenie Wnioskodawcy, stanowisko Spółki potwierdza wyrok z dnia 9 marca 2009r. WSA w Warszawie sygn. akt III SA oraz Dyrektywa 2006/112/WE Rady.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 200 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Uwzględniając powyższe, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2 -22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W myśl art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z art. 29 ust. 4b tej ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.

W myśl art. 29 ust. 4c ustawy o VAT, przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których otrzymują tzw. premie pieniężne od dostawców. Skutki podatkowe dotyczące otrzymania premii pieniężnych uzależnione są od wielu czynników, m. in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały otrzymane, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, bądź też związane są ze świadczeniem dodatkowych usług na rzecz sprzedawcy itp.

W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z wielkością osiągniętego obrotu i nie wiąże się z wykonywaniem na rzecz sprzedawcy dodatkowych czynności (zobowiązanie do prowadzenia akcji o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym etc.), to nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy.

W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), to nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy.

Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty na przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia ? dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność handlową, dostarcza towary typu: mopy, gąbki, ścierki, miotły, ogólnie przedmioty do utrzymania czystości, między innymi do sieci C..

Podstawą współpracy jest Kontrakt Handlowy. Co roku warunki kontraktu są uaktualniane. W kontrakcie zawarto zapis o udzielaniu procentowych rabatów potransakcyjnych i potransakcyjnych progowych przez Dostawcę ? M. na rzecz na rzecz Kupującego ? C.. Rabat ma być rozliczany zgodnie z kontraktem poprzez wystawianie przez Dostawcę faktury korygującej. Podstawą naliczenia rabatu jest obrót miesięczny.

Zgodnie z umową:

rabat potransakcyjny jest to rabat kwotowy od obrotu za okres miesiąca w wysokości stałej 1%. Obrót stanowią dostawy towarów w cenach fakturowych bez podatku VAT.
rabat potransakcyjny progowy jest to również rabat kwotowy od obrotu liczony za rok progresywnie:

C. - próg obrotu 1 PLN do 4 350 000 PLN stałe 2,5%,
R. - próg obrotu 1 PLN do 500 000 PLN 2% korygowane o poziom procentowy realizacji zamówień.

Wyżej wymienione rabaty nie dotyczą opłat promocyjnych, marketingowych i dystrybucyjnych.

Jak wynika z powyższego, wysokość rabatu stanowi ustalony procent wielkości obrotów w okresie rozliczeniowym.

Z uwagi na powyższe, stwierdzić należy, że rabaty wypłacone na rzecz kontrahentów, można przyporządkować do konkretnych dostaw. Bowiem obrót uprawniający do uzyskania gratyfikacji pieniężnych ustalany jest na podstawie wielkości faktycznie zrealizowanych zakupów dokonanych w konkretnie określonym przedziale czasowym (miesiąc, rok). Jak podaje Wnioskodawca, wysokość premii jest różnicowana ze względu na wielkość obrotów i kształtowana jako ustalony procent wielkości obrotów.

Aby więc ustalić wysokość rabatu, zsumowane muszą zostać poszczególne faktury dokumentujące konkretne dostawy, na podstawie których dokonywane jest obliczenie premii stanowiącej w efekcie obniżenie wartości tychże poszczególnych dostaw w całym okresie objętym gratyfikacją w postaci przyznanego rabatu.

Ponadto ? jak wynika z przedstawionego opisu sprawy ? rabaty nie dotyczą opłat promocyjnych, marketingowych i dystrybucyjnych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż kontrahenci nie wykonują żadnych dodatkowych czynności poza zakupem towarów od Wnioskodawcy, rozliczeniu się z nim na podstawie zrealizowanego obrotu (zakupów).

Reasumując, należy uznać, że przedmiotowe rabaty stanowią w istocie rabat obniżający wartość konkretnych dostaw udokumentowanych poszczególnymi fakturami ? zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy ? zmniejszający podstawę opodatkowania. Zatem uzyskanie przedmiotowych rabatów podlega przepisom ustawy o podatku od towarów.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (?).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;

kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz ?KOREKTA? albo wyrazy ?FAKTURA KORYGUJĄCA? (§ 13 ust. 5 rozporządzenia).

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowanie zawarte w art. 29 ust. 4a ustawy, ma na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Ponadto odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy, iż propozycja rozliczania rabatów poprzez wystawianie faktur korygujących, jest pracochłonna i wymagająca zatrudnienia dodatkowych osób do ich sporządzania i rozliczania oraz że praktycznie sporządzenie korekt do 4505 faktur jest niemożliwe, wskazać należy, że powołane wyżej przepisy jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż rabat potransakcyjny i potransakcyjny progowy liczony od uzyskanego obrotu nie powinien być rozliczany faktura korygującą, ponieważ nie jest on powiązany z żadną konkretną dostawą, podstawę stanowi obrót za okres miesiąca, należało uznać za nieprawidłowe.

Nie można również uznać stanowiska Wnioskodawcy, iż ustawodawca nie sprecyzował dokładnie w jaki sposób i w jakiej formie ma następować udokumentowanie rabatów potransakcyjnych i potransakcyjnych progowych.

Formułując swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał na wyrok z dnia 9 marca 2009r. WSA w Warszawie sygn. akt III SA oraz Dyrektywę 2006/112/WE Rady.

Odnosząc się do podniesionych przez Wnioskodawcę argumentów tut. organ pragnie zauważyć, iż organy podatkowe jak każde organy władzy publicznej, są zobowiązane działać na podstawie przepisów prawa (art. 120 Ordynacji podatkowej).

Pojęcie prawa w sprawach podatkowych wykracza poza definicję przepisów prawa podatkowego zawartą w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, rozumianej jako przepisów ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Źródłami prawa, w tym prawa podatkowego, według art. 87 Konstytucji, jest sama Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia i akty prawa miejscowego.

Od dnia 1 maja 2004r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. Wśród aktów prawnych obowiązujących w Unii Europejskiej da się wyróżnić dwie kategorie: prawo pierwotne i prawo wtórne. Pierwsza kategoria obejmuje traktaty założycielskie (Traktaty Rzymskie, Jednolity Akt Europejski, Traktat z Maastricht, Traktat Amsterdamski, Traktat Nicejski) oraz ich uzupełnienia i modyfikacje. Natomiast druga kategoria to akty prawne wydawane przez organy Unii.

Do aktów prawa wtórnego zaliczane są rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, opinie i zalecenia. Rozporządzenia, wydawane przez Radę Unii Europejskiej bądź Komisję Europejską, mają charakter ogólny, to znaczy nie są adresowane do konkretnego państwa członkowskiego, lecz wprowadzają przepisy dotyczące wszystkich. Są wiążące zarówno dla państw członkowskich, organów Unii, jak i wszystkich osób prawnych i fizycznych. Bezpośredniość rozporządzeń polega na tym, iż nie muszą być umieszczane w prawie krajowym, lecz działają ?same z siebie?.

Dyrektywy są natomiast kierowane do konkretnych państw. W stosunku do prawa pierwotnego zastosowanie ma zasada pierwszeństwa i bezpośredniego stosowania. Jednakże przepisy takie jak dyrektywy, które nie są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe nie odznaczają się bezpośrednią skutecznością. Dyrektywa nakazuje cel działania (na przykład skoordynowanie przepisów dotyczących wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), natomiast pozostawia adresatowi swobodę doboru metod i środków realizacji. Stosując się do dyrektywy, państwo członkowskie uchwala, zmienia bądź uchyla prawo krajowe w danej dziedzinie. Zatem adresatami dyrektyw są wyłącznie państwa i nie mogą one być kierowane do innych podmiotów prawa ? osób fizycznych i prawnych.

Tym samym tut. Organ podatkowy wydając niniejszą interpretację indywidualną zobowiązany jest do zastosowania przepisów prawa krajowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.